ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Γεννήθηκε το 1993 στην Κομοτηνή. Έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Αγγλική Φιλολογία και έχει μεταπτυχιακό τίτλο Συγκριτικής Φιλολογίας από το ΔΠΘ. Έργα του: «Το Πλάσμα Που Δεν Έπρεπε Να Υπάρχει» (Πηγή, 2019), «Ο Άρχοντας Του Αίματος» (Πηγή, 2022), «Πορφυρός Όρκος» (Πηγή, 2025).   Συμμετοχή σε ανθολογίες: «Θεοί Του Ατμού» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2014), «Zombie Στην Ελλάδα» (iWrite, 2017)

 

      Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Πορφυρός Όρκος»;

      Πάντα μου άρεσε η περίοδος του Μεσαίωνα: η αισθητική, τα κάστρα, τα σπαθιά, οι μάχες κτλ. Όλες οι αγαπημένες μου ταινίες και βιβλία είναι τέτοιου τύπου, και έτσι πάντα ήθελα να δημιουργήσω τη δική μου ιστορία σε αυτόν τον καμβά. Ουσιαστικά όμως ένιωσα το «κάλεσμα» να το κάνω όταν, πριν λίγα χρόνια, βρέθηκα στη Βαλέτα και περπατούσα στο λιμάνι δίπλα στο φρούριο του Αγίου Έλμου. Εκεί υπάρχει ένα νοσοκομείο που έχτισαν οι Ιωαννίτες Ιππότες, η Sacra Infermeria. Καθώς εξερευνούσα τον χώρο, ένιωσα έντονα την ιστορία να ζωντανεύει γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο στενή ήταν η σχέση των Ιωαννιτών με την Πρώτη Σταυροφορία και το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γράψω για αυτό το γεγονός και την πορεία προς την κατάκτηση των Αγίων Τόπων.

 

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

        Δεν το είχα σκοπό, όμως με πρόλαβαν οι συγκυρίες, εννοώ ότι ο Πορφυρός Όρκος τοποθετείται στην εποχή της Πρώτης Σταυροφορίας, μια περίοδο γεμάτη συγκρούσεις, θρησκευτικές εντάσεις και πολιτικά παιχνίδια εξουσίας. Παρόλο που διαδραματίζεται πριν από σχεδόν χίλια χρόνια, οι θεματικές του – η ανάγκη για πίστη, η σύγκρουση συμφερόντων, η αναζήτηση ταυτότητας και η υπέρβαση των ανθρώπινων αδυναμιών, παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρες. Σήμερα, βλέπουμε πως η ανθρωπότητα εξακολουθεί να παλεύει με τα ίδια ζητήματα: τη διαχείριση της διαφορετικότητας, την ευθύνη απέναντι στο κοινό καλό και το πώς η εξουσία μπορεί να ενώσει ή να διχάσει. Οι Άγιοι Τόποι, κέντρο της πνευματικής αναζήτησης και της ανθρώπινης ελπίδας, τότε όπως και σήμερα ματώνουν. Στην εποχή της Πρώτης Σταυροφορίας, άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους συγκρούονταν για τον έλεγχο ενός τόπου που θεωρούσαν ιερό. Χίλια χρόνια μετά, βλέπουμε ότι οι ίδιες αντιθέσεις, θρησκευτικές, πολιτικές, πολιτισμικές, συνεχίζουν να γεννούν συγκρούσεις.

     Οι Σταυροφορίες, τραυμάτισαν την ήδη ασθενή Ανατολική Ρωμαϊκή (ή Βυζαντινή όπως τη λέμε εμείς) Αυτοκρατορία και ιδιαίτερα η τέταρτη. Εσείς ασχοληθήκατε με την πρώτη, τη λιγότερο επιβλαβή. Γιατί έγινε αυτό;

     Οι Σταυροφορίες άφησαν βαθιά τραύματα στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ιδιαίτερα η Τέταρτη που οδήγησε στη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης. Εγώ επέλεξα την Πρώτη, γιατί είναι η αρχή μιας αλυσίδας γεγονότων, η στιγμή που όλα τα πάθη, οι φιλοδοξίες και οι φόβοι του 11ου αιώνα φτάνουν στο αποκορύφωμά τους. Ήταν άλλωστε ένας αιώνας βίας και ανατροπών: η ήττα στο Μαντζικέρτ και η επέλαση των Τούρκων στη Μικρά Ασία, το Σχίσμα των Εκκλησιών, η κατάκτηση της Αγγλίας από τους Νορμανδούς, εμφύλιοι πόλεμοι, πείνα, φτώχεια, αλλά και η απειλή των Σαρακηνών στη Μεσόγειο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1099μ.Χ δεν είναι απλώς στρατιωτική επιτυχία ή θρησκευτικός στόχος· είναι η εκτόνωση ενός αιώνα που έβραζε από συγκρούσεις και αλλαγές. Εκεί βρίσκεται η αφετηρία της μεγάλης ιστορίας που θα σημαδέψει την Ευρώπη και την Ανατολή για αιώνες.

