ΑΛΗΘΕΙΑ

PETER TEMPLE

Μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΤΣΟΣ

Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

Σελ. 435, Νοέμβριος 2014

     Το μυθιστόρημα «Αλήθεια», ανήκει στα αστυνομικά βιβλία που μου αρέσει να διαβάζω, αφού είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αστυνομική ιστορία.

     Ξεκινά-όπως κάθε αστυνομικό που... σέβεται τον εαυτό του-με την ανακάλυψη ενός εγκλήματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφορά την εύρεση σε πολυτελές συγκρότημα κατοικιών της Μελβούρνης, του πτώματος μιας νεαρής κοπέλας. «Ήταν ξαπλωμένη πάνω στον σάκο διακομιδής σε στάση ανάπαυσης γιόγκα-τα πόδια σε διάσταση, οι παλάμες προς τα πάνω, τα νύχια των ποδιών βαμμένα κατακόκκινα, μακριά πόδια, αραιές τρίχες εφηβαίου, μικρά στήθη». Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται για ανθρωποκτονία. Τις έρευνες αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Στίβεν Βιλάνι, επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Αλλά οι υποθέσεις που ανακύπτουν δεν σταματούν εδώ. Ο Βιλάνι και οι άνθρωποί του, έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά και μια νέα πρόκληση.

     Αν είχαμε μπροστά μας μια απλή αστυνομική ιστορία, η παρουσίαση θα μπορούσε να σταματήσει εδώ. Όμως όπως γράφω και πιο πάνω, αυτό το μυθιστόρημα είναι κάτι περισσότερο. Κι αυτό το παραπάνω έχει να κάνει με τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας και των παθών του βίου του επιθεωρητή. Ο οποίος εκτός από τα προβλήματα που του θέτουν με τη δράση τους οι εγκληματίες της Μελβούρνης, έχει να αντιμετωπίσει και τα προσωπικά του. Να καταφέρει να βρει την ισορροπία, χωρίς να του στρίψει. Έχει μόλις χωρίσει με τη γυναίκα του. Η μικρή του κόρη γυρνά με κακές παρέες κι έχει φύγει από το σπίτι και νιώθει ένοχος γι’ αυτό. Ο πατέρας του ζει σε ένα αγρόκτημα που κινδυνεύει από τις πυρκαγιές που μαίνονται σε κοντινές περιοχές, αλλά αρνείται να μετακινηθεί σε ασφαλέστερο σημείο. Ο Βιλάνι με τον πατέρα του έχει και άλλα «θέματα». Που αφορούν τον τρόπο που τον μεγάλωσε. Επειδή τον όρισε προστάτη των μικρότερων αδελφών του, όσο αυτός έλειπε στα δρομολόγια που έκανε με τη νταλίκα του. Τα παιδιά ήταν ορφανά από μητέρα και παρά το γεγονός ότι ο Στίβεν τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο, δεν ένιωσε ποτέ το πατρικό χάδι και δεν άκουσε ούτε μια κουβέντα επιδοκιμασίας. Κοντά σ’ αυτά, έχει και ηθικά προβλήματα. Η προοπτική  ανέλιξής του σε υψηλά κλιμάκια της αστυνομίας, τον αναγκάζει να έχει επαφές με την οικονομική ελίτ της Μελβούρνης, κάτι που δεν το θέλει καθόλου. Γιατί υποψιάζεται ότι αυτές οι επαφές δεν θα του βγουν σε καλό και ίσως να τον αναγκάσουν να υποκύψει σε πιέσεις ώστε να είναι πιο “χαλαρός” στην εκτέλεση των καθηκόντων του, όταν σε κάποιες υποθέσεις εμπλέκονται μέλη αυτής της ελίτ.

     Ο Βιλάνι λοιπόν, έχει να παλέψει με πολλούς εχθρούς. Εξωτερικούς και εσωτερικούς. Ο Τεμπλ, περιγράφει με μοναδική διεισδυτικότητα τις εσωτερικές διαδρομές του επιθεωρητή, χωρίς να παραλείπει να κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη με την εξέλιξη των υποθέσεων που αναλαμβάνει να λύσει ο ήρωας του με τους συνεργάτες του. Μια επισήμανση μόνο προς τους αναγνώστες του βιβλίου. Λίγη προσοχή στα ονόματα και τα υποκοριστικά των χαρακτήρων του βιβλίου, αφού είναι πολλοί και μπορεί να τον μπερδέψουν.