ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ

ΜΑΡΙΑ ΡΑΠΤΗ
Εκδόσεις BELL
Σελ. 373, Φεβρουάριος 2023

      Παρά τον εντελώς «αθώο» τίτλο του που ξεγελά τον ανυποψίαστο αναγνώστη, το μυθιστόρημα «Παιδικά Τραγουδάκια» είναι ένα ανατριχιαστικό ψυχολογικό θρίλερ.

     Η Λίζυ (Ελισάβετ) Φωτίου, είναι μια εικοσιπεντάχρονη εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει τους πρώτους μήνες μετά τη μεταπολίτευση ένα σπουδαίο έργο.  Ένα ίδρυμα του Ελληνοαμερικανικού Συνδέσμου σε συνεννόηση με το Υπουργείο Παιδείας, της αναθέτει να λειτουργήσει ένα γυμνάσιο-οικοτροφείο σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής ενδοχώρας. Η δημιουργία του οικοτροφείου κρίθηκε αναγκαία, καθώς οι καιρικές συνθήκες τον χειμώνα, δεν επέτρεπαν τις μετακινήσεις και τα παιδιά από τα γύρω χωριά, έχαναν πολλά μαθήματα. Αντίθετα αν έμεναν κοντά στο σχολείο, η παρακολούθηση θα γινόταν απρόσκοπτα. «Υπήρχε τεράστιο πρόβλημα με τη μετακίνηση των μαθητών από τις γύρω περιοχές-από ένα σωρό μικρά ή μεγαλύτερα χωριά σφηνωμένα σε πλαγιές βουνών, που δεν είχαν γυμνάσια. Τα παιδιά των χωριών εκείνων έπρεπε να διανύουν κάθε μέρα μεγάλες, δύσβατες αποστάσεις μέσα στο χώμα και στα βάτα, σε μέρη γεμάτα αγριογούρουνα, για να συγκεντρωθούν στο σχολείο του κεφαλοχωρίου, τα πιο τυχερά από αυτά με μουλάρια, τα υπόλοιπα με τα πόδια. Όμως έχαναν πολλά μαθήματα και υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να φτάσουν μέχρι εκεί ή να επιστρέψουν στα σπίτια τους μετά το τέλος των μαθημάτων».

     Για να πετύχει το εγχείρημα, το ίδρυμα, είχε αγοράσει τις εγκαταστάσεις ενός εγκαταλελειμμένου γυναικείου μοναστηριού παλαιοημερολογιτών, που βρισκόταν στις παρυφές του χωριού. «Το μέρος όπου κατευθυνόταν ήταν παρατημένο για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια τώρα, από τις αρχές του 1960. Οι οδηγίες ήταν σαφείς: το σχολείο έπρεπε να ξεκινήσει τη λειτουργία του όσο πιο νωρίς γινόταν, ανεξάρτητα από το αν αυτό θα ήταν στη μέση ή ακόμη και στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους. Το χρονοδιάγραμμα της έδινε χρόνο μέχρι τις διακοπές του Πάσχα. Αυτό επιθυμούσε το ίδρυμα που είχε αναλάβει τη χρηματοδότηση του έργου».

     Παρά το γεγονός ότι η Λίζυ ήταν σε νεαρή ηλικία και είχε διδακτική εμπειρία μόλις δυο ετών, επελέγη από το συμβούλιο του ιδρύματος, λόγω των μεταπτυχιακών σπουδών της στις ΗΠΑ.

     Μέχρι να προσληφθεί από το ίδρυμα, αγνοούσε την ύπαρξη της μονής, την αρχιτεκτονική της δομή και το πώς ήταν ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον. Ότι γνώριζε ήταν από κάποιες φωτογραφίες, οι οποίες δεν περιελάμβαναν τις μετασκευές που γινόταν με εντατικούς-όσο το επέτρεπε ο καιρός-ρυθμούς από ειδικό συνεργείο. Η πραγματικότητα των κτιρίων σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες θορύβησε την νεαρή εκπαιδευτικό. «Όχι, η Λίζυ δεν ήταν προετοιμασμένη για ένα μέρος τόσο ξένο, τόσο ανοίκειο. Έξω από το αυτοκίνητο την περίμενε όχι το μοναστήρι που εκείνη έπρεπε να κάνει σχολείο, αλλά ένα μέρος που φαινόταν να ανήκει σε κάποιον άλλον, άγνωστο κόσμο, όχι στον δικό της. Έμεινε για λίγα λεπτά ακίνητη και σχεδόν απελπισμένη». Παρ’ όλα αυτά προσπάθησε να ξεπεράσει την ανησυχία της κι εγκαταστάθηκε σε μια από τις αίθουσες στις οποίες οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί. Μόνη, σε έναν χώρο που δεν γνώριζε, μέσα στις αντίξοες συνθήκες του χειμώνα που έδειχνε τα αιχμηρά του δόντια. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα…

     Την Μαρία Ράπτη δεν την γνώριζα ως συγγραφέα και η ανάγνωση του βιβλίου της, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Κατάφερε να γράψει ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα. Σασπένς, αγωνία, καλοδουλεμένοι χαρακτήρες, ανατροπές, εξαιρετικός τρόπος γραφής, σε ένα θρίλερ, όπου τίποτα δεν είναι αυτός που φαίνεται και κανείς αυτό που δείχνει! Εξαιρετικό!   