 

     Σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα όπως το δικό σας, για να αποδοθεί με τον καλύτερο τρόπο η εποχή, η περιρέουσα ατμόσφαιρα, ο χώρος, αλλά και η δράση των ιστορικών προσώπων, απαιτείται έρευνα. Πόσο καιρό σας πήρε η έρευνα και από ποιες πηγές αντλήσατε στοιχεία;

     Περίπου δύο χρόνια έγραφα και ερευνούσα παράλληλα, επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη και προσπάθησα να ανιχνεύσω εικόνες από εκείνη την εποχή άλλα και πήρα τεράστια βοήθεια από τα κείμενα συγχρόνων ιστορικών, κύρια πηγή μου αποτέλεσε ο Στήβεν Ράνσιμαν. Επίσης το μεσαιωνικό έργο Gesta Francorum et aliorum Hierosolimitanorum («Τα Κατορθώματα των Φράγκων και των άλλων που πορεύτηκαν προς την Ιερουσαλήμ») που είναι από τις παλαιότερες και πιο άμεσες πηγές για την Πρώτη Σταυροφορία ήταν σαν οδηγός μου, αποσπάσματα από το έργο του μοναχού Όρντερικ Βιτάλις Historia Ecclesiastica («Εκκλησιαστική Ιστορία») που γράφτηκε τον δωδέκατο αιώνα. Κάποια στοιχεία τα πήρα από την Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής, όπου εδώ να κάνω και το παράπονο μου δεν βρήκα καμία νεοελληνική μετάφραση πουθενά, ενώ στα Αγγλικά υπήρχε πληθώρα από μεταφράσεις και όλες δωρεάν και προσβάσιμες στο διαδίκτυο. Φυσικά βοήθησαν αρκετά και κάποια podcast και βίντεο στο youtube με πολύ αναλυτικές αναπαραστάσεις των μαχών.

 

     Τα προηγούμενα έργα σας, κινούνταν σε ένα εντελώς διαφορετικό θεματικό πεδίο. Ο «Πορφυρός Όρκος» σηματοδοτεί μια αλλαγή στη θεματική των βιβλίων σας;

     Ναι, έτσι νιώθω. Με τον Πορφυρό Όρκο ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο στη συγγραφική μου πορεία. Τα ιστορικά μυθιστορήματα μου δίνουν τη δυνατότητα να συνδυάσω την αγάπη μου για την Ιστορία με τη δημιουργική αφήγηση, να ζωντανέψω εποχές που διαμόρφωσαν τον κόσμο μας.

 

     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Εδώ θα απαντήσω κυρίως σαν αναγνώστης! Η λογοτεχνία δεν είναι ποτέ μια απλή αφήγηση – είναι πάντοτε μια κοινωνική πράξη. Ανοίγει διαλόγους, θέτει ερωτήματα, προκαλεί συναισθήματα και αναγκάζει τον αναγνώστη να δει τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια. Στον Πορφυρό Όρκο μιλάω για μια εποχή βίας, πίστης και αλλαγών, αλλά το μήνυμα είναι διαχρονικό: πώς οι άνθρωποι διαχειρίζονται την εξουσία, την τιμή και την ανάγκη για συμφιλίωση. Αν μέσα από ένα βιβλίο κάποιος αναλογιστεί το σήμερα, τότε η λογοτεχνία έχει ήδη λειτουργήσει κοινωνικά – ως καθρέφτης, αλλά και ως πρόσκληση για διάλογο..

 

     Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;

     Ναι, η λογοτεχνία μπορεί να δρομολογήσει αλλαγές, αλλά όχι πάντα άμεσα και θεαματικά. Οι ιστορίες έχουν τη δύναμη να αλλάζουν νοοτροπίες, να καλλιεργούν ενσυναίσθηση και να θέτουν ερωτήματα που ίσως δεν τολμάμε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας.

      Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

     Πάντα μου άρεσε η εξιστόρηση και η αφήγηση, σε κάθε μορφή της. Το κατάλαβα όμως όταν ξεκίνησα να διαβάζω μικρός διάφορες ιστορίες φαντασίας και όσο χαζό και αν ακούγεται, συνειδητοποίησα ότι κάποιοι τις γράφουν αυτές! Εκεί είπα «Αυτό ακούγεται διασκεδαστικό και θέλω να το κάνω και εγώ!»

      Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Χαρά και ικανοποίηση.

 

     Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Αν ζουν ακόμη, θέλω να πιστεύω συνεχίζουν να υπάρχουν στον κόσμο της ιστορίας.

 

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Στον Πορφυρό Όρκο ο Κωνστάντιος, ο πρωταγωνιστής, είναι ένας πολεμιστής που κινείται από την ανάγκη για εκδίκηση. Η κεντρική ιδέα πίσω από αυτό προέκυψε από μια μελέτη πάνω στον Άμλετ που είχε πέσει στα χέρια μου, εκεί ένας ακαδημαϊκός ανέφερε ότι το φάντασμα του πατέρα αντιπροσωπεύει τον μεσαιωνικό άνθρωπο, που ζητά εκδίκηση για να αποκατασταθεί η τιμή. Αντίθετα, ο νεαρός πρίγκιπας ενσαρκώνει το πνεύμα της Αναγέννησης, που αρχίζει να αμφισβητεί τις βεβαιότητες. Ένιωσα ότι κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον Κωνστάντιο: η εκδίκηση τον κατατρώει, αλλά μέσα του υπάρχει και η αναζήτηση για κάτι ανώτερο – λύτρωση, συμφιλίωση, ίσως και ειρήνη με τον εαυτό του.

 

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Όλοι είναι δικά μου δημιουργήματα και έτσι θέλοντας και μην θα έχουν κάτι από εμένα, προσπαθώ όμως να αποφεύγω να βάζω δικά μου στοιχεία σε χαρακτήρες.

 

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Θα μιλήσω πάλι ως αναγνώστης: ο ιδανικός αναγνώστης για μένα είναι αυτός που ξέρει τι θέλει να διαβάσει. Έτσι είμαι κι εγώ· δεν μπορώ να πιάσω ένα βιβλίο τυχαία από το ράφι και να το διαβάσω μέχρι τέλους· κατά πάσα πιθανότητα θα το παρατήσω, όχι επειδή δεν είναι καλό, αλλά γιατί δεν είναι αυτό που θέλω να διαβάσω εκείνη τη στιγμή. Πάντα σκέφτομαι σε τι διάθεση βρίσκομαι, ή τι θέλω να ανακαλύψω μέσα από μια ιστορία, και επιλέγω τα βιβλία μου με αυτόν τον γνώμονα.

 

   Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

Πάρα πολλά, το πιο πρόσφατο είναι το πόσο μου αρέσει να γράφω ιστορικά μυθιστορήματα και να χάνομαι για ώρες στις εποχές που καταπιάνομαι. Αλλά και οι δημιουργικές ώρες που περνάω ερευνώντας για το βιβλίο.

 

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Ναι, κατά τη διάρκεια της συγγραφής του Πορφυρού Όρκου συνειδητοποίησα ότι η Ιστορία δεν είναι ποτέ απλή ούτε μονοσήμαντη. Πίστευα ότι η Πρώτη Σταυροφορία ήταν κυρίως μια θρησκευτική εκστρατεία· όμως όσο ερευνούσα, ανακάλυψα πόσο πολύπλοκες ήταν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που την διαμόρφωσαν. Και ενώ κάποιοι όπως θα ανακαλύψει και ο αναγνώστης, ήθελαν να ιδρύσουν ένα χριστιανικό βασίλειο όπου θα επικρατούσε η ειρήνη και η ευημερία, άλλοι είχαν πιο σκοτεινούς σκοπούς.

 

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Πάρα πολύ, χαίρομαι να ακούω τις εμπειρίες των αναγνωστών και το πως βίωσαν την ιστορία!

 

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι!

 

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Οι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι αυτοί που διάβασα νεότερος και με ενέπνευσαν, ο Τόλκιν, ο Λάβκραφτ, ο Ρόμπερτ Χάουαρντ, ο Πόε, ο Μούρκοκ, ο Μάρτιν, ο Κόρνγουελ και αρκετοί άλλοι.

 

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Για μένα, η συγγραφή δεν είναι δύσκολη διαδικασία. Όταν έχω μια ιδέα και ξέρω τι θέλω να γράψω, απλώς κάθομαι και το κάνω. Δεν μου έχει τύχει να μένω ώρες μπροστά από μια λευκή σελίδα, όπως βλέπουμε στις ταινίες. Αν, όμως, δεν έχω διάθεση ή έμπνευση, απλώς ασχολούμαι με κάτι άλλο. Η συγγραφή, για μένα, είναι κυρίως χαλάρωση και τρόπος να ξεφύγεις από τα καθημερινά. Πάντα κρατάω στο μυαλό μου την συμβουλή του Ουμπέρτο Έκο "μην παίρνετε τον εαυτό σας στα σοβαρά".

 

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Πάντα υπάρχει κάτι στα σκαριά! Μετά τον Πορφυρό Όρκο, έπεται το δεύτερο και τελευταίο μέρος της ιστορίας, το οποίο είναι ήδη έτοιμο και βρίσκεται στα χέρια του εκδοτικού. Αυτή την περίοδο, επίσης, γράφω κάτι που έχει σχέση με τον Βασίλειο τον Πορφυρογέννητο, ή αλλιώς τον Βουλγαροκτόνο, αλλά δεν θα αποκαλύψω περισσότερα προς το παρόν.

 

     Σας ευχαριστώ πολύ!

ΠΟΡΦΥΡΟΣ ΟΡΚΟΣ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Σελ. 409, Φεβρουάριος 2025

      Την περίοδο της Α! Σταυροφορίας, εκτυλίσσεται το ιστορικό μυθιστόρημα «Πορφυρός Όρκος» του Θ. Καραδιαμαντή.

     Ο Πάπας Ουρβανός Β!, το 1096, με ένα φλογερό μήνυμα, ζήτησε από τους ηγεμόνες των «κρατών» της Ευρώπης, να παραμερίσουν τις μεταξύ τους αντιπαλότητες και αντιθέσεις και να επικεντρώσουν τις πολεμικές τους ικανότητες, στην απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, που από το 1076 είχαν καταλάβει οι Σελτζούκοι Τούρκοι και οι οποίοι δεν επέτρεπαν την πρόσβαση στους προσκυνητές, σε αντίθεση με τους Άραβες, που κατείχαν μέχρι τότε την περιοχή.

     Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχε σχεδιάσει ο Πάπας. Αντί για μερικές χιλιάδες ιππότες-πολεμιστές, συγκεντρώθηκαν εκατό χιλ. άμαχος πληθυσμός. «Γέροι, παιδιά, ξεπεσμένοι αριστοκράτες, σιμωνιακοί ιερείς, μαχαιροβγάλτες, κλέφτες και κάθε λογής σχισματικό κουμάσι». Επικεφαλής αυτού του ετερόκλητου πλήθους, ήταν ο Πέτρος που επονομαζόταν Ερημίτης. Διασχίζοντας την Ευρώπη, στην πορεία τους προς την Ιερουσαλήμ, προέβησαν σε καταστροφές, λεηλασίες, δολοφονίες και γενικά τρομοκράτησαν τους κατοίκους των περιοχών από τις οποίες πέρασαν. Ο στρατός του Βυζαντίου, με διαταγή του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού που ήθελε να αποφύγει τις καταστροφές στα εδάφη της αυτοκρατορίας, τους «υποδέχτηκε» στα σύνορα και τους συνόδεψε μέχρι τις παρυφές της Κωνσταντινούπολης. Εκεί είχε δημιουργηθεί ένα υποτυπώδες στρατόπεδο για την εγκατάστασή τους. Ο Αλέξιος, προσπάθησε να τους πείσει να περιμένουν τους πολεμιστές που ήδη συγκεντρώνονταν στην Ευρώπη, αλλά αυτοί ζήτησαν από τον αυτοκράτορα να τους βοηθήσει να περάσουν στις μικρασιατικές ακτές, για να συνεχίσουν την πορεία τους. Όταν έφτασαν εκεί όμως, οι Σελτζούκοι έστησαν ενέδρες και καθώς ήταν άοπλοι, κυριολεκτικά τους κατέσφαξαν. Ελάχιστοι κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Η είδηση της σφαγής επέσπευσε τις εξελίξεις. Οι ηγεμόνες της Δύσης, με τους στρατούς τους ξεκίνησαν άλλοι δια θαλάσσης κι άλλοι διά ξηράς. Ζήτησαν από τον Αλέξιο Κομνηνό να τους παράσχει βοήθεια και προμήθειες όταν θα έφταναν στην επικράτειά του. Αυτός έστειλε τους πιο ικανούς αξιωματούχους να υποδεχτούν τις φράγκικες στρατιές στο Δυρράχιο όπου αποβιβάστηκαν, για να τους οδηγήσουν στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσά τους και ο νεαρός Κωνστάντιος Μαυροστός, άριστα εκπαιδευμένος πολεμιστής και εξαιρετικά οξυδερκής διπλωμάτης.

     Όταν οι σταυροφόροι θα ξεκινήσουν για την Ιερουσαλήμ, ο Κωνστάντιος με εντολή του αυτοκράτορα, θα είναι από τους ηγήτορες του Βυζαντινού στρατιωτικού αποσπάσματος που θα πάρει μέρος στην εκστρατεία. Κάτι που ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς, αφού έτσι θα του δοθεί η ευκαιρία να ψάξει και να εντοπίσει τον Τούρκο με την ουλή στο μάτι, τη γαμψή μύτη και το μυτερό γένι, που είναι ο υπεύθυνος για την σφαγή των μελών της οικογένειάς του και να εκδικηθεί!

     Ο «Πορφυρός Όρκος», ένα βιβλίο που οι λάτρεις του ιστορικού μυθιστορήματος θα βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρον, είναι μια αφήγηση της Α! Σταυροφορίας, γραμμένη με συναρπαστικό, μυθιστορηματικό τρόπο, με ισορροπημένη αναλογία Ιστορίας και μύθου, με ολοζώντανες, κινηματογραφικές περιγραφές τόπων προσώπων και γεγονότων, διανθισμένη με τις περιπέτειες των μη ιστορικών προσώπων που επιζητούν την δική τους δικαίωση. Κι ένα φινάλε που προϊδεάζει ότι ακολουθεί και δεύτερο μέρος.    

ΤΟΚΙΟ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

DAVID PEACE
Μετάφραση ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗ
Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 554, Απρίλιος 2025

      Το μυθιστόρημα της σημερινής παρουσίασης βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Έχει τίτλο «Τόκιο, Η Επιστροφή», είναι το τρίτο μέρος της «Τριλογίας του Τόκιο» (τα άλλα δύο είναι τα «Τόκιο Έτος Μηδέν» και «Κατεχόμενη Πόλη»), αλλά διαβάζεται αυτοτελώς. Ο βρετανός συγγραφέας Ντ. Πις, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, δίνει μέσα από αυτό τη ζοφερή εικόνα της μεταπολεμικής Ιαπωνίας, όταν η χώρα προσπαθούσε να ανακάμψει από τις ολέθριες συνέπειες του Β! Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και να αποδεχτεί τη ντροπιαστική –για την σκληρά μιλιταριστική κι εθνικιστική ιαπωνική νοοτροπία- αμερικανική κατοχή. Το 1945, μετά την συντριπτική ήττα που υπέστη από τον Κόκκινο Στρατό στη Μαντζουρία και τις αμερικανικές ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η Ιαπωνία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Αυτό οδήγησε σε αμερικανική παρουσία και  διοίκηση σε όλες της βαθμίδες του κράτους, που διήρκησε μέχρι το 1952, όταν με τη Συνθήκη του Σαν Φρανσίσκο, η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της.

     Τον Ιούλιο του 1949, εξαφανίζεται την ώρα που πηγαίνει στο γραφείο του, ο Σαντανόρι Σιμογιάμα, πρόεδρος των Εθνικών Σιδηροδρόμων Ιαπωνίας, ο οποίος στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της εταιρείας, έχει αποφασίσει την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Χάρι Σουίνι της αμερικανικής Διεύθυνση Δημόσιας Ασφάλειας. Οι εντολές που λαμβάνει για την κατεύθυνση της έρευνας είναι σαφείς. «Να λάβετε ως δεδομένο ότι ο Σιμογιάμα απήχθη, είτε από σιδηροδρομικούς υπαλλήλους είτε από συνδικαλιστές είτε από κομμουνιστές ή από κάποιο συνδυασμό των παραπάνω, και ότι κρατείται ενάντια στη θέλησή του σε άγνωστη τοποθεσία, και να διεξάγετε την έρευνα σας αναλόγως έως ότου λάβετε διαφορετική εντολή».

     Λίγες ώρες αργότερα, η υπόθεση παίρνει μια ακόμη πιο δραματική τροπή. «Λίγο μετά τα μεσάνυχτα το ακρωτηριασμένο και μερικώς διαμελισμένο πτώμα του Σαντανόρι Σιμογιάμα εντοπίστηκε κοντά σε μια σιδηροδρομική γέφυρα […] Υπάλληλοι των Εθνικών Σιδηροδρόμων αναγνώρισαν το πτώμα περί τις τρείς το πρωί μέσω ενός σιδηροδρομικού πάσου, μιας επαγγελματικής κάρτας και άλλων εγγράφων που βρέθηκαν πάνω του […] Οι προκαταρκτικές έρευνες δείχνουν ότι το σώμα του Σιμογιάμα παρασύρθηκε από τρένο αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί προς το παρόν ότι αυτή ήταν η αιτία του θανάτου».

     Όταν ο επιθεωρητής Σουίνι αρχίζει να εμβαθύνει στις έρευνές, θα ανακαλύψει ότι η υπόθεση είναι πολυπλόκαμη και ότι πολλοί και ισχυροί παράγοντες προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν, εξυπηρετώντας ο καθένας τους δικούς του σκοπούς κι επιδιώξεις!

     Η υπόθεση Σιμογιάμα, παραμένει ανεξιχνίαστη μέχρι και σήμερα. Ο αντίκτυπος που είχε στην ιαπωνική κοινωνία, υπήρξε ανάλογος αυτού που είχε για τους αμερικανούς η δολοφονία του Κένεντι. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα και πολλοί ακόμη και σήμερα αναλαμβάνουν να την ερευνήσουν. Αλλά είναι και μια υπόθεση που επηρέασε κι επηρεάζει βαθιά όσους ασχοληθούν με αυτή «…μια υπόθεση μπορεί να βυθίσει τα δόντια στη σάρκα ενός ανθρώπου. Μόνο που η συγκεκριμένη υπόθεση διαφέρει. Ναι, βυθίζει τα δόντια της στη σάρκα σου, αλλά μετά σου ρουφάει και το αίμα μέχρι τελευταίας ρανίδας, σε κάνει να μη βλέπεις καθαρά, σου κλέβει τις αισθήσεις και τη λογική σου».

     Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, που το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον ο ξεχωριστός και ιδιαίτερος τρόπος γραφής του Ντ. Πις.        

ΔΙΑΣΤΑΥΡΟΥΜΕΝΑ ΠΥΡΑ

WILBUR SMITH/DAVID CHURCHILL
Μετάφραση ΝΙΚΟΣ ΙΒΡΑΗΝΙΑΣ
Εκδόσεις BELL
Σελ. 342, Ιούλιος 2025

      Ο Γ. Σμιθ (1933-2021), στη διάρκεια της συγγραφικής του πορείας, έγραψε περισσότερα από πενήντα μυθιστορήματα, που μεταφράστηκαν σε είκοσι έξι γλώσσες και πούλησαν εκατόν τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα. Ακόμη, άφησε αρκετά ανολοκλήρωτα έργα, τα οποία η σύζυγος και οι συνεργάτες του, αναθέτουν σε άλλους συγγραφείς να τα ολοκληρώσουν, στηριζόμενοι στις αναλυτικές σημειώσεις του. Ένα από αυτά, είναι και το «Διασταυρούμενα Πυρά» που παρουσιάζω σήμερα, το οποίο ανέλαβε να ολοκληρώσει βασισμένος στις οδηγίες του Σμιθ, ο Ντ. Τσόρτσιλ!!

     Στη διάρκεια του Β! παγκοσμίου πολέμου, ο Γ. Τσόρτσιλ είχε την ιδέα να δημιουργηθεί η ομάδα Επιχειρήσεων Ειδικών Αποστολών. Η ομάδα, που τα ίδια τα μέλη της ονόμαζαν με το συνθηματικό Baker street, αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες που μετά από εξειδικευμένη σκληρή εκπαίδευση, μετέβαιναν σε κατακτημένες χώρες και είτε μόνοι είτε σε συνεργασία με τοπικές αντιστασιακές οργανώσεις, έκαναν καταστροφικά σαμποτάζ σε υποδομές (αεροδρόμια, σιδηροδρομικές γραμμές, τηλεφωνικά δίκτυα κλπ) που ήταν απαραίτητες για την πολεμική μηχανή των Ναζί. Την ομάδα αυτή, παρά το ότι ήταν πρωθυπουργικό δημιούργημα και είχε ήδη σημειώσει εντυπωσιακές επιτυχίες, δεν έβλεπαν με ευνοϊκή διάθεση οι στρατιωτικοί κι έκαναν ότι μπορούσαν για να διακόψουν τη δράση της και να την διαλύσουν.

     Το 1943, η πορεία του πολέμου δείχνει να αλλάζει. Οι Ρώσοι νίκησαν στην πολύνεκρη μάχη του Στάλινγκραντ κι ετοιμάζονται να ξεχυθούν στην ανατολική Ευρώπη με τελικό στόχο το Βερολίνο! Τώρα πρέπει και οι Σύμμαχοι να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί και να εισβάλλουν στη Γαλλία, δημιουργώντας ένα νέο μέτωπο. Ο Άγγλος πρωθυπουργός, συνοδευόμενος από αρκετούς αξιωματικούς του στρατού, επιβιβάζεται με μυστικότητα στο υπερωκεάνιο Queen Mary, για να μεταβεί στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες με τον πρόεδρο Ρούσβελτ και το επιτελείο του.

     Η διοίκηση της ομάδας ΕΕΑ, βλέπει σε αυτό το ταξίδι μια μοναδική ευκαιρία. Βάζουν στο ίδιο πλοίο την πράκτορα Σάφρον Κόρτνεϊ ώστε να συνοδέψει τον πρωθυπουργό και να έρθει σε επαφή με Αμερικανούς στρατιωτικούς και πολιτικούς, τους οποίους θα αναλάβει να πείσει για την χρησιμότητα της ομάδας και των δράσεων της στην επικείμενη εισβολή, ώστε να «προστατέψουν» την ΕΕΑ από την αρνητικότητα των βρετανών στρατιωτικών. Παράλληλα θα προσπαθήσει να διαπιστώσει αν ευσταθούν οι υποψίες (που όμως δεν ενστερνίζονται πολλοί) για την ύπαρξη πληροφοριοδότη των Γερμανών στην πρεσβεία! «Πιστεύω ότι στη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον υπάρχει ένας

κατάσκοπος που δουλεύει για τους Γερμανούς.

Και μέσα στις επόμενες τρεις βδομάδες, ο κύριος Τσόρτσιλ και ο Πρόεδρος Ρούσβελτ, μαζί με τους σχεδιαστές στρατηγικής, θα καθορίσουν μεταξύ άλλων, την πορεία του πολέμου στην Ευρώπη για το διάστημα των επόμενων δώδεκα έως δεκαοχτώ μηνών […] Και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προσφέρουμε στους Γερμανούς όλες τις σχετικές πληροφορίες στο πιάτο». Ακόμη, το ταξίδι αυτό, θα δώσει την ευκαιρία στην νεαρή, ικανότατη και όμορφη πράκτορα να ηρεμήσει και να ξεπεράσει την το άγχος και το στρες που της δημιούργησε η προηγούμενη αποστολή της σε Βέλγιο κι Ολλανδία, στην διάρκεια της οποίας κινδύνεψε σοβαρά να συλληφθεί. 

     Θα καταφέρει η Κόρτνεϊ να επιβεβαιώσει όσα λέγονται για τις ικανότητές της ή η ψυχολογική της επιβάρυνση από το πρόσφατο παρελθόν θα της δημιουργήσει αξεπέραστα προβλήματα;

     Το «Διασταυρούμενα Πυρά», είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θρίλερ κατασκοπίας. Κρυμμένα μυστικά, ίντριγκες, σκηνές κινηματογραφικής δράσης και καλοδουλεμένοι χαρακτήρες, δημιουργούν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα.

ΑΝΗΣΥΧΕΣ ΤΙΓΡΕΙΣ

MICK HERRON
Μετάφραση ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΚΥΡΗΣ
Εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ
Σελ. 406, Μάιος 2025

      Ο βρετανός συγγραφέας Μ. Χέρον, ξεκίνησε το 2008, να γράφει τη σειρά βιβλίων κατασκοπίας Slough House. Η σειρά αποτελείται από οκτώ βιβλία. Στα πρώτα από αυτά βασίστηκε η τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί ο Gary Oldman. Στα ελληνικά έχουν μέχρι τώρα μεταφραστεί τρία. Το «Ανήσυχες Τίγρεις» που παρουσιάζω σήμερα, καθώς και τα «Κουτσά Άλογα» και «Ψόφιοι Κοριοί».

     Η υπηρεσία που είναι γνωστή ως ΜΙ5 (Military Intelligence, section 5), έχει κύρια αποστολή της, την ασφάλεια του Ηνωμένου Βασιλείου, από εσωτερικούς κινδύνους. Οι υπηρεσίες της στεγάζονται στην περιοχή του Ρίτζενς Παρκ. Υπάρχει όμως κι ένα παράρτημα σε κάποια άλλη, πιο απόμερη περιοχή. «…ένα ετοιμόρροπο συγκρότημα γραφείων», που είναι γνωστό ως Οικία Σλάου, τα δωμάτια της οποίας «…σφύζουν από οργή, αφρίζουν από απογοήτευση και κάμποση χολή, ταράζονται από την αγωνία της επιβεβλημένης αδράνειας». Κι αυτό, επειδή εδώ μετατίθενται όσοι πράκτορες, λόγω λανθασμένων χειρισμών κι επιλογών τους, αποτυγχάνουν σε κάποια επιχείρηση. Έχουν χαρακτηριστεί «κουτσά άλογα» και η θέση τους είναι σε αυτή την υπηρεσία-ψυγείο. Χωρίς προοπτική επιστροφής. Για να μην κάθονται άπραγοι, η ηγεσία της ΜΙ5, έχει επινοήσει κάποια ανούσια δουλειά, που μοιάζει περισσότερο με αγγαρεία, «…η οποία συνίσταται στην επεξεργασία ατελείωτων πληροφοριών, ανεπεξέργαστων δεδομένων ελάχιστα διακριτών από ένα χάος διάσπαρτων γραμμάτων του αλφαβήτου, πασπαλισμένων με τυχαίους αριθμούς. Υπάρχει η αίσθηση ότι οι διαχειριστικές δουλειές ενός δαίμονα των καταγραφών έχουν αποσπαστεί και έχουν μεταφερθεί στους ενοίκους του κτιρίου. Έχουν μετατραπεί σε βαρετές αγγαρείες που αναμένεται από εκείνους να τις εκτελούν αέναα, αδιάκοπα, ενώ, αν δεν το κάνουν, θα καταλήξουν κάπου ακόμα πιο σκοτεινά-με άλλα λόγια, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».

     Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι φανερό ότι κανείς δεν θα είχε κανένα όφελος από την απαγωγή ενός «κουτσού αλόγου». Να όμως που αυτό συμβαίνει! Το θύμα της απαγωγής, είναι η Κάθριν Στάντις «…μια μεσήλικη γυναίκα που δεν υπήρξε ποτέ πράκτορας, μια αλκοολική σε απεξάρτηση και γραμματέας ενός αλκοολικού που εξακολουθούσε να τα τσούζει. Για ποιο λόγο την ήθελαν, έτσι κι αλλιώς; Και ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι;».

     Ο προϊστάμενός της, ο Τζάκσον Λαμπ, μπορεί να τους κάνει τη ζωή όσο πιο δύσκολη γίνεται, να τους φέρεται με τον χειρότερο τρόπο και άμετρη αγένεια, δεν θα αφήσει όμως ένα από τα "κουτσά άλογά" του, στην τύχη του…

     Το «Ανήσυχες Τίγρεις», είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, που απεικονίζει με τον πιο ιδανικό τρόπο, τα πισώπλατα μαχαιρώματα που αποτελούν πάγια τακτική στα υψηλά κλιμάκια αλλά και την πολιτική ηγεσία της ΜΙ5, (όπως και κάθε παρόμοιας υπηρεσίας), μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία, που έχει όλα τα στοιχεία ενός μυθιστορήματος δράσης, κι επιπλέον είναι γραμμένο με σαρκασμό και φλεγματικό αγγλικό χιούμορ!  

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

ARNE DAHL/ JONAS MOSTROM
Μετάφραση ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελ. 491, Ιούνιος 2025

          Το μυθιστόρημα «Ο Δημιουργός», είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους  συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας της Σουηδίας: του Άρνε Νταλ και του Γιούνας Μοστρόμ.

     Ο Τομ Μποργ, είναι συγγραφέας και ακτιβιστής για θέματα περιβάλλοντος. Θεωρείται ως «ο κορυφαίος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων της Σουηδίας». Έχει γράψει μια σειρά μυθιστορημάτων με κεντρικό χαρακτήρα τον ντετέκτιβ Νικ Καστίγιο που έχει γνωρίσει πολύ μεγάλη επιτυχία. Ειδικά το τελευταίο με τίτλο «Big Bang Blues», έχει γυριστεί και ταινία. Από τότε που κυκλοφόρησε όμως-πριν τρία χρόνια-ο Μποργ δεν έχει γράψει τίποτα. Έχει μπλοκάρει και η έμπνευσή του δείχνει να έχει ατονήσει.

     Ήθελε να γράψει κάτι για να κάνει τον κόσμο να πάρει στα σοβαρά την κλιματική κρίση, αλλά το μόνο που έχει καταφέρει είναι ένα πολύ ολιγόλογο προσχέδιο για ένα μυθιστόρημα, το οποίο ξεκινά με την δολοφονία του υπουργού Περιβάλλοντος στο τζακούζι ενός στριπ κλαμπ. Προσπαθεί να επεκτείνει και να αναπτύξει την ιδέα του, τα αποτελέσματα όμως είναι απογοητευτικά «…τώρα που για πρώτη φορά ήθελε να γράψει κάτι που θα επηρέαζε βαθιά τους ανθρώπους, είχε καταλαγιάσει εντελώς ο άνεμος της δημιουργίας».

     Ένα βράδυ, στην παρουσίαση της επετειακής-συλλεκτικής έκδοσης του «Big Bang Blues», γνώρισε μια κοπέλα, η οποία έμοιαζε με μία από τις ηρωίδες του βιβλίου. Του συστήθηκε ως Νικόλ Λιντ και είπε «Σπουδάζω συγκριτική λογοτεχνία και γράφω μια πτυχιακή εργασία για το συγγραφικό σου έργο. Νιώθω πραγματικά ενθουσιασμένη που σε συναντώ» και τον κάλεσε στο ημι-νόμιμο Κλαμπ Ζενίτ 69, στο οποίο εργαζόταν για να χρηματοδοτεί τις σπουδές της. Ο Μποργ αποδέχθηκε την πρόσκληση, αλλά ήταν μια από τις πιο λάθος αποφάσεις που πήρε στη ζωή του. Γιατί έγινε μάρτυρας ενός φόνου που αντιγράφει αυτόν που περιγράφει στην περίληψη του νέου του βιβλίου! «…είχε γίνει αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου για τον οποίο θα τον κατηγορούσαν από στιγμή σε στιγμή […] Κάποιος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είχε διαθέσει τη σύνοψη του σ’ ένα δίκτυο μυστηριώδες και αδίστακτο […] το γεγονός ότι το καινούργιο έργο του, έστω και γεννημένο μέσα από κολοβωμένες προσπάθειες, γινόταν πραγματικότητα ήταν κάτι που δεν μπορούσε να χωνέψει. Εκείνο το τόσο σαφές όριο ανάμεσα σε πραγματικότητα και μυθοπλασία είχε εξαλειφθεί». Ο Μποργ βρίσκεται κατηγορούμενος και πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του. Στην προσπάθειά του αυτή, θα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο…

     Το «Ο Δημιουργός», είναι το πρώτο βιβλίο μιας σειράς από ένα συγγραφικό δίδυμο που εκπροσωπεί επάξια την σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία. Ένα μοναδικό θρίλερ γεμάτο ένταση, καθηλωτικές σκηνές δράσης, ανατροπές ευφυούς σύλληψης, μαύρο χιούμορ και μια σειρά από εξαιρετικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες!

ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

GEORGE WALLACE
Μετάφραση ΞΑΝΘΗ ΧΟΝΔΡΟΥ ΧΙΛΛ
Εκδόσεις ΑΝΑΛΕΚΤΟ
Σελ. 69, Σεπτέμβριος 2025

      Η σειρά Μικρή Βιβλιοθήκη Ποίησης των εκδόσεων Ανάλεκτο, εμπλουτίζεται διαρκώς με ενδιαφέρουσες συλλογές. Το τελευταίο μάλιστα «απόκτημα», είναι δίγλωσσο!

     Πρόκειται για την συλλογή «Λοιπόν Αυτή Είναι Η Αντιόχεια» που περιλαμβάνει 18 ποιήματα του Αμερικανού – ελληνικής καταγωγής – George Wallace (Γιώργος Βλάχος).

     Η ποιήτρια Ξ. Χονδρού Χιλλ, που μετέφρασε τα ποιήματα, γράφει στον πρόλογο «Η ποιητική αυτή συλλογή περιηγείται μέσα από 18 ποιήματα τα σύνορα του σώματος και του χρόνου συνομιλώντας με μύθους της αρχαιότητας, με την πρόσφατη ιστορία και παραδοσιακή κληρονομιά, τόσο της μουσικής, όσο και της ποίησης, με έρωτες, θεούς, εκστρατείες, τραύματα και αναμνήσεις».

     Τα ποιήματα παρατίθενται τόσο στο πρωτότυπο, δηλ. στην αγγλική γλώσσα και φυσικά μεταφρασμένα στα ελληνικά. Στο βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας, η Ξ. Χονδρού Χιλλ, έφερε σε πέρας με επιτυχία, τη δύσκολη αποστολή της απόδοσης της ποίησης σε γλώσσα διαφορετική του πρωτοτύπου, που είναι μια από τις πιο επίπονες και κοπιαστικές μεταφραστικές εργασίες.

     Δείγμα γραφής:

 ΘΕΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Τις βλέπω στον δρόμο, τις βλέπω στην πλατεία

τις βλέπω στο μετρό, να λικνίζονται όλη νύχτα

με τα ψηλά τακούνια και τα τέλεια μαλλιά τους

θεές της νύχτας, θεές της νύχτας,

σε έναν κόσμο που ποτέ δεν γνώρισα,

σε έναν κόσμο που ποτέ δεν θα μπω

Τις βλέπω από το παράθυρό μας,

Τρεις ορόφους πάνω απ’ τον κόσμο,

θεές της νύχτας, όμορφες και τέλειες,

εύκολες και άδειες όπως η αμαρτία,

κι ο άντρας που αγαπώ που αγαπώ έχει δηλώσει

και πάλι ελεύθερος, ναι, ελεύθερος,

τραγουδάει το τραγούδι της ελευθερίας του,

στηριγμένος στο περβάζι,

και το τραγούδι των θεών της νύχτας,

σειρήνες, επιφάνειες κάτω απ’ το φεγγάρι της Αθήνας

η καρδιά του σε τόπο μακρινό

η καρδιά του σε τόπο μακρινό

κι η δική μου καρδιά αδύναμα και γρήγορα χτυπά

τυφλή απ’ το να κοιτά και να περιμένει

     δεν υπάρχουν θεές της νύχτας

     δεν υπάρχουν θεές της νύχτας, λέω

Τις βλέπω στον δρόμο, τις βλέπω στην πλατεία

τις βλέπω στο μετρό, να λικνίζονται όλη νύχτα

με τα ψηλά τακούνια τους, θεές της νύχτας, θεές της νύχτας,

σε έναν κόσμο που ποτέ δεν γνώρισα,

σε έναν κόσμο που ποτέ μου δεν θα μπω

 

Ο άντρας που αγαπώ είναι και πάλι ελεύθερος-

ο άντρας που αγαπώ τραγουδάει το τραγούδι της ελευθερίας του

 

     Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, υπάρχουν QR codes που παραπέμπουν σε διάφορες πλατφόρμες μουσικής, όπου υπάρχει το άλμπουμ So This Is Antioch που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και περιλαμβάνει μελοποιημένους στίχους της ποιητικής συλλογής.

     Παρουσίαση του βιβλίου, θα γίνει το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025, στα πλαίσια του 4^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης «Ο Αριστοτέλης και ο κόσμος», στις 6.00 μ.μ. στην αίθουσα ΒΕΤΛΑΝΣ του Πολυχώρου Πολιτισμού Χρ. Λαναράς στη Νάουσα. Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Ξανθή Χονδρού Χιλλ (μεταφράστρια, ποιήτρια), Γεωργία Μακρογιώργου (συγγραφέας, ποιήτρια), Σοφία Στάμκου (μουσικός). Θα προλογίσει ο Άκις Θωμαϊδης (εκδότης).