ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

 

    Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με δύο διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Τα Νέα». Είναι πτυχιούχος φιλολογίας του Πανεπιστήμιου του Στρασβούργου. Σπούδασε κινηματογράφο στο ίδιο Πανεπιστήμιο και δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί στη Γαλλία και τη Βόρεια Μακεδονία. Έργα του: «Ραμόν» (Κέδρος, 1998-Πατάκης, 2019). «Σπασμένα Ελληνικά» (Κέδρος, 2001), «Ανεξιχνίαστη Ψυχή» (Πατάκης, 2002), «Η Μπλε  Ώρα» (Πατάκης, 2005), «Ραγδαία Επιδείνωση» (Πατάκης, 2008), «Δεν Την Αγαπάω Πια» (Πατάκης, 2010), «Ζούμε Τις Τελευταίες Μας Μέρες» (Πατάκης, 2013), «Αίτημα Φιλίας» (Πατάκης, 2015), «Παραφροσύνη» (Πατάκης, 2017), «Ο Κύριος Τέλειος» (Πατάκης, 2021). «Τρότζαν» (Πατάκης, 2023). Συμμετοχές σε συλλογικά έργα: «Έρωτας Σε Πρώτο Πρόσωπο» (Κέδρος, 1997), «Ημερολόγια» (Μίνωας, 2003), «8 Διηγήματα» (Μεταίχμιο, 2003), «Το Χρονικό Του Κέδρου» (Κέδρος, 2004), «Το Λιμάνι Της Ζωής» (Εμπειρία, 2007), «Άγονη Γραμμή» (Athens Voice, 2008), «Η Έντεκάδα» (Μπαρτζουλιάνος, 2010), «Παίγνια» (Futura, 2011), «Τέλος Καλό, Όλα Καλά», (Καστανιώτης, 2012), «Στον Ίσκιο Του Βασιλιά» (Κλειδάριθμος, 2017), «7 Αναζητήσεις», (Κάπα, 2020). 

     Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Τρότζαν»;

     -Η αρχική ιδέα ήρθε στο μυαλό μου σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο το 2002. Χάζευα στην αγγλική τηλεόραση και έπεσα πάνω σε μια μίνι σειρά όπου στο κοντινό μέλλον ένα απολυταρχικό καθεστώς είχε απαγορεύσει τη σοκολάτα για λόγους πειθάρχησης του λαού. Η ιδέα αυτή στριφογύριζε στο μυαλό μου για χρόνια, με τον καλπασμό της πολιτικής ορθότητας την τελευταία δεκαετία έγινε πιο συγκεκριμένη και οι εξωφρενικοί περιορισμοί την εποχή του κόβιντ οδήγησαν στο Τρότζαν.

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

     -Δεν είμαι υπέρ της “διδακτικής” τέχνης. Συγγραφέας είμαι, δεν κουνάω το δάχτυλο στον κόσμο. Η αλήθεια όμως είναι πως μέσα από το συγκεκριμένο μυθιστόρημα θέλησα να στηλιτεύσω αυτή τη νέα σκοτεινή εποχή που ανατέλλει στο όνομα δήθεν της προόδου και της ασφάλειας.

     Στην διάρκεια της σύγχρονης Ιστορίας, εμφανίστηκαν πολλά ανελεύθερα καθεστώτα, τα οποία αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν λόγω εσωτερικών αντιφάσεων ή αντίστασης-αντίδρασης. Το καθεστώς που περιγράφετε στο μυθιστόρημά σας, θα είχε μια αντίστοιχη πορεία;

     -Το συγκεκριμένο καθεστώς είναι από πολλές απόψεις πιο επικίνδυνο από αντίστοιχα που συναντήσαμε στο παρελθόν γιατί πρεσβεύει έναν νέο συντηρητισμό. Ένα συντηρητισμό με “προοδευτικό” πρόσωπο. Για να το θέσω αλλιώς, παλιά οι συντηρητικοί ήταν απέναντί μας. Είχαμε χώρο να ελιχθούμε. Τώρα μας έχουν περικυκλώσει.

     Θεωρείτε ότι η υιοθέτηση των «προσταγμάτων» της «πολιτικής ορθότητας» μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολές;

     -Μα ήδη τις βλέπουμε αυτές τις υπερβολές. Έργα όλων των τεχνών λογοκρίνονται ή και απαγορεύονται, ο έρωτας και το χιούμορ ποινικοποιούνται, πλέον φοβάσαι να μιλήσεις γιατί ένα κόμμα λάθος να βάλεις κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου- ακόμα και να καταλήξεις στη φυλακή.

     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     -Σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι.

     Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;

     -Από μόνη της, όχι.

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

     -Μέχρι τα 26 μου δεν είχα γράψει ουσιαστικά τίποτα ούτε φανταζόμουν πως θα το έκανα ποτέ. Τότε πέρασα μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου και ξαφνικά, μέσα σε τρεις μέρες, έγραψα ένα διήγημα. Μετά από λίγο καιρό το δίηγημα αυτό δημοσιεύτηκε στα Νέα και κάπως έτσι ξεκίνησε ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς.

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     -Απίστευτα. Ήταν Νοέμβριος του 1998, ήμουν φοιτητής στο Λονδίνο και οι γονείς μου, μου έστειλαν με κούριερ το πρώτο μου μυθιστόρημα, το Ραμόν.

      Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     -Δεν το σκέφτομαι ποτέ. Ίσως παύουν να υπάρχουν. Αν και με το Τρότζαν αυτό ίσως αλλάξει.

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     -Τα βιβλία μου είναι γεμάτα από συναισθήματα που έχω βιώσει προσωπικά.

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     -Όλοι οι κεντρικοί μου ήρωες μου μοιάζουν σε κάτι. Κανένας όμως δεν είμαι εγώ.

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     -Παλιότερα η μητέρα μου. Τα τελευταία χρόνια η εκάστοτε κοπέλα μου (αν έχω).

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     -Εκείνος που είναι πραγματικός φαν μου!

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     - Η συγγραφή είναι μια μορφή ψυχανάλυσης. Έχω ανακαλύψει πλευρές μου που δεν φανταζόμουν πως υπήρχαν.

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     -Όχι. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     -Πολύ. Και χαίρομαι αφάνταστα όταν μου λένε πως μέσα στα γραπτά μου ανακάλυψαν κάτι που έχουν οι ίδιοι βιώσει.

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     -Ναι. πχ. κάποτε σε μια παρουσίαση αυτός που με παρουσίαζε είπε πως το όνομα Ραμόν αποτελεί αναγραμματισμό της λέξης “νόρμα”. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αλλά ταιριάζει απίστευτα στο εν λόγω βιβλίο.

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     -Θεωρώ πως πιο πολύ με έχει επηρεάσει ο κινηματογράφος καθώς και τα προσωπικά μου βιώματα. Σίγουρα όμως, ο Φλομπέρ και η “Αισθηματική αγωγή” του, η οποία έτυχε να βρεθεί στο πρόγραμμα των σπουδών μου στο Στρασβούργο, έπαιξε ένα ρόλο στον τρόπο που απεικονίζω τον έρωτα στα βιβλία μου.

      Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     -Είναι κάτι που συμβαίνει από μόνο του. Φυσικά. Αν δυσκολευόμουν δε θα έγραφα. Το γράψιμο για μένα είναι μια ανάγκη. Μια διέξοδος.

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     -Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει σίκουελ του Τρότζαν.

Σας ευχαριστώ πολύ!