31 Δεκ 2018

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ

PHILIP KERR
Μετάφραση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ
Εκδόσεις: ΚΕΔΡΟΣ
Σελ. 492, Νοέμβριος 2018

     Όταν οι Τρώες αντίκρισαν τον Δούρειο Ίππο έξω από τα τείχη της Τροίας και αποφάσισαν να κατεδαφίσουν ένα μέρος των τειχών για να τον βάλουν στην πόλη, μόνο δύο άτομα προσπάθησαν να τους πείσουν να αλλάξουν την απόφασή τους: η Κασσάνδρα και ο Λαοκόων. Ο Λαοκόων, ήταν ιερέας του Θρυμβαίου Απόλλωνα και είπε-όπως αναφέρει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα-την περίφημη φράση «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Το δεύτερο μέρος αυτής της φράσης («Greeks Bearing Gifts»), επέλεξε για τίτλο ενός από τα δύο βιβλία που πρόλαβε να ολοκληρώσει ο P. Kerr, πριν φύγει από τη ζωή τον Μάρτιο του 2018, σε ηλικία 62 ετών και το οποίο εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Το άλλο βιβλίο με τίτλο «Metropolis», αναμένεται να κυκλοφορήσει το προσεχές διάστημα.
     1957. Ο Μπέρνι Γκούντερ, έχει επιστρέψει στη Γερμανία, με μια ψεύτικη ταυτότητα που του εξασφάλισαν οι πρώην συνάδελφοι του στην Αλεξάντερπλατς. Όμως δεν ζει πια στο αγαπημένο του Βερολίνο που τελεί υπό τετραπλή κατοχή, αλλά στο Μόναχο. Δουλεύει ως «νυχτερινός επιστάτης» σε νοσοκομείο της πόλης. «Όταν λέω βέβαια ότι ήμουν νυχτερινός επιστάτης, θα ήταν πιο ακριβές να πω ότι ήμουν υπάλληλος του νεκροτομείου, αλλά η φράση νυχτερινός επιστάτης ακούγεται καλύτερα όταν έχεις πιάσει την κουβέντα. Το «υπάλληλος νεκροτομείου» κάνει πολλούς να αισθάνονται άβολα. Κυρίως τους ζωντανούς». Ένας γνωστός του από την εποχή του πολέμου, δικηγόρος και πρώην αξιωματικός της Βέρμαχτ, που χρωστάει χάρη στον Μπέρνι, του βρίσκει μια πιο «αξιοπρεπή» δουλειά, σε μια ασφαλιστική εταιρία. «Οι Αντασφαλίσεις Μονάχου, είναι η μεγαλύτερη εταιρία στη Γερμανία. Ένας φίλος μου, ο Φίλιπ Ντίτριχ, είναι επικεφαλής του τμήματος διακανονισμού αποζημιώσεων και αυτή την εποχή ψάχνει να βρει νέο ερευνητή αποζημιώσεων. Έναν πραγματογνώμονα. Έχω την εντύπωση ότι θα είσαι καλός σε αυτό».
     Στα πλαίσια των καθηκόντων του, θα κληθεί να ερευνήσει το ναυάγιο ενός πλοίου που ήταν ασφαλισμένο στην εταιρία που εργάζεται. «Ένα πλοίο γερμανικής ιδιοκτησίας το Δωρίς, ναυάγησε στα ανοιχτά των ελληνικών ακτών, αφού έπιασε φωτιά […] Χρειαζόμαστε όμως επειγόντως κάποιον να πάει εκεί κάτω και να ελέγξει μερικά πράγματα-όπως αν ο πλοιοκτήτης έχει διορίσει τον δικό του πραγματογνώμονα, αν έχουμε ολική απώλεια ή τεκμαρτή ολική απώλεια-ώστε να εξασφαλίσει ότι όλα θα πάνε ομαλά και σύμφωνα με τις δικές μας κατευθυντήριες γραμμές και να εγκρίνει τα όποια έξοδα, φυσικά μέχρι τον τελικό διακανονισμό. Κάποιον που να εμπιστευόμαστε».
     Όταν ο Μπέρνι βρίσκεται στην Αθήνα, συναντιέται με τον ιδιοκτήτη του πλοίου και καταλαβαίνει ότι η υπόθεση δεν είναι ένα απλό ατύχημα. Όταν μάλιστα ο πλοιοκτήτης βρίσκεται άγρια δολοφονημένος μετά από δύο μέρες, αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται ούτε για υπόθεση αρχαιοκαπηλίας που πήγε στραβά, όπως είχε αρχικά υποθέσει, αλλά για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Όπως το κουβάρι ξετυλίγεται, έρχεται στο προσκήνιο μια υπόθεση από το ναζιστικό παρελθόν και πιο συγκεκριμένα η τραγική ιστορία της εξόντωσης των χιλιάδων εβραίων της Θεσσαλονίκης και της υφαρπαγής της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους. Μια ιστορία για την οποία κανείς δεν έχει λογοδοτήσει και κανείς δεν έχει πληρώσει το τίμημα. Οι τότε ελληνικές ερχόταν σε μυστικές συμφωνίες με τη Δυτική Γερμανία για να μην ασκηθούν διώξεις στους υπεύθυνους αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος. Γιατί τότε θα έπρεπε να λογοδοτήσουν και οι έλληνες συνεργάτες τους (μαυραγορίτες, δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες και καταδότες), που ιδιοποιήθηκαν μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας και οι οποίοι τώρα ήταν συστρατευμένοι με τις κυβερνήσεις της Δεξιάς, αποτελώντας τον «υγιή εθνικό κορμό» ενάντια στον κομμουνιστικό κίνδυνο!
     Για μια ακόμη φορά ο P. Kerr δεν μας απογοητεύει. Εξαιρετική πλοκή, μοναδική γραφή και αφήγηση, ένας Μπέρνι Γκούντερ πιο σαρκαστικός, πιο κυνικός, πιο ευφυής, πιο διορατικός και πιο αισθηματίας από κάθε άλλη φορά, πολύ καλή γνώση των ιστορικών γεγονότων και δεδομένων της εποχής. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα από έναν συγγραφέα που δυστυχώς για εμάς τους χιλιάδες θαυμαστές του, έφυγε νωρίς.  
     Εύχομαι σε όλους μια καλή νέα χρονιά με ακόμη καλύτερα αναγνώσματα.       

26 Δεκ 2018

ΜΑΤΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

MO HAYDER
Μετάφραση: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΙΣΗΣ
Εκδόσεις: ΔΙΟΠΤΡΑ
Σελ. 550, Ιούνιος 2018

     Τη συγγραφέα του μυθιστορήματος «Μάτι Στο Σκοτάδι» τη γνωρίσαμε από το «πρώτης γραμμής θρίλερ που σοκάρει» με τίτλο «Το Φονικό Κελάηδισμα» που σας παρουσίασα τον Δεκέμβριο του 2015. Το βιβλίο που σας παρουσιάζω σήμερα, είναι το πέμπτο που μεταφράζεται στα ελληνικά κι έχει κεντρικό χαρακτήρα τον ντετέκτιβ Τζακ Κάφερι.
     Αυτή τη φορά η υπόθεση που καλείται να ερευνήσει ο Κάφερι, έχει να κάνει με την κλοπή ενός αυτοκινήτου. Ένας άντρας επιτέθηκε σε μια γυναίκα στο υπόγειο παρκινγκ ενός σουπερμάρκετ την ώρα που αυτή φόρτωνε τα ψώνια της στο αυτοκίνητό της. Την έριξε στο έδαφος, μπήκε στο αυτοκίνητο και εξαφανίστηκε. «Το όνομα της γυναίκας ήταν Ρόουζ Μπράντλι. Ήταν σύζυγος ενός ιερέα της Αγγλικανικής Εκκλησίας και πλησίαζε τα πενήντα […] είχε περάσει το απόγευμα ψωνίζοντας ρούχα στα μαγαζιά του κέντρου στο Φρομ και είχε τελειώσει τη βόλτα της, κάνοντας τα εβδομαδιαία ψώνια της οικογένειας σε ένα σουπερμάρκετ στο Σόμερφιλντ. Προτού αρχίσει να φορτώνει τις σακούλες, άφησε τα κλειδιά και την απόδειξη του παρκινγκ στο μπροστινό κάθισμα του Yaris». Μόνο που ο κλέφτης, δεν αντιλήφθηκε ότι η Ρόουζ, στο πίσω κάθισμα εκτός από τα ψώνια, είχε βάλει να καθίσει και η 11χρονη κόρη της, η Μάρθα. Ο Κάφερι, που πριν έλθει στο Μπρίστολ «ήταν επιθεωρητής με δεκαοχτώ χρόνια εμπειρίας στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών, σε μια από τις σκληρότερες περιοχές της χώρας», πιστεύει ότι ο άντρας που έκλεψε το αυτοκίνητο, μόλις αντιληφθεί την παρουσία της Μάρθας, θα προσπαθήσει να βρει τρόπο να την εγκαταλείψει σε μια ερημική περιοχή. «Ήθελε να κλέψει ένα αμάξι, όχι να φορτωθεί και μια απαγωγή πέρα από τις κατηγορίες για κλοπή. Συμβαίνει συχνά σε τέτοιες υποθέσεις».
     Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα δεν πηγαίνουν ακριβώς έτσι. Οι ώρες περνούν, η Μάρθα παραμένει άφαντη και ο Κάφερι αρχίζει να ανησυχεί και να σκέφτεται το ενδεχόμενο της απαγωγής. Μάλιστα μετά από ένα ανώνυμο γράμμα που φτάνει στο γραφείο του, η ανησυχία του αυξάνεται κατακόρυφα…
     Ένα εξαιρετικό θρίλερ, με διαρκή εναλλαγή συναισθημάτων, έντονο σασπένς, πολύ καλή σκιαγράφηση των χαρακτήρων και θεαματικές ανατροπές.


19 Δεκ 2018

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΦΟΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ
Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
Σελ. 329, Μάρτιος 2018

     Μια ακόμη περιπέτεια του αστυνόμου Κώστα Χαρίτου, περιλαμβάνει το νέο μυθιστόρημα του Π. Μάρκαρη.
     Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές του στην Ήπειρο, ο αστυνόμος Χαρίτος, έρχεται αντιμέτωπος με εξελίξεις στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Λόγω συνταξιοδότησης του προϊσταμένου του, του ανατίθενται-έστω και προσωρινά-νέα καθήκοντα. «Ώσπου να οριστεί αντικαταστάτης, θα ασκείς ατύπως καθήκοντα υποδιευθυντή Ασφάλειας, επειδή είσαι αρχαιότερος στη διεύθυνση. Θα αναφέρεσαι απευθείας στον υπαρχηγό… Αν φερθείς έξυπνα, και κυρίως αν δεν τα σπάσεις με τον υπαρχηγό, όπως το συνηθίζεις, σου ανοίγεται μια προοπτική ν’ ανέβεις». Έτσι το «μαμούνι» (όπως τον αποκαλούν κρυφά οι συνάδελφοί του λόγω της επιμονής του) του τμήματος Ανθρωποκτονιών, θα πρέπει να μάθει να ελέγχει και να συγκρατεί τον εκρηκτικό του χαρακτήρα. Μόνο έτσι θα λάβει την αναγνώριση που του αξίζει και θα κρατήσει ανοιχτή την «χαραμάδα» που θα του επιτρέψει να ανέλθει στην ιεραρχία της Αστυνομίας.
     Παράλληλα, η μεγάλη αλλαγή στην προσωπική του ζωή, είναι ότι η κόρη του η Κατερίνα, θα τον κάνει για πρώτη φορά… παππού.
     Μόλις τοποθετήθηκε στη νέα του θέση, καλείται να εξιχνιάσει μια υπόθεση «καυτή», που αν δεν την διαλευκάνει, η «χαραμάδα» θα κλείσει για πάντα. Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κλέαρχος Ραψάνης, πρώην πανεπιστημιακός, ο οποίος εδώ και χρόνια, μετά το διαζύγιό του ζούσε μόνος, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του. Ο γιατρός που τον εξετάζει, υποψιάζεται δηλητηρίαση. «Η Κλειώ Ραψάνη είναι αδελφή του… Τον βρήκε σήμερα η παραδουλεύτρα και την ειδοποίησε. Η κυρία Ραψάνη υπέθεσε στην αρχή ότι ο αδελφός της πέθανε από καρδιακή προσβολή και κάλεσε έναν γιατρό, στενό φίλο της οικογένειας, για να το επιβεβαιώσει. Ο γιατρός όμως ήταν πολύ επιφυλακτικός και της συνέστησε να καλέσει την αστυνομία». Η Σήμανση βρήκε στο ψυγείο μια τούρτα, η οποία είχε παραδοθεί την προηγούμενη μέρα και από την οποία έλειπε ένα μεγάλο κομμάτι. Το είχε φάει ο γνωστός για τη βουλιμία του υπουργός. Η εξέτασή της, έδειξε ότι περιείχε παραθείο.
     Ο Χαρίτος δεν ξέρει τι να υποθέσει. Το γεγονός ότι ο Ραψάνης ήταν πολιτικό πρόσωπο, παραπέμπει σε τρομοκρατία. Από την άλλη, οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν σφαίρες και βόμβες, δεν δολοφονούν με δηλητήριο. Η ανυπόγραφη προκήρυξη που στάλθηκε σε τηλεοπτικό κανάλι, ρίχνει ένα φως στο κίνητρο της δολοφονίας. Κάποια τρομοκρατική ομάδα(;), κατηγορεί τον υπουργό για εσχάτη προδοσία! «Χτες εκτελέσαμε τον Κλέαρχο Ραψάνη για εσχάτη προδοσία. Ο Κλέαρχος Ραψάνης πρόδωσε την ιερή αποστολή του Δασκάλου. Θυσίασε του φοιτητές του, τους στέρησε τις γνώσεις του, για να μπει στην πολιτική και να εξασφαλίσει υπουργικό θώκο. Και μάλιστα σε μια εποχή, κατά την οποία τα πανεπιστήμια μας έχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα, αδυνατούν να προκηρύξουν θέσεις και να καλύψουν τα αναγκαία γνωστικά αντικείμενα. Έτσι, λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Αυτό είναι εσχάτη προδοσία και τιμωρείται με θανατική ποινή».
     Στο τμήμα του Χαρίτου σημαίνει συναγερμός. Η πίεση της πολιτικής ηγεσίας είναι μεγάλη. Εντείνεται όταν ακολουθεί η δολοφονία του-επίσης πανεπιστημιακού- υφυπουργού Παιδείας, για να χτυπήσει κόκκινο, μετά τη δολοφονία του πρώην υπουργού Οικονομικών, ο οποίος είχε επιστρέψει στο πανεπιστήμιο, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στο υπουργείο. Ο Χαρίτος και η ομάδα του, παρά τις έρευνες που κάνουν ακολουθώντας κάθε πιθανό και «απίθανο» ίχνος, βρίσκονται στο σκοτάδι. Μέχρι που μια τυχαία αναφορά σε μια συζήτηση, θα ενεργοποιήσει το αστυνομικό του δαιμόνιο…
     Ένα ακόμη εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με ήρωα τον αγαπημένο των αναγνωστών αστυνόμο Χαρίτο (και την οικογένειά του), μέσα από το οποίο ο Π. Μάρκαρης, μας εισάγει στα άδυτα των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των διδασκόντων σε αυτά.  

12 Δεκ 2018

ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΑΛΗ

     Η Ειρήνη Τσαλή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Λογιστική και Χρηματοοικονομική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Real Estate Finance and Investment στο Πανεπιστήμιο Reading της Μεγάλης Βρετανίας. Έζησε κι εργάστηκε αρκετά χρόνια στο Λονδίνο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Έργα της: «Golden Girl» (Μελάνι, 2018)

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;
     Η πηγή της έμπνευσης μου ήταν διάφορα προσωπικά βιώματα από την ζωή μου στο Λονδίνο. Το άκρως απαιτητικό περιβάλλον εργασίας, οι εντατικοί ρυθμοί ζωής, ο ανταγωνισμός, η έλλειψη ύπνου, η έλλειψη χρόνου στις διαπροσωπικές σχέσεις, όλες οι εικόνες που έχω δει, όλα τα μέρη στα οποία έχω πάει  και όλα τα συναισθήματα που με έχουν διαπεράσει. 

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;
     Ο χαρακτήρας αυτού του βιβλίου είναι ψυχαγωγικός, δεν επιδιώκει να κάνει κήρυγμα, ούτε να επικρίνει τον τρόπο ζωής που πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια προφανή μηνύματα και κάποιες δυνατές σκέψεις που απορρέουν αυθόρμητα μετά την ανάγνωση. Η ποιότητα ζωής φωλιάζει στις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις, στην επαφή με την φύση, στην απλότητα. Η εργασία πρέπει να αποτελεί δημιουργία και όχι σκλαβιά. Ο καθένας έχει τη δύναμη να επιλέξει τον τρόπο ζωής που του ταιριάζει. Αυτά και άλλα πολλά μηνύματα που περιμένουν τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει. 

Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;
     Σίγουρα δεν είμαι κοινωνιολόγος ώστε να μπορώ να απαντήσω σε μια τόσο συγκεκριμένη ερώτηση. Υποθέτω όμως πως οτιδήποτε κάνει κάποιος που του δίνει δημόσιο λόγο συνιστά μια μορφή κοινωνικής πράξης με μεγαλύτερο ή μικρότερο αντίκτυπο

Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;
     Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία άρχισα να ονειρεύομαι πως ίσως μια μέρα θα ήταν υπέροχο να υπάρχει στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου... Δεν ξέρω αν το ένα και μοναδικό βιβλίο που έχω γράψει μέχρι στιγμής με καθιστά συγγραφέα αλλά κάπως έτσι κατάλαβα πως αυτό θα ήταν ένα ταξίδι που θα μου άρεσε πολύ να κάνω!

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
     Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ήταν φέτος τον Ιούνιο. Το πρώτο αντίγραφο του βιβλίου μου έφτασε ταχυδρομικώς από τον εκδοτικό μου οίκο σε έναν άσπρο φάκελο που έγραφε απ´ έξω εκδόσεις Μελάνι. Τον πήρα στην κουζίνα και τον άνοιξα μαζί με το μωρό μου. Ήταν ένα αληθινό, εκτυπωμένο βιβλίο, 438 σελίδες, με ένα πανέμορφο εξώφυλλο που είχε πάνω το όνομα μου. Το ξεφύλλισα κι από μέσα άρχισαν να ξεπηδούν διάσπαρτες προτάσεις που η ίδια είχα γράψει. Σε καμία δουλειά που έχω κάνει δεν έχω αισθανθεί ποτέ πιο ολοκληρωτικό συναίσθημα δημιουργίας από αυτό. 
  
 Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
     Συνεχίζουν την ζωή τους στο μυαλό των αναγνωστών. Κι αυτό είναι απολύτως συναρπαστικό γιατί έτσι υπάρχουν για πάντα  στην κάθε εκδοχή που ο καθένας έχει διαλέξει να δώσει. 

Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;
     Σαφώς, πως θα μπορούσα άλλωστε να περιγράψω ένα συναίσθημα αν δεν το είχα νιώσει; Έχω γνωρίσει την ψυχική εξάντληση, την σωματική κόπωση, την απογοήτευση από τις εφήμερες σχέσεις, έχω βιώσει την φιλία, τον έρωτα, με έχουν κατακλύσει χωροταξικά και υπαρξιακά διλήμματα. Έτσι λοιπόν, παρόλο η πλοκή είναι προϊόν μυθοπλασίας, αυτό το βιβλίο είναι άκρως βιωματικό. 

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;
     Νομίζω πως έχουμε το ίδιο χιούμορ, τον ίδιο αυθορμητισμό και τις ίδιες ευαισθησίες με την Ζωή Χατζή. 

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
     Ο άντρας μου ήταν ο πρώτος αναγνώστης και ο μόνος που ήξερε ότι γράφω ένα μυθιστόρημα, καθώς έπρεπε να δώσω μια εξήγηση όταν με έβλεπε στον ελεύθερο χρόνο μου να κρατάω μανιωδώς σημειώσεις! Πέρα από αυτό όμως είναι ένας άνθρωπος του οποίου την γνώμη εμπιστεύομαι απόλυτα και είναι σίγουρο πως θα μου έλεγε την αλήθεια. Ευτυχώς η ετυμηγορία ήταν θετική και η προτροπή του καταλυτική.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;
     Αυτός που θα επικοινωνήσει μαζί μου για να μου πει πως του φάνηκε το βιβλίο, αυτός που θα μοιραστεί και με άλλους την γνώμη του, αυτός που θα το ξαναγοράσει για να το κάνει δώρο σε κάποιον φίλο! 

Υπάρχει κάποιο θέμα για το οποίο θα θέλατε να γράψετε, αλλά δεν έχετε βρει ακόμη τον τρόπο να το προσεγγίσετε;
      Όταν γέννησα μου πέρασε από το μυαλό να γράψω ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια μια κοπέλα που μόλις γίνεται μαμά για πρώτη φορά με όλες τις τρομακτικά υπέροχες προκλήσεις που αυτό συνεπάγεται. Ίσως το κάνω αυτό κάποια άλλη στιγμή.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
     Ναι, ανακάλυψα πως μπορώ να γράψω ένα  ολόκληρο βιβλίο! 

Όλοι έχουμε εμμονές διαφόρων ειδών. Εσείς έχετε συγγραφικές εμμονές;
      Ίσως και να έχω διάφορες μικρές εμμονές τώρα που το σκέφτομαι. Για παράδειγμα, θέλω το έργο μου να έχει δομή, δεν είμαι τύπος που ξεκινάει να γράφει και όπου τον βγάλει. Επίσης μου αρέσει το ευχάριστο τέλος, δεν μου πάει ούτε να σκοτώνω τους ήρωες μου, ούτε να τους κάνω δυστυχισμένους! Τέλος, μου αρέσει να ελέγχω αυτά που γράφω πολλές φορές και να τα διορθώνω.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
     Λατρεύω να συνομιλώ με τους αναγνώστες μου, λατρεύω να ακούω την γνώμη τους, λατρεύω να μου λένε ότι το βιβλίο μου τους κράτησε συντροφιά. Προσπαθώ πάντα να αφιερώνω χρόνο σε όποιον αναγνώστη μου κάνει την τιμή να επικοινωνήσει μαζί μου. Αυτή η διαδικασία είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή!

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
     Δεν έχει τύχει να μου υποδείξουν κάποια πτυχή που δεν είχα φανταστεί πως υπάρχει. Ωστόσο έχει συμβεί να εκπλαγώ από τον αντίκτυπο που είχε η ιστορία μου σε κάποιους αναγνώστες και από τα έντονα συναισθήματα που τους προκάλεσε. 

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
     Νομίζω πως έχω επηρεαστεί από διάφορες Αγγλίδες συγγραφείς και πρωτίστως από την μοναδική στο είδος της Sophie Kinsella.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
     Θα έλεγα πως είναι μια δύσκολη διαδικασία διότι το μυαλό πρέπει να γεννήσει από το μηδέν μια ιστορία με ιδιαίτερη πλοκή, με μοναδικούς ήρωες και όλα αυτά να έχουν συνοχή και συνέπεια. Επίσης, είναι δύσκολο το κομμάτι της έρευνας αν δεν θέλει κανείς φυσικά να γράφει ανυπόστατα πράγματα. Και τέλος, το δυσκολότερο όλων, είναι να βρει ο συγγραφέας τον πολύτιμο χρόνο  να το πραγματοποιήσει αυτό σε ένα παράλληλο σύμπαν που η ζωή τρέχει με άλλους ρυθμούς και τον παρασύρει. 

Αν και είναι νωρίς ακόμη, το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε, μπορείτε να μας πείτε αν ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
     Έχω ξεκινήσει ένα δεύτερο βιβλίο. Πιστεύω πως ο αναγνώστης θα το βρει  εξίσου συναρπαστικό με το Golden Girl καθώς  ακολουθεί το χρυσό τρίπτυχο: ταχύτητα, χιούμορ και ανατροπές!

Σας ευχαριστώ!


6 Δεκ 2018

Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ '80

ΟΛΝΤΣΜΟΜΠΙΛ/ΨΥΧΟΜΠΟΥΡΔΕΛΟ/ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΙΝΕΜΑ
ΑΡΗΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 400, Ιούνιος 2018

     «Επετειακή» θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την έκδοση αυτής της άτυπης τριλογίας, που περιλαμβάνει τα τρία πρώτα βιβλία με τα οποία έκανε τη δυναμική του εμφάνιση στη λογοτεχνία ο Α. Μαραγκόπουλος. «Επανέκδοση τριών έργων, εκδομένων τη δεκαετία του ’80, ξανακοιταγμένη από τον συγγραφέα σε αντιπαραβολή με τα πρωτότυπα χειρόγραφα/ δακτυλόγραφα. Ανασχεδιάστηκε από τον ίδιο με αφορμή τα σαράντα χρόνια παρέμβασής του στα ελληνικά γράμματα».
     Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο σχολιασμός που κάνει ο συγγραφέας όσο αφορά την γλώσσα, τη στίξη, το λεξιλόγιο και τη δομή των έργων του. «Ο συγγραφέας αισθανόταν ότι για τη γραφή του είχε ανάγκη μια γλώσσα που η μορφή της εν δυνάμει συνιστά και το περιεχόμενό της… Οπότε η «θυμωμένη» γλώσσα και το κάπως ατίθασο ύφος που ο αναγνώστης διακρίνει στα γραπτά αυτού του τόμου, δεν δηλώνουν, απλώς, μια γλωσσική επιλογή, ένα κάποιο ύφος, αλλά και συγκεκριμένη ιδεολογική στάση… Ως προς τη στίξη ο συγγραφέας, στο ίδιο πνεύμα, απέφυγε να προσθέσει μερικές εκατοντάδες κόμματα, άνω τελείες κλπ προκειμένου «να εξομαλύνει την ανάγνωση»… Το κείμενο είναι διάσπαρτο από λέξεις του χύδην υβριστικού λεξιλογίου σε καθ’ υπεροβολήν επαναλήψεις. Ο συγγραφέας συνειδητοποιεί τώρα ότι εκείνη τη μακρινή εποχή αυτές οι υβριστικές επαναλήψεις ήθελαν να εκφράσουν κάτι διαφορετικό, όπως κάτι άλλο εκφράζουν, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, όταν, ανεξάρτητα από την καλλιέργειά του, και σήμερα, τις χρησιμοποιεί οποιοσδήποτε θυμωμένος, αγανακτισμένος άνθρωπος. Θεωρήθηκε αναγκαίο να απαλειφθούν ορισμένες ως περιττές. Ωστόσο και αυτές οι επεμβάσεις έγιναν με φειδώ: σε περιπτώσεις που αυτό το χύδην χαρμάνι από βία, θυμό, ύβρη, σκληρότητα και  απογοήτευση της ζωής «έχει τη σημασία του», διατηρήθηκε ανέπαφο».
     Τα τρία βιβλία του τόμου αυτού, που τα χαρακτηρίζει η πολεμική τους απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα που εκείνη την εποχή διείσδυε αργά αλλά σταθερά στην Ελλάδα με όχημα τη φτηνή life style μόδα των περιοδικών τύπου Κλικ (που ο ιδρυτής του «επαίρεται» ότι ξεβλάχεψε τους Έλληνες), τη νεογέννητη τότε ιδιωτική τηλεόραση και την πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας, υποβλήθηκαν, όπως ήταν φυσικό, για την επανέκδοσή τους σε κάποια επεξεργασία. «Οι παρεμβάσεις που έγιναν στα αρχικά κείμενα ενόψει αυτής της επανέκδοσης είναι οι αναμενόμενες, αφού αφορούν κείμενα που γράφτηκαν πριν από σαράντα τόσα χρόνια και που, επιπλέον, τότε δεν είχαν δεχτεί καμία απολύτως τυπογραφική επιμέλεια. Οι αλλαγές δεν αφορούν καθόλου το πνεύμα των κειμένων, τη σκέψη, την επιθυμία, την όποια κραυγή τους».
     Το πρώτο βιβλίο, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1982, έχει τίτλο «Ολντσμομπίλ». Έχει ως αφετηρία την επέτειο του Πολυτεχνείου του 1980 με τους δύο νεκρούς της βίαιης καταστολής. Απέναντι σ’ αυτό το θέμα προβάλλεται η κινηματογράφηση μιας διαφήμισης αυτοκινήτου όπου παίρνουν μέρος απογοητευμένοι αριστεροί ακτιβιστές.
     Το «Ψυχομπουρδέλο», εκδόθηκε το 1983 κι έχει σαν θέμα την άναρχη ζωή μιας εποχής που δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έπρεπε να συμβιβαστεί.
     Τέλος το «Δεν Είναι Όλα Σινεμά» που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1985 με έναν κάπως διαφορετικό τίτλο, περιλαμβάνει διηγήματα, ένα ψευδο-θεατρικό και «θυμωμένα» ποιήματα (όπως τα χαρακτηρίζει ο συγγραφέας) που ανεβάζουν το λυρικό ύφος του τόμου.
     Τα βιβλία αυτά, αφ’ ενός σαρκάζουν τις φοβίες, την ηθική, τις αγωνίες, τον καθωσπρεπισμό των μικροαστών ενώ αφ’  ετέρου αποτυπώνουν τις αγωνίες και τη μελαγχολία μιας νεολαίας απογοητευμένης. Και παρά το γεγονός ότι «έχουν τα χρονάκια τους», εξακολουθούν να διαβάζονται και να εντυπωσιάζουν.