Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΪ ΣΙΤΙ

CATHERINE MAVRIKAKIS

Μετάφραση ΤΖΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Σελ. 310, Μάρτιος 2015

     Το βιβλίο της (γεννημένης από πατέρα ελληνικής καταγωγής) Κ. Μαυρικάκης που παρουσιάζω σήμερα, είναι το πρώτο της που μεταφράζεται στα ελληνικά.

     Το Μπέι Σίτι του Μίσιγκαν, είναι μια τυπική μικρή βιομηχανική αμερικανική πόλη. Με δυο-τρεις μεγάλους δρόμους, αλλά τόσα υποκαταστήματα μεγάλων αλυσίδων super market και την… απαραίτητη μόλυνση. Εδώ γεννιέται το 1961 η Έιμι, από έλληνα πατέρα και μητέρα μια πολωνή εβραία που διασώθηκε από το ολοκαύτωμα μαζί με την αδερφή της, επειδή οι γονείς τους τις έστειλαν εγκαίρως στη Νορμανδία, όπου ένα γενναίο ζευγάρι γάλλων αγροτών, τις έκρυψαν στο αγρόκτημά τους. Οι δύο αδελφές, τις οποίες οι αγρότες αγάπησαν σαν να ήταν τα παιδιά τους που ποτέ δεν απόκτησαν και γι’ αυτό τις κληροδότησαν όλη τους την περιουσία, μετά τον πόλεμο, μετά από μια μικρή παραμονή στο Παρίσι, μετανάστευσαν στην Αμερική. Εκεί θέλουν να κάνουν μια καινούρια αρχή στη ζωή τους, μακριά από την Ευρώπη.

     Η Έιμι, από μικρή νοιώθει έντονα το αίσθημα της απόρριψης, αφού η μητέρα της δεν την θέλει. «Με θεωρούν λιγάκι καθυστερημένη, εξαιτίας των επιπλοκών της γέννας και της ασφυξίας που προκάλεσαν. Σε όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας, η μητέρα μου δεν παύει να μου λέει ότι είμαι διανοητικά καθυστερημένη, ότι δεν έχω ποτέ συνέλθει από τη γέννησή μου: μια ματιά είναι αρκετή για να το καταλάβει κανείς. Κλαίει συχνά στην αγκαλιά της αδελφής της, της Μπάμπετ, βλέποντάς με να ζω…».

     Η Έιμι μεγαλώνει στο λαμαρινένιο σπίτι της θείας της (που είχε εμμονή με την καθαριότητα) και μεγαλώνει καλά, χάρη στην αγάπη του θείου της, αφού ο πατέρας της έχει κατά κάποιο τρόπο εγκαταλείψει την οικογένεια . Όμως η μητρική απόρριψη, δεν είναι το μόνο θέμα που έχει να αντιμετωπίσει. Από μικρή ακούει για την αδελφή της που γεννήθηκε πεθαμένη. Και καθώς μεγαλώνει και μπαίνει στην εφηβεία, τα φαντάσματα των προγόνων που θανατώθηκαν στα κρεματόρια του Άουσβιτς «κατακλύζουν» το σπίτι κι επειδή επηρεάζουν έντονα τον ψυχισμό της, δεν την επιτρέπουν να μεγαλώσει σαν κάθε άλλη αμερικανίδα έφηβη. «Μακριά από την παραφορά της Ευρώπης, πολλά χρόνια μετά τον τρόμο, τη φρίκη, ο ουρανός του Μπέι Σίτι κουβαλάει ακόμα μερικά πτώματα».

     Ώσπου την 4^η Ιουλίου του 1979, στα 18^α γενέθλιά της, το λαμαρινένιο σπίτι παίρνει φωτιά και για μια ακόμη φορά, η οικογένειά της αφανίζεται, σε μια συγκλονιστική επανάληψη της Ιστορίας.

     Πολύ καλό μυθιστόρημα, που εξετάζει την προσπάθεια της ηρωίδας να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και να χαράξει τη δική της πορεία προς ένα καλύτερο μέλλον.