ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΟΚΑΣΤΡΟ

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΥΔΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

Σελ. 134, Σεπτέμβριος 2014

     Στον κόσμο του ονείρου και του μύθου μας βάζει ο Σ. Καρυδάκης με το βιβλίο του «Το Γυναικόκαστρο».

     Ο Ντέτλεφ, είναι ένας νεαρός γερμανός, γιος βερολινέζας πόρνης κι αγνώστου πατρός, που έχει μεγαλώσει στο δρόμο, φτωχός και χαμηλής μόρφωσης, που όμως έχει ένα αξιοσημείωτο ταλέντο στο σχεδιασμό κόμικς. Χάρη στο ταλέντο του αυτό, θα του δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψει σε Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα. «Ένα πολιτιστικό ίδρυμα, δεν θυμόταν καν ποιο, μέσω του περιοδικού με το οποίο συνεργαζόταν ως εικονογράφος και κομίστας, τον είχε χρηματοδοτήσει ώστε να επισκεφθεί αυτές τις σημαντικές, λέει, για τα εικαστικά χώρες». Επειδή όμως τα λεφτά του ιδρύματος δεν ήταν αρκετά για να παρατείνει τη διαμονή του, καταφεύγει στην επαιτεία και σε δουλειές του ποδαριού. Για μια τέτοια δουλειά τον προσλαμβάνει η Διονυσία, μια όμορφη βοτανολόγος, που επειδή θέλει να μελετήσει τα αγριολούλουδα της Πίνδου, θέλει να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του στο σχέδιο, αφού  «σχεδίαζε κάθε λουλούδι με τη συνηθισμένη του προσοχή κι ακρίβεια». Μετά από μερικές μέρες περιπλανήσεων στον ορεινό όγκο της Πίνδου, καταλήγουν σε ένα σχεδόν απομονωμένο χωριό, όπου ζουν μόνο γυναίκες. Ορεσίβιες Σαρακατσάνες κάθε ηλικίας. Οι άντρες; Λείπουν είτε στις πόλεις είτε στο εξωτερικό για δουλειά. «Οι γυναίκες ανακάλυψαν πως ζούνε μια χαρά δίχως αρσενικούς. Γι’ αυτό μήνυσαν στους άνδρες τους να μην ξαναγυρίσουν». Του προτείνουν να μείνει μαζί τους έμμισθα, με σκοπό να εκτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. «Για να λέμε την αλήθεια, τους λείπει πολύ το κοκό. Επίσης τους λείπουν τα μικρά παιδιά. Έτσι λοιπόν, αναζητούν έναν σαν εσέ, μα μόνο έναν. Να είναι απλός, υπάκουος, εύχρηστος και μπόλικος σε όλα. Θα τις ευχαριστείς και θα τους κάνεις παιδιά. Θα πληρώνεσαι, θα περνάς καλά και νομίζω πως θ’ αντέξεις κάνα- δυό χρόνια». Οι γυναίκες ρυθμίζουν μεταξύ τους πως θα χρησιμοποιούν τις «υπηρεσίες» του Ντέτλεφ και αρχίζει γι’ αυτόν μια όμορφη ζωή σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον.

     Ο ερχομός ενός βαρύ χειμώνα, αναγκάζει τις γυναίκες για να κάνουν οικονομία στα καύσιμα, να ζήσουν όλες μαζί στο ίδιο κτίριο. Οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν δραστηριότητες στην ύπαιθρο και για να περάσουν οι ατέλειωτες ώρες απραξίας, αρχίζουν να αφηγούνται ιστορίες. Αυτές οι αφηγήσεις σε συνδυασμό με κάποιες οργιαστικές τελετές που είχαν γίνει το καλοκαίρι και παρακολούθησε ο Ντέτλεφ, τον πείθουν ότι τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απ’ ότι αρχικά φαίνονται και ότι οι γυναίκες αυτές είναι… Νεράιδες.

     Το βιβλίο του Σ. Καρυδάκη, μας ξαναφέρνει στο νου, τα παραμύθια που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας, για νεράιδες, ξωτικά κι «ανεμικές». Από την άλλη, θέτει «φωναχτά» το ερώτημα που κάποια στιγμή όλοι κάναμε στον εαυτό μας: μήπως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, αν αφήναμε να κάνουν κουμάντο οι γυναίκες;