Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΣΚΥΛΑΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Σελ. 429, Μάρτιος 2013

     Αυτό που τράβηξε αρχικά την προσοχή μου στο πρόσφατο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, είναι ο τίτλος. «Η Βιογραφία Μιας Σκύλας». Εντυπωσιακός! (Βέβαια όταν διαβάσει κανείς το βιβλίο, αντιλαμβάνεται ότι ο τίτλος θα έπρεπε να είναι λίγο διαφορετικός: «Η Βιογραφία Μιας Παρ’ Ολίγον Σκύλας»). Το ίδιο αξιοπρόσεκτο είναι και το περιεχόμενο.

     Η Σίσυ Νοταρά, η αφηγήτρια του βιβλίου, είναι μια 24χρονη, κακομαθημένη, μοναχοκόρη μιας ευκατάστατης και «αριστοκρατικής» αθηναϊκής οικογένειας. Με πολλά προβλήματα. Τόσο από την έλλειψη αγάπης που βίωσε μικρή από τη μητέρα της (θεωρούσε ότι το να πάρει την κόρη της αγκαλιά, δεν ταίριαζε στην καταγωγή της) και από τον πατέρα της (που εργαζόταν πολλές ώρες στο δικηγορικό του γραφείο), όσο και από το «σουλούπι» της. Είναι κοντή με κάποια παραπάνω κιλά!

     Μετά την ολοκλήρωση του Λυκείου-ιδιωτικού και ακριβού φυσικά-αφού αρνήθηκε σθεναρά να σπουδάσει Νομικά (όπως σχεδίαζε η οικογένειά της, για να αναλάβει το δικηγορικό γραφείο του πατρός Νοταρά), έφυγε για την Αγγλία. «Έπειτα από είκοσι μέρες σιωπής, επισταμένη έρευνα και μία-όχι σοβαρή-απειλή αυτοκτονίας, κατόρθωσα να περάσω το αίτημά μου: θα πήγαινα να σπουδάσω Καλές Τέχνες στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ». Τώρα, το 2004, επιστρέφει στην Αθήνα κι ενώ αναρωτιέται τι να κάνει στη ζωή της, της χτυπάει την πόρτα της καρδιάς της, ο έρωτας! Ερωτεύεται το «χρυσό αγόρι της ελληνικής δημοσιογραφίας», τον Πέτρο Νάνο, διευθυντή του περιοδικού Poison και παρουσιαστή μιας τηλεοπτικής εκπομπής. Μόνο που κι εδώ τα προβλήματα είναι πολλά. Η Σίσυ είναι ερωτευμένη με τον Πέτρο από…μακριά (τον είδε σε μια εκπομπή του στην τηλεόραση). Ο Πέτρος αγνοεί πλήρως την ύπαρξή της. Και τέλος, είναι παντρεμένος με δύο παιδιά.

     Εδώ επεμβαίνει ο «από μηχανής Θεός» και όπως στις αρχαίες τραγωδίες έδινε διέξοδο όταν τα πράγματα ζόριζαν, έτσι δίνει κι εδώ διέξοδο. Ο «θεός» σ’ αυτή την περίπτωση είναι ένας παλιός φίλος της οικογένειας, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης του εκδοτικού οργανισμού στον οποίο ανήκει το Poison. Χωρίς να γνωρίζει κάτι για τον έρωτα της Σίσυ (άλλωστε κανένας άλλος εκτός από την ίδια δεν γνωρίζει οτιδήποτε), όταν εκείνη του το ζητάει, την προσλαμβάνει στο Poison και μάλιστα σαν ιδιαίτερα γραμματέα του Πέτρου Νάνου!! Το όνειρό της να βρεθεί κοντά στο αντικείμενο του έρωτά της, γίνεται πραγματικότητα.

     Σύντομα θα αντιληφθεί ότι ο Πέτρος Νάνος, είναι ένα εγωκεντρικό πλάσμα, που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα, εκτός από την καλοπέρασή του και την ικανοποίηση των εμμονών του. Η Σίσυ θα κάνει υπομονή και θα ανεχτεί τα πάντα μέχρι την ώρα που θα μεταβληθεί σε «σκύλα». «Μεγάλη σκύλα. Τεράστια. Ασυγχώρητη σκύλα. Κακιά γυναίκα, που λέει ο λαός, τσούλα, παλιοπουτάνα, ίδια η μάνα μου (σ’ αυτό το τελευταίο είπα να σταματήσω τον αυτό-οικτιρμό, γιατί η ιδέα πως ήμουν ούνα φάτσα ούνα ράτσα με την Αδριανή μ’ έκανε να φλερτάρω σοβαρά με την ιδέα της αυτοκτονίας-ήμουν. βλέπετε, και στην ταράτσα)». 

     Ωραίο βιβλίο, καλογραμμένο, σύγχρονο στη θεματολογία, με γλώσσα σημερινή, και κυρίως χιούμορ που ξεχειλίζει από κάθε πρόταση και αβανταδόρικές-ξεκαρδιστικές ατάκες, που με διασκέδασε πραγματικά και μ’ έκανε να αναρωτιέμαι γιατί μέχρι τώρα δεν έχω διαβάσει την πλήρη βιβλιογραφία του Κορτώ. 

Η ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

MARIO LEVI

Μετάφραση ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ

Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Σελ. 644, Μάρτιος 2013

     Ένα βαρύ-κυριολεκτικά και μεταφορικά- βιβλίο θέλω να σας παρουσιάσω σήμερα. Κυριολεκτικά λόγω όγκου. Μεταφορικά λόγω περιεχομένου.

     Ο αφηγητής του βιβλίου, είναι ένας εβραίος του οποίου η οικογένεια κατοικεί εδώ και πολλά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, μετά την εκδίωξή της από τη Ρωσία και μετά μιας σύντομης διάρκειας εγκατάσταση στην Αλεξάνδρεια. Όμως παρά όλα αυτά τα χρόνια, αισθάνεται ξένος.

     Αναλαμβάνει λοιπόν, ορμώμενος από εσωτερική ανάγκη κι επειδή πιστεύει ότι θα λειτουργήσει «συμφιλιωτικά» με την Πόλη, να αφηγηθεί την ιστορία της οικογένειάς του. Όμως όταν ξεκινήσει, θα αντιληφθεί ότι η αφήγηση δεν μπορεί να περιλαμβάνει μόνο πρόσωπα της οικογένειας, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος, μέσα από μικρές ιστορίες για κάθε πρόσωπο. Ιστορίες που συνήθως διασταυρώνονται, κάποιες φορές κινούνται παράλληλα ή έχουν αντίθετη κατεύθυνση η μία από την άλλη. «Μου άρεσε να περιφέρομαι στο χρόνο άλλων ανθρώπων ακολουθώντας ενδεχομένως κάποια χαμένα ίχνη».  

     Στην αφήγηση αυτή όμως, επειδή έχει έλλειψη στοιχείων, βάζει τη δική του εκδοχή. Το πώς δηλ. θα ήθελε ο ίδιος να εξελιχθεί η ιστορία που κάθε φορά αφηγείται και πως θα ήθελε να κινηθεί ο κάθε χαρακτήρας. «Σ’ αυτές τις φαινομενικά ατελείωτες ιστορίες, η φαντασία μου δημιουργούσε ή κατέστρεφε συγκεκριμένους ανθρώπους. Μέσα στις ιστορίες. Για τα ψέματα, για τα δικά μου ψέματα, αντίσταση στην επέλαση της πραγματικότητας, για να βρω ακόμη μια φορά σ’ αυτά τα ψέματα καταφύγιο».

     Που είναι λοιπόν η δυσκολία που γράφω στην αρχή; Η δυσκολία έγκειται κατ’ αρχάς στο ότι το βιβλίο απαιτεί στην προσοχή και την εγρήγορση του αναγνώστη. Δεν προσφέρεται δηλ. για «κατανάλωση» σελίδων. Επίσης, στα πολλά πρόσωπα, τα οποία έχουν ποικίλες σχέσεις (συγγενικές και άλλες) μεταξύ τους, στις πολλές ιστορίες που περιπλέκονται η μία με την άλλη, στη δυσκολία κατανόησης της χρονικής περιόδου που εξελίσσεται η κάθε ιστορία και τέλος η ίδια η γραφή του Λεβί, όπου πολλές λέξεις είναι γραμμένες σε εισαγωγικά (έχουν δηλαδή διττή σημασία) και είναι κάπως δαιδαλώδης, με πολλές σχοινοτενείς και παρένθετες προτάσεις.

     Όμως, αν ο αναγνώστης δώσει την προσοχή που απαιτείται και ξεπεράσει με τον τρόπο αυτό τις όποιες δυσκολίες του κειμένου, θα απολαύσει την αφήγηση του «μετασχηματισμού της Ιστανμπούλ από πολυπολιτισμική πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε κυρίαρχο τουρκικό επιχειρησιακό κέντρο της Τουρκικής Δημοκρατίας την οποία εγκαθίδρυσαν ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Ισμέτ Ινονού». 

SEX

ΑΡΗΣ ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ

Σελ. 304, Δεκέμβριος 2012

     Ένα μεγάλο τόσο σε όγκο (διαστάσεις 28 Χ 21), όσο και σε αξία λεύκωμα του γνωστού δημοσιογράφου Ά. Μαλανδράκη, κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς από τις εκδόσεις Ποταμός.

     Είναι μια μελέτη για ένα από τα «βασικά ένστικτα» του ανθρώπινου είδους-κι όχι μόνο-γραμμένη με γνώση, χιούμορ και ανάλαφρη διάθεση αλλά και πλουσιότατη εικονογράφηση.

     Οι δεκαέξι ενότητες (που χωρίζονται σε εβδομήντα ένα κεφάλαια), είναι ένας θησαυρός γνώσεων και πηγή –εκτός από τα γνωστά και τα «βασικά»- «απίθανων» πληροφοριών.

     Ξεκινά με την περιγραφή του ανθρώπινου σώματος και τη σεξουαλική του λειτουργία, χωρίς να λείπουν αναφορές στην ερωτική συμπεριφορά ζώων, όπου παρατηρούνται και τα περισσότερα περίεργα! Όπως π.χ. ότι «ο οργασμός του γουρουνιού διαρκεί μισή ώρα» ή ότι «οι αρσενικοί και θηλυκοί αρουραίοι κάνουν σεξ μέχρι 20 φορές την ημέρα. Με τέτοιους ρυθμούς το ζευγάρι μπορεί, δυνητικά, να αποκτήσει 15.000 απογόνους το χρόνο»!!

     Στη συνέχεια περνά στην τραπεζαρία, αφού ως γνωστόν ο έρωτας περνά από το στομάχι. Παραθέτει φαγητά, ποτά κι επιδόρπια που θεωρούνται εδώ κι αιώνες είτε λόγω…σχήματος, είτε για πραγματικούς λόγους (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, κλπ), ότι ανεβάζουν τη λίμπιντο. Μετά τη γεύση σειρά παίρνει η όσφρηση κι εξετάζει πως αυτή επηρεάζει την ερωτική συμπεριφορά. Ασχολείται με το φιλί και μάλιστα (σελ. 60), υπάρχουν αναλυτικές οδηγίες χρήσης, ενώ στη συνέχεια η ενότητα «Σεξ με ονοματεπώνυμο», είναι αφιερωμένη σε διάσημους που εκτός όλων των άλλων που κατάφεραν στη ζωή τους, είχαν και υπέρ-πληθωρική ερωτική ζωή. Άλλο ένα κεφάλαιο στο οποίο διαβάζουμε πολλά «περίεργα» είναι αυτό που ονομάζεται «Το ποινολόγιο του σεξ» που περιλαμβάνεται στην ενότητα «Κοινωνικό Πλαίσιο». Φυσικά δε λείπουν οι αναφορές στον ομοφυλοφιλικό έρωτα, τους τραβεστί και τρανσέξουαλ, ενώ μνεία γίνεται και στα εσώρουχα, αντρικά και γυναικεία τα οποία «Ακολουθώντας τα κελεύσματα της εποχής  (και αξιοποιώντας την απελευθέρωση των ηθών), τα αντρικά και γυναίκεια εσώρουχα άρχισαν να μειώνουν σταδιακά την επιφάνειά τους, αυξάνοντας, αντιστρόφως, την ερωτική επιθυμία που προκαλούσε η θέα τους».

     Από ένα τέτοιο βιβλίο δε θα μπορούσαν να λείπουν οι αναφορές σε άλλα έντυπα-βιβλία και περιοδικά- στη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και τη σκιτσογραφία, που χρησιμοποιήθηκε για προπαγανδιστικούς σκοπούς, ιδιαίτερα στη διάρκεια πολέμων, ενώ το βιβλίο τελειώνει με απεικονίσεις ερωτικών γκράφιτι.

     Να σημειώσω εδώ ότι διάσπαρτες στο βιβλίο βρίσκονται σε ευδιάκριτο πλαίσιο, εντυπωσιακές αλλά και ξεκαρδιστικές ρήσεις ανδρών και γυναικών για το σεξ.

     Φυσικά, κάθε μελέτη που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να παραθέτει τις πηγές της, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία και περιοδικά και το διαδίκτυο. Εντύπωση μου έκανε το βιβλίο «Σωθήτε από τα Αφροδίσια Πάθη», έκδοση του Υπουργείου Εσωτερικών, του 1921!

     Για τις πολύ καλές εντυπώσεις που μου έκαναν τα καλοδουλεμένα κείμενα του Α. Μαλανδράκη, γράφω στην αρχή. Όμως θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στην πλούσια εικονογράφηση αλλά και στην εξαιρετική εκτύπωση του βιβλίου, που δείχνει ότι συγγραφέας και εκδότης, δεν δίστασαν να επενδύσουν επιπλέον κόπο ο πρώτος και έξοδα ο δεύτερος, για να δημιουργήσουν ένα άρτιο αποτέλεσμα