ΘΟΔΩΡΗΣ
ΚΑΡΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Εκδόσεις
ΠΗΓΗ
Σελ.
409, Φεβρουάριος 2025
Ο Πάπας Ουρβανός Β!, το 1096, με ένα
φλογερό μήνυμα, ζήτησε από τους ηγεμόνες των «κρατών» της Ευρώπης, να
παραμερίσουν τις μεταξύ τους αντιπαλότητες και αντιθέσεις και να επικεντρώσουν
τις πολεμικές τους ικανότητες, στην απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, που από το
1076 είχαν καταλάβει οι Σελτζούκοι Τούρκοι και οι οποίοι δεν επέτρεπαν την
πρόσβαση στους προσκυνητές, σε αντίθεση με τους Άραβες, που κατείχαν μέχρι τότε
την περιοχή.
Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχε
σχεδιάσει ο Πάπας. Αντί για μερικές χιλιάδες ιππότες-πολεμιστές, συγκεντρώθηκαν
εκατό χιλ. άμαχος πληθυσμός. «Γέροι, παιδιά, ξεπεσμένοι αριστοκράτες,
σιμωνιακοί ιερείς, μαχαιροβγάλτες, κλέφτες και κάθε λογής σχισματικό κουμάσι».
Επικεφαλής αυτού του ετερόκλητου πλήθους, ήταν ο Πέτρος που επονομαζόταν
Ερημίτης. Διασχίζοντας την Ευρώπη, στην πορεία τους προς την Ιερουσαλήμ,
προέβησαν σε καταστροφές, λεηλασίες, δολοφονίες και γενικά τρομοκράτησαν τους
κατοίκους των περιοχών από τις οποίες πέρασαν. Ο στρατός του Βυζαντίου, με
διαταγή του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού που ήθελε να αποφύγει τις καταστροφές
στα εδάφη της αυτοκρατορίας, τους «υποδέχτηκε» στα σύνορα και τους συνόδεψε
μέχρι τις παρυφές της Κωνσταντινούπολης. Εκεί είχε δημιουργηθεί ένα υποτυπώδες
στρατόπεδο για την εγκατάστασή τους. Ο Αλέξιος, προσπάθησε να τους πείσει να
περιμένουν τους πολεμιστές που ήδη συγκεντρώνονταν στην Ευρώπη, αλλά αυτοί
ζήτησαν από τον αυτοκράτορα να τους βοηθήσει να περάσουν στις μικρασιατικές
ακτές, για να συνεχίσουν την πορεία τους. Όταν έφτασαν εκεί όμως, οι Σελτζούκοι
έστησαν ενέδρες και καθώς ήταν άοπλοι, κυριολεκτικά τους κατέσφαξαν. Ελάχιστοι
κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Η είδηση της σφαγής επέσπευσε τις εξελίξεις. Οι
ηγεμόνες της Δύσης, με τους στρατούς τους ξεκίνησαν άλλοι δια θαλάσσης κι άλλοι
διά ξηράς. Ζήτησαν από τον Αλέξιο Κομνηνό να τους παράσχει βοήθεια και
προμήθειες όταν θα έφταναν στην επικράτειά του. Αυτός έστειλε τους πιο ικανούς
αξιωματούχους να υποδεχτούν τις φράγκικες στρατιές στο Δυρράχιο όπου
αποβιβάστηκαν, για να τους οδηγήσουν στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσά τους και ο
νεαρός Κωνστάντιος Μαυροστός, άριστα εκπαιδευμένος πολεμιστής και εξαιρετικά
οξυδερκής διπλωμάτης.
Όταν οι σταυροφόροι θα ξεκινήσουν για την
Ιερουσαλήμ, ο Κωνστάντιος με εντολή του αυτοκράτορα, θα είναι από τους ηγήτορες
του Βυζαντινού στρατιωτικού αποσπάσματος που θα πάρει μέρος στην εκστρατεία.
Κάτι που ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς, αφού έτσι θα του δοθεί η ευκαιρία να ψάξει
και να εντοπίσει τον Τούρκο με την ουλή στο μάτι, τη γαμψή μύτη και το μυτερό
γένι, που είναι ο υπεύθυνος για την σφαγή των μελών της οικογένειάς του και να
εκδικηθεί!
Ο «Πορφυρός Όρκος», ένα βιβλίο που οι
λάτρεις του ιστορικού μυθιστορήματος θα βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρον, είναι μια
αφήγηση της Α! Σταυροφορίας, γραμμένη με συναρπαστικό, μυθιστορηματικό τρόπο,
με ισορροπημένη αναλογία Ιστορίας και μύθου, με ολοζώντανες, κινηματογραφικές
περιγραφές τόπων προσώπων και γεγονότων, διανθισμένη με τις περιπέτειες των μη
ιστορικών προσώπων που επιζητούν την δική τους δικαίωση. Κι ένα φινάλε που
προϊδεάζει ότι ακολουθεί και δεύτερο μέρος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου