24 Μαΐ 2017

ΦΟΝΙΚΟ ΠΑΘΟΣ

CHELSEA SNOW CAIN
Μετάφραση: ΑΛΕΞΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Σελ. 437, Ιανουάριος 2017

     Σε δεύτερη έκδοση κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το εξαιρετικό θρίλερ «Φονικό Πάθος» της Τ. Κέιν, που ο γνωστός συγγραφέας S. King χαρακτήρισε σαν «ένα από τα εκατό καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών».
     Ο Άρτσι Σέρινταν, ηγέτης της Ομάδας Δίωξης της αστυνομίας του Πόρτλαντ, για δέκα χρόνια προσπαθούσε να βρει τον κατά συρροή δολοφόνο που ήταν υπεύθυνος για το βασανισμό και το θάνατο πολλών ανθρώπων σε τρεις πολιτείες της Αμερικής. «Είχε ξοδέψει δέκα χρόνια δουλεύοντας στην Ομάδα για τη σύλληψη της Όμορφης Δολοφόνου, κυνηγώντας την πιο παραγωγική δολοφόνο των βορειοδυτικών πολιτειών. Είχε περάσει το ένα τέταρτο της ζωής του πάνω από πτώματα, ξεφυλλίζοντας αναφορές από νεκροτομές, εξετάζοντας ίχνη και στοιχεία».  Η Γκρέτσεν Λόουελ, όπως είναι το όνομα της δολοφόνου, πριν γίνει γνωστή η ταυτότητά της, προσφέρθηκε να βοηθήσει την Ομάδα Δίωξης, προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη στα μέλη της. «Θυμάται του είχε συστηθεί: η ψυχίατρος που παράτησε τη δουλειά της για να γράψει ένα βιβλίο. Είχε διαβάσει για την Ομάδα Δίωξης και του είχε τηλεφωνήσει πρόθυμη να βοηθήσει. Ψυχολογικά ήταν όλοι τους σε μαύρο χάλι. Η Γκρέτσεν προσφέρθηκε να τους επισκεφθεί. Όχι για επαγγελματική ψυχοθεραπεία. Για κουβέντα μόνο». Τελικά, αντί να τη συλλάβει αυτός, τον πιάνει αυτή. Τον παρασύρει με τέχνασμα, τον ναρκώνει και αφού τον βασανίζει για δέκα μέρες τον αφήνει σχεδόν ετοιμοθάνατο κι εκείνη παραδίνεται.
     Ο Άρτσι βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια για δύο σχεδόν χρόνια. Οι δέκα μέρες που πέρασε στα χέρια της Λόουελ τον στοιχειώνουν. Έχει εθιστεί στα ισχυρά παυσίπονα και σε διάφορα άλλα φάρμακα, έχει χωρίσει με τη γυναίκα του, δεν δέχεται να δει τα παιδιά του, δεν κοιμάται τα βράδια. Όμως κάθε Κυριακή ανελλιπώς, επισκέπτεται τη Λόουελ στη φυλακή, όπου εκτίει ποινή ισόβιας φυλάκισης, μετά από συμφωνία που έκανε με τις εισαγγελικές αρχές. Ο Άρστι ισχυρίζεται ότι οι επισκέψεις του γίνονται για να εκμαιεύει πληροφορίες. «Του είπε που ακριβώς θα έβρισκε μια δεκαεφτάχρονη που είχε σκοτώσει στο Σηάτλ. Και πρόσθεσε πως θ’ αποκάλυπτε κι άλλα πτώματα, αν ο Άρτσι την επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα, κάθε Κυριακή».
     Όμως η πόλη ζει ξανά έναν εφιάλτη. Κάποιος απαγάγει και δολοφονεί κορίτσια στην εφηβεία, αφού τα βασανίσει και τα κακοποιήσει σεξουαλικά. Ο δήμαρχος αποφασίζει να ανασυστήσει την Ομάδα Δίωξης και να ανακαλέσει στην υπηρεσία τον Άρτσι, για να τον τοποθετήσει επικεφαλής. Εκείνος δέχεται με έναν όρο. Εκτός από τους έμπειρους αστυνομικούς που θα στελεχώσουν την ομάδα, θέλει να είναι μαζί τους και κάποια συγκεκριμένη νεαρή δημοσιογράφος-συγγραφέας, που είναι κάπως… ιδιόρρυθμη. «Ζήτησε συγκεκριμένα εσένα. Την προηγούμενη φορά δεν δούλευες εδώ. Άλλωστε είσαι και συγγραφέας… Δεν θέλουν ένα ρεπόρτερ. Δεν θέλουν κάποιον που θα σκαλίζει τα πράγματα. Θέλουν να προκαλέσουν το ανθρώπινο ενδιαφέρον».
     Ο Άρτσι ξεκινά μια κούρσα με το χρόνο, καθώς παρά τα αυξημένα μέτρα που λαμβάνονται, ο απαγωγέας-δολοφόνος συνεχίζει τη δράση του. Θα αποτελέσει αυτή η υπόθεση το κύκνειο άσμα του ή η επίλυσή της θα τον βοηθήσει να ξαναβρεί τον εαυτό του και να επιστρέψει στη γυναίκα και τα παιδιά του; Εξαιρετικό θρίλερ που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Αφ’ ενός για τις κινηματογραφικής ταχύτητας σκηνές και το κλιμακούμενο σασπένς στις προσπάθειες αναζήτησης του δολοφόνου. Αφ’ ετέρου για την εξαιρετική σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των κεντρικών χαρακτήρων, που γίνεται με μοναδική διεισδυτικότητα και επιστημονική ακρίβεια, προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερη αξία στο μύθο του βιβλίου.