 

ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ

          

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία και Επιστήμες της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Είναι Διδάκτωρ Ιταλικής Φιλολογίας. Γράφει ποίηση, διήγημα και ιστορικό μυθιστόρημα και μεταφράζει ιταλική λογοτεχνία. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες για τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία της Ιταλικής Αναγέννησης σε διεθνή κι ελληνικά επιστημονικά περιοδικά. Για το βιβλίο της «Δαιμόνιοι» τιμήθηκε με το βραβείο «Γ. Αθάνας» της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματα και πεζά της, έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Έργα της: Πεζογραφία: «Τα Ζώα Θεοί» (2021, Κίχλη), «Εξόριστες Βασίλισσες» (2021, Μελάνι), «Αφροδίτες» (2022, Σμίλη), «Η Ελληνίδα Σκλάβα» (2022, Μελάνι). Ποίηση: «Η Φωνή Του Σκοτωμένου» (2010, Χαραμάδα), «Οι Μέρες Που Ήμασταν Άγριοι» (2012, Γαβριηλίδης), «Έτσι Είναι Τα Πουλιά» (2015, Γαβριηλίδης), «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» (2017, Γαβριηλίδης), «Δαιμόνιοι» (2020, Μελάνι).

        Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Η Ελληνίδα Σκλάβα»;

     Πηγή της έμπνευσής μου υπήρξε η πραγματική ιστορία της Γαρυφαλλιάς Μιχάλμπεη ή Μιχάλβεη, μιας μικρής Ψαριανής που μετά την καταστροφή των Ψαρών το 1824 αιχμαλωτίστηκε με σκοπό να πουληθεί ως σκλάβα, όπως συχνά συνέβαινε εκείνη την εποχή με τους αιχμαλώτους πολέμου, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Το 1827, όμως, ένας φιλελεύθερος Αμερικάνος που ταξιδεύει στη Σμύρνη τη συναντά σ’ ένα σκλαβοπάζαρο, την απελευθερώνει και τη μεταφέρει στην Αμερική, όπου μετατρέπεται σε σύμβολο του φιλελληνισμού και του αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία. Είναι μια εποχή κατά την οποία η Αμερική ήδη «βράζει» λόγω του ζητήματος της σκλαβιάς, μια κατάσταση που θα καταλήξει στο ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου λίγες δεκαετίες αργότερα, το 1861. Με συγκίνησε το γεγονός πως ένα εύθραυστο, μικρό πλάσμα εμπλέκεται, τρόπον τινά, στα μεγάλα γεγονότα του αιώνα και εμπνέει τόσους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για τα φιλελεύθερα ιδανικά τους.

     Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το έργο σας ιστορικό μυθιστόρημα. Δίνετε μεγαλύτερο βάρος στην Ιστορία ή στο μυθιστόρημα;

     Το έργο μου σαφέστατα ανήκει στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος. Εκκινεί από μια πραγματική ιστορία, η οποία λειτουργεί ως αφορμή για το ξεδίπλωμα της μυθοπλασίας. Φυσικά, αλλάζουν τα πραγματικά ονόματα και κάποιοι τόποι, υπάρχουν χαρακτήρες επινοημένοι και γεγονότα που είναι προϊόν μυθοπλασίας, αλλά παράλληλα όλοι οι ήρωες δρουν, ονειρεύονται, στοχάζονται, ταξιδεύουν, ερωτεύονται, επαναστατούν ή υποτάσσονται μέσα στο πλαίσιο των εκρηκτικών γεγονότων του 19^ου αι. που σημάδευσαν όλη την πορεία του νεότερου κόσμου. Τα ιστορικά γεγονότα ισορροπούν με τις ατομικές ιστορίες. Οι χαρακτήρες μου είναι άνθρωποι της εποχής τους, φέρουν το πνεύμα της και κάποτε προσπαθούν να διαφοροποιηθούν, να διαμορφώσουν έναν άλλο κόσμο μέσα από τις επιλογές τους. Και γι’ αυτό συχνά πληρώνουν ένα άδικο τίμημα.

 

     Χρειάστηκε μεγάλη έρευνα για να αντλήσετε στοιχεία, αφού αυτά που υπάρχουν για την Γαρυφαλλιά και την αμερικανική οικογένεια που την φιλοξένησε είναι ελάχιστα;

     Σε κάθε ιστορικό μυθιστόρημα η έρευνα που πρέπει να γίνει είναι μεγάλη. Στην περίπτωση της Ελληνίδας σκλάβας έπρεπε να συγκεντρώσω όσα στοιχεία υπήρχαν για τη Γαρυφαλλιά και να διαφοροποιηθώ στα σημεία που η μυθοπλασία χρειαζόταν να πάρει μια άλλη τροπή (αυτά όλα τα εξηγώ και στο επίμετρο του βιβλίου). Συγχρόνως έπρεπε να μελετήσω με ακρίβεια συγκεκριμένα γεγονότα της ελληνικής, ευρωπαϊκής και αμερικάνικης ιστορίας, έπρεπε να ανατρέξω σε μαρτυρίες και μελέτες που αφορούσαν τη σκλαβιά στον οθωμανικό και στον αμερικάνικό χώρο αλλά και να μάθω λεπτομέρειες σχετικά με ποικίλες λεπτομέρειες της εποχής, για παράδειγμα από το πόσο διαρκούσε ένα συγκεκριμένο ταξίδι με πλοίο μέχρι τη γνώση των ημερολογίων του 19^ου αι, και την αντιστοίχιση στα σημερινά ημερολόγια!

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό; Γιατί πέρα από το δικαίωμα στην ελευθερία, θίγετε διάφορα θέματα, όπως τα δικαιώματα των ιθαγενών και σκλάβων αμερικανών, τους αγώνες των γυναικών για χειραφέτηση και άλλα. 

     Όλα αυτά τα ζητήματα στα οποία αναφέρεστε είναι για εμένα πολύ σημαντικά και επανέρχονται στο έργο μου. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια των γηγενών πληθυσμών που οδηγήθηκαν σε εκκαθαρίσεις από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις να βρουν ξανά τις ρίζες τους. Ιδιαιτέρως στην αμερικανική ήπειρο διαβάζουμε συνεχώς για την προσπάθεια των αυτοχθόνων να φέρουν στην επιφάνεια περιπτώσεις ομαδικών εκκαθαρίσεων ή συστηματικών εξοντώσεων παιδιών, τα οποία απομακρύνονταν από τις κοινότητές τους με το πρόσχημα της παροχής εκπαίδευσης και υποβάλλονταν σε μια σειρά βασανιστηρίων που τα οδηγούσαν στον θάνατο. Επίσης, το ζήτημα της χειραφέτησης των γυναικών είναι κάτι που με έχει απασχολήσει και επιστημονικά στις έρευνές μου, αφού μελετώ τη θέση της γυναίκας στον ευρωπαϊκό χώρο, έτσι όπως καταγράφεται μέσα από τη λογοτεχνία κατά την περίοδο της Αναγέννησης και αργότερα. Το ζήτημα είναι τραγικά επίκαιρο στις μέρες μας. Βλέπουμε, για παράδειγμα, τον αγώνα που δίνουν αυτόν τον καιρό τα κορίτσια στο Ιράν για τα δικαιώματά τους αλλά και σε αμέτρητες γωνιές του κόσμου, όπου ακόμη και το να επιτραπεί σε ένα κορίτσι να φοιτήσει στο σχολείο είναι πραγματικός άθλος.

    Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Καθετί που κάνουμε στη ζωή μας έχει κοινωνική διάσταση. Πιστεύω ότι οι βαθύτερες αλλαγές μπορούν να γίνουν μόνο μέσα από την παιδεία και τη διαμόρφωση της κριτικής σκέψης. Η λογοτεχνία έχει ουσιαστικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία.

     Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;

     Η λογοτεχνία δρομολογεί υπόγειες, αφανείς αλλαγές. Διαμορφώνει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο σε βάθος χρόνου. Μπορεί να αλλάξει σε ατομικό επίπεδο τη ζωή ενός ανθρώπου, μπορεί να τον στηρίξει, να τον βοηθήσει να βρει τον προσωπικό του δρόμο. Κάποτε η λογοτεχνία σώζει ζωές. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πιαστεί από τη γραφή ή την ανάγνωση σε δύσκολες στιγμές και έχουν καταφέρει χάρη στη μαγική της ύπαρξη να ισορροπήσουν ξανά. Η ατομική αλλαγή είναι ένα μικρό λιθαράκι στη συλλογική. Μικρό, αλλά όχι αμελητέο.

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

     Το ήθελα πάντα, η γραφή ήταν και είναι η μόνη τέχνη στην οποία αφιερώνω σημαντικό μέρος του χρόνου μου.

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Δεν ένιωσα κάτι ιδιαίτερο. Ήταν μια δοκιμή τότε εκείνη η κίνηση για εμένα, ένα πείραμα. Τα συναισθήματα είναι για εμένα έντονα μέχρι και την ολοκλήρωση της πρώτης γραφής του κάθε έργου. Αν δεν ολοκληρωθεί ένα έργο, πάντα υπάρχει η ανασφάλεια και η αγωνία πως όλα μπορεί να αποδειχθούν χαμένος κόπος, μια προσπάθεια που δεν έφτασε σε πέρας.

     Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή; Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας; Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Όταν η συγγραφή τελειώνει, οι ήρωες με έναν τρόπο δεν παύουν να κατοικούν μέσα μου ούτε σταματώ να τους φέρνω στον νου μου. Όλοι τους, εξάλλου, έχουν κάτι από εμένα. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι ζουν σε άλλες εποχές και έχουν άλλα βιώματα. Για παράδειγμα, δεν έχω υπάρξει ποτέ σκλάβα, δεν έχω μια βιωμένη εμπειρία της σκλαβιάς, αλλά καθώς έγραφα και μελετούσα για τους σκλάβους, καθώς λίγο λίγο διαμορφώνονταν οι ήρωες και οι ηρωίδες μου (γιατί εκτός από τη Γαρυφαλλιά που είχε την τύχη να ελευθερωθεί, μέσα στο βιβλίο υπάρχει και η Ζοζεφίν, η μαύρη σκλάβα που θα καθορίσει τη δράση του βιβλίου και θα φέρει μια πραγματική χιονοστιβάδα στην πλοκή), με έναν παράξενο τρόπο αισθάνθηκα μέσα μου όλη εκείνη τη φρικτή πραγματικότητα. Κάποιες φορές έχω την αίσθηση πως οι ήρωες είναι υπαρκτά πρόσωπα, μπαίνουν μέσα μου και μου μιλούν θαρραλέα και καθαρά, ακόμη και για όσα δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Κάποτε έχουν έρθει και στα όνειρά μου και με έχουν διορθώσει σε κάτι που έγραψα άστοχα για εκείνους. Φαντάζομαι ότι αυτή η αίσθηση είναι που σε άλλες εποχές ωραιότατα περιγραφόταν ως επενέργεια των Μουσών...

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Πρώτοι αναγνώστες είναι ο σύζυγός μου και η μεγάλη μου κόρη. Όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο, το διαβάζουμε σε συνέχειες κάθε βράδυ. Είναι σημαντικό για εμένα, εκτός από το να το διαβάσω, να το ακούσω ολόκληρο και να το κάνω αυτό με παρέα, μιας και μόνη μου και σιωπηλά συνήθως το έχω κάνει πολλές φορές προηγουμένως.

