tag:blogger.com,1999:blog-28335222130759748022024-03-19T08:48:53.596+02:00ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣΔημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.comBlogger760125tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-14529690031254367792024-03-19T08:24:00.004+02:002024-03-19T08:24:57.770+02:00ΜΑΙΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ<p></p><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQY60sbzT568VSs-7ifPrB9lDC6Vmme20xZcNObPjnK4Nx0YcTLHREEkh9oq1um1Bh9KWrBnyf-tpXxr-zgaY6cbs1GTnMiFvdZmlQ9Xv2Uet-l1xP7h1Ojl_pZAPyT4fDa5O-kainqN13VpmNgp-g713xfMAOam2AVp_bhUOQTbWqhz7lQe_GdwYAeM/s259/%CE%9C%CE%91%CE%99%CE%97%20%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="194" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQY60sbzT568VSs-7ifPrB9lDC6Vmme20xZcNObPjnK4Nx0YcTLHREEkh9oq1um1Bh9KWrBnyf-tpXxr-zgaY6cbs1GTnMiFvdZmlQ9Xv2Uet-l1xP7h1Ojl_pZAPyT4fDa5O-kainqN13VpmNgp-g713xfMAOam2AVp_bhUOQTbWqhz7lQe_GdwYAeM/w150-h200/%CE%9C%CE%91%CE%99%CE%97%20%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A5.jpg" width="150" /></a></div> <b style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></b><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">Γεννήθηκε
στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γαλλική φιλολογία στο ΑΠΘ και απέκτησε Μεταπτυχιακό
με ειδίκευση στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση ενώ ολοκλήρωσε και την εκπαίδευση
εμψυχωτών </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">NDI</span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος
και ως σύμβουλος δημοσίων σχέσεων και διαφήμισης σε εφημερίδες και περιοδικά.
Συνεργάστηκε με το κρατικό ραδιόφωνο και το Ρ/Σ </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">Flash</span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;"> ενώ συμμετείχε σε παραγωγές του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">ZDF</span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">. Έργα της: «Ημερολόγιο Σιωπής» (3.1 Πολιτισμού,
2021), «Μιζανπλί Και Δωδεκάποντο» (3.1 Πολιτισμού, 2023). Συμμετοχές σε
συλλογικά έργα: «Χαμογελάνε Οι Τζοκόντες» (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2019), «Στις
Πόλεις Έχει Τζιτζίκια» (3.1 Πολιτισμού, 2021).</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποια ήταν
η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Μιζανπλί Και Δωδεκάποντο;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Νίτσα, το κεντρικό πρόσωπο της νουβέλας
μου, γεννήθηκε μέσα στα μαθήματα της δημιουργικής γραφής με δασκάλα μου την
Καλλιόπη Πασιά. Τις πρώτες μέρες της ζωής της, όταν δηλαδή άρχισε να ξεπηδάει
και να διαμορφώνεται ο χαρακτήρας της, είχε μια προσωπικότητα που θα την
χαρακτήριζα αλανιάρα. Ξενύχτι, ποτά, μπουζούκια. Στην πορεία προστέθηκαν
στοιχεία που ξέφυγαν από την ταμπέλα αυτή, έγινε ευάλωτη και το ανέμελο δεν
ήταν πια πυρηνικό της χαρακτηριστικό.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θέλετε να
μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό που επιδιώκω με την νουβέλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι η αναβίωση μιας εποχής μέσα από πρόσωπα
που μέχρι τώρα δεν είχαν φωνή.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ηρωίδα
του βιβλίου η Νίτσα, είναι πραγματικό πρόσωπο ή πλάσμα της φαντασίας σας<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είναι δημιούργημα της φαντασίας μου, αλλά
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και πραγματικό πλάσμα που κινήθηκε όπως η Νίτσα
στους χώρους της νύχτας της εποχής που διαπραγματεύομαι.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Η
λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η λογοτεχνία ως τέχνη και ως κοινωνική πρακτική
σαφώς σχετίζεται και συνομιλεί με την ιστορία, με την επιστήμη με τη συλλογική
μνήμη. Ο κάθε συγγραφέας σχετίζεται με την κοινωνία και με τα κοινωνικά
ζητήματα, άλλοτε αυτά κυριαρχούν στην γραφή του και άλλοτε τα διακρίνεις κάτω
από τις γραμμές. Με αυτή την έννοια σαφώς και μπορούμε να πούμε ότι είναι μια
κοινωνική πράξη.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί η
λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δεν ξέρω αν μπορούν να γίνουν αλλαγές σε
κοινωνικό επίπεδο άμεσα και εμφανώς. Μέσα από την λογοτεχνία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βλέπουμε τη ζωή των πόλεων, των ανθρώπων με
τις αντιφάσεις τους, με έναν τρόπο που προσπαθεί να συνομιλήσει με τον λόγο της
καινούργιας γενιάς. Θέτει ερωτήματα που προβληματίζουν. Καλείσαι λοιπόν να
δώσεις σε ατομικό επίπεδο απαντήσεις αφού ψάξεις και ερευνήσεις. Έτσι μπορείς
να «αλλάξεις» και αν όλοι αλλάξουμε τότε ναι θα υπάρξουν τομές και σε κοινωνικό
επίπεδο.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Πότε
καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από μικρή καταγινόμουν με τη γραφή. Με
γοήτευε και με γοητεύει η μυρωδιά του χαρτιού και η γραφή με μολύβι πάνω σε
λευκές σελίδες. Συγγραφέας δεν τόλμησα ποτέ να σκεφτώ ότι θα γίνω. Και δεν
θεωρώ ότι είμαι, θα με χαρακτήριζα ως εραστή του λόγου.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Ποια
ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μεγάλη χαρά, σαν ένα μικρό παιδί που του
χαρίζουν μια σοκολάτα που δεν έχει ξαναφάει!<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας,
όταν τελειώνει η συγγραφή;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζουν και υπάρχουν
για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα μου. Όχι όμως με τη δημιουργική έξαρση που
ζήσαμε όσο κρατούσε η συγγραφή, αλλά σαν συνοδοιπόροι που έχουμε μοιραστεί
εμπειρίες, μυστικάκαι μια άλλη ζωή. Σιγά σιγά τους αφήνω στη δική τους ζωή και
ακολουθώ τα βήματα του επόμενου ήρωα.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχετε
βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σίγουρα, γιατί όσο και να υποστηρίζουμε ότι
δεν έχουμε καμία σχέση με τους ήρωές μας, δεν παύει κάποια κομμάτια τους να
ταυτίζονται με μας. Η λύπη, η χαρά, οι σκέψεις.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Σας
μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όχι, δεν νομίζω.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιος
είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η εκδότριά μου και η ομάδα της
δημιουργικής γραφής που παρακολουθώ και είναι πολύ σημαντικός ανατροφοδότης
μου.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιος
είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο άνθρωπος που θα μπει στην ιστορία χωρίς
προκατάληψη και που, αφού «χωνέψει» την ιστορία, θα πει την γνώμη του με την
καρδιά του. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Γράφοντας,
έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτό που ανακάλυψα είναι η δυνατότητα που
σου δίνει η συγγραφή να μπεις και να ζήσεις σε κόσμους που δεν κινήθηκες στη
ζωή σου, να τους γνωρίσεις και να αποδράσεις.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπήρξε
κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν νομίζω.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σας
αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ναι πολύ, είναι μια ανεξάντλητη πηγή
ανατροφοδότησης. Ανακαλύπτεις ότι οι ιστορίες σου δεν αφορούν μόνο σε σένα,
αλλά και σε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα ευρύ κοινό.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε
συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που
εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ναι φυσικά, κάθε αναγνώστης ταυτίζεται η
ερμηνεύει τα πράγματα με τη δική του οπτική και βίωμα.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπάρχει
κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα πρώτα μου διαβάσματα ήταν τα βιβλία του
Αντώνη Σαμαράκη, του Λουντέμη, του Καζαντζάκη. Σίγουρα υπάρχει ένα απόσταγμα
αναγνωστικού βιώματος στη δική μου γραφή. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">Είναι
εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το δύσκολο κομμάτι είναι μέχρι να γεννηθεί
η ιδέα και ο ήρωας. Από τη στιγμή που θα σχηματιστεί όλα κυλάνε γρήγορα και
εύκολα.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν και
είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε
κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το συρτάρι μου είναι γεμάτο με ιδέες και
προσχέδια. Τώρα ποιο από όλα θα βγει προς τα έξω δεν το γνωρίζω, ακόμα
τουλάχιστον.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σας ευχαριστώ πολύ!<o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-27571212694207926322024-03-12T08:34:00.000+02:002024-03-12T08:34:18.602+02:00ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ<p><b style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Πρωτοπρεσβύτερος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΝΙΚΟΥ<br /></span></b><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Εκδόσεις
ΑΝΑΛΕΚΤΟ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Σελ.
490, Φεβρουάριος 2024</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGfGwTpuzgiRalNa8Z_i2sPvv-IW0Wx3Z6EK2s_T2JNmLNcChpRmYFEPYOT964k-ao3j7UbKmXTrWYL1rpXP4bItmOAQf2trFRSJ4KHsJtnxcGqQdnIDS8TM1s756Gw7Bo6BWnLik7toe3k1IaZmb_IqHAmhRrXpnoHNDfbXLUQ0p9904XVjOEL60YQ4/s1181/429105285_7110461665737546_7416686887515762230_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="827" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGfGwTpuzgiRalNa8Z_i2sPvv-IW0Wx3Z6EK2s_T2JNmLNcChpRmYFEPYOT964k-ao3j7UbKmXTrWYL1rpXP4bItmOAQf2trFRSJ4KHsJtnxcGqQdnIDS8TM1s756Gw7Bo6BWnLik7toe3k1IaZmb_IqHAmhRrXpnoHNDfbXLUQ0p9904XVjOEL60YQ4/w140-h200/429105285_7110461665737546_7416686887515762230_n.jpg" width="140" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Την μεταδιδακτορική διατριβή του π. Αθαν.
Νίκου περιλαμβάνει το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που σας παρουσιάζω σήμερα και
κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ανάλεκτο.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μελέτη,
η οποία συγκρίνει την διαφορετική αντιμετώπιση της οικονομίας από την
πουριτανική ηθική και κοινωνική διδασκαλία του προτεσταντισμού και την
ρωμαιοκαθολική παράδοση, σε αντιπαραβολή με τις αντιλήψεις περί οικονομίας και
ιδιοκτησίας της ορθόδοξης Ανατολής, όπως εκφράζονται μέσα από τα κείμενα της
πατερικής γραμματείας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σύμφωνα με τον συγγραφέα της, η μελέτη <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…
θέτει ως μέλημά της την περιγραφή των μεταβολών του οικονομικού πνεύματος στην
ιστορική εποχή του δυτικοευρωπαϊκού και αμερικανικού πολιτισμού, και ιδίως την
έκθεση της γένεσης εκείνου του πνεύματος που κυριαρχεί σχεδόν εξ ολοκλήρου πάνω
στο παρόν μας: του κεφαλαιοκρατικού. Με άλλα λόγια θα επιχειρήσουμε να
διερευνήσουμε τις πνευματικές προϋποθέσεις του δυτικού καπιταλισμού. Από την
άλλη πλευρά παρουσιάζεται η Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση η οποία είχε πολλά να
διδάξει και να προσφέρει με το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό της ήθος σε
κατεύθυνση εξ άπαντος συλλογική και κοινοτική που νοηματοδοτεί τις
διαπροσωπικές και διακοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι
χαρακτηριστικοί:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Α.
Προκαπιταλιστική Εποχή και Εκδίπλωση Του<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καπιταλισμού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Β.
Δυτικές Θεολογικές Επιρροές Στον Καπιταλισμό Και <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στη Διαμόρφωση Του Οικονομικού Και
Κοινωνικού Βίου <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Των Δυτικοευρωπαϊκών Κοινωνιών.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Γ.
Βυζαντινή Αυτοκρατορία Και Οικονομία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">(Την
βυζαντινή αυτοκρατορία ο π. Α. Νίκου την θεωρεί «αδικημένη» αφού <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μέχρι
προ μερικών δεκαετηρίδων στο Βυζάντιο δεν αποδιδόταν η προσήκουσα σημασία ούτε
είχε κατανοηθεί η μεγίστη συμβολή του στην ιστορία του πολιτισμού. Αυτό κατά
ένα μέρος οφειλόταν στην προκατάληψη, με την οποία προσέγγισε την αυτοκρατορία
ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός και το φιλελεύθερο πνεύμα του 18<sup>ου</sup> αιώνα
[…] Η πνευματική ηγεσία της Ευρώπης του 18<sup>ου</sup> αιώνα περιφρονεί το
Βυζάντιο, διότι το θεωρεί στερημένο υψηλού φρονήματος και φιλελεύθερου
πνεύματος, ξένο προς τις δημοκρατικές αντιλήψεις»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Δ.
Οι Περί Οικονομίας Αντιλήψεις Των Πατέρων Της<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας Και Η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διαχρονικότητά Τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Σ’
αυτό εκτίθενται οι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…αντιλήψεις των τριών Μεγάλων Πατέρων και Οικουμενικών Διδασκάλων περί
της εργασίας»</i></b> αλλά και <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«άλλων Πατέρων της Εκκλησίας γύρω από το
σπουδαιότατο αυτό θέμα, ώστε να καταφανεί σαφέστατα το ιδιαίτερο ενδιαφέρον
τους για την εργασία»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Ε.
Ηθική Και Οικονομία<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Στο
τελευταίο αυτό και μεγαλύτερο σε έκταση κεφάλαιο του βιβλίου ερμηνεύεται ο
ορισμός της ηθικής και της κοινωνικής ηθικής, στην πορεία του χρόνου, των
πολιτισμών, των θρησκειών και των φιλοσοφικών ρευμάτων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ίσως το αναγνωστικό κοινό θεωρεί ότι μια
μελέτη όπως αυτή, είναι ένα δύσκολο στην κατανόηση, στριφνό κείμενο, γεμάτο
επιστημονικούς όρους. Διαβάζοντάς το όμως, θα εκπλαγεί ευχάριστα. Αφού θα
ανακαλύψει ότι πρόκειται για ένα κείμενο που χωρίς να χάνει τίποτα από την
επιστημονική του ακρίβεια, είναι γραμμένο με τρόπο που το κάνει απολύτως
κατανοητό σε όλους!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πριν κλείσω την σημερινή παρουσίαση, θα
ήθελα να εξάρω την πολύ φροντισμένη έκδοση της μελέτης και να επισημάνω ότι
είναι γραμμένη με το πολυτονικό σύστημα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Το ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο βιβλίο
συμπληρώνει μια περίληψη λίγων σελίδων στη γερμανική γλώσσα κι εκτενής
ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση βιβλιογραφία. <span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-49936837539460695852024-03-06T09:44:00.000+02:002024-03-06T09:44:09.632+02:00ΜΕΣΕΓΓΥΟΥΧΟΙ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ<p><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;"><b>Και
το τέλος της εβραϊκής επιχειρηματικότητας στην κατοχική Θεσσαλονίκη</b><br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;"><b>ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ</b><br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Εκδόσεις
ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Σελ.
569, Σεπτέμβριος 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgks-ephuRSLXRyvdAFvMM-2Lc3Q6NWik_29xCpQRQzfh0jar0z6HxROt4Sog_8brUDZwK2C-WhSX3sgAWLZZGu9kPSamY5S5e5pgkJX-HVFHtewiJGtuRz3c-sX1KHl7LnrbRy5jalVtzR5A8ZJSYCdvpMlE8c-hS0hIrW7V1_do5zdEUzrRqb8eQsP4E/s562/%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%95%CE%93%CE%A5%CE%9F%CE%A5%CE%A7%CE%9F%CE%99.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="562" data-original-width="400" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgks-ephuRSLXRyvdAFvMM-2Lc3Q6NWik_29xCpQRQzfh0jar0z6HxROt4Sog_8brUDZwK2C-WhSX3sgAWLZZGu9kPSamY5S5e5pgkJX-HVFHtewiJGtuRz3c-sX1KHl7LnrbRy5jalVtzR5A8ZJSYCdvpMlE8c-hS0hIrW7V1_do5zdEUzrRqb8eQsP4E/w143-h200/%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%95%CE%93%CE%A5%CE%9F%CE%A5%CE%A7%CE%9F%CE%99.jpg" width="143" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif";"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif";">Ιστορικό δοκίμιο χαρακτηρίζεται το βιβλίο
του Γιάννη Καρατζόγλου που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναφέρεται στην λεηλασία που υπέστησαν οι
εβραϊκές περιούσιες, όταν από τις 15 Μαρτίου 1943, οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης
(περίπου 50 χιλ. άτομα) οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης, αφήνοντας αφύλακτα
τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι πρώτοι που έπεσαν σαν ύαινες στα σπίτια
των εβραίων ήταν-όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι-χριστιανοί γείτονές τους. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πριν
την εκτόπιση του εβραϊκού πληθυσμού στην «Κρακοβία», ζούσανε στη Θεσσαλονίκη
10-11.000 οικογένειες Εβραίων που ανήκαν κοινωνικά στις 3 τάξεις: στο
προλεταριάτο, που διέμενε κυρίως στους διάφορους περιαστικούς συνοικισμούς […]
και αποτελούσαν την πληθυσμιακή πλειονότητα, στους μεσοαστούς που διέμεναν
κυρίως στις περιοχές του Κέντρου […] και τέλος στους εύπορους επιχειρηματίες
και εισοδηματίες, εμπόρους και βιομηχάνους, που κατοικούσαν κυρίως στις
«Εξοχές» δηλ. ένθεν και εκείθεν της οδού Βασ. Όλγας μέχρι την οδό Αλλατίνι και
φυσικά αποτελούσαν τη μειοψηφία. Οι πρώτοι «επιβάτες» των τρένων για το
Άουσβιτς ήταν οι κάτοικοι των φτωχικών περιοχών της Δυτικής Θεσσαλονίκης, οι
κατοικίες των οποίων «άδειαζαν» κάθε φορά που ένας συρμός αναχωρούσε για τα
στρατόπεδα. Έτσι, δινόταν η δυνατότητα να γίνεται ένα πλιάτσικο από τους
χριστιανούς των περιοχών αυτών με λεία τα έπιπλά και γενικά της οικοσκευές των
μέχρι πριν λίγο κατοίκων τους»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι αρχές κατοχής και η γερμανική
προπαγάνδα, ενεργώντας έξυπνα και πονηρά, επέτρεψαν κι ενθάρρυναν τη λεηλασία
για δύο λόγους: αφ’ ενός γιατί έτσι έκαναν τον πληθυσμό συνένοχους στο έγκλημα
κι αφ’ ετέρου, γιατί κινηματογραφούσαν τα λεηλασία μεταφέροντας παντού το
μήνυμα ότι οι κάτοικοι αποδέχτηκαν τα μέτρα κατά των Εβραίων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτά όσο αφορά τα πιο φτωχικά σπίτια.
Γιατί τα πολυτελή σπίτια των εύπορων, είχαν από νωρίς επιταχθεί από τις αρχές
κατοχής κι όταν οι ιδιοκτήτες τους βρίσκονταν καθ’ οδό για τα κρεματόρια <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«δεκάδες
τρένα με πολύτιμες οικοσκευές «εύπορων» Εβραίων ταξίδευαν για τη Γερμανία»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακόμη, μεγάλος αριθμός επίπλων δόθηκαν σε
συνεργάτες των Γερμανών (όπως στην περίπτωση του επιπλοποιού Χρήστου
Αθανασιάδη) και κάποια διατέθηκαν για τις παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκεί όμως που το πλιάτσικο ξεπέρασε κάθε
όριο, ήταν στις Ισραηλιτικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στην πόλη. Και
μάλιστα το πλιάτσικο «νομιμοποιήθηκε» τον Απρίλιο του 1943. Τότε δημοσιεύτηκε ο
νόμος 205/1943, σύμφωνα με τον οποίο ιδρύθηκε η «Υπηρεσία Διαχείρισης
Ισραηλιτικών Περιουσίων» (ΥΔΙΠ) <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«που είχε σκοπό την επιμέλεια της
διαχείρισης των ισραηλιτικών περιουσιών που είχαν κατασχεθεί από τις Γερμανικές
Αρχές […] και είχαν παραδοθεί σε διαχειριστές»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιοι ήταν αυτοί που ορίστηκαν
«μεσεγγυούχοι» δηλ. διαχειριστές των περιουσιών αυτών πολλές από τις οποίες
είχαν αξία που αποτιμούνταν σε χιλιάδες χρυσές λίρες; Φυσικά οι συνεργάτες των Γερμανών
(διερμηνείς, προμηθευτές, εργολάβοι κλπ), οι υπάλληλοι της ΥΔΙΠ και οι
συγγενείς τους, οι Δοσίλογοι και οι Ταγματασφαλίτες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Βέβαια για να «θολωθούν τα νερά», δόθηκαν
ορισμένες ιδιοκτησίες σε πρόσφυγες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης-όπως
προέβλεπε ο Ν 205/1043. Μόνο που αυτοί ορίζονταν μεσεγγυούχοι 3-4 σε κάθε
επιχείρηση, ενώ οι «ημέτεροι», ορίζονταν και σε περισσότερες από μία
επιχειρήσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι μεσεγγυούχοι, -σύμφωνα με τον Ν205/43- <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«υποχρεώνονταν
σε τίμια, καλή, συνετή διαχείριση»</i></b> της παραχωρούμενης περιουσίας, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ευθυνόμενοι
όχι μόνο για δόλο, αλλά και βαριά ακόμα και ελαφρά αμέλεια»</i></b>. Το τι
συνέβη στην πραγματικότητα, φαίνεται στις μαρτυρίες όσων-λίγων- επέστρεψαν, που
όταν αναζήτησαν τα καταστήματα με τα εμπορεύματα τα δικά τους αλλά και των
συγγενών τους, βρήκαν στην καλύτερη των περιπτώσεων, τέσσερις γυμνούς τοίχους.
Ακόμη, όπως ανάγλυφα προκύπτει από τις δικογραφίες, η αντιμετώπιση όλων αυτών
των καθαρμάτων, από την Δικαιοσύνη, που κινήθηκε με βραδύτατους ρυθμούς, ήταν
σκανδαλωδώς ευνοϊκή. Είτε αθωωνόταν με βουλεύματα, είτε καταδικάζονταν σε
ποινές-χάδι εκτός από εξόφθαλμες περιπτώσεις, που χρησιμοποιούνταν για να
εκτονώνεται η λαϊκή οργή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το «Μεσεγγυούχοι Και Δοσίλογοι», είναι ένα
βιβλίο μεγάλης αξίας, προϊόν πολυετούς έρευνας και κοπιαστικής έρευνας υπό τις
δύσκολες συνθήκες του κορωνοϊού, σε αρχεία, εφημερίδες, βιβλιοθήκες,
δικογραφίες κλπ., που αποκαλύπτει πολλά από όσα <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«κρύβονται «κάτω από το χαλί» της
τοπικής ιστορίας»</i></b>. Είναι μια μελέτη που <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«προσφέρει μια ολιστική
προσέγγιση στο χρονικό διάστημα από την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους
Γερμανούς τον Απρίλιο 1941 μέχρι το 1949, η οποία δίνει έμφαση στην
καταλήστευση και λεηλασία της εβραϊκής περιουσίας, των εθνικών πόρων και μέρους
του εισοδήματος των κατοίκων της πόλης με ταυτόχρονη</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">τήρηση
των προνομίων της εντόπιας αστικής τάξης, ανάδειξη νέων πλουσίων και
ανακατανομή του κεφαλαίου στην πόλη»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βιβλίο περιλαμβάνει πρόλογο της
καθηγήτριας του πανεπιστημίου </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Bar</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Ilan</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">του
Ισραήλ, Ορλύ Μερόν, χαιρετισμό του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη,
πηγές και βιβλιογραφία κι ένα παράρτημα με ενδιαφέροντες πίνακες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Ένα εξαιρετικό βιβλίο, απόκτημα για κάθε φιλίστορα,
αλλά και κάθε βιβλιόφιλο και «ανήσυχο» πολίτη! <o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-25153390023143416852024-02-29T09:05:00.002+02:002024-02-29T09:10:56.261+02:00ΜΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ<p><span style="font-family: arial;"><b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">SONIA</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> </span></b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b>PURNELL</b><br />Μετάφραση:
ΘΕΟΔΩΡΑ ΔΑΡΒΙΡΗ<br />Εκδόσεις
ΜΙΝΩΑΣ<br />Σελ.
386, Σεπτέμβριος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDHwLT2-4ECScX4lnfOPIBA0Cr5sfMT3AMxYCVE-DS6cUB3MJNx9uDsWzeVvjhYDaCQgzvDME_MsdB2awoJWZJEi3r6ewnOjXm86YJVY0HgU5ZOrcIkeInEvc3oeoNtAHDq7mjJ4LGsycfZ_urtsabetreUfQK0MPF4VqSip9WBGkcb9HHlZvx_txXxV4/s2835/%CE%9C%CE%99%CE%91%20%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%97.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="2835" data-original-width="2020" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDHwLT2-4ECScX4lnfOPIBA0Cr5sfMT3AMxYCVE-DS6cUB3MJNx9uDsWzeVvjhYDaCQgzvDME_MsdB2awoJWZJEi3r6ewnOjXm86YJVY0HgU5ZOrcIkeInEvc3oeoNtAHDq7mjJ4LGsycfZ_urtsabetreUfQK0MPF4VqSip9WBGkcb9HHlZvx_txXxV4/w143-h200/%CE%9C%CE%99%CE%91%20%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%97.jpg" width="143" /></span></a></div><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Την βιογραφία μιας ξεχωριστής
προσωπικότητας, περιλαμβάνει το βιβλίο της βρετανίδας δημοσιογράφου και
συγγραφέως Σ. Παρνέλ.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρόκειται για τη Βιρτζίνια Χολ, η
συμμετοχή της οποίας στον πόλεμο κατά των ναζί στη Γαλλία υπήρξε κομβικής
σημασίας!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Βιρτζίνια γεννήθηκε το 1906 στη
Βαλτιμόρη. Μετά τις σπουδές της, υπέβαλε αίτηση στο </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">State</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Department</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">για
να ακολουθήσει καριέρα διπλωμάτη. Όμως το κατεστημένο της διπλωματικής
υπηρεσίας των ΗΠΑ, δεν μπορούσε να δεχτεί μια γυναίκα στις τάξεις του. Η
Βιρτζίνια προσελήφθη μεν, αλλά ως απλή γραμματέας. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αρχική τοποθέτησή της ήταν στην
Βαρσοβία. Το 1933, ζήτησε και πήρε μετάθεση στη Σμύρνη. Εκεί σε μια κυνηγετική
εξόρμηση αυτοτραυματίστηκε στο αριστερό πόδι. Οι γιατροί για να αποφύγουν την
γάγγραινα, αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το πόδι της, κάτω από το γόνατο. Όλο
σχεδόν το 1934,το πέρασε στις ΗΠΑ, προσπαθώντας να αναρρώσει, υποβαλλόμενη σε
διορθωτικές επεμβάσεις και μαθαίνοντας να περπατά με το ειδικό προσθετικό μέλος
που της τοποθετήθηκε. Το Νοέμβριο μετατέθηκε στη Βενετία και στη συνέχεια στην
Εσθονία. Όμως ο κόσμος είχε μπει στον «αστερισμό» του πολέμου. Με την εισβολή
του Χίτλερ στην Πολωνία, έφυγε για το Λονδίνο και στη συνέχεια πέρασε στη
Γαλλία, όπου κατετάγη στο γαλλικό 9<sup>ο</sup> Σύνταγμα Πυροβολικού ως οδηγός
ασθενοφόρου! Όταν κατέρρευσε το μέτωπο, διέφυγε στην Ισπανία. Επειδή είχε
αμερικανικό διαβατήριο και η Αμερική δεν είχε μπει στον πόλεμο, μπορούσε να
κινείται με σχετική άνεση. Στην Ισπανία την εντόπισε ο βρετανός μυστικός
πράκτορας Τζορτζ Μπέλοουζ. Την προσέγγισε κι έπιασαν κουβέντα. Η Βιρτζίνια του
διηγήθηκε τις περιπέτειές της στο γαλλικό μέτωπο και τις συνθήκες που επικρατούσαν
στις δύο περιοχές της Γαλλίας. Στην Κατεχόμενη Ζώνη και την Μη Κατεχόμενη Ζώνη
που κυβερνούσε με τις ευλογίες των Γερμανών, ο φασιστικής ιδεολογίας,
στρατάρχης Πετέν. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όπως άκουγε τη σκληρή αλλά παθιασμένη αφήγησή της, ο Μπέλοουζ θαύμασε
το θάρρος της Βιρτζίνια, την παρατηρητικότητά της και, κυρίως, τη φλογερή
επιθυμία της να βοηθήσει τους Γάλλους να αντεπιτεθούν. Εμπιστεύτηκε το ένστικτό
του και πήρε την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του, μια απόφαση που θα
ανανέωνε τις ελπίδες για οριστική νίκη των Συμμάχων στη Γαλλία. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν αποχαιρέτησε τη Βιρτζίνια, της έδωσε το
τηλέφωνο ενός «φίλου» στο Λονδίνο, που μπορούσε να τη βοηθήσει να βρει έναν
αξιόλογο καινούριο ρόλο…»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ρόλος που εννοούσε ο Μπέλοουζ, ήταν η
συμμετοχή της στη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">SOE</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">), μια αμφιλεγόμενη βρετανική μυστική
υπηρεσία, την οποία ο Τσόρτσιλ <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«διέταξε προσωπικά «να βάλει φωτιά στην
Ευρώπη» μέσω μιας πρωτοφανούς επίθεσης δολιοφθορών, υπονόμευσης και
κατασκοπίας»</i></b>.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με την ένταξή της στο </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">SOE</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«η Βιρτζίνια θα γινόταν πρωτοπόρος σε έναν
εντελώς καινούριο τύπο πολέμου: μια ερασιτέχνης ειδική στον αυτοσχεδιασμό θα
ερχόταν αντιμέτωπη με την επαγγελματική βαναυσότητα της Γκεστάπο και της
αστυνομίας του Βισί […] Ήταν γενικά αποδεκτό πως στο πεδίο είτε θα μάθαινε
γρήγορα είτε θα πέθαινε. Σε κάθε περίπτωση οι περισσότεροι συνάδελφοί της,
θεωρούσαν όλες τις γυναίκες ανίκανες για μια τόσο</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">απαιτητική κι επικίνδυνη δουλειά.
Και ήταν στο χέρι της να επιβιώσει και να τους διαψεύσει»</i></b>. Κάτι που η
πεισματάρα Βιρτζίνια κατέφερε με εντυπωσιακό τρόπο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο
βιβλίο. Μια εξαντλητική, αποκαλυπτική, συναρπαστική και απολαυστική βιογραφία
μιας κάθε άλλο παρά ασήμαντης γυναίκας, η οποία έπαιξε κομβικό ρόλο στην
ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος στη Γαλλία και που βοήθησε να γίνει πιο
εύκολη η απόβαση στη Νορμανδία και η προέλαση στη συνέχεια των συμμαχικών
στρατευμάτων στην κατεχόμενη Ευρώπη. </span><o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-53681131696921298302024-02-24T08:20:00.000+02:002024-02-24T08:20:17.020+02:00ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ- Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΟΔΗΓΟΣ<p><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">BE A MAN GUY-“HARMON”<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Εκδόσεις
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Σελ.
207, Νοέμβριος 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9HrE8w-5DRPghw1As60BWE1Bg0HRb3cbKaB-Uo1WgxjFScEQqiZBgNIyQkrv0mzo7xlyCI7lLGesJEmYNtXR1leFK-tEXeWLuHMTooZtfSQsnjkrWGrjkEPTeX88idm0CjNdNspHHYccXy5J8ug6BywEhMPTaA_vtdO7aILmVUvCyOFJJfnrCBIluqCY/s300/BE-A-MAN-exof-212x300.jpg.webp" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="212" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9HrE8w-5DRPghw1As60BWE1Bg0HRb3cbKaB-Uo1WgxjFScEQqiZBgNIyQkrv0mzo7xlyCI7lLGesJEmYNtXR1leFK-tEXeWLuHMTooZtfSQsnjkrWGrjkEPTeX88idm0CjNdNspHHYccXy5J8ug6BywEhMPTaA_vtdO7aILmVUvCyOFJJfnrCBIluqCY/w141-h200/BE-A-MAN-exof-212x300.jpg.webp" width="141" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Ένα βιβλίο που φανερώνει με χιουμοριστικό
τρόπο «πικρές» αλήθειες για τη συμπεριφορά των ανδρών που πολλές φορές είναι
μια τεχνητή, επιτηδευμένη αρρενωπότητα, είναι αυτό που παρουσιάζω σήμερα.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βιβλίο οφείλει την ύπαρξή του, στην
ομότιτλη σειρά επεισοδίων που έγιναν </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">viral</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης κυρίως των ΗΠΑ, απ’ όπου και ξεκίνησε. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Για χρόνια ζούσα ευτυχισμένος
στη σκιά. Τώρα παντελώς άγνωστοι με πλησιάζουν και μου ζητούν συμβουλές, την
ώρα που κατουράω, για το πώς «Να Είναι Άντρες». Οπότε, αντί να σταματάω και να
πιάνω κουβέντα με τον κάθε μαλάκα για τα επόμενα είκοσι χρόνια, έγραψα ένα
βιβλίο για να χρησιμεύσει ως ο Απόλυτος Οδηγός. Και τώρα αφήστε με ήσυχο»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο «Οδηγός» δίνει συμβουλές για το πώς
πρέπει να φέρεται ο «αληθινός άντρας» σε κάθε πτυχή της ζωής του. Δουλειά,
οικογένεια, σχέσεις, αθλητισμός, ελεύθερος χρόνος, επισκευές στο σπίτι,
αντροπαρέες, ταξίδια και άλλα πολλά. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που
αναφέρεται στο ρομαντισμό! Αφού πρώτα διατείνεται ότι ο αληθινός άντρας δεν
πρέπει ποτέ να είναι ρομαντικός, συνεχίζει: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο ρομαντισμός για τις γυναίκες
έχει να κάνει με την προσοχή στη λεπτομέρεια, την επικοινωνία και με το να
έχουν έναν άντρα που είναι ευχάριστα απρόβλεπτος. Από τη φύση τους, οι άντρες
ήταν πάντοτε απρόβλεπτοι, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα με τον πιο ευχάριστο
τρόπο. Όταν μια γυναίκα σκεπάζει το κρεβάτι με</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">ροδοπέταλα για μια ρομαντική
βραδιά, γιορτάζοντας τα γενέθλια του άντρα της, εκείνος γυρνάει στο σπίτι
κουρούμπελο από το μπαρ όπου κατέβαζε σφηνάκια για τα γενέθλιά του με τους
κολλητούς. Όταν μια γυναίκα σχεδιάζει ένα φιλί και σαμπάνια για αργά το βράδυ,
την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο άντρας της αρχίζει να ροχαλίζει από τις 9:00…»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα πολύ έξυπνο, γραμμένο με χιούμορ
βιβλίο, που θα πρέπει να διαβάσουν άντρες και γυναίκες. Οι πρώτοι για να
αντιληφθούν ότι πολλές φορές η συμπεριφορά τους «ξεφεύγει» σε λάθος μονοπάτια,
κι έχουν λάθος αντιδράσεις και οι δεύτερες για να καταλάβουν γιατί συμβαίνει
αυτό και ίσως να μας συγχωρήσουν!! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-59672059558568105492024-02-17T09:01:00.000+02:002024-02-17T09:01:35.879+02:00ΓΙΩΤΑ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgEnF9ii9UTyQ_mSuSXXoAtRdIeP1l3rJtzcmqduxGoaf3JG1DNkIMnBxBrUQvvKd8zkUEBoi5DXXQQ__uzxq1aVx_560tfe4h9NuKXYngjxWWN6gnDdVD5NvAUPzhfszOlkdMbwYGLdJ-UKPcM66HVkqNXUlVtu2rTj6G_e3C1IjImCqJq_jdap0c1Q0/s246/%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="246" data-original-width="160" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgEnF9ii9UTyQ_mSuSXXoAtRdIeP1l3rJtzcmqduxGoaf3JG1DNkIMnBxBrUQvvKd8zkUEBoi5DXXQQ__uzxq1aVx_560tfe4h9NuKXYngjxWWN6gnDdVD5NvAUPzhfszOlkdMbwYGLdJ-UKPcM66HVkqNXUlVtu2rTj6G_e3C1IjImCqJq_jdap0c1Q0/s1600/%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5.jpg" width="160" /></a></div><div style="text-align: justify;"> <span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-indent: -14.2pt;"> <span style="font-family: arial;"> Γεννήθηκε και ζει στην Πάτρα. Είναι
απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και
της Σχολής «Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας». Εργάζεται ως
δημοσιογράφος. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς
σταθμούς, ηλεκτρονικά μέσα και περιοδικά. Έχει γράψει κείμενα και στίχους
τραγουδιών για δέκα θεατρικές παραστάσεις. Έργα της: «Ιστορίες Εστίασης Στην
Πάτρα Του 20<sup>ου</sup> Αιώνα» (Το Δόντι, 2017), «Ιστορικό Ημερολόγιο
Εμπορικού Συλλόγου Πάτρας» (2018, Το Δόντι) «Η Μυρωδιά Του Αχινού» (Ωκεανίδα,
2020), «Σσαμπάτ» (</span></span><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-indent: -14.2pt;">Bell</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-indent: -14.2pt;">, 2023).</span></span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Σσαμπάτ»;<br /><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα Γιάννενα και ο Μωυσής Ελισάφ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα Γιάννενα είναι η πόλη στην οποία σπούδασα
και η οποία έχει “εγγραφεί” μέσα μου και για πολλούς προσωπικούς λόγους. Θεωρώ
ότι αυτή η πόλη είναι ο ιδανικός καμβάς για να φιλοξενήσει μια ιστορία
μυστηρίου. Το ίδιο το τοπίο σε «οδηγεί». Ιδίως το χειμώνα, οπότε και έχουμε
ορισμένα από τα «μαγικά» των Ιωαννίνων: ομίχλη, χιόνι, λίμνη που παρασύρεται
από τα καιρικά έκτροπα, παραδοσιακό οικισμό, κάστρο που φέρνει στο αφήγημα τις
δικές του μνήμες και φυσικά η μακρά ιστορία της πόλης με το πολυπολιτισμικό
στίγμα. Τώρα σε ό,τι αφορά τον Μωυσή Ελισάφ, τον πρώτο Εβραίο δήμαρχο στην
Ελλάδα, είναι αυτός που με «οδήγησε» στην ιστορία των Εβραίων των Ιωαννίνων,
των Ρωμανιωτών, και στον εκτοπισμό τους από τους Ναζί. Αυτή την ιστορία δεν τη
γνώριζα παρά το γεγονός ότι σπούδαζα εκεί. Και γενικότερα πιστεύω ότι αυτή η
ιστορία δεν είναι ευρέως γνωστή όπως αυτή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Είναι
μια ιστορία που έχει σχεδόν αποσιωπηθεί και που<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ήρθε στο φως κυρίως μετά την εκλογή του Μωυσή Ελισάφ, αυτού του
ξεχωριστού, του αγαπητού γιατρού που έγινε δήμαρχος των Ιωαννίνων.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><b style="font-family: arial; mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;">Γιατί υπάρχει το διπλό σίγμα στην αρχή της λέξης; Έχει
σχέση με την εκφορά της;</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έτσι έγραφαν τη λέξη οι Ρωμανιώτες Εβραίοι
στα Γιάννενα και σίγουρα έχει να κάνει με την εκφορά της. Προφανώς προς απόδοση
του </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Sh</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> στη
λέξη </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Shabbat</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">. Τη
βρήκα από μόνη της τη λέξη πολύ δυνατή καθώς είναι σπάνιο, ίσως και μοναδικό,
ένα διπλό σίγμα στην αρχή μιας λέξης. Ήταν και ένας από τους λόγους που την
επέλεξα για τίτλο στο βιβλίο, πέρα από το ότι δένει όλες τις ιστορίες καθώς όλα
τα σημαντικά στο Σσαμπάτ συμβαίνουν ημέρα Σάββατο.<o:p></o:p></span></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Εντοπίσατε εύκολα τα στοιχεία που αφορούν την εξόντωση
της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ναι, ανέτρεξα σε σχετική βιβλιογραφία και σε
υλικό από το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, σε αναφορές στον Τύπο, αλλά και σε ηλεκτρονικό
υλικό, ντοκιμαντέρ και μαρτυρίες επιζώντων. Οι τελευταίες ήταν το πιο
συγκλονιστικό κομμάτι.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ανακαλύψατε στοιχεία για το πώς είχε
πραγματικά εκλάβει τότε η πόλη αυτό που συνέβη;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το έγκλημα κατά των Εβραίων των Ιωαννίνων
έχει πολλές διαστάσεις. Το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του 97% του
πληθυσμού των Ρωμανιωτών Εβραίων δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς και τα υπόλοιπα
στρατόπεδα. Οι Ρωμανιώτες να πούμε εδώ ότι είναι η παλαιότερη κοινότητα Εβραίων
στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. <span style="background: white; color: #222222;">Από
την πρώτη στιγμή υιοθέτησαν την ελληνική γλώσσα, εμπνεύστηκαν από τον τοπικό
λαϊκό πολιτισμό και τις παραδόσεις και, συνδυάζοντας τα τοπικά με τα δικά τους
ήθη και έθιμα, δημιούργησαν την περίφημη ελληνο-εβραϊκή παράδοση και ζούσαν σε
μεγάλη αρμονία με τους Χριστιανούς. Ήταν πλήρως αφομοιωμένοι. Γιαννιώτες
πολίτες. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο η στάση των υπολοίπων</span></i></b><span style="background: white; color: #222222;"> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γιαννιωτών πριν όσο και –κυρίως- μετά τον
εκτοπισμό των Εβραίων. Διότι είχαμε τους απλούς πολίτες που είχαν αναπτύξει
σχέσεις χρόνων με τους Ρωμανιώτες και θρήνησαν τον χαμό τους, αλλά έχουμε και
αυτούς που σιώπησαν, αυτούς που αποσιώπησαν, αυτούς που καπηλεύτηκαν τις
περιουσίες τους. <o:p></o:p></i></b></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το
βιβλίο σας και ποιο είναι αυτό;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif""><span style="mso-spacerun: yes;">
</span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Να πούμε εδώ ότι η ιστορία στο Σσαμπάτ κινείται </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="background: white; color: #050505;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανάμεσα στο παρελθόν
και το παρόν, από το 1944 και τον εκτοπισμό των Εβραίων των Ιωαννίνων από τους
Ναζί, μέχρι δύο διαφορετικές ιστορίες φόνων, η μία στη Σύρο πριν από 26 χρόνια
και η άλλη στο Βόλο πριν από 15 χρόνια. Όλα αυτά φτάνουν στα εγκλήματα που
συγκλονίζουν σήμερα τα Ιωάννινα και δημιουργούν ένα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ντόμινο εξελίξεων και ανατροπών. <o:p></o:p></span></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="background: white; color: #050505;">Έχουμε να κάνουμε με το παρόν δηλαδή αλλά και με τρεις
παράλληλες ιστορίες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους που έρχονται μαζί στο
φως και </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"">σχετίζονται μέσα από μια ανατρεπτική οδό με δύο δολοφονίες
και μια εξαφάνιση, αλλά και με την πολιτική ζωή του τόπου στο σήμερα. <span style="background: white; color: #050505;"><o:p></o:p></span></span></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Μέσα
από όλο αυτό το πλέγμα προσώπων και καταστάσεων, θέλω να στείλω ένα μήνυμα για
τη διαφορετικότητα και τον τρόπο με τον οποίο διαχρονικά τοποθετείται απέναντι
σε αυτήν η κοινωνία και η πολιτική. Θέλω να στείλω ένα μήνυμα κατά του
ρατσισμού, του φασισμού και φυσικά της προκατάληψης απέναντι στο διαφορετικό
είτε αυτό αφορά τη φυλή, είτε το φύλλο, είτε τον έρωτα, στον</span></i></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">οποίο
«συγκατοικούν» πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις που επίσης «κατηγοριοποιούν»
τους ανθρώπους ανάλογα με τη στάση που τηρούν απέναντι σε αυτές.<o:p></o:p></i></b></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η λογοτεχνία οφείλει να είναι μια κοινωνική
πράξη. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να υφίσταται.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό
επίπεδο;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μπορεί νομίζω να δρομολογήσει αλλαγές μέσα
μας. Οπότε ναι, αν σκεφτούμε ότι από μέσα μας ξεκινάνε όλα και το δούμε αυτό σε
ένα ευρύ κοινωνικό πεδίο, μπορεί να δρομολογήσει αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε
ή που βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά και να μας υποψιάσει. Ακόμη και αυτό μερικές
φορές είναι αρκετό.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θα σας πω κάτι που είναι αστείο. Κάποια
στιγμή στο δημοτικό είχα γράψει μια έκθεση με θέμα «το γατάκι μου». Δεν είχα
ούτε γατάκι, ούτε είχα επαφή με άλλα ζώα. Γελώντας η δασκάλα μου που είχε
ξεχωρίσει την έκθεση επειδή δεν έμοιαζε καθόλου με τις άλλες, όταν έμαθε ότι
έγραφα για ένα φανταστικό γατί που είχε μαζί μου μια φανταστική σχέση, είπε στη
μάνα μου, «αυτή κάποια μέρα θα γίνει συγγραφέας». Η αλήθεια είναι ότι πάντα
ήθελα να μπορέσω να γράψω ένα μυθιστόρημα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Είχα μια ευκολία με τις λέξεις στον γραπτό λόγο και μπορούσα μέσα από αυτόν να
εκφράσω με μεγαλύτερη ευκολία σκέψεις και συναισθήματα. Γράφω από μικρή αλλά
είχα περιοριστεί σε στίχους και κείμενα για</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">θεατρικές και μουσικές
παραστάσεις. Δεν διακρίνομαι ως επιμελής σε κανένα τομέα του βίου μου και το
μυθιστόρημα, το οποίο ήταν και ο… καημός μου,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>απαιτεί μεγάλη προσήλωση και συστηματική δουλειά. Οπότε το μετέθετα
συνεχώς για αργότερα παρά το γεγονός ότι με παρότρυναν πολύ και πολλοί να
γράψω. Κάποια στιγμή ο τότε σύντροφός μου μού είπε: το κάνεις τώρα. Δεν υπάρχει
μετά. Και έτσι γεννήθηκε η «Μυρωδιά του αχινού», το πρώτο μου μυθιστόρημα.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε
τυπωμένο το πρώτο σας έργο;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Πετάς
κυριολεκτικά στον ουρανό όταν παίρνεις στα χέρια σου τυπωμένο το πρώτο σου
μυθιστόρημα. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα. Είναι μεγάλη η χαρά αλλά
και μεγάλη η έκθεση. Είναι σαν να παραδίδεσαι ολόκληρος στους αναγνώστες σου
και να τίθεσαι στην κρίση τους. Είπα μέσα μου «το έκανες, να το»… Το κοίταζα
και το… μύριζα για κάνα μήνα. Σαν να ήταν μωρό.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει
η συγγραφή;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Με ακολουθούν. «Συνομιλώ» μαζί τους, Κάτι
που γεννιέται από σένα, δεν παύει ποτέ να είναι κομμάτι σου. Είναι μια άλλου
τύπου «οικογένεια». Τους αγαπώ πολύ τους ήρωες των βιβλίων μου. Όλους. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σαφέστατα. Πώς θα νιώσει ο ήρωας αν δεν
νιώσεις εσύ που τον δημιουργείς; Θα είναι ψεύτικος.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ναι, και στα δύο βιβλία, υπάρχουν ήρωες που
μου μοιάζουν. Όχι σε όλο το εύρος της προσωπικότητάς τους, αλλά σε σημεία της.
Με τοποθετώ συχνά με αυτό τον τρόπο μέσα στο μυθιστόρημα. Και εμένα και τις
καταστάσεις που έχω βιώσει και τις προσδοκίες μου. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας; <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οι φίλοι μου, η κόρη μου και η μητέρα μου.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτός που μπαίνει «μέσα» στα βιβλία, που
παρασύρεται και βιώνει την ιστορία που του αφηγείσαι, κάνοντας συμμέτοχο τη
δική του φαντασία, γεγονός που καθιστά την κάθε ανάγνωση μοναδική και τον κάθε
αναγνώστη συνδημιουργό. Κάθε αναγνώστης έχει άλλη εικόνα για τον κάθε ήρωα ή
την κάθε κατάσταση, γιατί συμμετέχει στην ιστορία με τα δικά του βιώματα και
τις δικές του προσλαμβάνουσες. Και αυτό κάνει την εμπειρία του συγγραφέα ακόμη
πιο μοναδική και ενδιαφέρουσα. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 18pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάρα πολλά. Είναι, αν ο σκεφτείς, μια μορφή
ψυχανάλυσης η συγγραφή. Υπήρχαν και φράσεις ή προτάσεις που έγραψα πριν
προλάβει να συμμετάσχει</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">σε αυτή το συνειδητό. Αυτόματα. Απευθείας
από το ασυνείδητο.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε
κάποια πεποίθηση;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όχι, Αυτό μου συμβαίνει όταν διαβάζω βιβλία
άλλων συγγραφέων.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βέβαια! Οι συζητήσεις με τους αναγνώστες
είναι μια μεγάλη απόλαυση. Έχω κάνει και φίλους μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι οι βιβλιοφάγοι. Έχουν ένα δικό τους κώδικα
συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Μοναδικό, ζεστό και δημιουργικό. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν»
πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το παιχνίδι της συγγραφής είναι παιχνίδι για
δύο. Γράφουμε για τους αναγνώστες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα υπήρχε και
λόγος να γράφουμε. Οπότε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το τι βλέπουν
οι αναγνώστες μέσα από το μυθιστόρημα που καταθέτεις στην κρίση τους, είναι πιο
σημαντικό από αυτό που βλέπεις εσύ. Μου έχουν λοιπόν υποδείξει πολλές πτυχές
που δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Κάποιοι με έκαναν να βλέπω και ήρωες με άλλα μάτια!<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Καραγάτσης. Είναι ο πλέον αγαπημένος μου.
Και ο Ντοστογιέφκσι φυσικά όπως θα καταλάβει ο αναγνώστης του Σσαμπάτ. <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι το γράψιμο για σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το γράψιμο είναι ένας τοκετός στον οποίο το
όργανο αναπαραγωγής είναι η σκέψη. Γεννιέται μέσα από αυτή ένας νέος κόσμος.
Γεννιούνται πρόσωπα και καταστάσεις. Όπως για τον ηθοποιό είναι πρόκληση να
μπαίνει κάθε φορά σε έναν ρόλο και να ζει μέσα από αυτόν πολλές ζωές, έτσι και
για το συγγραφέα… Μόνο που αυτός ζει άλλες ζωές γράφοντάς τες και έχει το..
προνόμιο να τις κατευθύνει εκεί που θέλει. Για μένα λοιπόν είναι πρωτίστως αυτή
η δυνατότητα του να δραπετεύω μέσα από τους ήρωες που η ίδια δημιουργώ. Μοιάζει
λίγο σχιζοφρενικό, αλλά είναι μια πολύ καλή ψυχοθεραπεία. Άλλωστε όλοι οι
συγγραφείς φαντάζομαι ότι έχουν λίγο ή πολύ τα ίδια κίνητρα.<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 21.3pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; margin: 0cm 0cm 0cm 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν
λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><a name="_GoBack"></a><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δεν
υπάρχει έτοιμο υλικό, όχι. Γράφω όμως το επόμενο. Θα έλεγα ότι είμαι σε καλό
δρόμο. Αυτή τη φορά ο τόπος θα είναι η Κέρκυρα.<o:p></o:p></i></b></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 21.3pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Σας ευχαριστώ πολύ!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-24275033777805936362024-02-11T08:51:00.001+02:002024-02-11T08:51:44.037+02:00ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΛΥΣΙΜΑΧΟΥ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΑΝΑΛΕΚΤΟ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ.
442, Ιανουάριος 2024</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5r0HjFssp7YOtqoXX_ONqbpHwGw7rVkTWGmigLBHV6RsAzPvFSPNkq0x-7244rorRCptqOOHsA5cv_dlDAegs0IJ4oHkPx31KNvT2M0noTfzhi_QZ9Z0gVhCHooiyKSQPNS1mRULJURiDAxqM3zU4_TCUeIQQggAlGg4c3FFbsxkZKMPi8G2pGgiwgSU/s1142/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%B1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="1142" data-original-width="800" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5r0HjFssp7YOtqoXX_ONqbpHwGw7rVkTWGmigLBHV6RsAzPvFSPNkq0x-7244rorRCptqOOHsA5cv_dlDAegs0IJ4oHkPx31KNvT2M0noTfzhi_QZ9Z0gVhCHooiyKSQPNS1mRULJURiDAxqM3zU4_TCUeIQQggAlGg4c3FFbsxkZKMPi8G2pGgiwgSU/w140-h200/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%B1.jpg" width="140" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span face="Arial, "sans-serif""> </span><span face="Arial, "sans-serif"">Το πρώτο βιβλίο του συμπολίτη γιατρού Α.
Λυσιμάχου με τίτλο «Μερόνυχτα Εφημερίας» κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου έφτασε
στο τέλος του εργασιακού του βίου και θέλησε να πάρει τη σύνταξή του, έμπλεξε
στα δίχτυα της γραφειοκρατίας. Για να βρει λύση, αποφάσισε να απευθυνθεί σε
δικηγόρο. Η νεαρή δικηγόρος Ελένη Φιλίππου, του εξήγησε τα βήματα που θα πρέπει
να κάνουν. Σε μία από τις συναντήσεις τους, του είπε ότι και ο πατέρας της ήταν
γιατρός, αλλά δυστυχώς πέθανε σχετικά νωρίς. Είχε αφήσει όμως, ένα ημερολόγιο,
το οποίο η οικογένεια αποφάσισε να εκδώσει, αφού θεωρούσε ότι ήταν ενδιαφέρον. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μου
είπε πως αυτή και ο σύζυγός της είχαν πάρει την απόφαση να κυκλοφορήσουν αυτό
που ο πατέρας της το είχε ονομάσει «Μερόνυχτα Εφημερίας» και που στην ουσία
ήταν το ημερολόγιό του. Ήθελαν τη βοήθεια ενός γιατρού για να νοικοκυρευτεί το
κείμενο και για να γίνουν όσες επεξηγήσεις χρειάζονταν στα ιατρικά, τεχνικά του
θέματα. Έπρεπε να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές στα ονόματα και όπου αλλού αυτό
θα ήταν απαραίτητο, ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα με τα προσωπικά δεδομένα
των ατόμων που αναφέρονταν στην πορεία του κειμένου […] Με παρακάλεσε να είμαι
ο τεχνικός σύμβουλος που θα έκανε τις απαραίτητες διορθώσεις και αλλαγές, μια
και σαν συνταξιούχος ιατρός θα είχα τον χρόνο για κάτι τέτοιο»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έτσι προέκυψε αυτό το πολύ ενδιαφέρον
βιβλίο, που πετυχαίνει πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Πρώτα περιγράφει την
προσωπική ζωή του γιατρού Φιλίππου, ο οποίος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα με
την σύζυγό του Μαρίνα, με την οποία μόνο τυπικά παραμένουν παντρεμένοι. Στην
ουσία έχουν χωρίσει. Η ανερμάτιστη και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της, καθώς και
ο ασταθής χαρακτήρας της, τον απομάκρυνε από κοντά της. Αντίθετα τα ενήλικα πια
παιδιά τους, αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και του συμπαραστέκονται όσο μπορούν.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακόμη δίνει μια πολύ καλή –κι εκ των έσω-
εικόνα της λειτουργίας ενός νοσοκομείου τοσο σε μια «κανονική» μέρα, όσο και σε
μια μέρα εφημερίας. Όταν οι γιατροί είναι αναγκασμένοι να εργάζονται για πολλές
ώρες, να αντιμετωπίζουν δύσκολα περιστατικά και να λαμβάνουν γρήγορα τις σωστές
αποφάσεις, βασιζόμενοι στις γνώσεις και την εμπειρία τους, που θα σώσουν τη ζωή
ενός ασθενούς. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μερικές φορές ο γιατρός είναι υποχρεωμένος να παίρνει και ρίσκο, με
την καλή έννοια, προκειμένου να θεραπεύσει τον άρρωστο σε όσο το δυνατό
λιγότερο χρόνο, όσο το δυνατό ανώδυνα, χρησιμοποιώντας όσο το δυνατό λιγότερες
εξετάσεις, και φάρμακα όσο το δυνατό μικρότερου κόστους, με λιγότερες
παρενέργειες και με καλό αποτέλεσμα. Για να γίνει αυτό όμως, χρειάζεται από την
πλευρά του γιατρού μελέτη, σωστή και έγκυρη ενημέρωση, παρατηρητικότητα, σωστή
κρίση και σωστή ερμηνεία των κλινικοεργαστηρικών ευρημάτων και απόκτηση πείρας
κοντά στο κρεβάτι του αρρώστου και δίπλα σε έμπειρους κλινικούς»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέσα από τις σελίδες του «ημερολογίου»,
περνούν εκατοντάδες περιστατικά και περιγράφεται τόσο η συμπτωματολογία, όσο
και η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σημαντικό χώρο, καταλαμβάνει και η αναφορά
στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ συναδέλφων, παλαιών και νέων, αλλά και με
τους ασθενείς. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Θα συναντήσεις αντιπαλότητες, ανταγωνισμούς και ζήλιες από
συναδέλφους. Θα συναντήσεις αχαριστία, πονηριά, κακολογία ίσως και απειλές από
μερικούς ασθενείς και το περιβάλλον τους»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τέλος, ιδιαίτερη μνεία γίνεται σε όσους
κινούνται στην «περιφέρεια» των νοσοκομείων και με τις πράξεις ή τις
παραλείψεις τους, διευκολύνουν ή όχι το ιατρικό προσωπικό στην άσκηση των
καθηκόντων τους: διοικητές υγειονομικών περιφερειών, διοικήσεις νοσοκομείων,
άνθρωποι των φαρμακευτικών εταιρειών, τοπικοί πολιτευτές κλπ, ενώ υπάρχει και
αναφορά στους επίορκους γιατρούς, που εκμεταλλευόμενοι τη δεσπόζουσα θέση τους,
χρηματίζονται, «εκβιάζοντας» τους ασθενείς και τους συγγενείς τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Το «Μερόνυχτα Εφημερίας» είναι ένα βιβλίο
πολύ καλογραμμένο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον που αξίζει την προσοχή όχι μόνο της
ιατρικής κοινότητας, αλλά και του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού! </span><o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-90764245603034154912024-02-06T09:05:00.000+02:002024-02-06T09:05:16.401+02:00ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΧΕΙΡΟΠΡΑΚΤΩΝ (1823-2023)<p><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΔΗΜΟΥ ΡΟΥΣΟΥΛΕΝΤΣΗΣ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Εκδόσεις
ΚΑΛΕΝΤΗΣ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Σελ.
279, Δεκέμβριος 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR5GbI1c27gaoZhhiK061A24a4N3UEYz-lRVX4kSLnGOPdV3k6Oy_6E_KcuM_qZM3OquTflFGGCFxe6FF7f097k82lpechTPgucD4SaDXgkGeNv8uVJWyu52Rl1hH5Df-W89vT9p-JdCwgr2oB1cnMPK720bO7SIbeRAzKc2TVwJIwDNXaQP5U1B-iCx0/s500/sta-hnaria-tou-patera-mou-323x500.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="323" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR5GbI1c27gaoZhhiK061A24a4N3UEYz-lRVX4kSLnGOPdV3k6Oy_6E_KcuM_qZM3OquTflFGGCFxe6FF7f097k82lpechTPgucD4SaDXgkGeNv8uVJWyu52Rl1hH5Df-W89vT9p-JdCwgr2oB1cnMPK720bO7SIbeRAzKc2TVwJIwDNXaQP5U1B-iCx0/w129-h200/sta-hnaria-tou-patera-mou-323x500.jpg" width="129" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Το όνομα Ρουσιλέντζης (έτσι είναι γνωστή η
οικογένεια των χειροπρακτών στη Νάουσα), είναι συνώνυμο της ανακούφισης και της
εξάλειψης των πόνων και των δυσκολιών που προκαλούν τα μυοσκελετικά προβλήματα,
σε ανθρώπους αλλά και ζώα! Μέσα από το
βιβλίο που σας παρουσιάζω σήμερα, έμαθα πολλά κι ενδιαφέροντα για την ιστορία
της οικογένειας.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρώτα ότι εμείς στη Νάουσα, προφέρουμε
τόσα χρόνια λάθος το όνομα. Το σωστό είναι Ρουσουλέντσης. Κι ότι αυτό δεν είναι
το πραγματικό όνομα, αλλά ένα παρατσούκλι, δηλωτικό της καταγωγής από ένα χωριό
του νομού Πέλλας, το Ρουσίλοβο (που μετονομάστηκε σε Ξανθόγεια το 1926). Το
πραγματικό επίθετο της οικογένειας είναι Δήμου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι μια οικογένεια που για πολλά χρόνια
προσέφερε και προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες σε πάσχοντες της Δυτικής και
Κεντρικής Μακεδονίας. Τις τελευταίες μάλιστα δεκαετίες που οι συγκοινωνίες το
επιτρέπουν και σε ασθενείς και άλλων περιοχών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βιβλίο οφείλει την ύπαρξη του στην
επιμονή ενός μέλους της τέταρτης γενιάς της οικογένειας, του Ευάγγελου, ο
οποίος είναι Δρ. Χειροπρακτικής του Πανεπιστημίου του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">Surrey</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;">και
του πατέρα του Σωκράτη που με υπομονή, επιμονή και πολύ κόπο, κατέγραψε τις
αναμνήσεις του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όσο ο Ευάγγελος σπούδαζε στην Αγγλία,
έβλεπε στους διαδρόμους του πανεπιστημίου <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«κάδρα και φωτογραφίες από παλιούς
χειροπράκτες, αγαλματίδια,</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">γλυπτά και γύψινα προπλάσματα από χέρια,
γόνατα και άλλα μέρη του σώματος»</i></b>. Μια μέρα του 2001, την ώρα που
μιλούσε με τον πατέρα του στο τηλέφωνο, προέκυψε η ιδέα: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γιατί, πατέρα, δεν ξεκινάς να
γράφεις όλες αυτές τις ιστορίες που μου διηγείσαι τόση ώρα; Βλέπω ότι θυμάσαι
τα πάντα! Είναι πολύ ωραίες. Είναι μοναδικές και, πάνω απ’ όλα, αληθινές. Είναι
ιστορίες αγάπης και θα ήταν καλό να τις έχουμε συγκεντρωμένες σε ένα αρχείο.
Ένα οικογενειακό αρχείο, για να ξέρουμε όλοι στην οικογένεια πως φτάσαμε ως εδώ.
Πως μέσα από τόσους πολέμους, φτώχειες και κακοτοπιές καταφέραμε όχι μόνο να
επιβιώσουμε αλλά και να προσφέρουμε έργο και να βοηθήσουμε τόσες γενιές. Να
πάρουμε τον πόνο και να ανακουφίσουμε τον συνάνθρωπό μας»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αρχικά, ο Σωκράτης φάνηκε
προβληματισμένος. Πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει, αφού οι γραμματικές του
γνώσεις είναι επιπέδου έκτης Δημοτικού. Όταν όμως ο γιος του επέμεινε και του
είπε ότι θα αναλάβει την επιμέλεια και τις διορθώσεις, κατάφερε να τον πείσει. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τελικά,
ενώ ο πατέρας μου χρειάστηκε σχεδόν τέσσερα χρόνια για να γράψει τόσο πολλές κι
ενδιαφέρουσες ιστορίες, εμένα μου πήρε περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια για να
τις συμμαζέψω και να τους δώσω μορφή βιβλίου»</i></b>. Μετά από πολλές
αναβολές, το 2023, που συμπληρώθηκαν διακόσια χρόνια από τη γέννηση του πρώτου
Ρουσουλέντση, του Χρήστου, (1823-1925), ήρθε κι ο καιρός για να εκδοθεί το
βιβλίο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα βιβλίο, που περιγράφει το πώς η
οικογένεια Ρουσουλέντση, μέσα από αντιξοότητες, κινδύνους ακόμα για την ίδια
τους τη ζωή, σε βάρος πολλές φορές της οικογένειας και της δουλειάς τους, αλλά
με αυξημένο το αίσθημα ευθύνης και τη διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο,
έκαναν αυτό που θεωρούν καθήκον τους. Ακόμα και παλιότερα, όταν τα υποτυπώδη
μέσα μεταφορών και συγκοινωνιών, έκαναν τις μετακινήσεις εξαιρετικά δύσκολες
για να μην πω επικίνδυνες. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Το να καταφέρουμε, λοιπόν, εμείς οι σχεδόν
αγράμματοι άνθρωποι, να βοηθήσουμε τόσο κόσμο, θεωρώ ότι ήταν ένα μικρό θαύμα.
Το κάναμε, όμως, με αγάπη και αφοσίωση ως προς τους συνανθρώπους μας, αλλά και
ως προς το ανεκτίμητο αυτό χάρισμα. Τόσα χρόνια μας έχουν φάει οι δρόμοι να
πηγαινοερχόμαστε από το ένα μέρος στο άλλο, μέρα και νύχτα, καλοκαίρι και
χειμώνα, σε εποχές που τα πράγματα στη χώρα ήταν αυστηρά, ακόμα και επικίνδυνα»</i></b>.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Σωκράτης κλήθηκε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και πήγε στη Χαλκιδική, παρατώντας την
οικογένειά του, την μέρα του Πάσχα, για να βοηθήσει μια νεαρή κοπέλα που είχε
τραυματιστεί και υπέφερε. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όλα αυτά, χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάποια
αμοιβή ή ανταπόδοση. Αν κάποιος θέλει να δώσει κάτι καλώς. Αν δεν θέλει ή δεν
έχει, πάλι καλώς. Η αντιμετώπιση είναι η ίδια. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αυτό που κάνω δεν είναι
επάγγελμα, είναι ένα λειτούργημα προς τον συνάνθρωπο μας. Δεν το κάνω από
υποχρέωση και, πάνω απ’ όλα, δεν το κάνω για τα χρήματα. Το κάνω γιατί το
αισθάνομαι και γιατί με ικανοποιεί όσο τίποτε άλλο στον κόσμο»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Το «Στα Χνάρια Του Πατέρα Μου», είναι ένα
εξαιρετικό βιβλίο. Μια συναρπαστική αφήγηση (επιλεγμένων ανάμεσα σε χιλιάδες)
περιστατικών, που απεικονίζει με μοναδικό τρόπο την πολυετή προσφορά της
οικογένειας Δήμου-Ρουσουλέντση στον συνάνθρωπο, η οποία στήριξε και θεράπευσε
σε εποχές δύσκολες, όταν η περίθαλψη στην επαρχία ήταν έννοια ανύπαρκτη,
χιλιάδες ανθρώπους που ζήτησαν την βοήθειά της, ανατάσσοντας εξαρθρώσεις,
επιδένοντας, ακινητοποιώντας και θεραπεύοντας με σχεδόν «πρωτόγονα» υλικά
κατάγματα και ανακουφίζοντας από μυϊκούς πόνους . Μια οικογένεια που συνεχίζει
να προσφέρει όπου της ζητηθεί, εμπλουτίζοντας την πολύτιμη εμπειρία πολλών ετών
με σύγχρονη επιστημονική γνώση και εξειδίκευση.
<o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-59449479327567618702024-01-31T11:51:00.000+02:002024-01-31T11:51:54.106+02:00ΜΙΖΑΝΠΛΙ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΠΟΝΤΟ<p><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">ΜΑΙΗ
ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Εκδόσεις
3.1<br /></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; text-align: justify;">Σελ.
130, Νοέμβριος 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1eATh515KERzUyMqticGY9kREfZTqO8TQ2fAWSFfSEBqKOidiy8SCu6moEoErnk7tF2vIFyg9GpmnqBBm_v4Y35Wgv61KUSI55U2QbFZgOjlzTKfVpPTyiDmq_nSLepNUJJ1FMwfnjLKEhU1B5AjKoK7jlWf1t_LyduWjfUUCIE9gAFRUE2gr67318S8/s1292/%CE%9C%CE%99%CE%96%CE%91%CE%9D%CE%A0%CE%9B%CE%99.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1292" data-original-width="840" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1eATh515KERzUyMqticGY9kREfZTqO8TQ2fAWSFfSEBqKOidiy8SCu6moEoErnk7tF2vIFyg9GpmnqBBm_v4Y35Wgv61KUSI55U2QbFZgOjlzTKfVpPTyiDmq_nSLepNUJJ1FMwfnjLKEhU1B5AjKoK7jlWf1t_LyduWjfUUCIE9gAFRUE2gr67318S8/w130-h200/%CE%9C%CE%99%CE%96%CE%91%CE%9D%CE%A0%CE%9B%CE%99.jpg" width="130" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: Arial, "sans-serif";"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif";">Τη δεύτερη νουβέλα της Μ. Βασιλικού με
τίτλο «Μιζανπλί Και Δωδεκάποντο» περιλαμβάνει το βιβλίο της σημερινής
παρουσίασης.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι η ιστορίας της Νίτσας <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">(«Το
Νίτσα είναι το καλλιτεχνικό της, Σουλτάνα τη βαφτίσαν στα τρία της χρόνια»</i></b>),
που είναι κομμώτρια κι εργάζεται στο κομμωτήριο της κυρίας Σούλας στη
Θεσσαλονίκη. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η Νίτσα. Μια ένωση σφοδρού σεξ, μπερδεμένη με συναίσθημα αλλόκοτο, απ’
αυτά που δεν μπορείς να βάλεις σε τάξη, η Νίτσα με τα κόκκινα μαλλιά και την
τακούνα που ξεσήκωνε τους άντρες στο πέρασμά της […] με ύψος 1 και 64, καμπύλες
για έρωτα, κι ένα στόμα που άλλοτε έσταζε μέλι κι άλλοτε φαρμάκι»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ατίθαση από μικρή, τέλειωσε μετά βίας το
Λύκειο κι αμέσως έπιασε δουλειά στο κομμωτήριο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…από πάντα ονειρευόταν να
χτενίζει κεφάλια και να κάνει τις γυναίκες πριγκίπισσες»</i></b>.
Πολιτικοποιήθηκε από νωρίς, και από τις σχέσεις της, διεκδικούσε και κατάφερνε
να την αντιμετωπίζουν ισότιμα. Όποιος «παραφέρονταν» έβλεπε την «πόρτα της
εξόδου». Βέβαια της άρεσε να την περιποιούνται οι άντρες, αλλά κι αυτή το
ανταπέδιδε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα πήγαιναν καλά στη ζωή της, παρά τις
μικρές απογοητεύσεις και αναποδιές, ώσπου ερωτεύτηκε. Και βίωσε την απόρριψη. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σκέφτομαι
τη ζωή μου, σκέφτομαι τη δουλειά μου, σκέφτομαι την άδεια μου αγκαλιά,
σκέφτομαι νύχτα μέρα, σκέφτομαι αν ήταν σωστό αυτό που είπα, σκέφτομαι αν ήταν
σωστό αυτό που σκέφτηκα […] Κι αυτό το «σκέφτομαι» γινόταν τόσο μαύρο και την</i></b>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">έπνιγε.
