ΝΙΚΟΣ Κ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Σελ. 364, Οκτώβριος 2011
Ένα καταιγιστικό θρίλερ που διαπλέκει αριστοτεχνικά το σήμερα με τη βυζαντινή ιστορία, είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του πολυγραφότατου Νίκου Κ. Κυριαζή.
Το 6622 από Κτίσεως Κόσμου, σύμφωνα με τη βυζαντινή χρονολόγηση, δηλ. το 1014 μ. Χ., ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β!, που ονομάστηκε Βουλγαροκτόνος, επιχείρησε μια ακόμη εκστρατεία εναντίον της χώρας του Σαμουήλ. Σε μια στενή διάβαση κοντά στο Κλειδί, οι Βούλγαροι, εκμεταλλευόμενοι το ανάγλυφο του εδάφους, προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και φέρνουν το Βασίλειο, αντιμέτωπο με το φάσμα της ήττας. Το βράδυ πριν από την καθοριστική μάχη, είδε στον ύπνο του μία μορφή που του είπε: «Θα νικήσεις, αν αφιερώσεις στον πιο ιερό χώρο της αυτοκρατορίας το πιο πολύτιμο της πίστης και το πιο πολύτιμο δικό σου».
Ο πνευματικός του αυτοκράτορα, ήταν βέβαιος ότι πρόκειται για κάποιο Άγιο ή άγγελο και ερμηνεύοντας τα λόγια της μορφής, είπε ότι πρέπει ο αυτοκράτορας να αφιερώσει στο Άγιο Όρος (ο ιερός χώρος), το ποτήρι της Θείας Μετάληψης στο Μυστικό Δείπνο και τη λόγχη που τρύπησε τα πλευρά του Χριστού (πολύτιμο της πίστης) τα οποία φυλάσσονταν στην Αγία Σοφία και το στέμμα του (το πολύτιμο δικό σου). Ο αυτοκράτορας το υποσχέθηκε και την επόμενη μέρα, οι Ρωμαίοι (όπως αυτοαποκαλούνταν οι βυζαντινοί –ο όρος «Βυζάντιο/βυζαντινός» είναι μια «εφεύρεση» Δυτικών ιστορικών του 19ου αιώνα), κατήγαγαν μεγάλη νίκη και πέρασαν τα στενά κατατροπώνοντας τους Βούλγαρους.
Τρεις αιώνες αργότερα, (1308 μ. Χ.), ο ηγούμενος της Μεγίστης Λαύρας Χρυσόστομος, αναθέτει σε τρεις μοναχούς, το Νικόδημο, το Μόδεστο και τον Ευσέβιο, να μεταφέρουν τα κειμήλια που δώρισε ο αυτοκράτορας στο Νότο, για να μην πέσουν στα χέρια των Κατιλάνων (Καταλανών) «που ο κυρ Ανδρόνικος είχε την απρονοησία να καλέσει ως μισθοφόρους» και οι οποίοι από την Καλλίπολη, ετοιμάζονταν να κινηθούν δυτικά προς τη Θράκη και τη Μακεδονία με σκοπό τη λεηλασία των εδαφών και των ανθρώπων τους οποίους υποτίθεται ότι θα προστάτευαν.
Οι τρεις μοναχοί ξεκινούν την πολυήμερη πορεία, διασχίζοντας εδάφη όπου επικρατούσε η ανομία. Η αυτοκρατορία είχε αρχίσει να παραπαίει εδώ και καιρό και την ύπαιθρο λυμαίνονταν συμμορίες ληστών. Οι μοναχοί στην πορεία τους, αφήνουν κωδικοποιημένα κατά κάποιο τρόπο ίχνη, που θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά από ανθρώπους με γνώσεις και ευφυΐα, που τυχόν στο μέλλον θα έψαχναν να βρουν που είναι κρυμμένα τα κειμήλια.