17 Μαΐ 2017

ΔΙΑΡΚΕΣ ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΤΑΣΟΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ
Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 237, Δεκέμβριος 2016

     Την πρώτη-και ιδιαίτερα αξιόλογη- συγγραφική προσπάθεια του Τ. Κανταρά, θα σας παρουσιάσω σήμερα. Ο συγγραφέας, με «όχημα» την πορεία της οικογένειας του καπετάν Αντώνη από ένα ορεινό χωριό της Χαλκιδικής, κάνει μια περιδιάβαση στην ιστορία της περιοχής από το 1897-έτος του θανάτου του καπετάν Αντώνη-μέχρι την ιταλική επίθεση του 1940. Ο καπετάν Αντώνης υπήρξε συμπολεμιστής του Τσάμη Καρατάσου, ο οποίος μετά το ολοκαύτωμα της Νάουσας, όπου πολέμησε όντας ακόμη έφηβος, βρέθηκε στο πλευρό των οπλαρχηγών της νότιας Ελλάδας και στη συνέχεια, αφού υπηρέτησε ως υπασπιστής του Όθωνα, το 1854 υποκίνησε επανάσταση στη Χαλκιδική και ηγήθηκε των ανταρτικών σωμάτων.
     Ο γέρο καπετάνιος όμως τον Απρίλη του 1897είναι πολύ άρρωστος. Δεν άντεξε κι έχασε τη μάχη με το θάνατο. Η είδηση έκανε γρήγορα το γύρο του χωριού. Σύντομα το σπίτι του γέμισε κόσμο. Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο αρχοντικό. «Είχαν πολλούς λόγους για να το κάνουν. Ο καπετάν Αντώνης ήταν αγαπητός στο χωριό, ιδιαίτερα κοινωνικός, τίμιος και πάντα με το μέρος των αδυνάτων. Χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερο θάρρος και αντοχή. «Διαβασμένος», χωρίς να έχει πάει ούτε μια τάξη σχολείο., ο ευθύς λόγος του ξεσήκωνε τις ψυχές των συμπατριωτών του. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τη σκλαβιά, σιχαινόταν τους προδότες και τους υποταγμένους».
     Ο θάνατός του, σηματοδοτεί και την αλλαγή στην κορυφή της οικογένειας. Τα ηνία αναλαμβάνει ο 24χρονος Νικόλας. Αυτός είναι τώρα ο αρχηγός και πρέπει να φροντίζει για τη μητέρα, τις δύο (ανύπαντρες ακόμα) αδελφές του, τον βενιαμίν Τάσο και την περιουσία (χωράφια και ζώα) της οικογένειας. Ο Νικόλας αποδέχεται την ευθύνη παρά το γεγονός ότι η παραμονή στο χωριό θα αποτελέσει τροχοπέδη στα σχέδιά του. Ο Νικόλας θεωρούνταν μορφωμένος για την εποχή του, αφού συνέχισε τις σπουδές του και μετά το δημοτικό και σχεδίαζε διαφορετικά το μέλλον του. Την παραμονή του στο χωριό «επιβάλλει» και η ανάμιξή του με την οργάνωση που βοηθά το αντάρτικο σώμα του καπετάν Τσιρίμπαση που δρα στην περιοχή.
     Όταν μερικά χρόνια αργότερα ο Νικόλας θα φύγει για τη Θεσσαλονίκη για να εργαστεί στους σιδηροδρόμους, τη σκυτάλη θα λάβει ο Τάσος. Ο οποίος επειδή βρίσκεται στην κατάλληλη ηλικία, θα ζήσει από κοντά, συμμετέχοντας σε όλα σχεδόν τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή: απελευθέρωση, Α! παγκόσμιος πόλεμος, εκστρατεία στην Ουκρανία, Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, έναρξη του Β! παγκοσμίου πολέμου!

     Μέσα από την αφήγηση της πορείας αυτής της οικογένειας, περνά όλη η ιστορία της σημαντικής αλλά και πολυτάραχης αυτής εποχής που είναι πλούσια σε πολεμικά και οικονομικά γεγονότα, αλλά και σε κοινωνικούς αγώνες. Στο καλογραμμένο αυτό μυθιστόρημα, στο οποίο μύθος και Ιστορία βρίσκονται στη σωστή αναλογία, μπορεί οι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες να έχουν την «πρωτοκαθεδρία», αλλά είναι η Ιστορία αυτή που καθορίζει, σηματοδοτεί και ανατρέπει πολλές φορές την πορεία και τη ζωή τους. Το «Διαρκές Φύλλο Πορείας» είναι ένα βιβλίο που αποτελεί πολύ καλή αναγνωστική επιλογή. 

11 Μαΐ 2017

14η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

14η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

     Ανοίγει σήμερα Πέμπτη 11 Μαΐου για 14η φορά τις πύλες της η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, το κορυφαίο γεγονός για το χώρο του βιβλίου στην Ελλάδα.
     Φέτος το αφιέρωμα της Έκθεσης δεν είναι σε κάποια τιμώμενη χώρα, αλλά είναι θεματικό. Έχει τίτλο «Η Αναζήτηση Του Νότου»: Λογοτεχνία, Κουλτούρα, Ιστορία και Πολιτική στην Ευρώπη της Μεσογείου. Το αφιέρωμα «φιλοδοξεί να διερευνήσει ζητήματα ταυτότητας, να αναζητήσει λογοτεχνικούς τόπους και να αναδείξει την επιτακτική ανάγκη διαλόγου ανάμεσα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, στο πλαίσιο ενός διεθνούς περιβάλλοντος ιδιαίτερα ρευστού». Στα πλαίσια του αφιερώματος, έχουν κληθεί να συζητήσουν με ομοτέχνους τους, δημοσιογράφους και ανθρώπους των γραμμάτων, γνωστοί ξένοι συγγραφείς. Από τη Γαλλία οι Μπρικνέρ, Μπασί, Ενάρ κ.α. Από την Ιταλία οι Ερρι Ντε Λούκα και Γκουίντο Κόντι. Από την Ισπανία οι Ζάουμε Καμπρέ, Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο και Εντουάρντο Χάουρεγκι. Από την Κύπρο οι Σωφρόνης Σωφρονίου και Κωνσταντία Σωτηρίου. Από το Ισραήλ ο Εσκόλ Νεβό και από την Τουρκία οι Ζουλφί Λιβανελί, Ραγκίπ Ντουράν, Γιίτ Μπενέρ και Λάλε Άλαλτι.
     Στην φετινή ΔΕΒΘ, συμμετέχουν με περίπτερα περισσότεροι από 270 εκδότες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης συμμετέχουν και 21 χώρες: Αίγυπτος, Αλβανία, Βέλγιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ιράν, Ισραήλ, Ιταλία, Καναδάς, Κίνα, Κορέα, Κροατία, Κύπρος, Μπαγκλαντές, Ουκρανία, ΠΓΔΜ, Ρουμανία, Σλοβακία και Τουρκία. Τέλος συμμετέχουν και τριάντα ξένοι συγγραφείς.
     Στη διάρκεια των τεσσάρων ημερών που διαρκεί η γιορτή του βιβλίου, θα πραγματοποιηθούν περισσότερες από 400 εκδηλώσεις. Παρουσιάσεις βιβλίων, στρογγυλά τραπέζια, λογοτεχνικές συναντήσεις, προβολές ταινιών, εικαστικά και θεατρικά δρώμενα κλπ. Η Παιδική Γωνιά θα υποδεχθεί τους μικρούς αναγνώστες έχοντας προετοιμάσει περισσότερες από 100 εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων η εντυπωσιακή έκθεση εικονογράφησης «Ήλιοι».
     Συνολικά στις εκδηλώσεις της ΔΕΒΘ, συμμετέχουν περισσότεροι από 530 ομιλητές: Έλληνες και ξένοι συγγραφείς, εικονογράφοι, μεταφραστές, ακαδημαϊκοί, κριτικοί, εικαστικοί, μουσικοί, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, εκδότες και εξειδικευμένοι επαγγελματίες από το χώρο των εκδόσεων και του βιβλίου.
     Η Έκθεση, που όπως κάθε χρόνο φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ-Helexpo, θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 14 Μαΐου. Διοργανώνεται από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, την ΔΕΘ-Helexpo και τον Δήμο Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη των Ελλήνων Εκδοτών και υπό την αιγίδα του Υπουργείου  Πολιτισμού και Αθλητισμού.
     Για περισσότερες πληροφορίες και το αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων επισκεφθείτε τη σελίδα www.thessalonikibookfair.gr.


9 Μαΐ 2017

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΚΟΥΡΗΣ

     Ο Γιώργος Μπακούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 αλλά μεγάλωσε και σπούδασε στη Γενεύη Ελβετίας. Είναι δικηγόρος και ζει από το 1998 μόνιμα στην Αθήνα. Tο πρώτο του μυθιστόρημα έχει τίτλο «Έγκλημα Στην Πάρο» και κυκλοφόρησε το 2014

 Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε μυθιστοριογράφος;
     Ποτέ ! Στην πραγματικότητα ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου. Κατά πόσο ήμουνα σε θέση να γράψω μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.

Tο αστυνομικό μυθιστόρημα έχει μικρή παράδοση στην Ελλάδα. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το είδος;
     Όταν αποφάσισα να ξεκινήσω το εγχείρημα του γραψίματος, εκείνη την περίοδο διάβαζα πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα, οπότε τι πιο φυσικό να καταπιαστώ με το συγκεκριμένο είδος.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;
     Η πλοκή του μυθιστορήματος «Έγκλημα στην Πάρο» είναι αποκλειστικά και μόνο προϊόν μυθοπλασίας, δηλαδή δεν προέκυψε από κάποιο πραγματικό γεγονός, περίσταση ή προσωπικό βίωμα.

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα και ποιο είναι αυτό;
     Βασικός μου στόχος είναι να ψυχαγωγώ. Τα οποιαδήποτε μηνύματα, για μένα, περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Αποτελούν βέβαια μέρος της αφήγησης και συστατικό κομμάτι της ιστορίας που αφηγούμαι αλλά πάντοτε προτιμώ να δίνω έμφαση στην πλοκή. Όσο πιο περίπλοκη, με ανατροπές, τόσο πιο ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη.

Να περιμένουμε κάποια άλλη περιπέτεια με ήρωα τον Κλέανθο Παπαγιαννίδη;
     Ο Κλέανθος Παπαγιανίδης ήρθε και ελπίζω να παραμείνει !

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
     Σίγουρα συγκίνηση, διότι όταν ξεκίνησα να γράφω το «Έγκλημα στην Πάρο» δεν φανταζόμουνα ότι θα το έβλεπα μία μέρα τυπωμένο και να πωλείται, με επιτυχία μάλιστα, σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας.

Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
     Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, ο Κλέανθος Παπαγιανίδης ετοιμάζεται ήδη να εξιχνιάσει την επόμενη υπόθεση αφού, ως γνωστόν, το έγκλημα δεν κοιμάται ποτέ !
Για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, άγνωστο ! Με τον τίτλο «τέλος», εξαφανίζονται, προσδοκώντας σε πιθανή ανάστασή τους σε κάποιο επόμενο βιβλίο μου.

Έχετε βιώσει συναισθήματα όμοια με των ηρώων σας;
     Όχι, εφόσον τα συναισθήματα που βιώνουν οι χαρακτήρες στο «Έγκλημα στην Πάρο»  είναι αποτέλεσμα μη συνηθισμένων καταστάσεων.   

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;
     Ευελπιστώ πως όχι !

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
     Η μητέρα μου, που υπήρξε κατ’ ουσία η επιμελήτριά μου και η καθοδηγήτριά μου, όποτε την άκουγα (σπανίως είναι η αλήθεια, μητέρα ζητώ άφεση αμαρτιών !).

Ποιος αναγνώστης είναι ο ιδανικός για σας;
     Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ιδανικός αναγνώστης, διότι κάθε αναγνώστης είναι διαφορετικός. Οι ιδιαιτερότητες, προτιμήσεις, ενδιαφέροντα, εμπειρίες, μόρφωση, βιώματα και δεν ξέρω τι άλλο, του καθενός, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αρκετά περίπλοκο ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η κατηγοριοποίηση των αναγνωστών σε ιδανικούς ή μη. 
Ωστόσο, αν υπάρχει ένα στοιχείο που θεωρώ ότι ιδανικά θα έπρεπε να έχει ο κάθε αναγνώστης είναι η οποιαδήποτε κριτική (είτε θετική ή αρνητική) αναφορικά με ένα βιβλίο να γίνεται καλόπιστα. 

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
     Δεν ανήκω στην κατηγορία των συγγραφέων που δηλώνουν ότι για αυτούς, η συγγραφή είναι ένα είδος διεργασίας με τον εαυτό τους, μία ψυχανάλυση, ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν προσωπικά θέματα. Γράφω για να ψυχαγωγούμαι και να ψυχαγωγώ. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. 

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;
     Ναι ! Όσο καλοστημένο και πολυδουλεμένο είναι το πλαίσιο της ιστορίας μέσα στο οποίο θα κινηθώ, η δυναμική της γραφής και η εξέλιξη της αφήγησης μπορεί να αλλάξει την δομή της πλοκής και το διήγημα να πάρει μία τελείως διαφορετική κατεύθυνση από την αρχική. Έτσι και με το «Έγκλημα στην Πάρο». Αλλιώς το ξεκίνησα και αλλιώς το ολοκλήρωσα. Προς το καλύτερο !

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
     Μόνο όταν κάνω αφιερώσεις, επειδή είναι αναίμακτες !   

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
     Αναφορικά με το «Έγκλημα στην Πάρο», όχι κάτι που να μην είχα φανταστεί. Άλλωστε δύσκολα θα ξέφευγε οτιδήποτε από τον Κλέανθο Παπαγιανίδη !

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
     Η Άγκαθα Κρίστι για την ευρηματικότητά της, ο Αντρέα Καμιλέρι για το χιούμορ του και ο Γιάννης Μαρής για τον κοσμοπολίτικο αέρα των μυθιστορημάτων του.

Σας έχει τύχει να ξεκινήσετε ένα έργο και να το αφήσετε στη μέση;
     Μέχρι τώρα, όχι. Άλλωστε ο τρόπος που λειτουργώ δεν επιτρέπει συνήθως μία τέτοια εξέλιξη. Πάντοτε, πριν ξεκινήσω το γράψιμο δουλεύω το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα στηριχτώ. Αν δεν έχω εξ αρχής δομήσει την ιστορία με σωστό τρόπο, αν δεν έχω καταλήξει στους χαρακτήρες που θα πρωταγωνιστήσουν, κοινώς αν δεν έχω ορίσει τα βασικά και ουσιώδη συστατικά της ιστορίας που θέλω να διηγηθώ, την συγγραφή δεν την ξεκινώ.
 
Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
     Η συγγραφή μοιάζει σαν όλες τις άλλες δουλειές. Έχει τα πάνω και τα κάτω της. Άλλες μέρες γράψεις με έμπνευση και μεράκι, και άλλες απλώς κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή σου σαν….. χάνος. Ωστόσο, διαφέρει ως προς το δημιουργικό σκέλος που δεν σ’ αφήνει λεπτό σε ησυχία. Πρωί, μεσημέρι βράδυ, δουλεύεις ασταμάτητα τις σκηνές στο μυαλό σου και προσπαθείς να μετουσιώσεις σε γραπτό λόγο αυτά που έχεις φανταστεί. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξύπναγα μέσα στην νύχτα για να γράψω βιαστικά σ’ ένα σημείωμα κάποια ιδέα για διάλογο, ή σκηνικό που ένας θεός ξέρει πως μου είχε έρθει (στην συγκεκριμένη περίπτωση επειδή επικαλούμαι τα «θεία», σίγουρα ουρανοκατέβατα) !

Το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν από αρκετό καιρό και κάνει την πορεία του στο αναγνωστικό κοινό.  Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
     Ελπίζω να δούμε σύντομα τον Κλέανθο Παπαγιανίδη σε νέες περιπέτειες.


Σας ευχαριστώ πολύ!

6 Μαΐ 2017

Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΧΙΛΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Εκδόσεις  ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελ. 406, Δεκέμβριος 2016

     Το τρίτο μυθιστόρημα της Χ. Παπαδημητρίου με ήρωα τον αστυνόμο Χαρίδημο (Χάρη) Νικολόπουλο, κυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες.
     Τον Οκτώβριο του 2009, η κρίση δεν έχει αρχίσει ακόμη να δείχνει τα δόντια της. Η ζωή εξακολουθεί να κυλά στους γνωστούς ρυθμούς. Ο αστυνόμος Νικολόπουλος, της υπηρεσίας της ασφάλειας που αντιμετωπίζει τα εγκλήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, θα κληθεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα δύο προβλήματα. Το ένα είναι προσωπικό. Η ολλανδέζα αγαπημένη του, η Μπετίνα, αποφασίζει να τον εγκαταλείψει και να επιστρέψει στην πατρίδα της. Διαβλέπει τις επερχόμενες δυσκολίες και θα αναζητήσει την τύχη της πίσω στην Ολλανδία. Το δεύτερο πρόβλημα είναι υπηρεσιακό. Πρέπει να εξιχνιάσει τη δολοφονία μιας γυναίκας στο κέντρο της Αθήνας. «Ο δολοφόνος τη χτύπησε στο πρόσωπο και την πέταξε στο σκαλοπάτι, όπου το κεφάλι της προσέκρουσε στο μάρμαρο. Ο θάνατος οφείλεται πιθανότατα στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που προκάλεσε η πτώση και στην επακόλουθη αιμορραγία. Από την εμφάνιση του θύματος συμπεραίνω μετά βεβαιότητας ότι ήταν άστεγη».
     Τα στοιχεία που συγκεντρώνει η ομάδα του Νικολόπουλου, οδηγούν στους ιδιοκτήτες μιας εταιρίας, της MP3, που έχει στην κατοχή της ένα ραδιοφωνικό σταθμό, ένα μουσικό περιοδικό κι ένα μπαρ. Δεν μπορούν όμως να συνδέσουν μια άστεγη γυναίκα και την εταιρεία και δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν οποιαδήποτε κατηγορία. Κι ενώ ο Νικολόπουλος προσπαθεί να «στρώσει» τα προσωπικά του, μπλέκοντας σε μια «επικίνδυνη σχέση», αλλά και να αποφύγει τις επικρίσεις τόσο από τους ανωτέρους του, όσο και από ορκισμένους εχθρούς στο χώρο των ΜΜΕ, η υπόθεση περιπλέκεται αφού «Ως τώρα έχουμε τρεις φόνους… Παράλληλα με τους φόνους έχουμε μια σειρά από άλλες εγκληματικές ενέργειες: την απόπειρα εμπρησμού που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή ενός εργαζόμενου της MP3, τον ξυλοδαρμό ενός άλλου εργαζόμενου στην περιβόητη εταιρεία κι ενός οργάνου της τάξεως. Συν ένα μικρό δίκτυο διακίνησης κοκαΐνης». Κι όσο οι εγκληματικές πράξεις αυξάνονται, τόσο αυξάνονται και οι πιέσεις προς τον Νικολόπουλο και τους ανθρώπους του…
     Το αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι ένα είδος που έχει μικρή παράδοση στην Ελλάδα. Λίγοι είναι αυτοί που γράφουν ενώ οι γυναίκες συγγραφείς μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γι’ αυτό για μένα που είμαι λάτρης του είδους, η ανοδική πορεία της Χ. Παπαδημητρίου, με εκπλήσσει ευχάριστα χαρoποιεί. Το μυθιστόρημά της «Η Συχνότητα Του Θανάτου», είναι καλογραμμένο, γεμάτο μουσική-επειδή οι γνώσεις μου σχετικά μοιάζουν με αυτές του Νικολόπουλου, χρειάστηκα τη βοήθεια του you tube-με ευφάνταστο μύθο και αναπάντεχο φινάλε που θα κρατήσει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον μέχρι τις τελευταίες σελίδες, οπότε ξεκαθαρίζουν όλα. Αν και το βιβλίο αφήνει και μια απορία σχετικά με την «τύχη» ενός από τους κεντρικούς χαρακτήρες, που ελπίζουμε ότι θα έχει αίσιο τέλος στο επόμενο βιβλίο!