Κι η μόνη της παρηγοριά ήταν να μένει κουκουλωμένη στο κρεβάτι της και να μην
κάνει τίποτα. Ούτε μπάνιο δεν έκανε. Εκείνες τις μέρες είχε μαλώσει με το νερό
και το σαπούνι […] Ήταν σαν να γινόταν πόλεμος στο μέσα της. Το φως με το
σκοτάδι. Και συνήθως νικούσε το σκοτάδι. Η αλήθεια της κοιμόταν κάπου μέσα της
κι ο πόνος για να την ξυπνήσει την εξουθένωνε. Κι έπεφτε πάλι στο κρεβάτι, αφού
έκλεινε τα παντζούρια και ξεκούραζε τα μάτια της στα σκοτεινά, το μέσα και το
έξω της»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Την ιστορία της Νίτσας-που δεν είναι
«στενάχωρη» αφού είναι μια γυναίκα που στύβει τη ζωή και πίνει τους χυμούς
της-την έμαθε τυχαία η αφηγήτρια από τις συναδέλφους της και αναλαμβάνει να μας
τη διηγηθεί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Καλογραμμένο, διασκεδαστικό βιβλίο, που
περιγράφει τις σχέσεις (επαγγελματικές, φιλικές, οικογενειακές και κυρίως
ερωτικές) και τη ζωή μιας νέας γυναίκας με τις αντιφάσεις που μπορεί αυτή να
έχει, στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. <o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-12241602690337276212024-01-25T08:42:00.000+02:002024-01-25T08:42:34.915+02:00ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΦΟΝΕΥΕΙ<p><b><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;">KARSTEN</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;"> </span></b><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;"><b>DUSSE</b><br />Μετάφραση
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ<br />Εκδόσεις
ΚΨΜ<br />Σελ.
431, 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMZaLpFzjlM0jM_bC3a8ySxfZvsOzsggSgqdP4ZnXOXKYlDowrZQr42gvXQ_LFQKNxLTCOSPqvhsktd_SgJCFRCLTXUWhsuGrzOhdJ0JRZF4fKVoTMTDplHNM5qWlvc_9s2lOE5AF7WWzLJQvPqnBl2aHDa_Q6g1Atu9rlOfLzvPpxBdRrURbQMzxedS4/s383/ntousse-paidi_foneyei_exof.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="270" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMZaLpFzjlM0jM_bC3a8ySxfZvsOzsggSgqdP4ZnXOXKYlDowrZQr42gvXQ_LFQKNxLTCOSPqvhsktd_SgJCFRCLTXUWhsuGrzOhdJ0JRZF4fKVoTMTDplHNM5qWlvc_9s2lOE5AF7WWzLJQvPqnBl2aHDa_Q6g1Atu9rlOfLzvPpxBdRrURbQMzxedS4/w141-h200/ntousse-paidi_foneyei_exof.jpg" width="141" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Το δεύτερο μυθιστόρημα με κεντρικό
χαρακτήρα τον δικηγόρο Μπγιορν Ντίμελ, κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες.
Παρά το γεγονός ότι αποτελεί «συνέχεια» του προηγούμενου που έχει τίτλο
«Ενσυνείδητος Φόνος» (παρουσίαση 4 Νοεμβρίου 2022) διαβάζεται αυτόνομα. Η
σύνδεση είναι «χαλαρή» κι όπου απαιτείται δίνονται, μέσα από την αφήγηση κι
όπως εξελίσσεται η ιστορία, οι απαραίτητες εξηγήσεις.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι συγκυρίες έφεραν τον Ντίμελ, να
διευθύνει με απόλυτη επιτυχία δύο εγκληματικές ομάδες του Βερολίνου. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Οι
εγκληματικές συμμορίες του Ντράγκαν και του Μπόρις […] μετά την εξαφάνιση των
αφεντικών τους με θεωρούσαν ήρωα. Όλοι τους πίστευαν ότι είχα οδηγήσει με
ασφάλεια κι επιτυχία-άρα ζωντανούς- τον Ντράγκαν και τον Μπόρις μακριά από την
αστυνομία […] Η εντύπωση αυτή κατοχυρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:
γράφοντας μηνύματα εν ονόματι των δύο αφεντικών, τα οποία ανακοίνωνα στα
πρωτοπαλίκαρα των συμμοριών με το άκρως επίσημο ύφος του δικηγόρου. Μ’ αυτό τον
τρόπο και για περισσότερο από μισό χρόνο, διοικούσα και τις δύο εγκληματικές
οργανώσεις…»</i></b>. Αφού «αναγκάστηκε» να δολοφονήσει τον αρχιμαφιόζο της
μιας ( ο οποίος τόλμησε να απειλήσει τη ζωή της αγαπημένης του κόρης) και να
κρατά φυλακισμένο τον άλλο, θα έπρεπε να περνά την καλύτερη περίοδο της ζωής
του. Ενεργεί ως πληρεξούσιος των δύο αρχιμαφιόζων με αποτέλεσμα το χρήμα να
ρέει άφθονο. Έχει παραιτηθεί από την δικηγορική εταιρία στην οποία εργαζόταν.
Ασκεί τη δικηγορία με τους δικούς του όρους κι έχει τη δυνατότητα να επιλέγει
τους πελάτες του. Περνά περισσότερο χρόνο με την αγαπημένη κορούλα του, την
πεντάχρονη Έμιλυ. Και συνεχίζει να καυγαδίζει με την Καταρίνα τη σύζυγό του, με
την οποία αποφάσισαν να ζήσουν χωριστά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όμως. Δεν μπορεί ν απολαύσει τη ζωή του.
Κάποιες φορές μια ανεξήγητη οργή τον κατακλύζει. Γι’ αυτό καταφεύγει και πάλι
στις υπηρεσίες του ψυχοθεραπευτή Γιόσκα Μπράιτνερ. Αυτός τον πείθει ότι όλα
οφείλονται σε επιθυμίες που δεν ικανοποιήθηκαν στην παιδική του ηλικία. Κι ότι
πρέπει να «τα βρει» με το παιδί μέσα του. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αυτό θα ήταν η απαρχή μιας πολύ έντονης
ενασχόλησης με το παιδί μέσα μου. Με ένα πλάσμα το οποίο σε σύντομο χρονικό
διάστημα θα συνέχιζε με μια ασυνήθιστη ευκολία αυτό που είχα σταματήσει πριν
από περίπου μισό χρόνο: Να δολοφονώ ενσυνείδητα»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι ενώ φαίνεται ότι με τη βοήθεια του
θεραπευτή του, αρχίζει να αντιμετωπίζει τις κρίσεις οργής, συμβαίνει το
αδιανόητο. Ο Μπόρις, ο αρχιμαφιόζος που κρατά φυλακισμένο, δραπετεύει!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Ο Κάρστεν Ντους, θέλησε να χρησιμοποιήσει <b><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ένα
ολιστικό θέμα, ως ένα απολύτως σοβαρό σημείο εκκίνησης, προκειμένου να γράψω
ένα χιουμοριστικό βιβλίο»</i></b> και τα καταφέρνει απόλυτα. Το βιβλίο του
είναι καλογραμμένο, το αίμα δεν ρέει σε τέτοιες ποσότητες όπως στο «Ενσυνείδητος
Φόνος», αλλά το χιούμορ και οι κωμικές καταστάσεις περισσεύουν! Αξίζει να το
διαβάσετε!<span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-11627639785430886652024-01-20T08:42:00.002+02:002024-01-20T08:53:38.586+02:00ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ<p></p><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">ΗΕRMAN</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">LEHMANN</span></b></span></div><span lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="text-align: justify;">Μετάφραση
ΕΥΓΕΝΙΑ ΝΙΦΟΡΑ<br /></span><span style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΠΗΓΗ<br /></span><span style="text-align: justify;">Σελ.
261, Ιούνιος 2023</span></span></span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm3A3WiWeQChwFVCBOAXRA2Ec9bqdtveZpwdmrKZVApDjfkGFiWNj4mYHjtf4LdqjEXaD4TnEbbocjUg9-sqs1EmRJhdJxWkftlo-v1CXPO6s_LwmpBV7s7Im1GQ3sGlF8z4FMqAsuvaIu-_HjmNfyX7SopRGdYna-G4euYOK3fwV2Y4gH-kRlMnAoZsk/s765/ennea-xronia-me-tous-Indianous-alithini-istoria-ekdoseis-pigi-1-510x765.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="765" data-original-width="510" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm3A3WiWeQChwFVCBOAXRA2Ec9bqdtveZpwdmrKZVApDjfkGFiWNj4mYHjtf4LdqjEXaD4TnEbbocjUg9-sqs1EmRJhdJxWkftlo-v1CXPO6s_LwmpBV7s7Im1GQ3sGlF8z4FMqAsuvaIu-_HjmNfyX7SopRGdYna-G4euYOK3fwV2Y4gH-kRlMnAoZsk/w133-h200/ennea-xronia-me-tous-Indianous-alithini-istoria-ekdoseis-pigi-1-510x765.jpg" width="133" /></a></div><span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> <br /><div style="text-align: justify;"> Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο είναι το «Εννέα
Χρόνια Με Τους Ινδιάνους», αν και γράφτηκε πριν σχεδόν έναν αιώνα! Μας
αποκαλύπτει πτυχές της νοοτροπίας και του τρόπου ζωής των ιθαγενών
ινδιάνων της Αμερικής, όταν ξεκίνησε ο εποικισμός από τους ευρωπαίους
μετανάστες. Τους οποίους οι ινδιάνοι έβλεπαν σαν εισβολείς-αυτό ήταν
εξάλλου-που έπρεπε να αντιμετωπίσουν αν ήθελαν να επιβιώσουν. <b><i>«Με
τον ερχομό των εκατοντάδων κυνηγών βουβαλιών στις πεδιάδες, οι Ινδιάνοι
κατάλαβαν ότι όλα τα θηράματα θα σφαγιάζονταν και τα μέσα επιβίωσής τους θα
μειώνονταν αισθητά»</i></b>.</div></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για να απωθήσουν τους εποίκους, άρχισαν να
κάνουν επιθέσεις σε φάρμες. Σε μια τέτοια επίθεση, στις 16 Μαΐου 1870, στη
φάρμα των Λέμαν, απήχθη ο 11χρονος τότε Χέρμαν. Οι Λέμαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχαν έρθει από τη Γερμανία <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«το
1846 και εγκαταστάθηκαν στο Τέξας. Ο πατέρας μου Μορίς Λέμαν πέθανε το 1864. Η
μητέρα μου παντρεύτηκε ξανά, τον Φίλιπ Μπουχμάιερ το 1866 […] Εξασφάλισαν μια
μεγάλη έκταση γης στην περιοχή Σκουο Κρικ του Τέξας […] Σε αυτήν την γη έχτισαν
την παραμεθόρια καλύβα τους και ασχολήθηκαν με τη γεωργία λίγο και την
κτηνοτροφία»</i></b>. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι απαγωγείς του Χέρμαν ήταν μέλη της
φυλής των Απάτσι. Μετά από σκληρή εκπαίδευση, τον μετέτρεψαν σε φοβερό
πολεμιστή. Πήρε το όνομα </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">En</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Da</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">(Λευκό
Αγόρι) και αργότερα «Μοντεχέμα». Έλαβε μέρος σε πολλές επιδρομές και πολέμησε
εναντίον των λευκών. Πέντε χρόνια μετά, για να σώσει τη ζωή του, αναγκάστηκε να
γίνει μέλος της φυλής των Κομάντσι. Έμεινε μαζί τους άλλα τέσσερα χρόνια, μέχρι
το 1879. Ήταν η εποχή που οι Ινδιάνοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας
τους ήταν ατελέσφορος. Λαμβάνοντας την υπόσχεση ότι δεν θα τιμωρηθούν για τις
επιθέσεις που είχαν διαπράξει, άρχισαν να συγκεντρώνονται σε στρατόπεδα,
αποδεχόμενοι τη μοίρα τους. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο ερυθρός άνδρας-στον οποίο η χώρα αυτή με
όλο τον πλούτο και τα αγαθά της ανήκει δικαιωματικά-δεν μπορούσε να σταματήσει.
Έπρεπε να υποκύψει στο αναπόφευκτο. Έπρεπε να γονατίσει στα μεγαλύτερα πλήθη,
στην ανώτερη ικανότητα και τα ισχυρότερα όπλα»</i></b>. Ο Χέρμαν που πείστηκε
να ζήσει σε στρατόπεδο, δέχθηκε ισχυρές πιέσεις να επιστρέψει στους δικούς του,
που δεν έπαψαν ποτέ να τον αναζητούν. Γύρισε με επιφύλαξη σε μια οικογένεια που
δεν θυμόταν. Λίγο-λίγο όμως ξαναθυμήθηκε τα αδέλφια του και ξαναέμαθε αγγλικά
και γερμανικά που τα είχε ξεχάσει. Έζησε έκτοτε σαν νομοταγής πολίτης. Στη
διάρκεια της ζωής του, υπαγόρευσε την περίοδο της «αιχμαλωσίας» του με σκοπό να
εκδοθεί σε βιβλίο. Κάτι που έγινε το 1899 και το 1927. Πέθανε το 1932. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι ενώ το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον,
έχει μια κακή, κάκιστη μετάφραση! Υπάρχουν λέξεις που μεταφράζονται λάθος και
ασυνταξίες που σε αναγκάζουν να διαβάζεις μια φράση δύο και τρεις φορές για να
αντιληφθείς το νόημα. Παραθέτω ένα παράδειγμα που δυστυχώς δεν είναι το
μοναδικό. Ο Χέρμαν, συμμετείχε σε μια επιδρομή που εξελίχθηκε σε μάχη, ιππεύοντας
ένα μουλάρι. Το οποίο στη διάρκεια της συμπλοκής, δέχθηκε ένα βέλος στο «γοφό».
Τότε το μουλάρι «Δεν ήταν πια στατικό στο τοπίο, αλλά ξαφνικά εξελίχθηκε
προοδευτικά κινούμενο υβρίδιο που αύξανε ταχύτητα» (!!!). Κι όποιος κατάλαβε,
κατάλαβε. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το κείμενο έχει περάσει και από
φιλολογική επιμέλεια!!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Αν ο αναγνώστης είναι διατεθειμένος να
παραβλέψει τα μεταφραστικά «κατορθώματα», θα απολαύσει μια συγκλονιστική
αφήγηση <b><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ενός παλικαριού που ξεριζώθηκε από την οικογένειά του και στριμώχτηκε
σε μια εντελώς παράξενη κουλτούρα, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικό τρόπο ζωής […]
έτσι αποκτάμε περισσότερα από μια απλή εικόνα του ινδιάνικου τρόπου ζωής. Μέσα
από τα μάτια του Χέρμαν καταλαβαίνουμε πραγματικά πως έζησαν, πολέμησαν και
πέθαναν»</i></b>! </span><span face="Arial, sans-serif" style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-4314460647687838842024-01-13T09:01:00.001+02:002024-01-14T09:11:08.622+02:00ΠΩΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ<p><span style="font-family: arial;"><b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">BELLA</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> </span></b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b>MACKIE</b><br />Μετάφραση
ΡΗΓΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ<br />Εκδόσεις
ΔΙΟΠΤΡΑ<br />Σελ.
500, Μάιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSlOafjMK9CRLQ7pNKzi4SzLLQzUmKYIc-z_mYGbrA-CKrkopEoeaJS3kMlLTu7pfvhN2XuA98x7dYNt0rhBU4L-thWaYJur5h3gIPna9Mz2Zi_n4kkfYrklzMleJhh-F5VVpZV789hYBJ-UEPy44GECIaUvaNnd6GUzZsgpSCo4edLpP06GKaibNeA6A/s516/%CE%A0%CE%A9%CE%A3%20%CE%9D%CE%91%20%CE%A3%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="516" data-original-width="355" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSlOafjMK9CRLQ7pNKzi4SzLLQzUmKYIc-z_mYGbrA-CKrkopEoeaJS3kMlLTu7pfvhN2XuA98x7dYNt0rhBU4L-thWaYJur5h3gIPna9Mz2Zi_n4kkfYrklzMleJhh-F5VVpZV789hYBJ-UEPy44GECIaUvaNnd6GUzZsgpSCo4edLpP06GKaibNeA6A/w138-h200/%CE%A0%CE%A9%CE%A3%20%CE%9D%CE%91%20%CE%A3%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3.png" width="138" /></span></a></div><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Το τρίτο βιβλίο, αλλά πρώτο μυθοπλασίας
της Μπ. Μακί, είναι αυτό που σας παρουσιάζω σήμερα.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Μαρί Μπερνάρ, μια όμορφη νεαρή γαλλίδα,
στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, έφτασε στο Λονδίνο, για να δοκιμάσει την τύχη
της στο χώρο του </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">modeling</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">. Αν
και δεν είχε τα ιδιαίτερα προσόντα που απαιτούνται για να γίνει </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">top</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">model</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, έκανε μια καριέρα κυρίως με
φωτογραφίσεις. Το 1991, γνώρισε τον Σάιμον Άρτεμις, γόνο πολύ πλούσιας
επιχειρηματικής οικογένειας. Έμεινε έγκυος, αλλά εκείνος την εγκατέλειψε μόλις
το έμαθε. Η Μαρί αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">modeling</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> για να μεγαλώσει την κόρη
τους Γκρέις. Αγωνίστηκε σκληρά για να τα καταφέρει. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Να μερικές από τις πρώτες μου
αναμνήσεις. Η Μαρί να μην έχει χρήματα για να φάμε, για να πληρώσουμε το
ηλεκτρικό και σε μια ζοφερή περίπτωση ούτε καν για να αγοράσει προϊόντα
προσωπικής υγιεινής. Να σηκώνομαι στις έξι το πρωί για να προλάβει να πάει στη
δουλειά στην ώρα της και να κάθομαι στο πίσω δωμάτιο του καφέ και να κάνω τα
μαθήματά μου. Να βλέπω τη μητέρα μου κατάκοπη και κατάχλωμη κάθε μέρα. Να
κρυώνουμε όλο τον χειμώνα, γιατί χρησιμοποιούσαμε τη θέρμανση μόνο στις αρχές
του μήνα, όταν δηλαδή η Μαρί πληρωνόταν»</i></b>. Και σαν να μην ήταν αυτά
αρκετά, όταν η μικρή ήταν γύρω στα δώδεκα, η Μαρί πέθανε χτυπημένη από τον
καρκίνο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μικρή Γκρέις τότε ήταν που έμαθε από ένα
ξεχασμένο κουτί με φωτογραφίες για τον πατέρα της. Ο οποίος παρά το γεγονός ότι
πληροφορήθηκε τον θάνατο της Μαρί, αδιαφόρησε για την τύχη της κόρης του. Από
τότε μεγάλωσε με μια σκέψη στο μυαλό της. Να εκδικηθεί την οικογένεια Άρτεμις,
που θεωρούσε υπεύθυνη για όσα αναγκάστηκε να υπομείνει. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο λόγος είναι κυρίως επειδή
ήξεραν. Ήξεραν για μένα. Και δεν έμειναν απλώς με τα χέρια σταυρωμένα, δεν
έμειναν άπρακτοι. Έκαναν πλύση εγκεφάλου στον γιο τους, κατηγορώντας τη Μαρί,
τα κλαμπ, τους φίλους του που τον παρέσυραν. Κατηγόρησαν τους πάντες εκτός από
τον Σάιμον. Απέφυγε τις ευθύνες του ως πατέρα και η οικογένειά του τον βοήθησε
να το κάνει»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τότε που-για καλή της τύχη-την
περιέθαλψε και την μεγάλωσε μια οικογένεια παλιών φίλων της μητέρας της, μέχρι
που ενηλικιώθηκε, αποταμίευε μέρος των χρημάτων που περνούσε από τα χέρια της,
είτε σαν χαρτζιλίκι, όταν ήταν έφηβη, είτε σαν μισθός, όταν μπήκε στην αγορά
εργασίας με ένα σκοπό: να έχει τα οικονομικά εφόδια για να εξοντώσει τους
Άρτεμις. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η οικογένεια Άρτεμις ήταν η ενσάρκωση του τοξικού καπιταλισμού, ένα
ηθικό κενό, ένα μνημείο απληστίας»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν αισθανθεί έτοιμη (στα 28 της χρόνια),
βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο της. Και παραδόξως,όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά!
Μέχρι τη στιγμή που θα συλληφθεί, αλλά για ένα φόνο που δεν διέπραξε!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Το
βιβλίο είναι γραμμένο με χιούμορ, αλλά δεν είναι κωμωδία. Ούτε καν μαύρη! Αλλά
δεν είναι ούτε ένα «κλασσικό» αστυνομικό. Είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που
θίγει με διεισδυτικό και καυστικό τρόπο πολλά ζητήματα όπως οι εμμονές που όλοι
έχουμε, η ηθική και η ανηθικότητα , η απληστία του επιχειρηματικού κόσμου και
άλλα, με αποτέλεσμα να καταλήγει να είναι ένα συναρπαστικό και κυνικό «ψυχογράφημα»
των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και των ανισοτήτων που αυτές εμπεριέχουν. </span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-42246938631142946822024-01-07T09:00:00.001+02:002024-01-14T09:11:49.727+02:00ΣΣΑΜΠΑΤ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;"><b>ΓΙΩΤΑ
ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ</b><br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;">Εκδόσεις
</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">BELL<br />Σελ.