Μετά από 700 χρόνια, ο συντηρητής Σάββας Χατζημηνάς, πήρε μέσω «σκοτεινών» ανθρώπων-όπως και άλλες φορές στο παρελθόν-στα χέρια του για συντήρηση μια εικόνα του 19ου αιώνα, μικρής καλλιτεχνικής αξίας. Από σύμπτωση ανακάλυψε ότι ήταν επιζωγραφισμένη. Όταν την καθάρισε και αποκάλυψε την αυθεντική, η έκπληξη που ένοιωσε ήταν πρώτου μεγέθους. «Το θέμα: Η βάπτιση του Χριστού από τον Βαπτιστή Ιωάννη. Γνωστό. Η εκτέλεση όμως. Μοναδική. Υπέροχη!...Δες εδώ: υπάρχει υπογραφή «Διά χειρός Νικοδήμου Αγιορείτου 6933». Το 6933 είναι η χρονιά που το έφτιαξε…». Η έκπληξη του συντηρητή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν βλέπει αυτό που του αποκαλύπτεται, όταν προσπαθεί να καθαρίσει και το πίσω μέρος της εικόνας. Αυτό που διαβάζει μπορεί να τον οδηγήσει σε μια σπουδαία ανακάλυψη.
Όμως παρά τις προφυλάξεις που παίρνει ο Χατζημηνάς, οι φήμες σχετικά με την εικόνα κυκλοφορούν και κινητοποιούν ένα πλήθος ανθρώπων που ο καθένας θέλει να την οικειοποιηθεί για δικούς του λόγους. Ανάμεσά τους ένας αγιορείτης μοναχός με…παρελθόν, μια έξυπνη ντετέκτιβ, ένας Έλληνας συλλέκτης με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, ο ελληνοβαλκανικός υπόκοσμος, ένας Ιταλός τραπεζίτης που είχε στενές σχέσεις με τη μαφία κι ένας από τους καλύτερους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ. Θα αναμετρηθούν σε ευφυΐα και ταχύτητα, ώστε να φτάσουν πρώτοι στο «αντικείμενο του πόθου» τους. Για να τα καταφέρουν όμως, θα πρέπει να πολεμήσουν όλοι εναντίον όλων και να λύσουν γρίφους, εισχωρώντας στο μυαλό ενός μοναχού που έζησε και πέθανε πριν από εφτά αιώνες.
Ο Νίκος Κ. Κυριαζής, είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγγραφέας δεκάδων επιστημονικών και λογοτεχνικών βιβλίων κι εκατοντάδων άρθρων σε ΜΜΕ.
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Σελ. 364, Οκτώβριος 2011
Ένα καταιγιστικό θρίλερ που διαπλέκει αριστοτεχνικά το σήμερα με τη βυζαντινή ιστορία, είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του πολυγραφότατου Νίκου Κ. Κυριαζή.
Το 6622 από Κτίσεως Κόσμου, σύμφωνα με τη βυζαντινή χρονολόγηση, δηλ. το 1014 μ. Χ., ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β!, που ονομάστηκε Βουλγαροκτόνος, επιχείρησε μια ακόμη εκστρατεία εναντίον της χώρας του Σαμουήλ. Σε μια στενή διάβαση κοντά στο Κλειδί, οι Βούλγαροι, εκμεταλλευόμενοι το ανάγλυφο του εδάφους, προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και φέρνουν το Βασίλειο, αντιμέτωπο με το φάσμα της ήττας. Το βράδυ πριν από την καθοριστική μάχη, είδε στον ύπνο του μία μορφή που του είπε: «Θα νικήσεις, αν αφιερώσεις στον πιο ιερό χώρο της αυτοκρατορίας το πιο πολύτιμο της πίστης και το πιο πολύτιμο δικό σου».
Ο πνευματικός του αυτοκράτορα, ήταν βέβαιος ότι πρόκειται για κάποιο Άγιο ή άγγελο και ερμηνεύοντας τα λόγια της μορφής, είπε ότι πρέπει ο αυτοκράτορας να αφιερώσει στο Άγιο Όρος (ο ιερός χώρος), το ποτήρι της Θείας Μετάληψης στο Μυστικό Δείπνο και τη λόγχη που τρύπησε τα πλευρά του Χριστού (πολύτιμο της πίστης) τα οποία φυλάσσονταν στην Αγία Σοφία και το στέμμα του (το πολύτιμο δικό σου). Ο αυτοκράτορας το υποσχέθηκε και την επόμενη μέρα, οι Ρωμαίοι (όπως αυτοαποκαλούνταν οι βυζαντινοί –ο όρος «Βυζάντιο/βυζαντινός» είναι μια «εφεύρεση» Δυτικών ιστορικών του 19ου αιώνα), κατήγαγαν μεγάλη νίκη και πέρασαν τα στενά κατατροπώνοντας τους Βούλγαρους.
Τρεις αιώνες αργότερα, (1308 μ. Χ.), ο ηγούμενος της Μεγίστης Λαύρας Χρυσόστομος, αναθέτει σε τρεις μοναχούς, το Νικόδημο, το Μόδεστο και τον Ευσέβιο, να μεταφέρουν τα κειμήλια που δώρισε ο αυτοκράτορας στο Νότο, για να μην πέσουν στα χέρια των Κατιλάνων (Καταλανών) «που ο κυρ Ανδρόνικος είχε την απρονοησία να καλέσει ως μισθοφόρους» και οι οποίοι από την Καλλίπολη, ετοιμάζονταν να κινηθούν δυτικά προς τη Θράκη και τη Μακεδονία με σκοπό τη λεηλασία των εδαφών και των ανθρώπων τους οποίους υποτίθεται ότι θα προστάτευαν.
Οι τρεις μοναχοί ξεκινούν την πολυήμερη πορεία, διασχίζοντας εδάφη όπου επικρατούσε η ανομία. Η αυτοκρατορία είχε αρχίσει να παραπαίει εδώ και καιρό και την ύπαιθρο λυμαίνονταν συμμορίες ληστών. Οι μοναχοί στην πορεία τους, αφήνουν κωδικοποιημένα κατά κάποιο τρόπο ίχνη, που θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά από ανθρώπους με γνώσεις και ευφυΐα, που τυχόν στο μέλλον θα έψαχναν να βρουν που είναι κρυμμένα τα κειμήλια.
Μετά από 700 χρόνια, ο συντηρητής Σάββας Χατζημηνάς, πήρε μέσω «σκοτεινών» ανθρώπων-όπως και άλλες φορές στο παρελθόν-στα χέρια του για συντήρηση μια εικόνα του 19ου αιώνα, μικρής καλλιτεχνικής αξίας. Από σύμπτωση ανακάλυψε ότι ήταν επιζωγραφισμένη. Όταν την καθάρισε και αποκάλυψε την αυθεντική, η έκπληξη που ένοιωσε ήταν πρώτου μεγέθους. «Το θέμα: Η βάπτιση του Χριστού από τον Βαπτιστή Ιωάννη. Γνωστό. Η εκτέλεση όμως. Μοναδική. Υπέροχη!...Δες εδώ: υπάρχει υπογραφή «Διά χειρός Νικοδήμου Αγιορείτου 6933». Το 6933 είναι η χρονιά που το έφτιαξε…». Η έκπληξη του συντηρητή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν βλέπει αυτό που του αποκαλύπτεται, όταν προσπαθεί να καθαρίσει και το πίσω μέρος της εικόνας. Αυτό που διαβάζει μπορεί να τον οδηγήσει σε μια σπουδαία ανακάλυψη.
Όμως παρά τις προφυλάξεις που παίρνει ο Χατζημηνάς, οι φήμες σχετικά με την εικόνα κυκλοφορούν και κινητοποιούν ένα πλήθος ανθρώπων που ο καθένας θέλει να την οικειοποιηθεί για δικούς του λόγους. Ανάμεσά τους ένας αγιορείτης μοναχός με…παρελθόν, μια έξυπνη ντετέκτιβ, ένας Έλληνας συλλέκτης με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, ο ελληνοβαλκανικός υπόκοσμος, ένας Ιταλός τραπεζίτης που είχε στενές σχέσεις με τη μαφία κι ένας από τους καλύτερους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ. Θα αναμετρηθούν σε ευφυΐα και ταχύτητα, ώστε να φτάσουν πρώτοι στο «αντικείμενο του πόθου» τους. Για να τα καταφέρουν όμως, θα πρέπει να πολεμήσουν όλοι εναντίον όλων και να λύσουν γρίφους, εισχωρώντας στο μυαλό ενός μοναχού που έζησε και πέθανε πριν από εφτά αιώνες.
Ο Νίκος Κ. Κυριαζής, είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγγραφέας δεκάδων επιστημονικών και λογοτεχνικών βιβλίων κι εκατοντάδων άρθρων σε ΜΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου