Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΪΣΛΙΝΓΚΕΝ

Στα Στρατόπεδα Εργασίας Των Ναζί

ΠΑΥΛΟΣ ΜΩΤΟΣ

Ιστορική έρευνα ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ

Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

Σελ. 90, Μάρτιος 2014

     Στη σειρά Μαρτυρίες των εκδόσεων Τόπος, κυκλοφόρησε το βιβλίο αυτό, που αποτελεί μεταγραφή του ημερολογίου που έγραψε ο Παύλος Μώτος, ο οποίος για ένα ολόκληρο χρόνο έζησε μακριά από την οικογένειά του, σε στρατόπεδο εργασίας στη χιτλερική Γερμανία.

     Τον Αύγουστο του 1944, δύο περίπου μήνες πριν από την  απελευθέρωση, οι κατοχικές δυνάμεις πραγματοποίησαν ένα από τα τελευταία τους μπλόκα στην Αθήνα. Η συνεχής ανάγκη του χιτλερικού καθεστώτος για περισσότερους μάχιμους άντρες, λόγω των τεράστιων απωλειών στα πεδία των μαχών της Σοβιετικής Ένωσης, οδηγούσαν σε επιστρατεύσεις που αποστερούσαν τη γερμανική πολεμική-κυρίως- βιομηχανία, αλλά και άλλους κλάδους της οικονομίας, από πολύτιμο προσωπικό. Για να καλύψουν τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό, οι δυνάμεις κατοχής σε όλες τις κατεχόμενες χώρες, προχωρούσαν σε μπλόκα, στα οποία συλλάμβαναν νέους, υγιείς και ικανούς για εργασία άντρες και τους έστελναν στη Γερμανία, όπου εργάζονταν όπου υπήρχε ανάγκη. Ο Παύλος Μώτος συνελήφθη μαζί με πολλούς άλλους και στάλθηκε ως εργάτης-όμηρος, στο στρατόπεδο εργασίας στο Κάισλινγκεν του κρατιδίου Βάδης-Βυτεμβέργης. «Περπάτησα κάμποσο έως ότου συνάντησα τους πρώτους τσολιάδες. Τους ρώτησα που έπρεπε να πάω και μου είπαν τα σχετικά. Συνέχισα τη διαδρομή κι έφτασα στο Δρουγούτι. Εκεί ανακατώθηκα με το πλήθος και περίμενα να δω τι θα απογίνουμε. Βρήκα μερικούς γνωστούς και καθίσαμε μαζί. Στο μεταξύ, Γερμανοί και τσολιάδες με τα όπλα στα χέρια έκοβαν βόλτες γύρω μας και μας έβριζαν. Από τη νευρικότητα και την αγριότητα της συμπεριφοράς τους άρχισα να διαισθάνομαι ότι αυτή η ιστορία δεν θα είχε αίσιο τέλος».

     Ένα χρόνο μετά, και αφού είχε απελευθερωθεί από τις συμμαχικές δυνάμεις και αφού μετά από κόπους, καθυστερήσεις, βάσανα και αγωνίες κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του, κατέγραψε την εμπειρία του σε ημερολόγιο το οποίο παρέμεινε ανέκδοτο για επτά σχεδόν δεκαετίες. Στη συνέχεια μέσω του γιού του, έφτασε στα χέρια της ιστορικής ερευνήτριας Μαρίας Σαμπατακάκη. Αυτή το μετέγραψε σε πιο «λογοτεχνική» μορφή, ώστε να γίνει πιο ευκολοδιάβαστο. Επίσης έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον επίμετρο σχετικά με την εργασία στο Γ! Ράιχ και πως χρησιμοποιούσε την εργασία η ναζιστική ιδεολογία και προπαγάνδα.

     Το σημαντικό αυτό βιβλίο, στο οποίο συνυπάρχουν η προσωπική μαρτυρία και η επιστημονική έρευνα, συμπληρώνει μια πολύ χρήσιμη για περαιτέρω μελέτη βιβλιογραφία και μερικές φωτογραφίες.