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Εκείνος που στη λογοτεχνία αναζητά όσα δρουν επωφελώς για την ανθρώπινη ψυχή, καθώς έλεγε και ο Καντίνσκι για την τέχνη.

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Έχω ανακαλύψει πως τελικά, όσα σφάλματα και αγριότητες κι αν έχει     κάνει ο άνθρωπος στην ιστορία του, δεν μπορώ να πάψω να πιστεύω σε αυτόν. Πάντα έχω μια ελπίδα πως μπορεί να γίνουμε πιο σοφοί, πιο συνετοί στο μέλλον…

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Γράφοντας την Ελληνίδα σκλάβα δεν θα έλεγα ότι ανατράπηκε κάποια πεποίθησή μου, αλλά σίγουρα εμπλουτίστηκε απροσδόκητα ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Για παράδειγμα, κατάλαβα πόσο διαφορετικό είναι να βιώνει τη σκλαβιά κάποιος που είχε ζήσει και ως ελεύθερος και κάποιος που όχι μόνο γεννήθηκε σκλάβος, αλλά φέρει μέσα του αμέτρητες ιστορίες από τη σκλαβιά των προηγούμενων γενεών, μια συσσωρευμένη, θα λέγαμε, και μεσολαβημένη εμπειρία που τροφοδοτεί συγκεκριμένες στάσεις απέναντι στη ζωή. Επίσης, κατάλαβα (και προσπαθώ να καταγράψω στο βιβλίο) την ιδιόμορφη σχέση του σκλαβωμένου ανθρώπου με το σώμα του. Μιλάμε για ένα βασανισμένο σώμα που γίνεται υποχείριο των αφεντικών και που με κάποιο τρόπο πρέπει να αμυνθεί, για να επιβιώσει. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε ιδιάζοντα ψυχικά βιώματα, ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για τις γυναίκες, για τις οποίες η σωματική κακοποίηση ήταν και είναι συνδεδεμένη με τη σεξουαλική κακοποίηση και με τη γέννηση νέων σκλάβων, των «παιδιών της βίας», καθώς αναφέρω και στο βιβλίο.

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Μου αρέσει πολύ και συμβαίνει συχνά, στις λέσχες ανάγνωσης, στα βιβλιοπωλεία, ακόμη και σε σχολεία, όπου οι εκπαιδευτικοί οργανώσουν δράσεις με αφορμή τα βιβλία μου. Η λογοτεχνία είναι μοναχική κατά τη δημιουργία της, αλλά μπορεί να γίνει πολύ κοινωνική κατά τη διάδοσή της.

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Πάντοτε συμβαίνει αυτό. Έχω ακούσει πολύ εύστοχες ερμηνείες και προεκτάσεις από τους αναγνώστες. Για εμένα αυτό το γεγονός είναι μια απόδειξη της αυτονομίας που αποκτά το έργο όταν φεύγει από τα χέρια του συγγραφέα. Είναι πολύ θετικό για ένα έργο το να μην υποβάλλει συγκεκριμένες ερμηνείες και όρια: σημαίνει ότι έχει αποφύγει τον διδακτισμό, ότι δίνει ελευθερία στοχασμού στον αναγνώστη. Πάντοτε η λογοτεχνία έθετε ερωτήματα παρά έδινε βέβαιες και μη αμφισβητήσιμες απαντήσεις.

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Αυτή είναι πάντοτε μια δύσκολη ερώτηση, καθώς οι επιδράσεις που δεχόμαστε στη γραφή μας δεν είναι πάντοτε συνειδητές, θα έλεγα ότι είναι κυρίως υποσυνείδητες και μη προγραμματισμένες. Επιπλέον, μια επίδραση μπορεί να ενεργοποιηθεί πολλά χρόνια μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου. Πάντοτε οι εσωτερικές διαδικασίες είναι αργές και δρομολογούν συνειδητοποιήσεις, οραματισμούς, εμπνεύσεις σε χρόνους που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Για παράδειγμα, γράφοντας την Ελληνίδα σκλάβα είδα να περνά ξανά από μπροστά μου όλη η λογοτεχνία του 19^ου αι. που έχω διαβάσει. Οι ήρωες μου έχουν αναγκαστικά κάτι από την αύρα των ηρώων που έχω αγαπήσει μέσα στα μυθιστορήματα της Έμιλυ Μπροντέ, του Λέοντος Τολστόι, του Αλεσάντρο Μαντσόνι. Οι ήρωες του 19^ου αι. έχουν πάντοτε κάτι το τραγικό στη μοίρα τους, η ιστορία περνά από πάνω τους κι εκείνοι προσπαθούν να αντισταθούν με όλα τα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Το ίδιο γίνεται και στις όπερες εκείνης της εποχής. Δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς από μια τέτοια στιβαρή καλλιτεχνική παράδοση, μπορεί όμως να πατήσει πάνω της με έναν νέο τρόπο.

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Η διαδικασία της συγγραφής με δυσκολεύει όταν αρχίζω ένα βιβλίο. Ορθώς λέγεται πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η συνέχεια συνήθως κυλάει ευκολότερα. Ακολουθώ τους ήρωές μου που με έναν μαγικό τρόπο αποκτούν πρωτοβουλίες και ενεργούν από μόνοι τους. Καθώς ανέφερα, το γράψιμο για εμένα ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου που με τροφοδοτεί τελικά με γνώση.

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Υπάρχει ένα μυθιστόρημα στο οποίο εργάζομαι που μας μεταφέρει στη Σικελία των αρχών του 17^ου αι., βασισμένο κι αυτό σε πραγματικά γεγονότα. Παρ’ όλα αυτά το επόμενο βιβλίο μου θα είναι ποιητικό.

Σας ευχαριστώ πολύ!

4ο ΦΕΣΤ. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 22-25 ΜΑΪΟΥ

     Ενώ το Σαββατοκύριακο που διανύουμε κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του 4ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας, από την Δευτέρα 22/5 θα μπει στην τελευταία του εβδομάδα.      

      Την Δευτέρα 22 Μαΐου στο βιβλιοπωλείο Monogram στις 18.30, ο συγγραφέας Arne Dahl, θα μιλήσει με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας, για το νέο του βιβλίο «Τρία Στην Πέμπτη» (εκδ. Μεταίχμιο). Η εκδήλωση θα είναι ανοιχτή για το κοινό.

     Την Τρίτη 23 Μαΐου στις 21.30 στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος, θα γίνει η προβολή της ταινίας «In A Lonely Place» του Nicholas Ray, που βασίζεται στο βιβλίο της Ντόροθι Χιουζ «Σ’ Έναν Έρημο Τόπο» (εκδ. Μίνωας). Θα ακολουθήσει συζήτηση για το βιβλίο από ειδικούς του χώρου. Καλλιτεχνική επιμέλεια από τον Δημήτρη Παναγιωτάτο. Εισιτήριο 4 ευρώ.

     Την Τετάρτη 24 Μαΐου στις 21.30 στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος, θα γίνει η προβολή της ταινίας «Yield Into The Night» του J. Lee Thompson, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Joan Henry. Την καλλιτεχνική επιμέλεια θα έχει ο Δημήτρης Παναγιωτάτος. Εισιτήριο 4 ευρώ.

     Τέλος την Πέμπτη 25 Μαΐου στις 19.00, ο Πέτρος Μάρκαρης, παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Η Εξέγερση Των Καρυάτιδων» (εκδ. Κέιμενα).

      Περισσότερες λεπτομέρειες στο www.monofest.gr. 

4ο ΦΕΣΤ. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 19-21 ΜΑΪΟΥ

      Το τριήμερο 19-21/5, όλες οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθούν στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων. Στη διάρκειά του, σε συγκεκριμένες ώρες, Έλληνες συγγραφείς θα υπογράφουν τα βιβλία τους (λεπτομέρειες στο site του Φεστιβάλ, www.monofest.gr). Παράλληλα στο χώρο, θα εκτίθενται φωτογραφίες της Φωτογραφικής Ομάδας Άρτας «ΦώτΟΑρτ».

     Την Παρασκευή 19/5 στις 5 το απόγευμα, θα γίνει συζήτηση, με θέμα «Ανήλικοι δράστες και θύματα της εγκληματικότητας μέσα από τα μάτια της τέχνης και της επιστήμης». Θα συνομιλήσουν οι: Χριστίνα Ζαραφωνίτου (Διευθύντρια του ΠΜΣ «Εγκληματολογία» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Διευθύντρια Εργαστηρίου Αστεακής Εγκληματολογίας στο ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ), Γιάννης Πανούσης (ομότιμος καθηγητής Εγκληματολογίας στο τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ) και Γιάννης Σκαραγκάς (συγγραφέας και σεναριογράφος της σειράς «Κάνε ότι κοιμάσαι»). Θα συντονίσει η δημοσιογράφος Λίνα Παπαδάκη.

     Στις 6.30, στο πνεύμα των ημερών, ένα debate και μία κάλπη  διαφορετικά από τα άλλα. Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στον Phillip Marlowe, τον Hercule Poirot και άλλους πολλούς.

     Στις 8 θα πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση αφιερωμένη στον Chris Carter, με αφορμή την κυκλοφορία του μυθιστορήματος «Ο Γρίφος Του Κακού» (εκδ. Bell). Τον συγγραφέα θα συστήσουν στο ελληνικό κοινό οι Σπήλιος Λαμπρόπουλος και Γιάννης Κοροβέσης. Ο C Carter, θα συνομιλήσει με τους Έλληνες συγγραφείς του crime, Γρηγόρη Αζαριάδη, Ευτυχία Γιαννάκη και Μίμη Φιλιππίδη.

     Τέλος στις 9.30, εννέα συγγραφείς κι ένας εκδότης πρωταγωνιστούν σε μια παράσταση που θα συζητηθεί!! Το έργο βασίζεται στο «Και Δεν Έμεινε Κανένας» της Agatha Christie (εκδ. Ψυχογιός). Ερμηνεύουν: Γρηγόρης Αζαριάδης, Έρικα Αθανασίου, Άντυ Βρόσγος, Χρήστος Γιαννάκενας, Βαγγέλης Γιαννίσης, Σπύρος Κακατσάκης, Έλενα Μπολονάση, Βάσω Παπαδοπούλου, Άγγελος Χαριάτης και Γιάννης Χουτόπουλος. Guest star Γιάννης Πανούσης. Σκηνοθεσία Αντώνης Γαλέος.

     Το Σάββατο 20/5 στις 11 το πρωί, θα λειτουργήσει εργαστήριο ιστοριών για παιδιά και έφηβους 9-14 ετών. Θα βασιστεί στο βιβλίο «Μυστήριο Στο Μίξερ» (εκδόσεις Κέδρος), της Έρικας Αθανασίου.

     Στη 1, θα λειτουργήσει το εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής και Μουσικής «Άκου Μια Ιστορία» που απευθύνεται σε παιδιά Δημοτικού. Το συντονισμό θα έχει η συγγραφέας και θεατρολόγος Μιράντα Βατικιώτη, σε συνεργασία με τους μουσικούς Βασίλη Τζαβάρα και Μιχάλη Νιβολιανίτη.

     Στις 3 θα προβληθούν βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις με Έλληνες και ξένους συγγραφείς.

     Ένα τέταρτο πριν από τις 5, θα προβληθεί το «Λάτιν Νουάρ», ένα ντοκιμαντέρ, του βραβευμένου σκηνοθέτη και συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Ανδρέα Αποστολίδη.

     Στις 6 τιμητική εκδήλωση-συζήτηση αφιερωμένη στον Arne Dahl, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Τρία Στην Πέμπτη» (εκδ. Μεταίχμιο). Ο συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους Νίκο Γεωργιάδη ειδικό μελετητή της Σκανδιναβικής λογοτεχνίας και τους συγγραφείς και μεταφραστές Βαγγέλη Γιαννίση και Πέτρο Μάρκαρη.

     Στις 7.30 εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «Αστυνομικές Ιστορίες: Από το βιβλίο στην οθόνη». Ο Άρης Καπράνος, κριτικός κινηματογράφου, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Δημήτρης Παναγιώταρος, η Χίλντα Παπαδημητρίου, συγγραφέας και μεταφράστρια και η συγγραφέας και σεναριογράφος Βίκυ Χασσάνδρα, σε ένα ταξίδι από τη λογοτεχνία στον κινηματογράφο.

     Στις 9 θα ανέβει η παράσταση «Σεληνιασμός» που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Georges Simenon. Ερμηνεύουν φοιτητές της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Τεχνών Εκατό». Σκηνοθεσία Δημήτρης Κουρούμπαλης.

     Την Κυριακή 21/5 στις 11 το πρωί, θα γίνει το διαδραστικό παιχνίδι παιδιών και ενηλίκων «Φόνος Στο Σεράφειο». Απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά άνω το 8 ετών που συνοδεύονται από ενήλικα. Δημιουργία-εκτέλεση Ομάδα Marco.

     Στις 12.30, ο συγγραφέας Arne Dahl, θα μοιραστεί τα μυστικά της γραφής του με τους συμμετέχοντες.

     Στις 3.30 θα προβληθεί το βίντεο της τιμητικής εκδήλωσης του 2022 για τον Andrea Camilleri.

     Τέλος στις 5, η παιδική εκδήλωση (παιδιά 7-12 ετών) «Ο Κλέφτης Του Σεράφειου». Τα παιδιά με την καθοδήγηση του συγγραφέα Κώστα Στοφόρου ανακαλύπτουν τα στοιχεία και με τα ευρήματα τους προσπαθούν να ανασυνθέσουν το τι έχει συμβεί, παρουσιάζοντας τη δική τους εκδοχή των γεγονότων.

     Περισσότερες λεπτομέρειες για όλες τις εκδηλώσεις μπορείτε να αναζητήσετε στο site του Φεστιβαλ,  www.monofest.gr.     

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΛΜΠΕΡΙΧ

VOLKER KUTSCHER
Μετάφραση: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Σελ. 863, Φεβρουάριος 2023

      Την πέμπτη υπόθεση που αναλαμβάνει ο Γκέρεον Ρατ, αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών της βερολινέζικης αστυνομίας, περιλαμβάνει το μυθιστόρημα «Επιχείρηση Άλμπεριχ» του γερμανού συγγραφέα V. Kutscher.

     Τις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου του 1933, λίγο πριν από τις εκλογές της βίας (χιλιάδες κομμουνιστές συνελήφθησαν εκείνο το σαββατοκύριακο για να μην μπορέσουν να ψηφίσουν) που έφεραν κι «επίσημα» τους ναζί στην εξουσία, ένα πτώμα εντοπίζεται στην Νόλεντορφ Πλατς, στο σταθμό του σιδηροδρόμου. «Ο άντρας ήταν καθιστός, με την πλάτη στηριγμένη σε μια ατσάλινη κολόνα του υπερυψωμένου σιδηροδρόμου και το πηγούνι ακουμπισμένο στο στήθος, σαν να έπαιρνε έναν σύντομο υπνάκο. Έμοιαζε με μεθυσμένο που είχε αποκοιμηθεί στον δρόμο, έτσι όπως ήταν κουλουριασμένος εκεί, με το παλιό, μπαλωμένο στρατιωτικό του αμπέχονο, τις γκέτες, τα τρύπια γάντια και τον χοντρό μάλλινο σκούφο τραβηγμένο χαμηλά στο μέτωπό του».

     Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο, βρήκαν στις τσέπες του βρώμικου, ταλαιπωρημένου αμπέχονου μια παλιά στρατιωτική ταυτότητα στο όνομα Χάινριχ Βόσνιακ. «Πάρα πολλοί επαίτες στο Βερολίνο φορούσαν στρατιωτική ενδυμασία. Αυτοί οι άντρες, που πολύ συχνά ήταν φρικτά σακατεμένοι, δεν είχαν βγάλει ποτέ τα στρατιωτικά τους ρούχα μετά την επιστροφή τους από τον πόλεμο. Είχαν θυσιάσει την υγεία τους για την πατρίδα, αλλά κανείς δεν έμοιαζε να νοιάζεται γι’ αυτό». Κατά τα φαινόμενα, ο νεκρός ήταν ένας από αυτούς. Ακόμη, μια μικρή παγωμένη πια, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν στο Βερολίνο, λίμνη αίματος, έδειχνε ότι ο άστεγος επαίτης και πρώην στρατιώτης είχε πέσει θύμα δολοφονίας, πριν από μερικές μέρες.   

     Την εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία, οι μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας είναι ραγδαίες. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αργοπεθαίνει. Η οικονομική δυσπραγία, η ανέχεια, η ανεργία, οι τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις και η ασυνεννοησία των κομμάτων, δημιουργούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον που ευνοεί την άνοδο του εθνικισμού.  Η Άνω Βουλή της Γερμανίας, ψηφίζει τον «εξουσιοδοτικό νόμο» ισχύος τεσσάρων(!!) ετών, «Διάταγμα για την προστασία του Λαού και του Κράτους», ο οποίος καταλύει πολλά άρθρα του συντάγματος. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, στη θέση του καγκελάριου διορίζεται ο ηγέτης του κόμματος που έχει την πλειοψηφία που εκείνο τον καιρό είναι ο Αδόλφος Χίτλερ. Αυτή η ιδιαιτερότητα του νόμου, του επιτρέπει να χτίσει το ναζιστικό καθεστώς και να εδραιώσει τη μονοκρατορία του. Όπως είναι φυσικό, οι ναζί που ήδη είχαν αρχίσει τις επιθέσεις με τη χρήση ωμής βίας εναντίον κάθε «εχθρού» του καθεστώτος «ξεσαλώνουν». Η άνοδός τους στην εξουσία, φέρνει σαρωτικές αλλαγές σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου, άρα και στην ηγεσία της αστυνομίας. Αξιόλογα και έμπειρα στελέχη παραγκωνίζονται για να αναλάβουν τη θέση τους φανατικοί ναζί. Ένα από τα θύματα των «εκκαθαρίσεων» είναι ο Βίλχελμ Μπεμ, ο αρχηγός της αστυνομίας, ο οποίος είχε αναθέσει την υπόθεση Βόσνιακ στον Ρατ. Όσα πρόλαβε να μάθει ο αστυνόμος, δείχνουν ότι η δολοφονία του, έχει στενή σχέση με τη θητεία του στο Δυτικό μέτωπο και πιο συγκεκριμένα με όσα συνέβησαν τον Μάρτιο του 1917, στη διάρκεια της Επιχείρησης Άλμπεριχ, που σηματοδότησε την σχεδόν άτακτη υποχώρηση και την ήττα του γερμανικού στρατού στον Α! παγκόσμιο πόλεμο. «Ο εν λόγω άστεγος ήταν κάποτε στρατιώτης. Πάω στοίχημα ότι κάπου εκεί θα βρούμε το κίνητρο. Πρέπει να πρόκειται για κάποιον ανοιχτό λογαριασμό απ’ τα παλιά».

     Ο Ρατ ερευνά την υπόθεση, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, όπως και το προσωπικό που μπορεί να χρησιμοποιήσει, αφού ο κύριος όγκος των αστυνομικών, με διαταγή άνωθεν, έχουν αποδυθεί στο κυνήγι των κομμουνιστών και των άλλων δημοκρατικών πολιτών. Ο νέος ναζιστής διευθυντής της Αστυνομίας που είναι πεπεισμένος ότι ο δολοφόνος είναι ένας εβραίος πρώην αξιωματικός, του αφαιρεί την υπόθεση και την αναθέτει σε άτομα που υποστηρίζουν την θεωρία του. Παρ’ όλα αυτά, ο Ρατ, (γνωστός για την ξεροκεφαλιά του), θα συνεχίσει ανεπίσημα τις έρευνες και παρά τα εμπόδια θα βρει την άκρη του μίτου…

     Το μυθιστόρημα έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κρατούν αδιάπτωτο το ενδιαφέρον. Το μεγάλο του ατού όμως είναι ότι όπως και στα προηγούμενα, έτσι και σε αυτό, αποδίδεται με μοναδικό τρόπο η «ατμόσφαιρα» και το κλίμα που επικρατεί στην γερμανική κοινωνία αυτήν την ταραγμένη «άρρωστη» εποχή, που έφερε στην εξουσία τους ναζί, με επακόλουθο τα ολέθρια αποτελέσματα, τις εκατόμβες των νεκρών και τις τεράστιες καταστροφές του Β! παγκοσμίου πολέμου. 

4ο ΦΕΣΤ. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 15-18 ΜΑΪΟΥ

      Συνεχίζονται οι πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις του 4^ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας

     Την Δευτέρα 15 Μαΐου στις 7 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο Monogram, θα γίνει η παρουσίαση του δεύτερου τόμου της συλλογής διηγημάτων «Θεσσαλονίκη Νουάρ-Απειλητική Νύμφη» των εκδόσεων Αρχέτυπο που υπογράφουν δέκα βορειοελλαδίτες συγγραφείς μυστηρίου και αστυνομικής μυθοπλασίας. Θα μιλήσουν οι συγγραφείς Φίλιππος Φιλίππου (ιδρυτικό μέλος ΕΛΣΑΛ),  Κλαίρη Θεοδώρου και Αλέξανδρος Μυροφορίδης.

     Την Τρίτη 16 Μαΐου στις 7 το απόγευμα στο Omikron 2, ο Σπύρος Πηγαδίτης παρουσιάζει το βιβλίο του «Η Συνομωσία Του Δράκου» των εκδόσεων Λυκόφως. Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας και εκδότης Αβέρκιος Λουδάρος.

      

      Την Τετάρτη 17 Μαΐου στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα, θα υπάρξει μια ακόμη παρουσίαση βιβλίου. Πρόκειται για το «Απολαύσεις Της Καπούης» του Σπύρου Κακατσάκη  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Θα μιλήσουν οι δικηγόροι Σταματίνα Ρουμελιώτου και Ανδρέας Ματσακάς, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Δημήτρης Καπαμάς.

     

     Την Πέμπτη 18 Μαΐου και πάλι στο Omikron 2 στις 7 το απόγευμα, ο συγγραφέας Γρηγόρης Αζαριάδης, η Αναστασία Χαλκιά (Δρ. Εγκληματολογίας, διδάσκουσα ΕΚΠΑ και ΕΑΠ) και ο Διονύσης Χιόνης (δικηγόρος, ΜΔΕ Εγκληματολογίας, πρόεδρος ΚΕΜΕ) θα συζητήσουν με θέμα «Η ελληνική “mafia” στα δίχτυα της αστυνομικής λογοτεχνίας και την Εγκληματολογίας». Στη συζήτηση θα παρέμβουν μέλη της Cultural Criminology Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος. Θα συντονίσει η διευθύντρια του ΚΕ.Μ.Ε. Μάρθα Λεμπέση (ΜΔΕ Εγκληματολογίας).

     

     Σύντομα θα επανέλθω με τις εκδηλώσεις του τριήμερου 19-21/5. Για περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να ανατρέξετε στο site του Φεστιβάλ, www.monofest.gr .

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

PETER STRAUB
Μετάφραση ΣΟΦΙΑ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ
Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Σελ. 646, Σεπτέμβριος 2022

      Ο Π. Στράουμπ, ήταν ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς ιστοριών τρόμου και φαντασίας. Το εμβληματικό για το είδος του βιβλίο που παρουσιάζω σήμερα, γράφτηκε το 1979 και χάρισε στον συγγραφέα του διεθνή αποδοχή και αναγνώριση. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001 κι από τότε ήταν εξαντλημένο. Η τωρινή κυκλοφορία, συνέπεσε με τον θάνατο του συγγραφέα, στις 4 Σεπτεμβρίου 2022.

     Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια ήσυχη πόλη του New Jersey, το Millburn «είναι ένα από κείνα τα μέρη που μοιάζουν να δημιουργούν τη δική τους πραγματικότητα και μετά να φωλιάζουν σ’ αυτή. Ούτε κανονική πόλη, ούτε κανονική εξοχή-υπερβολικά απασχολημένη από το στάτους της. (Η τοπική εφημερίδα λέγεται «Ο αστός». Το Μίλμπερν μοιάζει περήφανο ακόμα και για την κακόφημη γειτονιά του, τους λίγους δρόμους που λέγονται Χόλοου, μοιάζει να τους δείχνει και να λέει: Βλέπετε, έχουμε κι εμείς μέρη στα οποία πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός το βράδυ, έχουμε κι εμείς εγκληματικότητα)».

     Σ’ αυτή την ήσυχη πόλη, όπου σχεδόν τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει και όποιες μικρές αλλαγές γίνονται υπερβολικά αργά, τέσσερις ηλικιωμένοι άνδρες έχουν «ιδρύσει» το Σωματείο Τσάουντερ. Ο δικηγόρος Φρέντερικ (Ρίκι) Χόθορν, ο επίσης δικηγόρος και συνέταιρός του Σίαρ Τζέημς, ο γιατρός Τζον Τζέφρι και ο καθηγητής Λιούις Μπένεντικτ, συναντιούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε φορά και σε διαφορετικό σπίτι των «μελών» του και αφηγούνται ιστορίες. Άλλες πραγματικές και άλλες φανταστικές κι επινοημένες, όλες όμως τρομακτικές. «Η συντροφιά η επονομαζόμενη Σωματείο Τσάουντερ είχε ελάχιστους κανόνες: φορούσαν βραδινό ένδυμα (γιατί πριν από τριάντα χρόνια στον Σίαρς άρεσε η ιδέα), δεν έπιναν ποτέ πολύ (και τώρα ήταν πολύ, μεγάλοι για να αρχίσουν), δε ρωτούσαν ποτέ αν οι ιστορίες ήταν αληθινές (αφού ακόμα και τα παραμύθια κατά μία έννοια ήταν αλήθεια) και παρ’ όλο που μιλούσαν όλοι με τη σειρά, δεν πίεζαν ποτέ κάποιον που προσωρινά είχε ξεμείνει από ιδέες». Είναι ένας τρόπος να διασκεδάζουν την ανία τους.

     Τα μέλη του «Σωματείου» κρύβουν ένοχα μυστικά στο παρελθόν τους. Όμως κανείς, ποτέ δεν έχει ξεφύγει από το παρελθόν, που στη συγκεκριμένη περίπτωση επιστρέφει με τη μορφή μιας νεαρής, όμορφης και μυστηριώδους γυναίκας που εγκαθίσταται στο Μίλμπερν. Κι ο εφιάλτης ξεκινά…

     Θέλω από την αρχή να δηλώσω ότι δεν είμαι φανατικός του είδους της λογοτεχνίας του φανταστικού. Διαβάζω μεν επιλεγμένα έργα, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Το συγκεκριμένο όμως με συνεπήρε. Η εξαιρετική πλοκή, η γραφή, η ευφυής δομή, οι με μοναδική μαεστρία πλασμένοι χαρακτήρες, είναι στοιχεία που σε κρατούν δέσμιο της ανάγνωσης και σε εισάγουν, είτε το θέλεις, είτε όχι σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, στην οποία κινείται και δρα ένα κακόβουλο όν. Βιβλίο μοναδικό, που αποδεικνύει περίτρανα γιατί ο P. Straub θεωρείται από τους κορυφαίους συγγραφείς στο είδος του.