ΣΤΟΝ 5ο ΟΡΟΦΟ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
Σελ. 344, Απρίλιος 2022

      Ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Χ. Μαρκογιαννάκη, κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες.

     Αυτή τη φορά, ο χώρος που εκτυλίσσεται η ιστορία δεν είναι κάποιος απομονωμένος τόπος (όπως στο «Μυθιστόρημα Με Κλειδί),αλλά το κέντρο της Αθήνας. Πιο συγκεκριμένα ο 5^ος όροφος της Νομικής σχολής Αθηνών, όπου βρίσκεται ο Τομέας Εγκληματολογίας. Εκεί ένα πρωινό, έντρομες οι καθαρίστριες εντοπίζουν σε κάποιον διάδρομο δύο πτώματα βουτηγμένα στο αίμα. Όπως φάνηκε εκ των υστέρων, ήταν η καθηγήτρια Λαμπρινή Σιώμου και ο υποψήφιος διδάκτορας Άγγελος Κονδύλης, που είχαν δολοφονηθεί αργά το προηγούμενο βράδυ με πυροβόλο όπλο.

     Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος, Χριστοφορος Μάρκου, ο οποίος επιστρέφει σε γνώριμα «λημέρια», αφού είχε πρόσφατα παρακολουθήσει εκεί για τρία εξάμηνα ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα. «…απέκτησε έτσι το δίπλωμα μεταπτυχιακής κατάρτισης στην εγκληματολογία […] απαιτούμενο τυπικό προσόν που του είχε στοιχίσει σε χρόνο και υπομονή…», αλλά που τον βοήθησε σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ικανότητές του να γίνει το Νο 2 στο τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας (πρώην Ανθρωποκτονιών).

     «Η αρχική εικόνα έδειχνε πως πρώτη είχε δολοφονηθεί η αναπληρώτρια καθηγήτρια Λαμπρινή Σιώμου. Η μορφή της σχηματίστηκε στο μυαλό του για πολλοστή φορά απ’ τη στιγμή που έμαθε το περιστατικό […] Στους φοιτητικούς κύκλους ήταν γνωστή ως Οχιά λόγω του χαρακτήρα της: αυστηρή, άκαμπτη, συχνά προσβλητική απέναντι στους φοιτητές αλλά και τους συναδέλφους της, μ’ ένα στόμα αγέλαστο που έσταζε φαρμάκι και με βλέμμα διαρκώς ειρωνικό, που συμπλήρωνε το σκληρό της παρουσιαστικό […] Στο ίδιο σημείο, πεσμένο πάνω στο σώμα της Σιώμου, βρέθηκε το πτώμα του Άγγελου Κονδύλη […] Το δεύτερο θύμα, υποψήφιος διδάκτορας, είκοσι οκτώ χρονών, είχε επιστρέψει το ίδιο εκείνο βράδυ απ’ το Παρίσι όπου έκανε την έρευνα για τη διατριβή του, και, άγνωστο γιατί, είχε βρεθεί λίγο μετά τις 23.οο στον Τομέα Εγκληματολογίας».

     Ο Μάρκου αποφασίζει το προφανές: να ξεκινήσει την αναζήτηση του δολοφόνου στο συγκεκριμένο Τμήμα. Αν και έχει κάποια γνώση των διαπροσωπικών σχέσεων των μελών του διδακτικού προσωπικού λόγω των πρόσφατων σπουδών του εκεί, αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια. Και βρίσκει το ιδανικό πρόσωπο. «Η Βέρα Κώνστα, απόφοιτος της σχολής, συγκεκριμένα του Τμήματος Κοινωνιολογίας, είχε παρακολουθήσει μαζί με τον αστυνόμο και τον Κονδύλη, το ίδιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Τον τελευταίο χρόνο των προπτυχιακών και καθ’ όλη τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών της, για να τα βγάζει πέρα οικονομικά, δούλευε στη γραμματεία του τομέα με ανανεούμενες συμβάσεις, Συνέχισε εκεί και μετά την αποφοίτησή της, οπόταν οι γενικότερες περικοπές της είχαν στοιχίσει τη θέση της». Ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε πολύ καλά «πρόσωπα και πράγματα» και λεπτομέρειες που κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια.

     Ο Μάρκου, παρά την σημαντική βοήθεια της Κώνστα,  θα χρειαστεί να ενεργοποιήσει όλες του τις ικανότητες και την ευφυΐα του, ώστε να είναι «σίγουρος πλέον για το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τη διπλή ανθρωποκτονία».

     Όπως έχω γράψει και για το προηγούμενο βιβλίο του Χρήστου Μαρκογιαννάκη, είναι εμφανώς επηρεασμένος από την Agatha Christie και τον μυθιστορηματικό της ήρωα, τον πασίγνωστο Ηρακλή Πουαρό. Ειδικά όπως εκτυλίσσεται η ιστορία από την σελίδα 263, οι ομοιότητες είναι έντονες. Όπως ο Βέλγος ντετέκτιβ, ο αστυνόμος Μάρκου, θα συγκεντρώσει όλους τους εν δυνάμει ενόχους σε ένα δωμάτιο και με νοητικές ακροβασίες και σταδιακές αποκαλύψεις, θα υποδείξει στο τέλος τον πραγματικό ένοχο.