Ο ΔΟΚΤΩΡ Ψ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΟΥ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ

Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ

Σελ. 205, Μάιος 2015

     Πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το καινούριο βιβλίο του ποιητή, συγγραφέα και ψυχίατρου Σωτήρη Παστάκα, που περιλαμβάνει μια σειρά κειμένων με τη μορφή «αφηγημάτων», (όπως τα χαρακτηρίζει κι ο ίδιος ο συγγραφέας τους), με κάποιες από τις αναμνήσεις του από την επαγγελματική του ζωή. Περιλαμβάνει ακόμη σκέψεις, κρίσεις κι απόψεις του, για θέματα που αφορούν την κοινωνία και την ψυχιατρική επιστήμη.

     Όλα αυτά τα γράφει κλείνοντάς μας συνωμοτικά το μάτι, χαμογελώντας πονηρά και αφού τα διανθίσει με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Δεν είναι δηλ. οι «βαρετές», στεγνές  επιστημονικές αναμνήσεις ενός ψυχίατρου, αλλά ολοζώντανες ιστορίες που συνέβησαν μέσα κι έξω από τα θεραπευτήρια.

     Ένα πράγμα που κάνει από την αρχή εντύπωση στον αναγνώστη, είναι ότι ο Σωτήρης Παστάκας δεν συναγελάζεται ιδιαίτερα με το «σινάφι» του (πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων). Αντίθετα προτιμά να κάνει παρέα (και να τα πίνει όταν το φέρνει η ώρα) «με μουσικούς, ζωγράφους, ποιητές, ηθοποιούς, πρεζάκια, φυλακόβιους και θεότρελους».

     Ένα άλλο πράγμα που κάνει εντύπωση, είναι με το πόση αγάπη και η τρυφερότητα, γράφει για τους ασθενείς που πέρασαν από τα χέρια του. Στους οποίους έδωσε όση βοήθεια μπορούσε-και ακόμη περισσότερο-και από τους οποίους πήρε. Όπως το «μάθημα» αλληλεγγύης και μεγαλοψυχίας, από τον Παύλο Σιδηρόπουλο. «Από εκείνη την περίοδο λοιπόν, βλέποντας την αρχοντιά του Παύλου στην καθημερινή του ζωή, την απεριόριστη αγάπη του για όλα τα παιδιά και τη συγκατάβασή του στα ανθρώπινα, την απόλυτη συγχώρεση στα πάθη και τα λάθη των ανθρώπων, την κατανόηση και των πιο άσχημων και αψυχολόγητων συμπεριφορών, την έμπρακτη συμπαράστασή του στις ανάγκες του άλλου, είτε χαρίζοντας το δερμάτινο σακάκι του που το έβγαζε και το περνούσε στις πλάτες του άλλου να ζεσταθεί, είτε να μοιράζεται τον καφέ και το τσιγάρο του, μου έχει μείνει ένα πράγμα: ότι ο Πρίγκιπας μας συγχωρούσε όλους και μας δινόταν ανιδιοτελώς. Αν δεν τον είχα γνωρίσει, δεν θα μπορούσα να πιστέψω το απόλυτο μεγαλείο του». 

     Το «Ο Δόκτωρ Ψ…», είναι ένα βιβλίο που κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί πολλά ζητήματα, αλλά επίσης του φτιάχνει τη διάθεση και χάρη στη γραφή και το χιούμορ του, τον κάνει πολλές φορές να χαμογελάσει και να περάσει απολαυστικές ώρες διαβάζοντάς το.