Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ

ΜΑΡΛΕΝΑ ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Σελ. 421, Ιούνιος 2015

     Μια ακόμη υπόθεση αναλαμβάνει να ερευνήσει και να διαλευκάνει ο Παύλος Γ. , γιος του αστυνόμου Αναστάση Γεωργούλα, που έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης στο Σώμα και σε όσους τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.

     Ο Παύλος είναι αρχιτέκτονας και λόγω της ευκολίας του στο σχέδιο, για πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την αστυνομία ως σκιτσογράφος, ενώ ακόμη διατηρεί τον τίτλο του «ειδικού συμβούλου» του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Ο πατέρας του, πρώην διοικητής της Ασφάλειας, πριν πεθάνει, του κληροδότησε μια βαλίτσα με φακέλους άλυτων υποθέσεων («ο γέρος του άφηνε βερεσέδες για να τον βασανίζει και να τον επιμορφώνει»). Και ο Παύλος που έχει το ένστικτο αλλά και το «μικρόβιο» του ντετέκτιβ, προσπαθεί από καιρού εις καιρόν, να λύσει κάποιες από αυτές. «Ήταν ολοφάνερο πια σε αυτή τη δεύτερη αναμέτρηση με την πατρική κληρονομιά που έκρυβε η βαλίτσα στο γραφείο του πατέρα του, πως ο γέρος του δεν είχε αφήσει απλώς κάποιες ανεξιχνίαστες περίπλοκες υποθέσεις που τον βασάνιζαν ως αστυνομικό, αλλά υποθέσεις στις οποίες είχε μικρότερη ή μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή».

     Ο φάκελος που θα ανασύρει αυτή τη φορά από τη μικρή δερμάτινη βαλίτσα, έχει τίτλο «Η Πηνελόπη των τρένων». Αφορά το φόνο ενός έλληνα μετανάστη, του Στρατή Κοκκινίδη, στο σταθμό του Μονάχου το 1965, τη μέρα που με το Ακρόπολις Εξπρές, έφτανε στη γερμανική πόλη ο Στέλιος Καζαντζίδης με τους συνεργάτες του, (Μαρινέλα, Χρ. Νικολόπουλος, Μίμης Παπαϊωάννου κ. ά.) για μια σειρά συναυλίες. Παρά τις αμφιβολίες που έχει, παρακινούμενος και από μια σύγχρονη υπόθεση με πακιστανούς μετανάστες στην Αθήνα, αποφασίζει τελικά να ασχοληθεί. «Ποιος νοιάζεται γιατί σκοτώθηκε ένας φουκαράς εργάτης στον σταθμό του Μονάχου πριν πενήντα σχεδόν χρόνια; Εμένα γιατί να με νοιάζει; Γιατί να ασχοληθώ; Επειδή το απαιτεί με τον γνωστό τρόπο του, και από τον Παράδεισο ο πατέρας; Μου άφησε κληρονομιά επτά ανεξιχνίαστες υποθέσεις. Την προηγούμενη φορά έψαξα έναν φόνο που είχε σχέση με τον Εμφύλιο (σημ. η υπόθεση στην οποία αναφέρεται είναι αυτή που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η Μνήμη Της Πολαρόιντ»). Να καταλάβω την ιστορία: αντάρτες, στρατιωτικοί, παρακρατικοί, έρωτας, πόλεμος. Τώρα πρέπει να φάω μερικούς μήνες από τη ζωή μου για να καταλάβω τους έλληνες μετανάστες στη Γερμανία».

     Τα ίχνη τον οδηγούν στη Νάουσα, τόπο καταγωγής του Κοκκινίδη και όπου ζουν πολλά από τα πρόσωπα που τον γνώρισαν όταν βρισκόταν στο Μόναχο. Εκεί θα αντιληφθεί ότι όλοι γνωρίζουν ένα τμήμα της ιστορίας. «Όλοι έχουμε μια εικόνα, αλλά σε όλους λείπει ένα κομμάτι της. Διαφορετικό στον καθένα. Αν καταφέρεις να βρεις τα κομμάτια που λείπουν, ίσως καταλάβεις». Ο Παύλος προσπαθεί να βρει την άκρη σε ένα «γαϊτανάκι» που περιλαμβάνει ερωτικά μυστικά, δοσίλογους, λίρες ύποπτης προέλευσης, στελέχη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ανεξήγητες συμπεριφορές και πολύ… Καζαντζίδη!

     Ένα καλογραμμένο πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις, αφού πέρα από την «αστυνομική» ιστορία, θίγει πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα, με προεξάρχον, αυτό της ελληνικής μετανάστευσης στην Γερμανία.