ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ
Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Σελ.276, Νοέμβριος 2022

      Την Φ. Λαπατά, την έχουμε γνωρίσει ως συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων, τα οποία εμπνέεται από πρόσωπα ή γεγονότα, που προκάλεσαν συζητήσεις, την εποχή που διαδραματίσθηκαν. Με τη συγγραφική της δεινότητα, τα μεταπλάθει λογοτεχνικά, αλλά και πολλές φορές φωτίζει άγνωστες πτυχές, χάρη στην ενδελεχή έρευνα που πραγματοποιεί.

     Το μυθιστόρημά της «Επικίνδυνες Λέξεις» όμως, είναι διαφορετικό. Είναι το μόνο μη ιστορικό της μυθιστόρημα και επανακυκλοφορεί δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση (2007). Ωστόσο, παραμένει εντυπωσιακά «φρέσκο» και εξίσου επίκαιρο σα να γράφτηκε τώρα.

     Οι δίδυμες Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου μεγαλώνουν στο τετραώροφο οίκημα της οικογένειας επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μαζί με τον καρδιοχειρουργό πατέρα τους Αλέξανδρο, την μητέρα τους Ζαϊρα και την γιαγιά τους Αμαλία. Είναι όμοιες σαν δύο σταγόνες νερό. Τόσο που τους αρέσει να κάνουν «φάρσες» στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, σχετικά με το ποια είναι ποια! Είναι όμως εντελώς διαφορετικές στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα. «Όλη η επιτυχία της φάρσας βρισκόταν στην έκφραση. Εγώ έπαιρνα κακιωμένη και ειρωνική έκφραση, όπως η αδερφή μου, η οποία ήταν μόνιμα θυμωμένη με κάτι ή κάποιους. Η Αταλάντη έπαιρνε τη δική μου έκφραση, γλυκιά και καλόβολη, καθώς ήμουν συνεχώς έτοιμη να ευχαριστήσω τους πάντες σε βάρος της δικής μου θέλησης […] Ήμασταν ολόιδιες εξωτερικά, σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά ως χαρακτήρες ήμασταν η μέρα με την νύχτα. Μέρα εγώ, νύχτα η Αταλάντη. Η καλή κόρη εγώ, η προβληματική η Αταλάντη…».

     Αφηγούνται την ιστορία της οικογένειας Κορωναίου, εναλλάξ από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. «Η ιστορία της οικογένειάς μας είναι πολύπλοκη και θεαματική σαν εικονογραφημένη Παλαιά Διαθήκη. Και τη συγκρίνω με την Παλαιά Διαθήκη διότι μέσα στις σελίδες της και εις το όνομα ενός Θεού τιμωρού κι εκδικητικού παρελαύνουν τα μύρια όσα και ακατανόμαστα και ασυγχώρητα […] Πάθη, μίση, έρωτες, δολοφονίες και άλλα ενδιαφέροντα και συναρπαστικά […] Οι διάφορες ιστορίες της οικογένειάς μας είναι σαν ανθολογία από εξωτικά διηγήματα σε πολυτελή έκδοση με σκληρό εξώφυλλο».   

     Κυρίως όμως αφηγούνται τις μεταξύ τους σχέσεις, που πολύ απέχουν από το να είναι σχέσεις αδελφικής αγάπης. Ούτε καν αμοιβαίας ανοχής. Τις χωρίζει άβυσσος. «Στην αρχή όταν ήμασταν μικρές μαλώναμε για τους πιο ασήμαντους λόγους. Συχνά μαλλιοτραβιόμασταν και δερνόμασταν. Αργότερα η φαγωμάρα μας σοβάρεψε και είχαν σημαδέψει γεγονότα, αφήνοντας εποχή στην οικογένεια […] Είχαμε κάνει τους καυγάδες μας επιστήμη».

     Το μυθιστόρημα «Επικίνδυνες Λέξεις» είναι εξαιρετικό. Η εναλλασσόμενη αφήγηση των δύο κοριτσιών και των αντιθέσεών τους, είναι συγκλονιστική. Ξεχειλίζει από συναισθήματα. Θετικά και αρνητικά. Κι ο αναγνώστης μένει άφωνος να παρακολουθεί την αναπάντεχη εξέλιξη της ιστορίας, όπως την αφηγούνται η Μυρσίνη και η Αταλάντη, δίνοντας η κάθε μία τη δική της οπτική.