533, Οκτώβριος 2023</span></span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRanmht-yi0975-t79-kGAvo7wL5J0bs3VVze4FxDRUoq2LrF5qNXCQZjwZFw6jmLXJhzvzSrzEwUO4lrAm_pDePXvn_-ZN9yvZDV2ChoDdqDLRl80ramO3s_7NGwPI8vojUcEIhsOsTqYm6bmR1H8eB3IY7lcRN8RXrx_iE1SYllgwCT7jCE2DMGoTUM/s600/BT_223_low.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="424" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRanmht-yi0975-t79-kGAvo7wL5J0bs3VVze4FxDRUoq2LrF5qNXCQZjwZFw6jmLXJhzvzSrzEwUO4lrAm_pDePXvn_-ZN9yvZDV2ChoDdqDLRl80ramO3s_7NGwPI8vojUcEIhsOsTqYm6bmR1H8eB3IY7lcRN8RXrx_iE1SYllgwCT7jCE2DMGoTUM/w141-h200/BT_223_low.jpg" width="141" /></span></a></div><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το δεύτερο βιβλίο μυθοπλασίας (τέταρτο
συνολικά), είναι το «Σσαμπάτ» της Γ. Κοντογεωργοπούλου.</div><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η νεαρή μεταπτυχιακή φοιτήτρια Φραγκίσκη
Δακρότση, εξαφανίζεται από τα Ιωάννινα όπου σπουδάζει. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η εξαφάνιση δηλώθηκε από τη
μητέρα της, η οποία έφτασε έντρομη από τη Σύρο όταν απέτυχε κάθε προσπάθεια
επικοινωνίας μαζί της»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλοι υποψιάζονται εγκληματική
ενέργεια-απαγωγή. Η εξαφάνιση φέρνει ξανά στο προσκήνιο την υπόθεση της
δολοφονίας της ζωγράφου Μαργαρίτας Παυλή, την οποία βρήκε μαχαιρωμένη στο σπίτι
που διέμεναν, ο σύντροφός της. Και οι δύο νεαρές γυναίκες, ήταν μέλη της παρέας
που είχε δημιουργηθεί στο βιβλιοπωλείο «Υπόγειο» της Στέλλας Μάτσα, που
βρίσκεται στο Κάστρο των Ιωαννίνων και γι’ αυτό πλανάται η αίσθηση πως υπάρχει
συνάφεια. Η Φραγκίσκη τον τελευταίο καιρό περνούσε πολλές ώρες στο πατάρι που
βιβλιοπωλείου εργαζόμενη πάνω στην έρευνά της, σχετικά με την εξολόθρευση από
τους ναζί της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων. Η ιδιοκτήτρια του
βιβλιοπωλείου το δικαιολογούσε λέγοντας <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Οι ρίζες μου είναι εβραϊκές. Διαθέτω μεγάλη
βιβλιογραφία αλλά και το αρχείο, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, της οικογένειάς
μου. Πρόκειται για αταξινόμητο υλικό, σε κακή κατάσταση. Η Φραγκίσκη μου ζήτησε
να έχει πρόσβαση για την έρευνα που πραγματοποιεί για την ισραηλιτική κοινότητα
στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού της. Μου υποσχέθηκε ότι θα το ταξινομήσει για να
δούμε τι περιλαμβάνει και αν έχει κάποια αξία πέραν της συναισθηματικής. Είναι
υλικό που</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">βρήκαμε τυχαία μέσα σ’ ένα μικρό μεταλλικό μπαούλο το οποίο ήταν
θαμμένο στον κήπο. Κυρίως σημειώσεις της γιαγιάς μου και έγγραφα του παππού,
από τα τελευταία χρόνια πριν από το διωγμό του ’44»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέλος της παρέας είναι και ο Σωτήρης
Βάσιος, που του αρέσει να φορά γυναικεία ρούχα και είναι γνωστός στην κοινωνία
των Ιωαννίνων, ως «Ντυμένος». Ο Σωτήρης κατασκευάζει πάνινες κούκλες, οι οποίες
πωλούνται στο βιβλιοπωλείο. Κι επειδή γίνονται ανάρπαστες, εξασφαλίζει ένα
εισόδημα, χωρίς να είναι αναγκασμένος να εκτίθεται στη χλεύη και την απαξίωση
του κοινωνικού περίγυρου, συμπεριφορές που ήταν αναγκασμένος να υπομένει όσο
εργαζόταν ως υπάλληλος περιπτέρου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στον Σωτήρη εμπιστεύτηκε μέρος της
εργασίας της η Φραγκίσκη λίγο πριν εξαφανιστεί, λέγοντάς του <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Είναι
η έκπληξη που θα κάνουμε στη Στέλλα. Αποκατέστησα ένα μεγάλο μέρος από το
προσωπικό ημερολόγιο της γιαγιάς της. Υπάρχουν κάποια σημεία ακόμη που πρέπει
να συμπληρώσω για να βγαίνει νόημα, αλλά νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι ενώ ο αστυνόμος Απόστολος Ίτσκος και ο
υπαστυνόμος Ζώης Μάλτης προσπαθούν να εντοπίσουν τον δολοφόνο της Παυλή και την
εξαφανισμένη φοιτήτρια, ένας νέος φόνος έρχεται να συνταράξει τα Ιωάννινα.
Έχουν σχέση μεταξύ τους αυτές οι εγκληματικές ενέργειες ή είναι μια τραγική
σύμπτωση; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Η Γ. Κοντογεωργοπούλου, δεν έγραψε ένα
«απλό» αστυνομικό μυθιστόρημα. Ίσως ο χαρακτηρισμός του ως τέτοιο, να το
αδικεί. Γιατί είναι πολλά περισσότερα. Πίσω από την πολύ καλά δομημένη αστυνομική
ιστορία, η συγγραφέας εκφράζει προβληματισμούς για τη διαχρονική σύνδεση των
φασιστικών ομάδων και ατόμων με ανάλογη «ιδεολογία» με συγκεκριμένους
πολιτικούς χώρους και την Εκκλησία. Μορφώματα που φορώντας τον μανδύα της
νομιμότητας, παριστάνουν τα πρόβατα, ενώ είναι λύκοι έτοιμοι να καρφώσουν τα
δόντια τους στο σώμα της δημοκρατίας. Για την αγαστή συνεργασία τους με τους
Ναζί για την εξόντωση των εβραίων και την διαρπαγή των περιουσιών τους. Για τη
μάχη του καλού με το κακό που ενυπάρχουν στην ανθρώπινη φύση. Για την διαφορετικότητα
και την αποδοχή της. Για την αναζήτηση της ατομικής ελευθερίας μέσα από την
καλλιτεχνική δημιουργία. Για τον έρωτα που <b><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«γίνεται αυτός τεράστιος και σε κάνει εσένα
μικρό, μια μπάλα, μόνο και μόνο για να χωρέσεις κάπου, ακόμη και στον οίκτο του
άλλου»</i></b> και άλλα πολλά, που θα αφήσω τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει,
αφού η ανάγνωση που μυθιστορήματος είναι μια διαρκής ανακάλυψη! Πέρα όμως από
την εντυπωσιακής ευρύτητας θεματολογία, εντυπωσιακή είναι η δομή του μύθου του
βιβλίου, το οποίο έχει εξαιρετικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες που αναδεικνύουν
την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ψυχισμού. Ακόμη μια γραφή μοναδική και
συναρπαστική, που θα προσφέρει στον αναγνώστη ώρες αναγνωστικής απόλαυσης.
Εξαιρετικό μυθιστόρημα που αξίζει την προσοχή του βιβλιόφιλου κοινού!</span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>
<div id="buzzsprout-player-14254883"></div><script charset="utf-8" src="https://www.buzzsprout.com/1922986/14254883-greek-audiobook-teaser-audiobooks.js?container_id=buzzsprout-player-14254883&player=small" type="text/javascript"></script>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-34325904276208309782023-12-30T08:29:00.003+02:002024-01-14T09:27:58.585+02:00ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ<p><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b>Ι</b></span><span style="font-family: arial;"><b>ΣΙΔΩΡΟΣ
ΖΟΥΡΓΟΣ</b><br /></span></span><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΠΑΤΑΚΗΣ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ.
392, Οκτώβριος 2023<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;"><br /> </span><span face="Arial, "sans-serif""> Το καινούριο μυθιστόρημα του Ι. Ζουργού,
επέλεξα ως την τελευταία παρουσίαση αυτής της χρονιάς.</span></span></p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4K4_zclUbRbYt7zn5Il-q8EpJhQTe32aK0NIMurX0PB531aMjhyphenhyphenL8TxIMiyegmZBw992xKDAxMVdZdYR_F6rOKpj9ByGtxHtbbgesXoA1z5hsasPtLfYV5JWodQXHtLS3xg3UCiqUycx03ZrYxA6FLhMCiEg__c_hL1DrirnSXSqjxPuHZwHLsF5Eyro/s140/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%95%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%9D%CE%95%CE%95%CE%A3%20%CE%A7%CE%A9%CE%A1%CE%95%CE%A3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="140" data-original-width="98" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4K4_zclUbRbYt7zn5Il-q8EpJhQTe32aK0NIMurX0PB531aMjhyphenhyphenL8TxIMiyegmZBw992xKDAxMVdZdYR_F6rOKpj9ByGtxHtbbgesXoA1z5hsasPtLfYV5JWodQXHtLS3xg3UCiqUycx03ZrYxA6FLhMCiEg__c_hL1DrirnSXSqjxPuHZwHLsF5Eyro/s16000/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%95%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%9D%CE%95%CE%95%CE%A3%20%CE%A7%CE%A9%CE%A1%CE%95%CE%A3.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;"><span> Το 1884, ο Μιχαήλ Δέδες, επιστρέφει στην
Αθήνα, μετά από εφτά χρόνια σπουδών στο Παρίσι και το Λονδίνο. Ο πατέρας του
Γεώργιος, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως ο γιος του έχει άλλα σχέδια για το
μέλλον, θέλει να τον διαδεχτεί ο Μιχαήλ στην οικογενειακή εμπορική επιχείρηση. <b><i>«Ο οίκος
μας έχει ένα κεφάλι και δύο χέρια. Το κεφάλι είναι η Αθήνα, το ένα χέρι η
Τεργέστη και το άλλο η Ερμούπολη. Είναι η ώρα να δεις όλη την αλυσίδα των
παραγγελιών και των μεταφορών. Όσο κι αν μου λες πως δεν σ’ ενδιαφέρει, πρέπει
να τη γνωρίσεις»</i></b>.</span></span></span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span> Τα σχέδια του Μιχαήλ <b><i>«του ντροπαλού άντρα που εύκολα
κατέβαζε τα μάτια, του αγαθόπιστου, του ονειροπόλου των ταξιδιών»</i></b>,
στόχευαν στην υπό οθωμανική κατοχή Θεσσαλονίκη.</span><span face="Arial, sans-serif"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Ο Μιχαήλ γνώριζε πως είναι υιοθετημένος. Η
μητέρα του πέθανε σε μια φονική επιδημία κι αυτός υιοθετήθηκε από την άκληρη
οικογένεια του Γεωργίου Δέδε. Κάποιος συμφοιτητής του στο Παρίσι με καταγωγή
από την Θεσσαλονίκη, θέλοντας να γελάσει με τον εύπιστο Μιχαήλ, τον έπεισε ότι έχει
μια αδελφή η οποία ζει στη Θεσσαλονίκη! Ανέφερε μάλιστα, για να κάνει πιο
πειστική την ιστορία του, και το όνομά της, που ανήκε σε πραγματικό πρόσωπο,
αφού δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτός θα έβαζε σκοπό της ζωής του να τη
συναντήσει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Η κοπέλα αυτή, ήταν η Λεύκα, κόρη του
Ευστάθιου Κηρομάνου, ο οποίος επισήμως ήταν έμπορος σαπουνιών. Ανεπίσημα όμως <b><i>«δάνειζε
παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις, με επιτόκιο και δεσμεύσεις προσαρμοσμένες στις
δυνατότητες εκείνου που εκλιπαρώντας έπεφτε στα πόδια του»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Η Λεύκα σχολιαζόταν από τον κοινωνικό της
κύκλο, γιατί θεωρούνταν… ψηλομύτα κι επειδή δεν είχε ακόμη παντρευτεί. <b><i>«Η
αλήθεια είναι ότι ο γάμος μου είχε καθυστερήσει και με το παραπάνω, ήμουν τότε
είκοσι εννιά χρονών, όμως υπάρχει και μια άλλη αλήθεια: ο κόσμος των αντρών με
τραβούσε πολύ περισσότερο, μου άρεσε η εμπορική δραστηριότητα, τα χρεόγραφα, οι
τράπεζες, οι ισοτιμίες των νομισμάτων[…] είχα φιλοδοξίες, σαν να μη με χωρούσε
αυτή η πόλη, σαν να ήταν το λιμάνι της μικρό. Οι συναναστροφές μας και τα πάρε
δώσε του δανεισμού ήταν με νοικοκυραίους περιορισμένου πλούτου και ελάχιστης
επιρροής. Μάλλον αυτό το τελευταίο ήταν που με ενοχλούσε περισσότερο…»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Όπως ήταν φυσικό, όταν έμαθε ότι κάποιος
χρησιμοποίησε το όνομά της κατ’ αυτό τον τρόπο, εξοργίστηκε. Όταν όμως ο Μιχαήλ
Δέδες έφτασε μπροστά της, υποκύπτοντας σε μια παρόρμηση της στιγμής, έκανε κάτι
τελείως αντίθετο με τον χαρακτήρα της: αποφάσισε να υποδυθεί την «χαμένη»
αδελφή του. Μια απόφαση που θα της άλλαζε δραματικά τη ζωή!<o:p></o:p></span></p>
<span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"> Για μια ακόμη φορά, ο Ι. Ζουργός, φανερώνει
τη μοναδική συγγραφική του δεινότητα και μας προσφέρει ένα απολαυστικό μυθιστόρημα. Με τον εξαιρετικό τρόπο γραφής του, μας
αφηγείται μια γοητευτική ερωτική ιστορία, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με
διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες, που και τους δύο τους «στενεύει» ο τόπος και
η εποχή τους. Ενώ παράλληλα ιχνογραφεί διεισδυτικά την τοιχογραφία μιας εποχής
που προοιωνίζει ορμητικές αλλαγές, οι οποίες απειλούν να σαρώσουν όσους δεν είναι
διατεθειμένοι να τις ακολουθήσουν.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Καλή Χρονιά!</div></span>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-49649413409643785112023-12-24T08:22:00.003+02:002024-01-14T09:28:42.504+02:00ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ. ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;"><b>ΓΙΑΝΝΗΣ
ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ</b><br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΔΙΟΠΤΡΑ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ.
270, Οκτώβριος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9KZ06YKCBzZIu10nfINOPBn95No5fxPxSKf7jRBnyT2XJlV91CJqFSjWfgYDUf0XhuNdJvqtNbMdm8OBiJXLkwy59FovQQq6XcbXDdIzUcoYx6tn7EnATiEUVZbVJ8Sz1N0SsYra9qcC3lTpVjkkLoyRN3MgAxQ2ZmP0-KPm_0HxAzf7KFsZdb_XZ-LU/s245/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="178" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9KZ06YKCBzZIu10nfINOPBn95No5fxPxSKf7jRBnyT2XJlV91CJqFSjWfgYDUf0XhuNdJvqtNbMdm8OBiJXLkwy59FovQQq6XcbXDdIzUcoYx6tn7EnATiEUVZbVJ8Sz1N0SsYra9qcC3lTpVjkkLoyRN3MgAxQ2ZmP0-KPm_0HxAzf7KFsZdb_XZ-LU/w145-h200/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91.png" width="145" /></span></a></div><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Όταν ένας από τους πιο σπουδαίους έλληνες
συγγραφείς καταγράφει τις αφηγήσεις μιας από τις μεγαλύτερες ελληνίδες
τραγουδίστριες, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι συναρπαστικό!</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Μαρινέλλα (κατά κόσμον Κυριακή Παπαδοπούλου),
γνωρίστηκε με τον Γ. Ξανθούλη το 1999, στα γυρίσματα του σίριαλ «…ύστερα ήρθαν
οι μέλισσες»-αν και είχε προηγηθεί μια συνέντευξη της το καλοκαίρι του 1980
στον δημοσιογράφο τότε Ξανθούλη για λογαριασμό της «Ελευθεροτυπίας». Αλλά η
ουσιαστική τους φιλία χτίστηκε το 1999 και διατηρείται μέχρι και σήμερα. Η
«Εκάβη του τραγουδιού» όπως αποκαλείται, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στη
συγγραφική δεινότητα του Γ. Ξανθούλη, αποφάσισε να αφηγηθεί σημαντικές στιγμές
του βίου της από την γέννησή της στη Θεσσαλονίκη το 1938, μέχρι σήμερα. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πρέπει
να σημειώσω ότι οι συναντήσεις με τη Μαρινέλλα περιλάμβαναν κρασί και φαγητό,
με προτίμηση και των δυο μας στα λαδερά, που συνήθως κουβαλούσε με τις
κατσαρόλες από την Κηφισιά, όπου μένει. Οι συναντήσεις μας ξεκίνησαν την άνοιξη
του 2021, εν μέσω πανδημίας, και, με μια διακοπή, συνεχίστηκαν τον Γενάρη του
2023, με ελαφρές διακυμάνσεις στο μενού. Σηκώναμε τα ποτήρια, ευχόμενοι στα
ελληνικά αλλά και εις την συμμαχικήν τουρκικήν «σεφαρανιζέ»-στην υγεία μας-για
να μην λησμονούμε και τους πρόσφυγες προγόνους μας. Οι συζητήσεις μας είχαν
κάτι από το Συμπόσιο του</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πλάτωνα στο πιο ξανοιχτικό. Το αναφέρω γιατί
σπανίως ακολουθούσαμε σχολαστικά τη σειρά των γεγονότων. Το πηγαίναμε «μία σου…
και μία μου…» αφού θυμόμασταν πράγματα και πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο και στη
δική της και στη δική μου ζωή»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν και η Μαρινέλλα μιλά έξω από τα δόντια
για όλους και για όλα-τα δύσκολα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, τα μπουλούκια
στα οποία συμμετείχε, τη γνωριμία με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον επεισοδιακό
χωρισμό τους, τη στροφή σε σόλο καριέρα και σε άλλα είδη μουσικής, τη
συνεργασία με τον Κώστα Χατζή για το τριπλό άλμπουμ «Ρεσιτάλ» που πούλησε πάνω
από 500 χιλ. αντίτυπα, το ταξίδι στην Αλβανία όπου ακόμα <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ο Ενβέρ Χότζα ήταν ο απόλυτος
ηγέτης» </i></b>και εντυπωσιάστηκε από την ερμηνεία της, την ομάδα μπάσκετ του
Άρη, την πρόσκληση από τον Σάχη της Περσίας στην Τεχεράνη για να τραγουδήσει
στα γενέθλιά του, την κόρη της και τα εγγόνια της και άλλα πολλά-δεν έχουμε στα
χέρια μας μια «κλασική» βιογραφία <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…ξανοιγόμασταν στα εσώτερα μιας βιογραφίας
που δεν ήταν ακριβώς μονόλογος. Ούτε βιογραφία, γιατί την αντιμετώπιζα μεν ως
ιστορικό πρόσωπο, που όμως με τσιγκλούσε να θυμηθώ κι εγώ δικά μου, παράλληλα
γεγονότα…»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Έχουμε όμως ένα εξαιρετικό βιβλίο, στο
οποίο με τον μοναδικό, ξεχωριστό του τρόπο, ο Γ. Ξανθούλης, καταγράφει την αφήγηση
μιας ζωής, γεμάτης συναρπαστικές στιγμές! </span><o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-3439723294755542432023-12-18T08:30:00.001+02:002023-12-18T08:30:04.776+02:00ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ<p style="text-align: justify;"> <span style="text-align: justify;"><span style="font-size: 16pt;"> </span><span style="font-family: arial;"> </span><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hcKXtgtuKksCVHxN5XmAGpfZ22CFKE2y3Eg72ePYuyd2VtxhzbBarFQMmuHLbWs2S9dZXGjRcNcEyl3x93eBjakhwieV-scpgF7_D87WlMJVNbMLmbX0qJ2iPB82zF4LKS5rAZGrpSEZP6Xi2Xp7BP-cbetcgFWJckB3yb0aZI9Ki4wVu71hk7xE0Jk/s299/%CE%9C%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="299" data-original-width="200" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hcKXtgtuKksCVHxN5XmAGpfZ22CFKE2y3Eg72ePYuyd2VtxhzbBarFQMmuHLbWs2S9dZXGjRcNcEyl3x93eBjakhwieV-scpgF7_D87WlMJVNbMLmbX0qJ2iPB82zF4LKS5rAZGrpSEZP6Xi2Xp7BP-cbetcgFWJckB3yb0aZI9Ki4wVu71hk7xE0Jk/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg" width="200" /></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Ο πεζογράφος και μεταφραστής Δ. Μαμαλούκας,
γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Έχει γράψει διηγήματα και μυθιστορήματα
για ενήλικες και παιδιά. Το πρώτο του μυθιστόρημα, μεταφέρθηκε στη μεγάλη
οθόνη. Έργα του: <i><u>Παιδικά</u></i>: «Κρις
Πινόκιο-Νοεμί Αστράκη: Τα Παιδιά Του Χαμένου Χρόνου: Ένα Ασυνήθιστο Σχολείο»
(Ψυχογιός, 2011), «Μια Περίεργη
Χρονομηχανή» (Ψυχογιός, 2011), «Ο
Μοναδικός Άλμπερτ» (Κουκουνάρι, 2013), «Η Χώρα Της Βροχής» (Κουκουνάρι, 2013),
«Η Μεγάλη Ληστεία Της Χρηματαποστολής» (Κέδρος, 2016), «Η Απαγωγή Του Τραπεζίτη
Ο’ Μπράιαν» (Κέδρος, 2017), «Τα Πλαστά Χαρτονομίσματα» (Κέδρος, 2018), «Το
Αγκμαράλο» (Κέδρος, 2020), <i><u>Μυθιστορήματα</u></i>:
«Όσο Υπάρχει Αλκοόλ Υπάρχει Ελπίδα» (Απόπειρα, 1999-Κουκουνάρι, 2016), «Ο
Μεγάλος Θάνατος Του Βοτανικού» (Καστανιώτης, 2003-Κουκουνάρι, 2014), «Η Απαγωγή
Του Εκδότη» (Καστανιώτης, 2005), «Η Χαμένη Βιβλιοθήκη Του Δημητρίου Μόστρα»
(Καστανιώτης, 2007), «Η Μοναξιά Της Ασφάλτου» (Εκδ. Οικ. Α.Α. Λιβάνη,
2008-Κουκουνάρι, 2014), «Κοπέλα Που Σε Λένε Φίνι» (Εκδ. Οικ. Α.Α. Λιβάνη,
2009), «Κράτα Μου Το Χέρι» (Ψυχογιός, 2012), Ο Κρυφός Πυρήνας Των Ερυθρών
Ταξιαρχιών» (Κέδρος, 2016-Βραβείο Μυθιστορήματος περιοδικού Ο Αναγνώστης), «Τα
Πτώματα Δεν Πληρώνουν» (Κέδρος, 2022), «Σκότωσε Σαν Τον Στίβεν Κινγκ» (Κέδρος,
2023), <i><u>Συμμετοχές σε Συλλογικά Έργα</u></i>:
«Ελληνικά Εγκλήματα» (Καστανιώτης, 2007), «Υπόγειες Ιστορίες» (</span><span style="font-family: arial;"><span lang="EN-US">Athens</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Voice</span>, 2008), «Το Τελευταίο Ταξίδι» (Μεταίχμιο,
2009), «Ελληνικά Ονόματα» (Κέδρος, 2010), «Έρως 13» (Ψυχογιός, 2011), «Είσοδος
Κινδύνου» (Μεταίχμιο, 2011), «Η Επιστροφή Του Αστυνόμου Μπέκα» (Καστανιώτης,
2012), «Στον Ίσκιο Του Βασιλιά» (Κλειδάριθμος, 2017), «Οι Καλύτερες Ιστορίες Με
Φαντάσματα» (Παπαδόπουλος, 2019), «Τα Βατράχια» (<span lang="EN-US">Bell</span>, 2018).</span></span></div><p></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><o:p><span style="font-family: arial;"> <br /></span></o:p></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποια ήταν η πηγή
έμπνευσης για το βιβλίο σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τι άλλο παρά ο Στίβεν Κινγκ και τα βιβλία
του; Τόσο διάβασμα, τόσοι επηρεασμοί, τόσες σκέψεις βρήκαν στέγη σ’ αυτό το
αστυνομικό μου μυθιστόρημα. Τον Κινγκ τον θεωρώ ένα συγγραφικό/λογοτεχνικό
φαινόμενο τόσο από πλευράς παραγωγής όσο και ποιότητας έργου. Θεωρώ τον εαυτό
μου τυχερό που έζησα παράλληλα μ’ αυτόν και τον διάβαζα ταυτόχρονα. Κι εκείνος
είναι τυχερός που έζησε την αναγνώριση της δουλειάς του, πράγμα που δεν συνέβη
με αντίστοιχους συγγραφείς-φαινόμενα όπως ο Πόε. Υποστηρίζω σφόδρα -και το γράφω
εδώ και δεκαπέντε χρόνια- ότι ο Κινγκ αξίζει το νόμπελ λογοτεχνίας.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θέλετε να μεταφέρετε
κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δεν γράφω ποτέ μυθιστορήματα που να θέλουν
να περάσουν κάποιο μήνυμα. Φτιάχνω ιστορίες, περιγράφω συμπεριφορές,
χαρακτήρες, κόσμους, και συχνά τον πραγματικό κόσμο. Αν κάποιος βγάζει μηνύματα
μέσα από τα βιβλία μου αυτός δεν είναι ο σκοπός μου ούτε γίνεται ηθελημένα και
με απασχολεί στο ελάχιστο.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η λογοτεχνία μπορεί να
είναι μια κοινωνική πράξη;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτό ίσως ίσχυε κάποτε. Τώρα η μόνη
κοινωνική πράξη που βλέπω εγώ είναι που στη χώρα μας λίγοι ρομαντικοί
εξακολουθούμε να γράφουμε βιβλία μέσα σε μια απόλυτη απαξίωση από σχεδόν
όλους. </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί η λογοτεχνία να
δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δεν
ξέρω, η λογοτεχνία εκτός από το να ψυχαγωγεί μπορεί να προβληματίσει, να θέσει
ερωτήματα, να καταγγείλει, να περιγράψει την ζοφερή πραγματικότητα, ακόμα και
να προτείνει κάθε είδους ενέργειες. Έτσι όμως ο συγγραφέας μπορεί εύκολα να
πέσει στην παγίδα της</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">στρατευμένης λογοτεχνίας. Αλλά το θέμα είναι
πώς θα αντιμετωπιστεί μια τέτοια οπτική από τον αναγνώστη. Εμένα προσωπικά, σαν
αναγνώστη, η στρατευμένη λογοτεχνία καμουφλαρισμένη ως μυθιστόρημα -ή ακόμα
χειρότερα, σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- μου προκαλεί εμετό. </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p><span style="font-family: arial;"> </span><span style="font-family: arial;">Πότε καταλάβατε ότι
θέλετε να γίνετε συγγραφέας;</span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από πολύ- πολύ νωρίς, στα χρόνια του
δημοτικού. Φαινόταν και από τις εκθέσεις μου. Ήμουν συνεχώς εκτός θέματος.
