Ο Ρέιμοντ Στέμπινς είναι ένας 50χρονος
άνδρας που ζει στη Ν. Υόρκη. Έχοντας κληρονομήσει το μισό μιας ανθηρής
επιχείρησης, δεν έχει ανάγκη να εργάζεται και τον περισσότερο καιρό, ασχολείται
με τη συλλογή βιβλίων και αντικειμένων του Steven King. Η γνωριμία του με το έργο του έγινε το
1987 όταν διάβασε το «Μακριά Πορεία», που του άλλαξε τη ζωή. Από τότε αναζήτησε
και διάβασε όλα του τα βιβλία και σύντομα από απλός αναγνώστης, έγινε φανατικός
συλλέκτης. Όχι όμως βιβλίων «μαζικής κατανάλωσης». Αναζητούσε υπογεγραμμένα
βιβλία ή σπάνιες εκδόσεις σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων που είχαν υψηλό
κόστος.
Ο Στέμπινς, προσπαθώντας να ανακαλύψει
περισσότερα σπάνια βιβλία και αντικείμενα, είχε βάλει αγγελία σε εφημερίδες.
Σποραδικά με αυτόν τον τρόπο είχε καταφέρει να αποκτήσει κάποια αξιόλογα είτε
βιβλία, είτε αντικείμενα. Εκείνο το σαββατόβραδο του Νοεμβρίου του 2019, θα
συναντούσε κάποιον πωλητή. «Απόψε είχα ραντεβού με μια νεαρή κοπέλα,
απ’ όσα μπόρεσα να συμπεράνω από τη φωνή της. Όπως μου είχε πει στο τηλέφωνο,
είχε στην κατοχή της κάτι σχετικό με τον Κινγκ. Κλείσαμε το ραντεβού κι όταν τη
ρώτησα το όνομά της εκείνη είπε απλώς «Κριστίν Άσλεϊ». Μα φυσικά Κριστίν, τι
άλλο; Όπως το βιβλίο σκέφτηκα και χαμογέλασα».
Όπως αποδείχτηκε τελικά, το βιβλίο που
παρουσίασε η Κριστίν δεν ήταν κάτι αξιόλογο. Στο εσωτερικό του όμως, έκρυβε μια
φωτογραφία του 1966 που σόκαρε τον Στέμπινς. Βλέποντάς την, υποψιάστηκε ότι
μπορεί να τον οδηγούσε στο αντικείμενο του πόθου όλων των συλλεκτών. Το βιβλίο
η «Ιστορία του Μπέρνι», που τυπώθηκε από κάποιον Σούτερ, που υπήρξε φίλος του King, αλλά του έκλεψε το χειρόγραφο. «Έτσι
λοιπόν «Η Ιστορία Του Μπέρνι», που τυπώθηκε το 1985 στο Μόντρεαλ του Καναδά από
τον Τζον Σούτερ, εκδόσεις Μυστικό Παράθυρο, σε μόλις 15 αριθμημένα και
υπογεγραμμένα από τον εκδότη αντίτυπα, μόλις δεκατρία για τους συλλέκτες, έγινε
το βιβλίο φάντασμα, το ιερό δισκοπότηρο, το πιο σπάνιο βιβλίο του Κινγκ. Και οι
συλλέκτες τα ονόμαζαν σήμερα τα βιβλία του Σούτερ ή τα χαμένα αντίτυπα του
Σούτερ». Κι αυτό γιατί σύμφωνα με όσα ήταν γνωστά, τα δεκατρία
αντίτυπα, καταστράφηκαν από πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι του Σούτερ και του
κόστισε τη ζωή. Όμως σύμφωνα με άλλες φήμες, κάποια από αυτά διασώθηκαν.
Θα αποκαλύψει το εύρημά του σε έναν από
τους φίλους του και μαζί με την Κριστίν, θα ταξιδέψουν αρχικά στο Πίτσμπουργκ
και στη συνέχεια στο Λονδίνο και σε ένα σκοτεινό κάστρο στις Εβρίδες της
Σκωτίας. Εκεί όμως θα τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη…
Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα του King. Άλλα μου άρεσαν περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Συμμερίζομαι την άποψη του Δ. Μαμαλούκα σχετικά με το γιατί αρέσει ο King («Είναι τα θέματά του, η γραφή του, ο τρόπος που ζωντανεύει τους εφιάλτες ή τα όνειρα του καθενός, η μοναδική του μαεστρία να μιλήσει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου στη γη ξεχωριστά. Η σχεδόν ανατριχιαστική αίσθηση που συναντάς σε κάθε του βιβλίο, αυτό που νομίζεις ότι ζεις με τους ήρωες του, ταυτίζεσαι μαζί τους, λες και τους γνωρίζεις χρόνια, λες και σε γνωρίζουν κι εκείνοι») όμως δεν υπήρξα ποτέ φανατικός αναγνώστης του. Ο Δ. Μαμαλούκας όμως είναι φανατικός και γι’ αυτό το μυθιστόρημά του, ξεχειλίζει από αναφορές σε αυτόν. Από τους τίτλους των κεφαλαίων ως την αρίθμηση, τα ονόματα πολλών χαρακτήρων και φυσικά το θέμα του μύθου, που είναι η αναζήτηση ενός «χαμένου» βιβλίου του. Εδώ κρύβεται μια παγίδα. Η συνεχής αναφορά στον King, ενέχει τον κίνδυνο να αποπροσανατολίσει τον συγγραφέα και να τον κάνει να χάσει τη στόχευσή του. Όμως ο Δ. Μαμαλούκας δεν πέφτει στην παγίδα. Έχει γράψει ένα συναρπαστικό θρίλερ, με εξαιρετική πλοκή και ανατροπές, που απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη κι όχι μόνο στους «κινγκικούς», στις τελευταίες σελίδες του οποίου, κάνει μια guest «εμφάνιση», ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας, όπως έκανε και σε κάποιες από τις ταινίες που βασίζονται στα έργα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου