ΑΜΑΛΙΑ

ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

Σελ. 520, Απρίλιος 2018

       Σε εντελώς διαφορετικό-θεματικά-ύφος κινείται σε σχέση με τα προηγούμενα, το νέο μυθιστόρημα του Σ. Πετρουλάκη με τίτλο «Αμαλία» που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες.

       Η ιστορία διαδραματίζεται στο σήμερα στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά η αρχή της βρίσκεται σαράντα χρόνια πριν σ’ ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας.

     H 17χρονη Αμαλία, όταν εξαφανίστηκε μυστηριωδώς η συνονόματη γιαγιά της, έμεινε χωρίς την προστασία της, σ’ ένα ζοφερό οικογενειακό περιβάλλον. Η γιαγιά ήταν γνωστή στο χωριό σαν «μάγισσα», αφού είχε «το χάρισμα να μπορεί να διακρίνει στοιχεία από το παρελθόν και το μέλλον κάποιου ανθρώπου» που όμως «ήταν και η μεγαλύτερη κατάρα που κουβαλούσε». Η γιαγιά περνούσε με τον τρόπο της τα μυστικά της τέχνης της στην εγγονή της από τότε που ήταν πολύ μικρή, μέχρι τη μέρα που εξαφανίστηκε. Αντιδρώντας στο «άρρωστο» οικογενειακό περιβάλλον και για να σώσει τον μικρό αδελφό της από τον παππού τους που τον κακοποιούσε σεξουαλικά, θα αναγκαστεί να καταφύγει στο φόνο. «Μια μέρα μπήκα στο δωμάτιο και μ’ έναν σιδερένιο λοστό του τσάκισα το κεφάλι. Ύστερα πήρα μερικά λεφτά και έφυγα». Στη συνέχεια για να κρυφτεί και ν’ αποφύγει τη σύλληψη, θα καταφύγει στην ανωνυμία της Αθήνας. Χωρίς ποτέ να πάψει ν’ αναρωτιέται τι συνέβη με τη γιαγιά της. «Πολλές σκέψεις βασάνιζαν την Αμαλία, μα εκείνη που τυραννούσε καθημερινά την ψυχή και το μυαλό της ήταν κυρίως μία. Τι να είχε απογίνει άραγε η γιαγιά της; Γιατί έφυγε και χάθηκε τόσο απρόσμενα και απροειδοποίητα; Σίγουρα κάποιοι κακό της είχε συμβεί. Ήταν βέβαιη γι’ αυτό. Αν είχε αποφασίσει να φύγει μακριά τους, θα της άφηνε κάποιο σημάδι, ένα στοιχείο, για να ψάξει αργότερα να τη βρει».

     Πολλά χρόνια αργότερα, ο διοικητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Αθήνας, Αριστείδης Καππαρός, έχει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ένας serial killer, εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα κορίτσια εφηβικής ηλικίας, αφήνοντας ως υπογραφή «την κάρτα ταρό με τον Πεντάκτινο Ιππότη». Ο δολοφόνος είναι μεθοδικός κι εξαιρετικά προσεκτικός κι έτσι δεν αφήνει αξιοποιήσιμα στοιχεία στα θύματά του ή στους χώρους όπου αφήνει τα πτώματα. Όσο περνούν οι μέρες χωρίς απτά αποτελέσματα, η πίεση εντείνεται. «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κοινή γνώμη πίεζαν αφόρητα για κάποια ανακοίνωση που θα γνωστοποιούσε μια θετική εξέλιξη στην έρευνα, ενώ ο αρχηγός της αστυνομίας με τον υπουργό ήταν σε ανοιχτή γραμμή για το θέμα των αποτρόπαιων εγκλημάτων». Ο Καππαρός βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Αφού κάθε μέρα καθυστέρησης, μπορεί να οδηγήσει μια ακόμη έφηβη στο θάνατο. Αλλά και η «τιμή» της υπηρεσίας της οποίας προΐσταται κινδυνεύει να τρωθεί από τη δράση του δολοφόνου των νεαρών κοριτσιών.  

     Το βιβλίο ακροβατεί επιδέξια ανάμεσα σε μια light εκδοχή της λογοτεχνίας του φανταστικού και το αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας κινεί τους ήρωες του και δομεί με τέτοιο τρόπο τον μύθο του βιβλίου του, που κάνει τον αναγνώστη να νομίζει ότι παρακολουθεί την εξέλιξη με συγκεκριμένο τρόπο, ενώ στην πραγματικότητα τα πράγματα κινούνται εντελώς διαφορετικά. Κάτι που θα αποκαλυφθεί στις τελευταίες σελίδες, όταν θα γίνει φανερό ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και η άποψη του αναγνώστη για κάποιους χαρακτήρες θα διαφοροποιηθεί. Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω κάτι πιο συγκεκριμένο, γιατί θα αποκαλύψω σημαντικά στοιχεία που πρέπει να μείνουν κρυφά για να μη χαθεί το σασπένς, που είναι από τα βασικά προσόντα του βιβλίου. Πρόκειται για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, με στιγμές έντονου σασπένς, πολλές φορές με κινηματογραφική ταχύτητα και που θα συναρπάσει τόσο τους φίλους της λογοτεχνίας του φανταστικού, όσο και τους φίλους της αστυνομικής λογοτεχνίας.