Νόμιζα ότι ήμουν ο χειρότερος της τάξης σ’ αυτό το μάθημα, αλλά πολύ αργότερα
συνειδητοποίησα ότι έγραφα πάντα τις δικές μου ιστορίες αντί για το θέμα της
έκθεσης. Κι ό,τι προσπαθούσα πάντα να γράφω κάτι που να έχει άρωμα μυστηρίου
και τρόμου ή υπαρξιακού αδιεξόδου.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποια ήταν τα
συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ήταν το 1999. Είπα: “να το. Δεν είναι κακό.
Άντε να δούμε πού θα μας βγάλει”. Ένιωσα χαρά και ικανοποίηση, αναμφίβολα. Αλλά
μέχρι να βγει το δεύτερο και το τρίτο δεν θεωρούσα τον εαυτό μου πραγματικό
συγγραφέα.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι συμβαίνει
στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μπαίνουν στο χρονοντούλαπο, στη λήθη και
κατά καιρούς ζητούν να επιστρέψουν, πολιορκούν τη σκέψη μου, ξανάρχονται σαν
φαντάσματα σε άσχετες στιγμές. Στα πρώτα χρόνια της συγγραφής με απασχολούσαν
περισσότερο, τώρα αδιαφορώ, τους γράφω να το πω λαϊκά.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχετε βιώσει
συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εφόσον προσπαθώ οι ήρωές μου να είναι
κανονικοί άνθρωποι σαν κι εμένα εννοείται ότι βιώνω συνεχώς τα ίδια
συναισθήματα με εκείνους. Εξαίρεση το έγκλημα: δεν έχω σκοτώσει ακόμα κανέναν
όπως έχουν κάνει πολλοί ήρωές μου.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σας μοιάζει κάποιος από
τους ήρωες σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πολλοί ήρωες κουβαλούν πλευρές των
δημιουργών τους. Όμως κανείς συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του δεν θα
δημιουργούσε έναν ήρωα κατ’ εικόνα και ομοίωση. Ο Νικόλα Μιλάνο αγαπάει τα
κλασικά αυτοκίνητα όπως κι εγώ, αλλά εκεί σταματάνε οι ομοιότητές μας. Ο
Νετούνο τρέχει όπως κι εγώ, εκείνος όμως είναι πολύ καλύτερος δρομέας. Κάπως
έτσι είναι αρκετοί ήρωές μου. Όλοι έχουν κάτι από μένα.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιος είναι ο πρώτος
αναγνώστης των κειμένων σας; </span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η σύζυγός μου. Με ανέχεται και συγγραφικά.
Την αγαπώ πολύ.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιος είναι ο ιδανικός
αναγνώστης για σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτός που δεν λέει/σκέφτεται: “α, ο
συγγραφέας είναι Έλληνας και τον έχω δει μια φορά στο δρόμο, έχω δει και το
προφίλ του στο φβ, αποκλείεται να έχει γράψει ένα αξιόλογο βιβλίο για τον
Στίβεν Κινγκ”. Κι όπου Στίβεν Κινγκ μπορείτε να βάλετε τη λέξη “αστυνομικό”. Αυτό
φαίνεται καθαρά στις κριτικές που δέχομαι από την Τουρκία που αγνοούν οτιδήποτε
για μένα σαν φυσικό πρόσωπο και κρίνουν αποκλειστικά το βιβλίο μου. Αλλά αυτό
νομίζω ότι συμβαίνει σε όλες τις μικρές χώρες.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γράφοντας, έχετε
ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όχι πολλά. Περισσότερα έχω
ανακαλύψει με το τρέξιμο υπερμαραθωνίων, όπως πχ ότι μπορώ να έχω μεγάλο πείσμα
και υπομονή, που χρειάζονται και στη συγγραφή βέβαια. Με τη συγγραφή ανακάλυψα
απλώς ότι μπορώ να τελειώσω ένα μυθιστόρημα που μπορεί να αρέσει και σε άλλους
εκτός από εμένα.<o:p></o:p></i></b></span></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></i></b></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπήρξε κάτι στη
διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όχι δεν νομίζω.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σας αρέσει να
συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μου αρέσει, αλλά γρήγορα ένας από τους δύο
θα το μετανιώσει. Πιστεύω πολύ στο γνωστό κλισέ: “αν σου αρέσει ένας συγγραφέας
μην επιδιώξεις να τον γνωρίσεις ποτέ”. Πάντως ένα θερμό σημείωμα από κάποιον
αναγνώστη σού δίνει χαρά και κουράγιο να συνεχίσεις. </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε συζητήσεις με
αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν
είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ναι, έχει συμβεί, έχει ενδιαφέρον και είναι
γοητευτικό. </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκτός από τον Σ. Κινγκ,
υπάρχει κάποιος άλλος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αρκετοί λίγο έως πολύ, αγαπώ πολύ τον Πόε,
τον θεωρώ αξεπέραστο. Επίσης διαβάζω και ξαναδιαβάζω Βαν Γκούλικ και Σιμενόν,
αν και το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σαν συγγραφέας, είναι να προσπαθήσεις
να μιμηθείς την γραφή του Σιμενόν. Σίγουρη -και παταγώδης- αποτυχία.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι εύκολη ή δύσκολη
διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάντα είναι δύσκολη διαδικασία για μένα. Το
γράψιμο είναι σαν χρέος, σαν αποστολή από κάποια ανώτερη δύναμη μέσα μου.
Υπάρχουν στο μυαλό μου κάποια σχέδια μυθιστορημάτων, κάποιες ιδέες, που πρέπει
να γίνουν βιβλία. Κι εγώ υπακούω. Και τα γράφω. Τόσο απλά.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν και είναι πολύ νωρίς
ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε
«υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 10.0pt; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: black;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σπάνια έχω υλικό έτοιμο. Αυτή τη στιγμή
ετοιμάζω την δεύτερη περιπέτεια του Νετούνο, του ήρωά μου στο “Τα πτώματα δεν
πληρώνουν”.</i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-79720214266866978602023-12-12T08:31:00.002+02:002024-01-14T11:07:24.009+02:00ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΤΙΒΕΝ ΚΙΝΓΚ<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: arial;">ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ</b></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ</div><span face="Arial, "sans-serif""><div style="text-align: justify;">Σελ.
346, Ιούνιος 2023</div></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMBsaMLkMTNCDALsMfODkoH7YtFiEfVZYVLhbYtwN_S5D0Ywag7mzae0PQ1znvy8csLraYYofd_WzCYD9nVKLm0efoTuSV72Q4i-i1tRNXsQphvWuRa-YskyGZvJs1GFubKn7RDB713Uwr1Mue0sl1Q2w-zVaZCmINctJfyQRCFwmm2Xaxt4T5I1eN8T0/s871/mamaloukas_skotose_san_ton_stiven_king.jpg.thumb_600x871_4815f6ba89fb6f39b1530a814c426f5d.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="871" data-original-width="600" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMBsaMLkMTNCDALsMfODkoH7YtFiEfVZYVLhbYtwN_S5D0Ywag7mzae0PQ1znvy8csLraYYofd_WzCYD9nVKLm0efoTuSV72Q4i-i1tRNXsQphvWuRa-YskyGZvJs1GFubKn7RDB713Uwr1Mue0sl1Q2w-zVaZCmINctJfyQRCFwmm2Xaxt4T5I1eN8T0/w138-h200/mamaloukas_skotose_san_ton_stiven_king.jpg.thumb_600x871_4815f6ba89fb6f39b1530a814c426f5d.jpg" width="138" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> Φόρος τιμής στον μεγάλο αμερικανό
συγγραφέα </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Steven</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">
</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">είναι
το νέο μυθιστόρημα του Δ. Μαμαλούκα.</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> Ο Ρέιμοντ Στέμπινς είναι ένας 50χρονος
άνδρας που ζει στη Ν. Υόρκη. Έχοντας κληρονομήσει το μισό μιας ανθηρής
επιχείρησης, δεν έχει ανάγκη να εργάζεται και τον περισσότερο καιρό, ασχολείται
με τη συλλογή βιβλίων και αντικειμένων του </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Steven</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">. Η γνωριμία του με το έργο του έγινε το
1987 όταν διάβασε το «Μακριά Πορεία», που του άλλαξε τη ζωή. Από τότε αναζήτησε
και διάβασε όλα του τα βιβλία και σύντομα από απλός αναγνώστης, έγινε φανατικός
συλλέκτης. Όχι όμως βιβλίων «μαζικής κατανάλωσης». Αναζητούσε υπογεγραμμένα
βιβλία ή σπάνιες εκδόσεις σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων που είχαν υψηλό
κόστος. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Ο Στέμπινς, προσπαθώντας να ανακαλύψει
περισσότερα σπάνια βιβλία και αντικείμενα, είχε βάλει αγγελία σε εφημερίδες.
Σποραδικά με αυτόν τον τρόπο είχε καταφέρει να αποκτήσει κάποια αξιόλογα είτε
βιβλία, είτε αντικείμενα. Εκείνο το σαββατόβραδο του Νοεμβρίου του 2019, θα
συναντούσε κάποιον πωλητή. <b><i>«Απόψε είχα ραντεβού με μια νεαρή κοπέλα,
απ’ όσα μπόρεσα να συμπεράνω από τη φωνή της. Όπως μου είχε πει στο</i></b> <b><i>τηλέφωνο,
είχε στην κατοχή της κάτι σχετικό με τον Κινγκ. Κλείσαμε το ραντεβού κι όταν τη
ρώτησα το όνομά της εκείνη είπε απλώς «Κριστίν Άσλεϊ». Μα φυσικά Κριστίν, τι
άλλο; Όπως το βιβλίο σκέφτηκα και χαμογέλασα». <o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> Όπως αποδείχτηκε τελικά, το βιβλίο που
παρουσίασε η Κριστίν δεν ήταν κάτι αξιόλογο. Στο εσωτερικό του όμως, έκρυβε μια
φωτογραφία του 1966 που σόκαρε τον Στέμπινς. Βλέποντάς την, υποψιάστηκε ότι
μπορεί να τον οδηγούσε στο αντικείμενο του πόθου όλων των συλλεκτών. Το βιβλίο
η «Ιστορία του Μπέρνι», που τυπώθηκε από κάποιον Σούτερ, που υπήρξε φίλος του </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, αλλά του έκλεψε το χειρόγραφο. <b><i>«Έτσι
λοιπόν «Η Ιστορία Του Μπέρνι», που τυπώθηκε το 1985 στο Μόντρεαλ του Καναδά από
τον Τζον Σούτερ, εκδόσεις Μυστικό Παράθυρο, σε μόλις 15 αριθμημένα και
υπογεγραμμένα από τον εκδότη αντίτυπα, μόλις δεκατρία για τους συλλέκτες, έγινε
το βιβλίο φάντασμα, το ιερό δισκοπότηρο, το πιο σπάνιο βιβλίο του Κινγκ. Και οι
συλλέκτες τα ονόμαζαν σήμερα τα βιβλία του Σούτερ ή τα χαμένα αντίτυπα του
Σούτερ»</i></b>. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με όσα ήταν γνωστά, τα δεκατρία
αντίτυπα, καταστράφηκαν από πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι του Σούτερ και του
κόστισε τη ζωή. Όμως σύμφωνα με άλλες φήμες, κάποια από αυτά διασώθηκαν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"> Θα αποκαλύψει το εύρημά του σε έναν από
τους φίλους του και μαζί με την Κριστίν, θα ταξιδέψουν αρχικά στο Πίτσμπουργκ
και στη συνέχεια στο Λονδίνο και σε ένα σκοτεινό κάστρο στις Εβρίδες της
Σκωτίας. Εκεί όμως θα τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη…<o:p></o:p></span></p>
<p style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα του </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;">. Άλλα μου άρεσαν περισσότερο κι άλλα
λιγότερο. Συμμερίζομαι την άποψη του Δ. Μαμαλούκα σχετικά με το γιατί αρέσει ο </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> (<b><i>«Είναι τα θέματά του, η γραφή του, ο τρόπος
που ζωντανεύει τους εφιάλτες ή τα όνειρα του καθενός, η μοναδική του μαεστρία
να μιλήσει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου στη γη ξεχωριστά. Η σχεδόν
ανατριχιαστική αίσθηση που συναντάς σε κάθε του βιβλίο, αυτό που νομίζεις ότι
ζεις με τους ήρωες του, ταυτίζεσαι μαζί τους, λες και</i></b> <b><i>τους
γνωρίζεις χρόνια, λες και σε γνωρίζουν κι εκείνοι»</i></b>) όμως δεν υπήρξα
ποτέ φανατικός αναγνώστης του. Ο Δ. Μαμαλούκας όμως είναι φανατικός και γι’
αυτό το μυθιστόρημά του, ξεχειλίζει από αναφορές σε αυτόν. Από τους τίτλους των
κεφαλαίων ως την αρίθμηση, τα ονόματα πολλών χαρακτήρων και φυσικά το θέμα του
μύθου, που είναι η αναζήτηση ενός «χαμένου» βιβλίου του. Εδώ κρύβεται μια
παγίδα. Η συνεχής αναφορά στον </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">King</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;">, ενέχει
τον κίνδυνο να αποπροσανατολίσει τον συγγραφέα και να τον κάνει να χάσει τη
στόχευσή του. Όμως ο Δ. Μαμαλούκας δεν πέφτει στην παγίδα. Έχει γράψει ένα
συναρπαστικό θρίλερ, με εξαιρετική πλοκή και ανατροπές, που απευθύνεται σε κάθε
αναγνώστη κι όχι μόνο στους «κινγκικούς», στις τελευταίες σελίδες του οποίου,
κάνει μια </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">guest</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> «εμφάνιση», ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας,
όπως έκανε και σε κάποιες από τις ταινίες που βασίζονται στα έργα του</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 16pt; line-height: 115%; text-align: justify;">. </span> </span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-48004518429358013882023-12-06T08:45:00.004+02:002023-12-11T00:49:21.085+02:00ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ<p><span style="font-family: arial;"><span style="text-align: justify;">ΓΕΩΡΓΙΑ
ΜΑΚΡΟΓΙΩΡΓΟΥ<br /></span><span style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΑΩ<br /></span><span style="text-align: justify;">Σελ.
187, Οκτώβριος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Το νέο βιβλίο της Γ. Μακρογιώργου, με
τίτλο «Ανταύγειες», κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό .</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_gD6xKDMFHyQUj4oTlci6rBHeBDh6Vuxmpg9x8PBQOMIDKwKjSgeMvJgXZAEFf7xGLRpg5A5LhjDHfvG189d4FKPReCxv2VWXfxzDi_YyZy7bmBSHDXCB0SyXEF2dX_RI2TeyIZz0NrkM1tsIndQnYwqjQ_2yIgFq1o1T7Yk-4WrSyeb4Kv_V43d6MOU/s1828/ANTAYGEIES%20EJVF..webp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1828" data-original-width="1181" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_gD6xKDMFHyQUj4oTlci6rBHeBDh6Vuxmpg9x8PBQOMIDKwKjSgeMvJgXZAEFf7xGLRpg5A5LhjDHfvG189d4FKPReCxv2VWXfxzDi_YyZy7bmBSHDXCB0SyXEF2dX_RI2TeyIZz0NrkM1tsIndQnYwqjQ_2yIgFq1o1T7Yk-4WrSyeb4Kv_V43d6MOU/w129-h200/ANTAYGEIES%20EJVF..webp" width="129" /></a></span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η πανδημία με τον κορωνοϊό, δεν ήταν η
πρώτη τόσο φονική που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα. Για να έχετε ένα μέτρο
σύγκρισης, να σας αναφέρω ότι η πανώλη του 1374, εξόντωσε το μισό του
πληθυσμού της Ευρώπης Ή ότι η γρίπη που ξέσπασε τα τελευταία χρόνια του Πρώτου
Παγκοσμίου Πολέμου, κόστισε τη ζωή σε πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους. Βέβαια
τότε η ιατρική δεν είχε κάνει τις προόδους που έχει κάνει σήμερα. Και τα άσχημα
νέα είναι ότι θα βρεθούμε και πάλι σε λίγα ή σε πολλά χρόνια αντιμέτωποι με
ανάλογα φαινόμενα.</div><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα από τα μέτρα που λήφθηκαν για να
αναχαιτιστεί η μόλυνση του πληθυσμού μέχρι η επιστήμη να ανακαλύψει το σωτήριο εμβόλιο,
ήταν ο εγκλεισμός. Που προκάλεσε πολλά περισσότερα «θύματα», με τα οποία
ελάχιστες μελέτες ασχολήθηκαν και τα οποία μπορεί να μην έχασαν τη ζωή τους ή να
κινδύνεψαν, αλλά έχασαν βεβαιότητες και την ψυχική τους ηρεμία. Η ολοήμερη
συμβίωση υπό συνθήκες κρίσης, έφερε στην επιφάνεια προβλήματα στις ανθρώπινες
σχέσεις που προϋπήρχαν, αλλά παρέμεναν κρυμμένα λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής,
που απαιτεί πολύωρη απουσία από την οικογενειακή εστία. Ξαφνικά κάποιοι με
έκπληξη ανακάλυψαν ότι τελικά δεν ήξεραν τόσο καλά όσο πίστευαν τους ανθρώπους
ακόμη και της δικής τους οικογένειας. Έτσι πρόεκυψαν εντάσεις και συγκρούσεις.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Ότι ακριβώς οι συνθήκες κρίσης
έφεραν τους ανθρώπους ακόμη πιο κοντά κι ενίσχυσαν τους οικογενειακούς δεσμούς.
Δυστυχώς αυτές οι περιπτώσεις είναι δραματικά λιγότερες.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ορισμένοι άνθρωποι, μπόρεσαν στην
απομόνωση να αναστοχαστούν τη ζωή τους, τις σχέσεις τους, τις επιτυχίες και τις
αποτυχίες τους, τα τραύματα που επουλώθηκαν και αυτά που παραμένουν ανοικτά.
Κάτι που για κάποιους υπήρξε λυτρωτικό και για άλλους επώδυνο. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τέλος προέκυψε και το πρόβλημα του χρόνου.
Γιατί καλός ο αναστοχασμός, το διάβασμα, η ολιγόωρη άσκηση, αλλά θα πρέπει να
ασχοληθείς και με κάτι άλλο, αντί να αποχαυνώνεσαι μπροστά στην τηλεόραση. Έτσι
πολλοί επέλεξαν αυτό που λέμε δημιουργικές δραστηριότητες. Συγγραφή, ζωγραφική
ακόμη και το γύρισμα χιουμοριστικών βίντεο για το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">tik</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">tok</span><span style="line-height: 115%;">. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα αυτά περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο η
Γεωργία Μακρογιώργου στις «Ανταύγειες», μέσα από την αφήγησης της ζωής τριών
γυναικών που ανήκουν σε τρεις διαδοχικές γενιές της ίδιας οικογένειας. Η γιαγιά
Φιλιώ, η κόρη Ματίνα και η εγγονή Αντιγόνη, βρίσκονται έγκλειστες στο σπίτι της
οικογένειας στη Θεσσαλονίκη σε συνθήκες πανδημίας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ενώ λοιπόν η Ματίνα προσπαθώντας να
γεμίσει το χρόνο της, αλλά και να λυτρωθεί από ότι την στοιχειώνει, αντιγράφει
έργα μεγάλων ζωγράφων, η Αντιγόνη αποφασίζει να καταγράψει την ιστορία του βίου
της γιαγιάς της. Η οποία μπορεί λόγω Αλτσχάιμερ να έχει χάσει την δυνατότητα
απομνημόνευσης στη βραχεία μνήμη, αλλά θυμάται τα περασμένα με απόλυτη
διαύγεια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτά
όμως είναι τα «εξωτερικά» χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος, είναι το πρώτο
επίπεδο ανάγνωσης. Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο κι εξετάζει πολλά ζητήματα που
απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία, όπως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ενδοοικογενειακή
βία, οι γυναικοκτονίες (πολύ πρόσφατα είχαμε ένα ακόμη περιστατικό), η συζυγική
πίστη και απιστία, η λυτρωτική επίδραση της Τέχνης στον ψυχισμό του ανθρώπου
και άλλα. Και βέβαια τις οικογενειακές σχέσεις ανάμεσα στις τρεις γυναίκες, τα
ματαιωμένα όνειρα και τις προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν, αλλά και τις σχέσεις όχι μόνο με τους άντρες της οικογένειας, αλλά και όσους πέρασαν κάποια στιγμή από τη ζωή τους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Αυτό που θέλω να προσθέσω κλείνοντας,
είναι ότι έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο
αξίζει την προσοχή του αναγνωστικού κοινού. </span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, θα γίνει στη Νάουσα, το πρωί της Κυριακής 10 Δεκεμβρίου 2023,στις 11.30 στην αίθουσα Βέτλανς του πολυχώρου πολιτισμού "Χρήστος Λαναράς". </span><span face="Arial, sans-serif" style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-37065525654873098462023-11-30T09:02:00.004+02:002024-01-17T00:26:23.098+02:00ΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ<p><span style="font-family: arial;"><b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">SARAH</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> </span></b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b>REARSE</b><br />Μετάφραση
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ<br />Εκδόσεις
ΨΥΧΟΓΙΟΣ<br />Σελ.
427, Μάιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdwr4zhrdJe6ytrB147HRcP0M9ErFAS0kdreM4wwbZ2Crd70SBIMPYKU328t-gW2UdLLSnJ70BXaDGO7Jkedm7fCGRep0c1mum0QzfBlyAEjsGTcb6nruQ79jk8G-kMom_TkrtGnmaekTjUzOvWefRQd3c9Uwl2kPsUBRlhd1v3PJdun18Eb43rmdCp3w/s2480/%CE%A4%CE%9F%20%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%A1%CE%9F%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6..jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="2480" data-original-width="1654" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdwr4zhrdJe6ytrB147HRcP0M9ErFAS0kdreM4wwbZ2Crd70SBIMPYKU328t-gW2UdLLSnJ70BXaDGO7Jkedm7fCGRep0c1mum0QzfBlyAEjsGTcb6nruQ79jk8G-kMom_TkrtGnmaekTjUzOvWefRQd3c9Uwl2kPsUBRlhd1v3PJdun18Eb43rmdCp3w/w133-h200/%CE%A4%CE%9F%20%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%A1%CE%9F%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6..jpg" width="133" /></span></a></div><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="line-height: 115%;"> Μετά το πολύ καλό μυθιστόρημα «Το
Σανατόριο» που εκτυλίσσεται στο χιονισμένο τοπίο των ελβετικών Άλπεων, η
βρετανίδα συγγραφέας Σ. Πηρς, επιστρέφει με το εξίσου καλό «Θέρετρο», το οποίο
διαδραματίζεται σε ένα μικρό νησί, το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Kerry</span><span style="line-height: 115%;">, που είναι γνωστό και ως «Ο Βράχος του Θεριστή» και
βρίσκεται στα ανοιχτά των ακτών της Αγγλίας.</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το νησί, σύμφωνα με κάποιες παλιές
δοξασίες και θρύλους είναι… καταραμένο! <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«…σύμφωνα με πολλούς κατοίκους της περιοχής,
το νησί είναι καταραμένο. Προφανώς πιστεύεται ότι ο βράχος είναι μια ενσάρκωση
του Μαύρου Θεριστή. Κατά την επιδημία της Μαύρης Πανώλης που θέριζε όλη τη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ευρώπη τον δέκατο τέταρτο αιώνα, έστελναν εδώ
σε καραντίνα τους αρρώστους και τους άφηναν να πεθάνουν»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αργότερα, χτίστηκε ένα «ειδικό» σχολείο
για ατίθασα παιδιά, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τη δεκαετία του ’90,
μετατράπηκε σε κέντρο δημιουργικής απασχόλησης, μέχρι που το 2003, ο επιστάτης
του χώρου, δολοφόνησε μια παρέα εφήβων, οπότε έκλεισε οριστικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στη συνέχεια αγοράστηκε από έναν
επιχειρηματία, ο οποίος έχτισε στο νησί ένα πολυτελές θέρετρο, το ΛΟΥΜΕΝ που
προσέφερε ξεκούραση και διάφορες δραστηριότητες. Σ’ αυτήν την ειδυλλιακή
τοποθεσία προσκλήθηκε η </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">influencer</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">
</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">Τζο
Λέγκερ με την παρέα της, για ολιγοήμερες διακοπές και τη δημιουργία βίντεο που
θα διαφημίσουν τον χώρο μέσω των </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">social</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">
</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">media</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας από την
άφιξή τους, ο υπάλληλος που ήταν επιφορτισμένος με τον τελευταίο έλεγχο
καθαριότητας του χώρου πριν ξυπνήσουν οι επισκέπτες, βρίσκεται αντιμέτωπος με
ένα αποτρόπαιο θέαμα. Κοντά στο κτίριο της γιόγκα, σε ένα απόκρημνο σημείο,
βρίσκεται το πτώμα μιας γυναίκας. Αμέσως ειδοποιούνται οι Αρχές. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ντετέκτιβ που βρίσκεται πιο κοντά στο
νησί, είναι η Έλιν Γουόρνερ, αποσπασμένη στο τμήμα του χαμηλής εγκληματικότητας
Τόρχουν. Είναι ένας τρόπος να ανακάμψει από την τραυματική εμπειρία των Άλπεων,
όπου με κίνδυνο της ζωής της, εντόπισε τον δολοφόνο της αρραβωνιαστικιάς του
αδελφού της. Ένας τρόπος να βρει τον παλιό της εαυτό και να επιστρέψει στην
Ομάδα Έρευνας Σημαντικών Εγκλημάτων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αρχική της εκτίμηση, όταν επισκέπτεται
την τοποθεσία που βρέθηκε το πτώμα, είναι ότι πρόκειται για ατύχημα. Η γυναίκα
φαίνεται ότι έσκυψε απρόσεκτα στο παραπέτο κι έπεσε. Όμως ο χρυσός κανόνας σε
κάθε περίπτωση ανεξήγητου θανάτου είναι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«αντιμετώπιζέ τον ως ύποπτο μέχρι να
αποδειχθεί ότι δεν είναι»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ντετέκτιβ Γουόρνερ και ο συνεργάτης της,
όσο «σκαλίζουν» την υπόθεση, παίρνουν πληροφορίες που δεν τους αρέσουν. Όπως το
γεγονός ότι η άτυχη γυναίκα δεν είναι ένοικος του ξενοδοχείου και ότι δεν είχε
κανένα λόγο να βρίσκεται εκεί. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν την επόμενη ημέρα, ένα μέλος της
παρέας της Λέγκερ χάνει τη ζωή του σε μια κατάδυση, η Γουόρνερ είναι σίγουρη
ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμη ατύχημα. Κάποιος έχει βάλει στο στόχαστρο τους
ενοίκους του ΛΟΥΜΕΝ. Πρέπει να τον εντοπίσει για να αποτραπεί η επανάληψη της
αιματηρής ιστορίας του νησιού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Το «Θέρετρο» είναι ένα θρίλερ που
διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Το σασπένς και η αγωνία «χτυπούν κόκκινο».
Είναι μοναδική η αποτύπωση των χαρακτήρων και των σχέσεων που αναπτύσσονται
μεταξύ τους, καθώς μυστικά από το παρελθόν, έρχονται στην επιφάνεια
επηρεάζοντας τες καταλυτικά. Ολοζώντανες είναι οι περιγραφές του νησιού, και
των επιπτώσεων μιας καταιγίδας που ξεσπά και χτυπά με ορμή την περιοχή. Η Σάρα
Πηρς (μετά το «Σανατόριο») έγραψε ένα ακόμη συναρπαστικό θρίλερ! <span style="font-size: 16pt;"> </span><span style="font-size: 16pt;"> </span><span style="font-size: 16pt;"> </span></span><span style="font-size: 16pt;"><span style="font-family: arial;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-32138754205147705842023-11-25T08:19:00.004+02:002024-01-17T00:26:39.681+02:00'ΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΣΩΘΙΚΟ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;"><b>ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ</b><br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
3.1<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ. 143, Νοέμβριος 2023</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK52Oo73ickR4e_OmhpAVA2aFrEVXi9bmCJzRb09oe_fD1LdszUvm6ohWqblof8XKy8tlq1Euj_nHSaiPccmC_nkGHLuhF19jnTZhhqUCPsEN-WLyaVymXPXIIUjkVwVAsIk8l0obqLWXR89eKk_utdUJ8VkxYIchuDCPXiSEYL61rgjTY3uzFYUkHS0/s472/%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%91%20%CE%9C%CE%95%20%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%95%20%CE%A3%CE%A9%CE%98%CE%99%CE%9A%CE%9F%20(%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F).jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="472" data-original-width="294" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK52Oo73ickR4e_OmhpAVA2aFrEVXi9bmCJzRb09oe_fD1LdszUvm6ohWqblof8XKy8tlq1Euj_nHSaiPccmC_nkGHLuhF19jnTZhhqUCPsEN-WLyaVymXPXIIUjkVwVAsIk8l0obqLWXR89eKk_utdUJ8VkxYIchuDCPXiSEYL61rgjTY3uzFYUkHS0/w124-h200/%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%91%20%CE%9C%CE%95%20%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%95%20%CE%A3%CE%A9%CE%98%CE%99%CE%9A%CE%9F%20(%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F).jpg" width="124" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif""> </span><span face="Arial, "sans-serif"">Κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες η νέα
συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Κασαπίδη με τίτλο «’Μένα Με Λένε Σωθικό».</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βιβλίο περιλαμβάνει όπως λέει και ο
υπότιτλος, μία συν δώδεκα εξαιρετικά γραμμένες ιστορίες. Ο διαχωρισμός έγινε
επειδή η πρώτη ιστορία, είναι αρκετά μεγάλη σε έκταση και δεν μπορεί να
χαρακτηριστεί διήγημα. Μάλλον θα το λέγαμε νουβέλα. Είναι το κείμενο που έδωσε
και τον τίτλο στο βιβλίο. Ένα κείμενο συναρπαστικό, συγκινητικό, που θα κάνει
να μαλακώσουν και οι πιο σκληρές καρδιές. Χωρίς φυσικά να είναι φτηνό μελό και έχει μια συγκλονιστική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανατροπή στο τέλος. Κι όταν λέμε τέλος,
εννοούμε στις τελευταίες λέξεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στα υπόλοιπα διηγήματα, γραμμένα με τη
γνωστή λυρική, ποιητική, γοητευτική γραφή του Γ. Κασαπίδη, που ωριμάζει και
βελτιώνεται συνεχώς, περιγράφονται ιστορίες που αφορούν ανθρώπους, όπως λέμε
καθημερινούς. Όπως το ζευγάρι των ηλικιωμένων συνταξιούχων που συνεχώς ας μου
επιτραπεί η αδόκιμη έκφραση τρώγονται σαν τα σκυλιά, στο «Βέρα για δύο».
Χωριάτισσα και στείρα την ανεβάζει αυτός, ανεπρόκοπο και μπεκρή τον κατεβάζει
εκείνη. Όμως ο Γιώργος βρίσκει την μικρή ρωγμή στο τείχος της σκληρής τους
αντιπαράθεσης για να μας δείξει ότι για μια ακόμη φορά, τα πράγματα δεν είναι
όπως δείχνουν. Ή την πορεία του Μανώλη, άντρα αρειμάνιου και λεβέντη, που
αναγκάζεται να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση, αφού πρώτα πει τέσσερα όχι! Στη
«Γέρικη φωνή» τη σκυτάλη της αφήγησης παίρνει ένα λουλούδι, που για πολλά
χρόνια βρίσκεται κρυμμένο ή ξεχασμένο ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου, ενώ
έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στον έρωτα ενός ζευγαριού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θα μπορούσα να συνεχίσω να σας μιλώ και
για τα υπόλοιπα διηγήματα που το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, αλλά δεν θέλω
να στερήσω από τους μελλοντικούς αναγνώστες τη χαρά, να ανακαλύψουν μόνοι τους αυτά
τα κομψοτεχνήματα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βιβλίο του Γ. Κασαπίδη δεν προσφέρεται
για ταχυαναγνώστες-καταναλωτές σελίδων. Χρειάζεται αργό διάβασμα, για να
απολαύσει ο αναγνώστης τον πλούτο και την εναλλαγή των συναισθημάτων και να
νοιώσει την αγάπη και την κατανόηση με την οποία περιβάλλει τους ήρωές του. Θα
συνιστούσα να μην το διαβάσετε όλο μονομιάς. Διαβάστε ένα διήγημα και κλείστε
το βιβλίο. Αφήστε αυτό που διαβάσατε να καθίσει μέσα σας. Διαβάστε τα ξανά και
ξανά. Κάθε φορά θα ανακαλύπτετε κάτι καινούριο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για μια ακόμη φορά, ο Γ. Κασαπίδης μας
χαρίζει εξαιρετικές ιστορίες, γραμμένες με τον τόσο ξεχωριστό, προσωπικό του τρόπο
και τον λυρισμό που τον χαρακτηρίζει. Ένα απολαυστικό βιβλίο που αξίζει την
προσοχή του αναγνωστικού κοινού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, θα γίνει στη
Νάουσα, την Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023, στην αίθουσα Βέτλανς του Πολυχώρου
Πολιτισμού Χ. Λαναράς, στις 7 το βράδυ. </span><o:p></o:p></span></p>
<div id="buzzsprout-player-14023793"></div><script charset="utf-8" src="https://www.buzzsprout.com/1922986/14023793-greek-audiobook-teaser-audiobooks.js?container_id=buzzsprout-player-14023793&player=small" type="text/javascript"></script>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-39861229157346290912023-11-18T08:18:00.001+02:002024-01-17T00:26:57.713+02:00ΤΡΕΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΑΔΙΟ ΜΟΝΡΟΪ<p><span style="font-family: arial;"><b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;">ALEXIS</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"> </span></b><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><b>RAVELO</b><br />Μετάφραση
ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ<br />Εκδόσεις
ΤΟΠΟΣ<br />Σελ.
238, Απρίλιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREKI0FoD6eVwko17A-fozfdwlW6um9NzHTD9CFVShktbFBMfeUq3SjjZNeeQktm8vpOjbjpWHX77qrBzhVdaCbJQUS4qiszR4eZREapew3G1Hj7SoYYh1uPxo4P0zmTn9kSl4akwQONdjR-UfZ-Q99nNfhvaBXvtC02PbyeQmTyEuR2RTbel6FrNyf6o/s400/RAVELO_COVER_FINAL-400.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="273" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREKI0FoD6eVwko17A-fozfdwlW6um9NzHTD9CFVShktbFBMfeUq3SjjZNeeQktm8vpOjbjpWHX77qrBzhVdaCbJQUS4qiszR4eZREapew3G1Hj7SoYYh1uPxo4P0zmTn9kSl4akwQONdjR-UfZ-Q99nNfhvaBXvtC02PbyeQmTyEuR2RTbel6FrNyf6o/w136-h200/RAVELO_COVER_FINAL-400.jpg" width="136" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span face="Arial, "sans-serif""> </span><span face="Arial, "sans-serif"">Το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς με
κεντρικό χαρακτήρα τον Ελάδιο Μονρόι, από τα οκτώ που πρόλαβε κι έγραψε ο Α.
Ραβέλο πριν φύγει ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 52 ετών από καρδιακά
προβλήματα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος. Απ’ όσο γνωρίζω, έχουν ενταχθεί
κι άλλα στο εκδοτικό τους πρόγραμμα και ήδη μόλις κυκλοφόρησε το «Μόνο Τους
Πεθαμένους».</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Μονρόι είναι συνταξιούχος μηχανικός του
εμπορικού ναυτικού. Ζει στην Λας Πάλμας των Καναρίων Νήσων. Για να συμπληρώσει
τη σύνταξή του, όποτε βρίσκει την ευκαιρία κάνει «δουλειές του ποδαριού». Είναι
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ψηλός,
σωματώδης, με ξυρισμένο κεφάλι, με τατουάζ ένα Κ στον αριστερό του πήχη και μια
ουλή από μαχαιριά στο δεξί μάγουλο [...] Ήρεμος, χωρίς πολλές χειρονομίες, αλλά
και ψύχραιμος την κρίσιμη στιγμή»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μετά το επεισοδιακό διαζύγιο που πήρε από
την γυναίκα του, ζει μόνος και φροντίζει μάλιστα να μην έχει καμιά επαφή μαζί
της, αφού δίπλα της πέρασε μαρτυρικά χρόνια. Γι’ αυτό και τον παραξένεψε το
μήνυμά της στον τηλεφωνητή. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ελάδιο! Εγώ είμαι, η Άνα Μαρία. Δεν ξέρω τι
να κάνω πια. Πρέπει να μιλήσουμε το συντομότερο. Τηλεφώνησέ μου σε παρακαλώ…
δεν είναι για να σου ζητήσω χρήματα, τίποτα τέτοιο… Έχω ένα πολύ χοντρό
πρόβλημα και δεν ξέρω από ποιόν να ζητήσω βοήθεια…»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η γυναίκα του, είχε ξαναπαντρευτεί έναν
πολύ ευκατάστατο επιχειρηματία, τον <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ερνέστο Γκαρσία</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μεδίνα,
ιδιοκτήτη της κατασκευαστικής Γκαρσιάσα. Επίσης τα τελευταία χρόνια ο Γκαρσία
Μεδίνα είχε επενδύσει στους πιο διαφορετικούς τομείς, κυρίως στον τομέα
υπηρεσιών: ξενοδοχεία στο Μαρόκο και στο Πράσινο Ακρωτήρι, αλυσίδες
βιντεοκλάμπ, κέτερινγκ… Οτιδήποτε έβγαζε χρήματα, μπορούσε να έχει σχέση με το
όνομα αυτού του μικρόσωμου άντρα…»</i></b>. Μετά από αυτόν τον δεύτερο γάμο
της, ούτε και αυτή ήθελε να έχει οποιαδήποτε επαφή με τον Ελάδιο, οπότε το να
ζητά τη βοήθειά του, σήμαινε ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Συναντιούνται στην πολυτελή βίλα τους.
Εκεί το ζευγάρι του αποκαλύπτει ότι έχει πέσει θύμα εκβιασμού. Κάποιος έχει
βιντεοσκοπήσει ιδιαίτερες στιγμές τους με τη συμμετοχή τρίτου ατόμου (μιας
νεαρής πόρνης) και απειλεί να τις δημοσιοποιήσει. Γεγονός που θα έκανε σοβαρή
ζημία στην πολιτική καριέρα του Μεδίνα, που μόλις ξεκινά. Ζητούν από τον Ελάδιο
να μεταφέρει 60.000 ευρώ σε συγκεκριμένο σημείο και να παραλάβει τα </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">dvd</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">για
να τα παραδώσει στο ζευγάρι. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σας είπα ήδη ότι η Άνα Μαρία μου έχει
μιλήσει πολύ για σας. Ουσιαστικά, η ιδέα να σας τηλεφωνήσουμε ήταν δική της.
Είπε ότι είστε το μόνο άτομο το οποίο θα εμπιστευόταν για μια τέτοια δουλειά.
Φυσικά, θα πληρωθείτε καλά. Ότι ζητήσετε. Θέλω απλώς να είμαι σίγουρος ότι το
θέμα θα κλείσει οριστικά»</i></b>. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Ελάδιο δέχεται. Τα λεφτά που θα πάρει
είναι καλά. Όμως, θα εμπλακεί σε μία περιπέτεια που θα τον στοιχειώσει και θα
αναστατώσει την ήσυχη μέχρι τότε ζωή του, αφού θα μπει σε κίνδυνο τόσο αυτός,
όσο και αγαπημένα του πρόσωπα!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το πρώτο δείγμα γραφής του Α. Ραβέλο είναι
θετικότατο. Το μυθιστόρημα εκτός από τον πολύ συμπαθητικό κεντρικό χαρακτήρα,
τον καλοδουλεμένο μύθο, την σφιχτή πλοκή, το σασπένς, τους εξαιρετικά δοσμένους
δευτερεύοντες χαρακτήρες, είναι μια τοιχογραφία της ισπανικής κοινωνίας του
2004, λίγο πριν σκάσει η φούσκα του χρηματιστηρίου που κατέστρεψε τη μεσαία
τάξη, έριξε την ισπανική οικονομία στη δίνη μιας τρομακτικής κρίσης και λίγο
πριν ξεσπάσουν τα σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία είχαν εμπλακεί πρόσωπα υπεράνω
υποψίας. Γεγονότα που επέφεραν σαρωτικές αλλαγές τόσο στο πολιτικό σύστημα, όσο
και στην κοινωνική διάθρωση της μεγάλης χώρας της Ιβηρικής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Θα περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω την
επόμενη περιπέτεια του Ελάδιο Μονρόι! </span><o:p></o:p></span></p>
<div id="buzzsprout-player-13970015"></div><script charset="utf-8" src="https://www.buzzsprout.com/1922986/13970015-ravelo-alexis.js?container_id=buzzsprout-player-13970015&player=small" type="text/javascript"></script>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-36468793050216931332023-11-10T08:10:00.000+02:002023-11-10T08:10:04.129+02:00ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ<p><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;">JEREMY</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%; text-align: justify;">BLACK<br />Μετάφραση
ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ<br />Εκδόσεις
ΠΑΤΑΚΗΣ<br />Σελ.
459, Μάρτιος 2023</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3irCHuL79vPYKHsHc3w1SYJ4HJ0pCX26CTBQ7mMUjb2Ag-sC4ztYZoMVSPeS2oPeGwQOutIAcLV501ym_tE575agsKnsRCHw-rjyDClGSnPpABeOuUIGzfW1d2Lh8V7vFyCaFVlZ_LwDg1X2obPpjwr703YURn9Dftkg3lPmasovyJqsYyklZpKagrkI/s945/%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="679" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3irCHuL79vPYKHsHc3w1SYJ4HJ0pCX26CTBQ7mMUjb2Ag-sC4ztYZoMVSPeS2oPeGwQOutIAcLV501ym_tE575agsKnsRCHw-rjyDClGSnPpABeOuUIGzfW1d2Lh8V7vFyCaFVlZ_LwDg1X2obPpjwr703YURn9Dftkg3lPmasovyJqsYyklZpKagrkI/w144-h200/%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%9F%CE%93%CE%95%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6.jpg" width="144" /></a></div><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span> Στην πολύ ενδιαφέρουσα σειρά «Μικρή
Ιστορία» κυκλοφόρησε το βιβλίο ενός από τους πιο γνωστούς ιστορικούς της εποχής
μας, του Τζ. Μπλάκ, με θέμα τη Μεσόγειο, την οποία θεωρεί ως μια από τις
κεντρικές σκηνές της παγκόσμιας Ιστορίας και την οποία επιχειρεί να περιγράψει
από διαφορετικές σκοπιές. <b><i>«Η ανά χείρας ιστορία επικεντρώνεται στην
εμπειρία του ταξιδιού: του ταξιδιού για τουριστικούς, εμπορικούς, πολεμικούς,
μεταναστευτικούς, πολιτιστικούς και πολλούς άλλους λόγους. Και μιλάμε για
λογιών-λογιών ταξιδιώτες, από ηγεμόνες έως δούλους και από εμπόρους έως
πειρατές, με πολλές και διάφορες επιδιώξεις. Από την αρχαιότητα και τους
Φοίνικες που ταξίδευαν για εμπορικούς λόγους, θα φτάσουμε στον σύγχρονο
τουρίστα, που απολαμβάνει την ελευθερία του ιστιοπλοϊκού ή τις ανέσεις του
κρουαζιερόπλοιου»</i></b>.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αφήγηση ξεκινά πολύ νωρίς. Πολύ πριν την
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ανθρώπινη
καταγραφή»</i></b>. Όταν η Μεσόγειος ήταν μια διαρκώς κλειστή θάλασσα που
συρρικνωνόταν συνεχώς, η οποία δεν επικοινωνούσε με τον Ατλαντικό ή τον Εύξεινο
Πόντο. Αυτό μέχρι την εποχή του Ζάγκλειου Κατακλυσμού, όταν το «φράγμα» που
ένωνε το Μαρόκο με την Ισπανία κατέρρευσε και άρχισαν να εισρέουν στην Μεσογειακή
λεκάνη που είχε σχεδόν αποξηρανθεί, τεράστιες ποσότητες νερών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στην συνέχεια εξετάζεται η περίοδος της
αρχαιότητας, όταν Αιγύπτιοι, Έλληνες και Φοίνικες πραγματοποιούσαν ταξίδια
χωρίς χάρτες ή άλλα όργανα ναυσιπλοΐας με μόνο εφόδιο την εμπειρία, το κουράγιο
και την αναζήτηση είτε του πλουτισμού είτε αυτής καθαυτής της περιπέτειας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από το 30 π. Χ. μέχρι το 630 μ. Χ., η
Μεσόγειος βρισκόταν υπό τον πλήρη έλεγχο των Ρωμαίων, οι οποίοι κυριαρχούσαν
και έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος των παράκτιων περιοχών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα επόμενα κεφάλαια αναφέρονται στις
προσπάθειες διαφόρων πόλεων και περιοχών (δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμη για
κρατικές οντότητες), να αποκτήσουν τον έλεγχο, ναυπηγώντας όλο και πιο αξιόπλοα
σκάφη με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη πυρός. Βενετία, Γαλλία, Ισπανία,
Γένοβα μαζί με τους Οθωμανούς, τους Αλγερινούς τους Τυνήσιους και άλλους,
διαγκωνίζονται να κρατήσουν ανοιχτούς τους διαύλους για τα εμπορικά τους πλοία,
τα οποία συχνά συνοδεύονται από πολεμικά, για την προστασία τους από στόλους των
ανταγωνιστών ή από τη μάστιγα των πειρατικών επιθέσεων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέχρι που τον 18<sup>ο</sup> αιώνα,
μπαίνει δυναμικά στη Μεσόγειο η Βρετανία της οποίας το αξιόμαχο ναυτικό
κυριαρχεί ήδη σε θάλασσες ακόμη πιο αφιλόξενες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι εξετάζονται σε
χωριστό κεφάλαιο, όπως και η εποχή από το 1945 μέχρι σήμερα, ενώ ξεχωριστό
ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπεράσματα που εξάγει ο φημισμένος ιστορικός και
καθηγητής που κλείνει με αυτόν τον τρόπο το εξαιρετικό αυτό και ιδιαίτερο
βιβλίο του: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η γοητεία της Μεσογείου οφείλεται και στο γεγονός ότι είναι τόσο
μεγάλη η δύναμη των ιστορικών τεκμηρίων ώστε να είμαστε σε θέση να
παρακολουθήσουμε αυτή τη διεργασία. Πρόκειται για μια περιοχή που η ιστορία
δίνει ένα ιδιαίτερα βροντερό παρών</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">και η οποία έχει διαδραματίσει κεφαλαιώδη
ρόλο στην ιστορία της ανθρωπότητας»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 115%;"> Το πολύ αξιόλογο αυτό βιβλίο, συμπληρώνει
επιλεγμένη-δυστυχώς μόνο ξενόγλωσση-βιβλιογραφία και ευρετήριο. <span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-14139932853492564382023-11-05T09:18:00.001+02:002023-11-05T09:22:01.695+02:00ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">12
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">PATRICK RADDEN KEEFE<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Μετάφραση
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ.
469, Ιούνιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9hP1l7syc1XftL5UdaJn-4vyAdgAz1lmU50g-FdvY3Y8VQtJGRybLtm1vKsda_AZUOPlLwdwqvVFYkbELxR6CYpTlOW0fYIbgZKAoLbdxuGCb7pRa0r3lZ6ifyayCKLxC6rwfc29VG-EQagyq6f94u6ZBeQw0MYwnroawaaqcOwr8SF7akDS_z6XX5UQ/s1087/978-618-03-3564-4_1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="1087" data-original-width="718" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9hP1l7syc1XftL5UdaJn-4vyAdgAz1lmU50g-FdvY3Y8VQtJGRybLtm1vKsda_AZUOPlLwdwqvVFYkbELxR6CYpTlOW0fYIbgZKAoLbdxuGCb7pRa0r3lZ6ifyayCKLxC6rwfc29VG-EQagyq6f94u6ZBeQw0MYwnroawaaqcOwr8SF7akDS_z6XX5UQ/w132-h200/978-618-03-3564-4_1.jpg" width="132" /></span></a></div><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="line-height: 115%;"> Ο συγγραφέας του βιβλίου που θα μας
απασχολήσει σήμερα, είναι ερευνητής-δημοσιογράφος του περιοδικού </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">New</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Yorker</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">κι
έχει βραβευτεί για τις έρευνές του.</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο βιβλίο με τίτλο «Καθάρματα»,
περιλαμβάνονται δώδεκα από αυτές. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Έχω γράψει τις ιστορίες αυτές τα τελευταία
δώδεκα χρόνια και αντανακλούν κάποια από τα βασικότερα ενδιαφέροντά μου: το
έγκλημα και τη διαφθορά, τα μυστικά και τα ψέματα, τη λεπτή γραμμή μεταξύ του
νόμιμου και του παράνομου, τους οικογενειακούς δεσμούς, τη δύναμη της
άρνησης.[…] ήμουν ελεύθερος να ερευνήσω ιστορίες που για τον ένα ή τον άλλο
λόγο με γοήτευαν, είτε λόγω των πολύπλοκων προσωπικοτήτων, είτε της ίντριγκας
των γεγονότων […] Η ελπίδα μου είναι πως, στο σύνολό τους, κάτι έχουν να πουν
για το έγκλημα και την τιμωρία, τον λεπτό πάγο της περιστασιακής ηθικής, τις
επιλογές που κάνουμε καθώς κινούμαστε στον κόσμο αυτό…»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το άρθρο «Τα Μπουκάλια Του Τζέφερσον»
γράφτηκε το 2007. Το 1985, σε δημοπρασία των </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">’</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">s</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, πουλήθηκε το πιο ακριβό κρασί.
Επρόκειτο για μπουκάλια του 1787, τα οποία βρέθηκαν στο Παρίσι. Σύμφωνα με τον
τελευταίο ιδιοκτήτη, τον Χάρντι Ρόντενστοκ, ανήκαν στον 3<sup>ο</sup> Πρόεδρο
των ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον. Αποδείχτηκε μια καλοσχεδιασμένη απάτη, που ξεγέλασε
ακόμα και τους έμπειρους ειδικούς του φημισμένου οίκου δημοπρασιών. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το 2018, γράφτηκε «Η Φαμίλια Της Μαφίας».
Περιγράφει τη σχέση του γνωστού Ολλανδού κακοποιού Βίλεμ Χολέιντερ με την
δικηγόρο αδελφή του Άστριντ και τις απειλές που εκτόξευσε κατά της ίδιας και
αγαπημένων της προσώπων με αποτέλεσμα να ζει από τότε σε καθεστώς φόβου. Ο
Χολέιντερ ήταν ο εγκέφαλος της απαγωγής του Φρέντι Χάινεκεν (της γνωστής
ζυθοποιίας) το 1983.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο
«Εκδικητής» του 2015, περιγράφει τις άοκνες προσπάθειες του Κεν Ντόρνστάιν να
εντοπίσει τους υπεύθυνους για την τοποθέτηση της βόμβας στην πτήση 103 της </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Pan</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Am</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">. Η βόμβα εξερράγη όταν το αεροπλάνο
βρισκόταν πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας και κόστισε τη ζωή σε 259 άτομα,
πλήρωμα και επιβάτες, καθώς και σε 11 άτομα στο έδαφος. Ένας από τους επιβάτες
ήταν ο 25χρονος Ντέηβιντ Ντορνστάιν, αδελφός του Κεν. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η «Αυτοκρατορία Του Πλεονεκτήματος» (2014),
είναι μια καταβύθιση στις γκρίζες ζώνες του Χρηματιστηρίου. Το 2008, ο Στήβεν
Κόεν, ιδιοκτήτης της χρηματιστηριακής εταιρίας </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">SAC</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, κατάφερε με δόλια μέσα να έχει
εσωτερική πληροφόρηση για τις έρευνες ενός φαρμάκου για το Αλτσχάιμερ και
«παίζοντας» με τις μετοχές δύο φαρμακευτικών εταιρειών, να αποκομίσει τεράστια
κέρδη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το «Ένα Γεμάτο Όπλο» (2013) αναφέρεται στη
δολοφονική επίθεση της Έιμι Μπίσοπ, μέλους του διδακτικού προσωπικού του
πανεπιστήμιου της Αριζόνα κατά συναδέλφων της, τον Φεβρουάριο του 2010. Κόστισε
τη ζωή σε 3 από αυτούς, ενώ άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η έρευνα με τίτλο «Το Κυνήγι Του Ελ Τσάπο»
(2014), περιγράφει τις προσπάθειες της </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">DEA</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">και
άλλων υπηρεσιών να συλλάβουν τον επικεφαλής του καρτέλ ναρκωτικών της Σιναλόα,
Χοακίν Γκουζμάν Λοέρα, που είχε το παρατσούκλι Ελ Τσάπο, δηλ. Κοντούλης!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο «Ο Νικητής» (2019), παρουσιάζεται με
τον πιο εμφατικό τρόπο η δύναμη των ΜΜΕ. Ένας βρετανός που ζούσε στο </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Los</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Angeles</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, έκανε την παραγωγή ενός </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">reality</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"> με τίτλο «</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">The</span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Apprentice</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">». Ένας από τους κριτές ήταν
ένας υπό πτώχευση φίλος του επιχειρηματίας. Χάρη στο </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">show</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, «έμπαινε» για πολλά χρόνια σε
αμερικάνικα σπίτια. Το όνομά του; Ντόναλντ Τραμπ! Χάρη σε ένα </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">reality</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, ένας αποτυχημένος
επιχειρηματίας, μετατράπηκε σε σύμβολο του «αμερικανικού ονείρου» και
αναρρήθηκε στον προεδρικό θώκο, τελώντας μια από τις χειρότερες θητείες που
έκανε ποτέ αμερικανός πρόεδρος. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η «Ληστεία Αλά Ελβετικά» (2016), μας βάζει
σε μια άλλη «γκρίζα ζώνη», αυτή του τραπεζικού απορρήτου στις Ελβετικές
τράπεζες. Το οποίο καταρρακώθηκε όταν ένας υπάλληλος της </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">HSBC</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, υπέκλεψε έναν κατάλογο με χιλιάδες
ονόματα καταθετών, η πλειονότητα των οποίων είχε «μαύρο χρήμα». Το συγκεκριμένο
περιστατικό είχε και ελληνική πτυχή. Τα ονόματα των ελλήνων καταθετών,
απάρτιζαν την περίφημη «λίστα Λαγκάρντ», την οποία ένας υπουργός παραποίησε κι
ένας άλλος την… ξέχασε σε κάποιο συρτάρι!!<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Ο Πρίγκιπας Της Μαρμπέγια» (2010), <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι ο διαβόητος έμπορος όπλων Μονζέρ Αλ
Κασάρ, που εκτός από τις νόμιμες είχε και παράνομες δραστηριότητες οι οποίες
απασχόλησαν καταδιωκτικές αρχές πολλών χωρών, για να συλληφθεί τελικά μετά από
δεκαετίες προσπαθειών. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο «Οι Χειρότεροι Των Χειρότερων» (2015),
περιγράφονται οι προσπάθειες της συνηγόρου Τζούντι Κλαρκ, να σώσει από την
θανατική ποινή τον Τζοκάρ Τσαράεφ, που ήταν ο ένας από τα δύο αδέλφια που
τοποθέτησαν δύο αυτοσχέδιες βόμβες στον Μαραθώνιο της Βοστόνης το 2013, με
αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρία άτομα και να τραυματιστούν 264. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η έρευνα «Θαμμένα Μυστικά» (2013),
αναφέρεται στο πως ο Μπένι Στάινμετζ απέκτησε τις άδειες εξόρυξης του
εξαιρετικής ποιότητας σιδηρομεταλλεύματος στα όρη Σιμαντού της Γουινέας στην
Αφρική, ενώ το τελευταίο άρθρο «Ο Ταξιδιώτης» (2017), έχει θέμα την πολυτάραχη
ζωή του σεφ Άντονι Μπουρντέν που αυτοκτόνησε το 2018. Εντυπωσιακό είναι το
περιστατικό κατά το οποίο, ο σεφ προσκάλεσε τον Μπάρακ Ομπάμα το 2016, να
συναντηθούν σε ένα μικρό εστιατόριο του Ανόι στο Βιετνάμ, για να δοκιμάσουν
εκτός πρωτοκόλλου, ένα τοπικό έδεσμα, που σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά ο τότε
αμερικανός πρόεδρος απόλαυσε ιδιαίτερα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Εξαιρετικό βιβλίο, που φανερώνει τι μπορεί
να πετύχει η δημοσιογραφία όταν ασκείται από ανθρώπους που τιμούν και σέβονται
το επάγγελμα κι όχι από φερέφωνα κάθε λογής συμφερόντων, όπως συχνά βλέπουμε να
συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ειδικά στην Ελλάδα. Εξ ου και η θέση 108 στην
κατάταξη για την αξιοπιστία του Τύπου. </span><o:p></o:p></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-60558053271271819972023-11-01T08:26:00.001+02:002023-11-01T08:28:07.446+02:00Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">ΕΙΡΗΝΗ
ΒΑΡΔΑΚΗ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Σελ.
470, Απρίλιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUKFt3_YK7rNcBHXdjYZaqnFPuNV8TWg2QpzhMJzofcF7_CebPv99AO6Ue7Gdh7PouCTRPrWAOQBlw3hfO0aSWtO_tPzDURLqfKMAQbrCpIgUfrO9Fr1ljXaUxxSyi46x5IJ_0EHj2qryu158bV9bNVitJHueiQ0H5ULz5TmbaREVYsqTVE5iRrLUdeuU/s945/%CE%9F%20%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="650" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUKFt3_YK7rNcBHXdjYZaqnFPuNV8TWg2QpzhMJzofcF7_CebPv99AO6Ue7Gdh7PouCTRPrWAOQBlw3hfO0aSWtO_tPzDURLqfKMAQbrCpIgUfrO9Fr1ljXaUxxSyi46x5IJ_0EHj2qryu158bV9bNVitJHueiQ0H5ULz5TmbaREVYsqTVE5iRrLUdeuU/w138-h200/%CE%9F%20%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B.jpg" width="138" /></span></a></div><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><o:p> <br /><div style="text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif""> </span><span face="Arial, "sans-serif"">Το καινούριο μυθιστόρημα της Ειρ. Βαρδάκη,
κινείται όπως και το προηγούμενο, στον χώρο του ψυχολογικού θρίλερ.</span></div></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένας άντρας παρουσιάζεται στο αστυνομικό
μέγαρο και δηλώνει στον αστυνόμο Σταθάκη ότι έχει διαπράξει έναν φόνο. Κι αφού
πει αυτά τα λόγια, μπροστά στον έκπληκτο αστυνόμο, βγάζει τα ρούχα του, επειδή,
όπως λέει, δεν αντέχει τη βρωμιά. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κάθεται ήσυχα φορώντας μοναχά το σώβρακό
του, με μια φαιδρή περίσσεια ευγένειας και λίγα λερωμένα χαρτομάντιλα στα
χέρια. Ο άντρας αυτός, μπροστά μου, μου διηγείται απόψε τη ζωή του»</i></b>. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο αστυνόμος κινητοποιεί τους συναδέλφους
του και τους στέλνει στον τόπο του εγκλήματος, τη διεύθυνση του οποίου με κόπο
κατάφερε να αποσπάσει απ’ τον καθ’ ομολογία δολοφόνο. Η υπόθεση θα πάρει
αναπάντεχη τροπή, όταν ο άνθρωπος αυτός θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Στο
αμέσως επόμενο λεπτό δέχομαι το πιο κρίσιμο τηλεφώνημα. Αναγκάζομαι να σηκωθώ
όρθιος και να βγω από το γραφείο. «Δώστε μου ένα λεπτό». Αυτό του λέω μόνο και
στέκομαι έξω από την μισάνοιχτη πόρτα του γραφείου μου. Ένα λεπτό, τόσο
χρειάστηκε για να καταλάβω πόσο τον είχα υποτιμήσει. Ένα λεπτό μονάχα
χρειάστηκε κι εκείνος για να δραπετεύσει από την κόλαση που ζούσε. Έχω κλείσει
το τηλέφωνο. Σπρώχνω απαλά την πόρτα. Δεν τον βλέπω στη θέση του. Η καρέκλα του
είναι άδεια. Σηκώνω το βλέμμα ελάχιστα, όσο ακριβώς</i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">χρειάζεται
για να το δω καθιστό στο γείσο του παραθύρου, με το ένα πόδι απέξω […] Με
κοιτάζει. Κλαίει. «Θέλω μα σωθώ» λέει με λυγμούς και βουτάει στο κενό»</i></b>.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ΕΔΕ που ακολούθησε δεν ήταν πολύ
επιβαρυντική για τον Σταθάκη. Λίγο τα εξαιρετικά στατιστικά του στην εξιχνίαση
των υποθέσεων που αναλάμβανε και λίγο ο υπερβολικός φόρτος εργασίας,
λειτούργησαν ευεργετικά. Ο αστυνόμος έπεσε στα μαλακά. Τον ίδιο όμως τον καίει
αυτό που συνέβη. Είναι αποφασισμένος ν’ ανακαλύψει τι οδήγησε έναν φιλήσυχο
πολίτη, χωρίς ύποπτο παρελθόν, στο έγκλημα. Οι έρευνές του, τον οδήγησαν στα
ίχνη μιας γυναίκας. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ποτέ ξανά δεν είχα βιώσει κάτι αντίστοιχο. Η ζωή μου ήταν καθ’ όλα
φυσιολογική, τακτοποιημένη. Είχα τον έλεγχο. Κανένα μυστήριο δεν υπήρχε και
κανένα μυστήριο δεν θα επέτρεπα να υπάρξει […] Και ξαφνικά μπαίνει στη ζωή μου
εκείνη… και… με συνεπήρε, αυτή είναι η σωστή λέξη. Δοκίμασε τις αναστολές μου,
τις συνήθειές μου, τις νόρμες μου. Διατάραξε αυτό το μικρό σύμπαν που έχουμε
όλοι μέσα στο κεφάλι μας […] Διατάραξε την ισορροπία μου, το δικαίωμά μου, να
ορίζω τον μικρόκοσμό μου»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το «Ο Εραστής Μου» είναι ένα συναρπαστικό
θρίλερ, γραμμένο με μοναδικό τρόπο. Οι λεπτομέρειες και τα στοιχεία
αποκαλύπτονται λίγο-λίγο, με αποτέλεσμα οι βεβαιότητες του αναγνώστη να
κλονίζονται και να μεταβάλλονται κάθε λίγες σελίδες, κρατώντας τον έτσι σε εγρήγορση.
Φοβάμαι ότι αν γράψω περισσότερες λεπτομέρειες θα κάνω </span><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">spoiler</span></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;">, για αυτό κλείνω
προτείνοντας να διαβάσετε το εξαιρετικό αυτό μυθιστόρημα.</span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2833522213075974802.post-60430666814205185082023-10-31T08:11:00.002+02:002023-10-31T08:15:10.480+02:00Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ<p><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">ΧΡΙΣΤΟΣ
ΖΑΦΕΙΡΗΣ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">Εκδόσεις
ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ<br /></span><span face="Arial, "sans-serif"" style="text-align: justify;">ΣΕΛ.
234, Μάρτιος 2023</span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span face="Arial, "sans-serif""> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9wy7yhI_EiZ-8Cc-Km-zZdd5Fm1TeWW46SJKax_YMzVI3t0FsQXv33xP4aYP95TW8kcr6eesz9r_jaaPRIX8YTtdyujqwxE8978ur3CXQiqhrY4pG1I73uowedduyoJbKYQVM9N-uvufmO6-YgUOcQkEdixSF7qu3DVW9pv5rha5bC7bE2wUdE1dgyxI/s676/%CE%97%20%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="676" data-original-width="400" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9wy7yhI_EiZ-8Cc-Km-zZdd5Fm1TeWW46SJKax_YMzVI3t0FsQXv33xP4aYP95TW8kcr6eesz9r_jaaPRIX8YTtdyujqwxE8978ur3CXQiqhrY4pG1I73uowedduyoJbKYQVM9N-uvufmO6-YgUOcQkEdixSF7qu3DVW9pv5rha5bC7bE2wUdE1dgyxI/w118-h200/%CE%97%20%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97%20%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6.jpg" width="118" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;">Μετά τους Ιστορικούς και Περιηγητικούς
Οδηγούς που αφορούσαν την Θεσσαλονίκη των Οθωμανών και των Εβραίων, ο γνωστός
δημοσιογράφος και συγγραφέας Χ. Ζαφείρης, μας παρουσιάζει αυτή τη φορά την
«Θεσσαλονίκη των Βυζαντινών».</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η λαμπρότερη εποχή της Θεσσαλονίκης είναι η
χιλιόχρονη παλαιοχριστιανική και βυζαντινή περίοδος. Στον καιρό της βυζαντινής
αυτοκρατορίας ήταν η δεύτερη μεγάλη πόλη της, η συμβασιλεύουσσα, που άσκησε
ιδιαίτερη πολιτιστική ακτινοβολία στους γύρω λαούς. Την ίδια περίοδο η Θεσσαλονίκη
υπήρξε κέντρο κοινωνικών και ιδεολογικών συγκρούσεων»</i></b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η σημασία που είχε η πόλη για την
αυτοκρατορία συνετέλεσε ώστε να «προικιστεί» με σημαντικά δημόσια κτίρια και
μεγαλοπρεπείς ναούς. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σημαντική κληρονομιά της βυζαντινής
Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα και στον κόσμο είναι το πλούσιο καλλιτεχνικό απόθεμα
των μνημείων της. Τα δεκαεφτά μνημεία της, χαρακτηρισμένα ως Μνημεία Παγκόσμιας
Πολιτιστικής Κληρονομιάς της </i></b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" lang="EN-US" style="line-height: 115%;">UNESCO</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">, προβάλλουν την Θεσσαλονίκη
ως μοναδικό «μουσείο» της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τέχνης από τον 5<sup>ο</sup>
έως τον 15<sup>ο</sup> αιώνα […] Με αυτά τα αρχιτεκτονικά κτίσματα,
αντιπροσωπευτικά όλων των εποχών μιας πολύκροτης χιλιετίας η Θεσσαλονίκη
αποτελεί στην παγκόσμια σφαίρα ένα ζωντανό και ανοιχτό μουσείο της εξέλιξης της
βυζαντινής αρχιτεκτονικής»</span></i></b><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;">.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Την
αναλυτική περιγραφή αυτών των μνημείων με τη βοήθεια πλούσιου φωτογραφικού
υλικού έχει σαν κεντρικό άξονα ο εξαιρετικός οδηγός του Χ. Ζαφείρη. Μνημεία
όπως η πολύπαθη Μέση οδός που εντοπίστηκε στη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>διάρκεια των εργασιών για το Μετρό και κινδυνεύει να υποστεί ανεπανόρθωτη
ζημιά από λανθασμένους χειρισμούς και αποφάσεις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ένας μεγάλος δημόσιος δρόμος διέτρεχε κεντρικά τη Θεσσαλονίκη από τα
δυτικά στα ανατολικά και προέτρεπε τους ταξιδιώτες να μείνουν στην πόλη μας και
να εφοδιάζονται με όλα τα απαραίτητα. Εμείς επωφελούμασταν από αυτούς τους
ανθρώπους και αποκτούσαμε αγαθά που δεν μπορούσε κανείς να το φανταστεί. Υπήρχε
ένα πολύχρωμο πλήθος, αποτελούμενο από ντόπιους και ξένους, που σύχναζε
ασταμάτητα στους δρόμους» (Ιωάννης Καμενιάτης, πρώτη δεκαετία του 10<sup>ου</sup>
αιώνα),</i> η Μονή Βλατάδων, η Μονή Λατόμου ή Οσίου Δαβίδ, ο Ναός της Αγίας
Σοφίας, ο Ναός του Αγίου Δημητρίου, ο Ναός του Αγίου Νικολάου Ορφανού, ο Ναός
Αγίου Παντελεήμονα, ο Ναός Αγίων Αποστόλων, ο Ναός Παναγίας Αχειροποιήτου, και
η Ροτόντα, ενώ γίνεται αναφορά και σε λιγότερο προβεβλημένα μνημεία. Παράλληλα,
όπως και στους προαναφερθέντες οδηγούς, ο συγγραφέας περιγράφει το ιστορικό και
κοινωνικό πλαίσιο το οποίο οδήγησε στην δημιουργία τους, αλλά και καθόρισε την
εξέλιξη της πορείας της πόλης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-family: arial; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Οδηγός, εκτός από το πολύ πλούσιο
φωτογραφικό υλικό, περιλαμβάνει την χρήσιμη Ενοποίηση θεματικών ενοτήτων κατά
μνημείο, που βοηθά τον αναγνώστη να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για κάθε μνημείο,
αφού ενοποιεί τις σχετικές διάσπαρτες αναφορές, γλωσσάρι, επιλεγμένη
βιβλιογραφία και ευρετήριο μνημείων και τόπων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: arial;"> Ιδιαίτερα αξιόλογος οδηγός,
εμπεριστατωμένος και αξιόπιστος. Ο οποίος παράλληλα μπορεί-λόγω των πολλών ιστορικών αναφορών-να διαβαστεί και ως συνοπτική Ιστορία της Θεσσαλονίκης, για τη
συγκεκριμένη χρονική περίοδο! </span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Δημήτρης Μουρατίδηςhttp://www.blogger.com/profile/12460074262685610785noreply@blogger.com0