ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ/ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ
Εκδόσεις BOOKSTAGRAM
Σελ. 157, Μάρτιος 2025

      

     Κυκλοφόρησε χθες, 14 Μαρτίου 2025, η πολύ ενδιαφέρουσα νουβέλα «Αγαπημένη Μου Αδελφή». Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο από τους καλύτερους συγγραφείς που έχουμε στη Νάουσα, του Γ. Δάμτσιου και Γ. Κασαπίδη.

     Βρισκόμαστε στο 1985. Η Αλεξία στα 38 της χρόνια και η Αντωνία στα 40, είναι δύο αδελφές που δεν έχουν επικοινωνήσει εδώ και είκοσι χρόνια! Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν πρέπει να το αποκαλύψω, αφού αποτελεί δομικό στοιχείο της πλοκής. Τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου, η Αντωνία λαμβάνει ένα γράμμα, σύμφωνα με το οποίο η Αλεξία, το βράδυ των Χριστουγέννων του 1984 την είδε στο ύπνο της. Στο όνειρό της, η Αντωνία της ζητά να επικοινωνήσουν και πάλι. «Ανήμερα των Χριστουγέννων σε είδα πεντακάθαρα στον ύπνο μου να μου μιλάς. Θα σου φανεί αλλόκοτο, είμαι βέβαιη (κι εμένα μου φαίνεται τώρα που το γράφω), αλλά εσύ μου ζήτησες να επικοινωνήσουμε. Ήμασταν πάλι κοριτσάκια. Βρισκόμασταν στο πατρικό μας και ήρθες και με βρήκες κάτω στο υπόγειο την ώρα που γύρευα τη βελέντζα των γονιών μας στο αμπάρι. Και τότε μου είπες: Αλεξία θα μου γράψεις επιτέλους; Ως πότε θα περιμένω;».

     Η Αντωνία απαντά και δειλά-δειλά, οι δύο γυναίκες αναζητούν το νήμα που θα τις ενώσει ξανά. Επειδή όμως η Αλεξία ζει στη γενέτειρά τους, τη Νάουσα και η Αντωνία στο Άουγκσμπουργκ της Δυτικής-τότε- Γερμανίας, η επικοινωνία γίνεται με επιστολές. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο 1985, τότε που internet, facebook, e-mail, messenger, viber κλπ, ήταν άγνωστα και ανύπαρκτα. Η λαχτάρα για επανασύνδεση είναι τόσο έντονη, που η ανταλλαγή των επιστολών γίνεται με κάθε πρόσφορο μέσο. Δηλαδή εκτός από το κλασικό ταχυδρομείο που κάποιες φορές καθυστερεί, χρησιμοποιούνται ως γραμματοκομιστές ακόμη και γνωστοί τους οδηγοί φορτηγών, που μεταφέρουν εμπορεύματα από και προς τη Γερμανία! Τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν το δρόμο τους και οι δύο αδελφές «ξαναβρίσκουν» η μία την άλλη. Μια πιο προσεκτική όμως ανάγνωση των επιστολών, δείχνει ότι πίσω από τις γραμμές και τα χαρούμενα, νοσταλγικά λόγια, κρύβεται κάτι ακόμη. Κάτι που θέλει να βγει στην επιφάνεια, κάτι που πρέπει να ειπωθεί, αλλά δεν λέγεται. «Η αλήθεια είναι ότι και πάλι δεν σου είπα τα πιο ουσιώδη. Αλλά δεν μου βγήκε να το κάνω. Νομίζω όμως ότι σύντομα θα βρω τον τρόπο… Θέλω λίγο τον χρόνο μου, να προσαρμοστώ στο γεγονός πως επικοινωνώ ξανά με την αγαπημένη μου αδελφή […] Την άλλη φορά καλύτερα, εντάξει;». Υπάρχει ένα σαράκι, ένα μυστικό από το παρελθόν, ένα τραύμα που πόνεσε κι εξακολουθεί να προκαλεί πόνο. Κάτι που απειλεί να υποσκάψει, να καταστρέψει την  «ειδυλλιακή» εικόνα και ν’ ανατρέψει την ευαίσθητη ισορροπία. Μέχρι που τα ανείπωτα, τα μυστικά αναδύονται από τα σκοτάδια της λήθης, η κατάσταση ξεφεύγει και γίνεται ανεξέλεγκτη.

     Οι δύο συγγραφείς κατάφεραν να συνεργαστούν με τον καλύτερο τρόπο παίρνοντας ο καθένας τον «ρόλο» της μιας αδερφής και να μας δώσουν μια ιστορία στην οποία πολλά δεν είναι όπως φαίνονται. Να δώσουν εξαιρετικά τις δύο διαφορετικές προσωπικότητες των αδελφών. Υπάρχουν στις επιστολές λεπτές αποχρώσεις που κρύβονται πίσω από τις γραμμές και καλείται ο αναγνώστης να ερμηνεύσει και να κατανοήσει. Φράσεις και λόγια που φαίνονται αθώα, αλλά δεν είναι. Αρχικά φαίνεται ότι πρόκειται για μια ιστορία επανασύνδεσης δύο αδελφών, που ενδοοικογενειακές διαφορές τις είχαν ψυχράνει και απομακρύνει. Λίγο-λίγο όμως, κρυμμένες προθέσεις αποκαλύπτονται και το σασπένς κλιμακώνεται. Μέχρι που έρχεται μια τελευταία επιστολή να ανατρέψει όσα μέχρι τότε θεωρούσαμε ως αναγνώστες δεδομένα και πολλά που χρειάζεται να ξαναδούμε υπό νέο πρίσμα και να οδηγηθούμε σε νέα ολότελα διαφορετικά συμπεράσματα.

     Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει σήμερα, Σάββατο 15 Μαρτίου 2025, στη Νάουσα, στον Πολυχώρο Πολιτισμού Χ. Λαναράς, στην αίθουσα Βέτλανς, στις 6 το απόγευμα.