ΕΙΡΗΝΗ ΒΑΡΔΑΚΗ

     Κατάγεται από το Ρέθυμνο, αλλά γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τον κλασικό χορό και τον αθλητισμό. Εργάζεται στο χώρο της υγείας ενώ ασχολείται με την εγκληματολογία. Έργα της: «Κρυσταλλία» (2017,

Bell), «Το Ρ Της Ερωμένης» (2018, Bell), «Ανάρμοστον Εστί» (2019, Bell), «Τσιχλόφουσκα» (2020, Bell), «Ο Μέντορας» (2021, Μίνωας).

     Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας Ο μέντορας;
     Δυσκολεύομαι να καταλάβω. Αισθάνομαι ότι τον Μέντορα τον κουβαλούσα μέσα μου από παλιά. Τον είχα, πριν προσπαθήσω να τον γνωρίσω. Στεκόταν και μεπαρακολουθούσε σιωπηλός πλάι σε κάθε ιστορία που έγραψα στο παρελθόν.

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα και ποιο είναι αυτό;

     Πάντοτε υπάρχουν μηνύματα, ίσως και κρυμμένα νοήματα. Το τι θα επιλέξει να κρατήσει ο κάθε αναγνώστης είναι καθαρά δική του, προσωπική υπόθεση.

 

     Και οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι περίπλοκοι και ιδιαίτεροι. Βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα ή είναι αποκλειστικά προϊόν της συγγραφικής φαντασίας;
     Δεν υπάρχει ψέμα χωρίς ίχνος αλήθειας, μα ούτε και το αντίστροφο.

     Αγάπησε ποτέ η Ειρήνη πραγματικά τον Κυριαζή και ο Κυριαζής την Ειρήνη ή από την αρχή, ήταν μια σχέση ανταγωνισμού, υποταγής και χειραγώγησης, μεταμφιεσμένη σε αναπόδραστη έλξη και δυνατό πάθος;
     Το θέσατε πολύ εύστοχα. Επί της ουσίας, η σχέση αυτή δεν ήταν άλλο από ένα παιχνίδι κατόπτρων και αντιπερισπασμών. Οι ήρωες νικήθηκαν από τις εμμονές τους.

     Το γεγονός ότι ο κεντρικός γυναικείος χαρακτήρας είναι συνονόματός σας είναι… απλή σύμπτωση;
     Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις.

     Τα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα ψυχολογικά θρίλερ γνωρίζουν, τον τελευταίο καιρό, μια ιδιαίτερη άνθιση στην Ελλάδα. Κατά την άποψή σας, πού οφείλεται αυτό;
     Είναι κάτι που παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ελλάδα ακολουθεί τις εξελίξεις. Ίσως τελικά το crime να είναι το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

      Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;
     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι κραυγή, και η πρώτη σπίθα μιας μεγάλης φωτιάς.

     Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;
     Θα πω μόνο ότι οφείλει να μπορεί, και θα σταθώ στα λόγια του Άγγλου συγγραφέα Έντουαρντ Μπάλγουερ Λίτον: «Η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος».

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;
     Δεν θυμάμαι αν το ήθελα. Θυμάμαι μόνο ότι το γνώριζα με μια πανούργα σιγουριά. «Και μια τέτοια σιγουριά έρχεται μόνο μια φορά στη ζωή μας», δανείζομαι την ατάκα από μια πολύ αγαπημένη μου ταινία.

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νιώσατε όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
     Ήταν το 2017,σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, που μάλλον δεν θέλω να θυμάμαι. Δεν χάρηκα τίποτα.

     Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
     Δεν είναι ότι υπάρχουν μόνο στοιχεία θύμησης ή νοσταλγίας. Οι ίδιοι οι ήρωες υπάρχουν. Εξακολουθούν να υπάρχουν.

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;
     Τα ζήσαμε όλα μαζί. Έγινε βιωμένο το αβίωτο. Σε κανένα τους συναίσθημα δεν έμειναν μόνοι. Ήμουν εκεί.

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωές σας;
     Η Άννα από το Ανάρμοστον εστί και η ιστορία της. Ήταν το βαθύ κώμα στα δεκαεπτά μου χρόνια. Ο δράστης στη δική μου περίπτωση δεν συνελήφθη ποτέ. Δεν ήθελα το ίδιο και για την Άννα.

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
     Δεν είναι πάντα το ίδιο πρόσωπο.

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;
     Εκείνος που ονομάζουμε ανοιχτό μυαλό. 

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
     Μπορεί και να συμβαίνει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Δεν με ενδιαφέρει η δική μου αλήθεια, ψάχνω κάτι άλλο.

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;
     Την πεποίθηση ότι ήξερα το τέλος της κάθε ιστορίας. Στο παρά ένα… πρόβαλλε πάντα ένα καινούριο τέλος.

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
     Σε ποιον δεν αρέσει; Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι ήρωες ζουν. Δεν τους είδες μονάχα εσύ, υπήρχαν κι άλλοι. Σε κάθε σπίτι που μπήκαν στήθηκε μια νέα κοινωνία για εκείνους. Γνώρισαν καινούρια πρόσωπα και μέσω εκείνων πήραν άλλο σχήμα τα χαρακτηριστικά τους, βρέθηκαν σε άλλους τόπους, σε νέες αγκαλιές. Κάποιες από αυτές ήταν πολύ πιο ζεστές και παρηγορητικές από τη δική μου. Και είμαι απέραντα ευγνώμων γι’ αυτό.

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
     Ναι. Και είναι μοναδικό το συναίσθημα.

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
     Τσβάιχ, Μπρυκνέρ, Ισιγκούρο, Σαμαράκης, οι δικοί μας τραγικοί ποιητές, και άλλοι… αμέτρητοι, όπως ακριβώς και το μέγεθός τους.

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
     Είναι απλώς ζωή. Με όλα τα εύκολα και τα δύσκολά της.

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε υλικό έτοιμο στο συρτάρι σας;
     Ποτέ δεν είναι νωρίς. Το άδειο συρτάρι το φοβάμαι. Μου έμοιαζε πάντα με γκρεμό, με βουτιά στο κενό. Δεν θα μπορούσα να κλείσω μάτι τα βράδια αν δεν είχα κάτι στο συρτάρι.

Σας ευχαριστώ πολύ!