23 Φεβ 2017

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΦΙΟΡΔ

JORN LIER HORST
Μετάφραση ΔΕΣΠΩ ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΑΚΗ
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Σελ. 406, Οκτώβριος 2015

     Το έβδομο βιβλίο του με πρωταγωνιστή τον αστυνομικό επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, είναι το «Έγκλημα Στα Φιορδ» του J. L. Horst.
     Μια σειρά από διαρρήξεις γίνονται στις εξοχικές κατοικίες στο παραθαλάσσιο θέρετρο Στάβεν της Νορβηγίας. Το ανακαλύπτει ο ιδιοκτήτης μιας από αυτές, όταν πηγαίνει ένα φθινοπωρινό σαββατοκύριακο, για να κάνει τις εργασίες που απαιτούνται ώστε να είναι φυλαγμένο το σπίτι από τον επερχόμενο χειμώνα. Βρίσκει το σπίτι άνω-κάτω και λείπουν όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές. Πηγαίνοντας στην πιο κοντινή γειτονική κατοικία για να αναζητήσει πληροφορίες και να δει αν κι εκεί υπήρξε διάρρηξη, βρίσκεται μπροστά σε ένα μακάβριο θέαμα. Ένας άντρας κείτεται νεκρός μέσα σ’ αυτό. «Το θύμα ήταν ένας άντρας πεσμένος μπρούμυτα σε μια παράξενη, στρεβλή στάση, με το ένα χέρι κάτω από το κορμί και το άλλο να δείχνει στο πλάι, μέσα από ένα χοντρό μαύρο γάντι μουσκεμένο στο αίμα. Οι βρόμικες μπότες του έφταναν σχεδόν μέχρι τα γόνατα. Φορούσε μαύρο πουλόβερ και το κεφάλι του καλυπτόταν από μία μπαλακλάβα. Ο Βίστιν έκανε μερικά βήματα γύρω από το πτώμα. Μια λίμνη από αίμα απλωνόταν στο ξύλινο πάτωμα κάτω από το ξυλιασμένο κορμί, έτσι που έπρεπε να κάνει μεγάλες δρασκελιές για να μην την πατήσει. Το κεφάλι το θύματος ήταν γερμένο στο πλάι».
     Αμέσως καλεί την αστυνομία, που έρχεται γρήγορα και ξεκινά τις έρευνες. Όμως ενώ ο Βίστιν και η ομάδα του συλλέγουν στοιχεία, ανακύπτει ένα παράξενο πρόβλημα. Η νεκροφόρα που είχε κληθεί για να μεταφέρει τη σορό στους ιατροδικαστές του νοσοκομείου… εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Και μαζί μ’ αυτή και το πτώμα. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η εξοχική κατοικία στην οποία βρέθηκε το πτώμα ανήκει σε διάσημο παρουσιαστή της τηλεόρασης, δίνει νέα τροπή στην υπόθεση και δείχνει ότι είναι πιο σοβαρή απ’ ότι αρχικά φάνηκε.

     Το μυθιστόρημα είναι ένα κλασικό αστυνομικό θρίλερ της σκανδιναβικής «σχολής», όπου ο χειμωνιάτικος καιρός και το τοπίο, επιτείνουν το αίσθημα του σασπένς, οι ανατροπές είναι πολλές και η λύση δίνεται στις τελευταίες σελίδες, χάρη στην ευφυΐα, την διαίσθηση αλλά και την ενδελεχή και συστηματική έρευνα του Β. Βίστιν, ενός ιδιαίτερα συμπαθητικού μυθιστορηματικού χαρακτήρα, με αυξημένο το αίσθημα του καθήκοντος.  

18 Φεβ 2017

ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ
Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Σελ. 435, Οκτώβριος 2016

     Εντελώς διαφορετικής θεματολογίας σε σχέση με το προηγούμενο βιβλίο του «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ» (παρουσ. Απρίλιος 2015), είναι το καινούριο μυθιστόρημα του Γ. Τζιτζικάκη.
     Το βιβλίο μας παρουσιάζει το σκοτεινό κόσμο της νύχτας, μέσω της αφήγησης του Νο, ενός σχεδόν δίμετρου μπράβου, που εργάζεται ως «πόρτα» σε ένα στριπτιζάδικο, αλλά αναλαμβάνει κι άλλες υποθέσεις του αφεντικού του- του επονομαζόμενου Νερουλά- οι οποίες για να έρθουν σε αίσιο τέλος, απαιτούν τη χρήση βίας. Ακόμη κι υπερβολικής πολλές φορές.
     Το όνομα No προέρχεται από το No talk, επειδή ο ήρωας του μυθιστορήματος, είναι λιγόλογος από ιδιοσυγκρασία, αλλά κι επειδή γνωρίζει ότι στον κόσμο στον οποίο κινείται, η πολυλογία είναι μειονέκτημα κι ενίοτε «θανάσιμο αμάρτημα». «…τα μοναδικά σκληρά μου στοιχεία, εκτός των δύο μέτρων και των εκατόν δέκα τσιμεντένιων κιλών μου, είναι πως δε γελώ πολύ-κανόνας της δουλειάς-και πως δεν μου αρέσουν οι πολλές κουβέντες-κανόνας δικός μου».
     Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Καστοριάς. Το μοναδικό παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας. Έχασε τον πατέρα του, που ήταν λίγο αγαθός, σε πολύ τρυφερή ηλικία. Τον μεγάλωσε η μητέρα του με πολλές δυσκολίες, αλλά την έχασε κι αυτήν όταν έγινε δεκατεσσάρων ετών. Μετά την κηδεία, μάζεψε όσα λεφτά βρήκε στην καλύβα που είχαν για σπίτι και μπήκε στο πρώτο λεωφορείο, για να φτάσει μέχρι εκεί που του επιτρέπουν τα λεφτά του. Η πόλη αυτή ήταν ο Βόλος. Εκεί θα κάνει τις πρώτες επαφές του με τον κόσμο της νύχτας και θα αρχίσει να «χτίζει» το κορμί του. «Τα βάρη τα ξεκίνησα στα δεκατέσσερά μου στο Βόλο, λίγο αφότου την κοπάνησα απ’ τον τόπο μου, ένα χωριό έξω από την Καστοριά. Τα μούσκουλα αναπτύχτηκαν με σκληρή δουλειά…».
     Επόμενος σταθμός τα Χανιά, όπου αν και χρειάστηκε να κάνει χρήση των «προσόντων» του, πέρασε καλά, αφού οι καταστάσεις που δημιουργούνταν ήταν απλές και λιγότερο απαιτητικές. Για να καταλήξει στην Αθήνα και στις επιχειρήσεις του Νερουλά. «Μια κολασμένη ζούγκλα, γεμάτη αρπακτικά κάθε μεγέθους και δύναμης. Ένας άγριος σκοτεινός τόπος, στον οποίο θα πρέπει να γνωρίζεις που ανήκεις και από ποιόν να φυλάγεσαι».

     Η ρεαλιστική γλώσσα, το σασπένς, οι κινηματογραφικές σκηνές, τα ανομολόγητα μυστικά που οδηγούν σε ανατροπές της τελευταίας στιγμής, η εικόνα του άγνωστου κόσμου της νύχτας και οι χαρακτήρες των ηρώων, συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που θα συναρπάσει τον αναγνώστη, αλλά και θα του δημιουργήσει κάποια σημαντικά ερωτήματα, για εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και τη λειτουργία κάποιων θεσμών. 

13 Φεβ 2017

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΒΟΥΡΔΟΥΝΗ


Η Ιφιγένεια Βουρδούνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βέροια.
Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελληνική Εταιρία Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Το 2003 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως δικηγόρος μέχρι και σήμερα. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Οι Ελαιώνες Του Βερολίνου».

·        Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;
     Πηγή έμπνευσής μου υπήρξε κατά βάση η ανάγκη μου να δημιουργώ εικόνες και να πλάθω φανταστικές ιστορίες στο μυαλό μου, ώστε με τον τρόπο αυτό να μπορώ να αντιμετωπίζω περιόδους μεγάλης έντασης ή θλίψης στη ζωή μου. Οι ιστορίες αυτές κάποια στιγμή άρχισαν να ενώνονται μεταξύ τους και να σχηματίζεται η βασική πλοκή του μυθιστορήματος η οποία στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με διάφορα ιστορικά γεγονότα. Η αλήθεια είναι πως πριν ακόμη ξεκινήσω να γράφω το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου η ιστορία είχε ολοκληρωθεί στο μυαλό μου, στις βασικές της τουλάχιστον παραμέτρους.

·        Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;
     Στόχος μου δεν υπήρξε να μεταφέρω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα μέσα από το βιβλίο μου, αν και τελικώς πιστεύω πως το απόσταγμα της διήγησής μου είναι αδιαμφησβήτητά η ασύνορη αγάπη της οικογένειας. Αυτό που επιδίωξα και επιθύμησα διακαώς ήταν να ταξιδέψω τον αναγνώστη, να γίνει δηλαδή το βιβλίο μου το μέσο διαφυγής, έστω για λίγες στιγμές, από την ανιαρή καθημερινότητα που όλοι αντιμετωπίζουμε.

·        Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το μυθιστόρημά σας, ιστορικό;
     Δεν θα έλεγα πως «Οι Ελαιώνες Tου Βερολίνου» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά περισσότερο ένα μυθιστόρημα στο οποίο εντάχθηκαν συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Σκοπός μου δεν ήταν η αναφορά μου στα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, απλά μέσα από τις ιστορίες των ηρώων μου άδραξα την ευκαιρία να αναφερθώ σε γεγονότα που κάποιος μπορεί να αγνοεί ή να μην γνωρίζει σε βάθος, που εμένα όμως με είχαν εντυπωσιάσει  ή και με είχαν συγκλονίσει ακόμη. Η ιστορική έρευνα ήταν σε κάθε περίπτωση αναγκαία και για το λόγο αυτό προσπάθησα, όσο μπορούσα, να είμαι συνεπής και ακριβής στις αναφορές μου.

·        Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
     Θα έλεγα πως το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η ανακούφιση. Όλα τα χρόνια που διαρκούσε η συγγραφή του βιβλίου ένιωθα πως οι ήρωες μου ήταν φυλακισμένοι στο σπίτι μου. Έφευγα το πρωί για το γραφείο κι ένιωθα πως εκείνοι παρέμεναν στο σπίτι, η Ασπασία, η Θοδώρα, οι δίδυμοι και οι άλλοι ήρωές μου ανέμεναν καρτερικά την ολοκλήρωση της συγγραφής κι όταν αυτή τελείωσε ένιωσα πως τους απελευθέρωσα.

·        Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
     Δεν γνωρίζω πραγματικά τι απέγιναν οι ήρωές. Δεν έχω δει κανέναν τους έκτοτε παρά μόνο τον Αργύρη με τον οποίο υπήρξα απόλυτα ταυτισμένη και συνεχίζω να τον κουβαλάω μέσα μου ακόμη και σήμερα.

·        Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
     Ο πρώτος αναγνώστης μου είναι πάντα η μητέρα μου στην οποία διαβάζω κάθε κεφάλαιο μόλις ολοκληρωθεί και μάλιστα όταν μεσολαβούν μεγάλα διαστήματα μέχρι να ολοκληρώσω το επόμενο εκείνη διαμαρτύρεται λέγοντας πως την κρατάω διαρκώς σε αγωνία.

·        Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
     Το βασικότερο που ανακάλυψα για τον εαυτό μου ήταν πως μπορούσα να εκφράσω τα συναισθήματά μου πολύ καλύτερα στον γραπτό από ότι στον προφορικό λόγο, παρά το γεγονός ότι είμαι δικηγόρος.

·        Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;
     Δεν θα έλεγα πως ανατράπηκε κάποια πεποίθησή μου όμως έμαθα μέσα από τις δοκιμασίες των ηρώων μου να είμαι πιο διαλλακτική με τους ανθρώπους και να αναζητώ τα κίνητρα  πίσω από τις πράξεις τους ακόμη και όταν αυτές μοιάζουνε παράλογες. Έμαθα, μέσα από τη συμπεριφορά του Άρη για παράδειγμα, πως ακόμη και πίσω από τις πιο παράλογες συμπεριφορές των ανθρώπων υπάρχει μια λογική εξήγηση την οποία αγνοούμε τη στιγμή που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε μια κατάσταση.

·        Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
     Είναι ιδιαίτερη ικανοποίηση να μπορώ να μιλάω με τους αναγνώστες του βιβλίου μου και να μπορώ κατά κάποιο τρόπο να βλέπω τους ήρωές μου και τις σκηνές που περιγράφω μέσα από τα δικά τους μάτια.

·        Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
     Φυσικά και κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Πριν από λίγο καιρό κάποιος αναγνώστης μου είπε πως η διαμάχη μεταξύ των διδύμων και του αδερφού τους του Άρη λειτουργούσε στο μυθιστόρημα μου σαν τον προάγγελο του αδελφοκτόνου μίσους που θα έσπερνε στην χώρα ο εμφύλιος πόλεμος που θα ακολουθούσε λίγο μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ομολογώ πως αυτή ήταν μια διάσταση της ιστορίας μου που δεν την είχα σκεφτεί ποτέ έως εκείνη τη στιγμή.

·        Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
     Δεν ξέρω αν κάποιος αναγνώστης θα μπορούσε να εντοπίσει στη γραφή μου επιρροές από κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά για εμένα είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση οι δύο συγγραφείς που νομίζω ότι επέδρασσαν ιδιαίτερα πάνω μου και η γραφή τους με άγγιξε  είναι η Λιλή Ζωγράφου και η Ιζαμπέλ Αλιέντε.
·        Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
     Το γράψιμο για μένα είναι η φυγή από την σκληρή πραγματικότητα και τη μονοτονία της καθημερινότητας, είναι η δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου μέσα στον οποίο μπορώ να εκφράζω τα συναισθήματά μου απενοχοποιημένα και να καταγράφω τη σκέψη μου ελεύθερη από κοινωνικούς συμβιβασμούς, προσδοκίες και επιδιώξεις, είναι οι ζωές των ηρώων μου που μπορώ να τις ορίζω. Δεν θα μπορούσα συνεπώς να αποδώσω στη συγγραφή τον χαρακτηρισμό «δύσκολη» ή «εύκολη» γιατί το στοιχείο που διακρίνει τον έναν χαρακτηρισμό από τον άλλον είναι ο βαθμός της «προσπάθειας» που καταβάλλει ένα άτομο. Κατά την άποψή μου η συγγραφή δεν συνάδει με την «προσπάθεια» αλλά με τα αποθέματα και το μείγμα των συναισθημάτων  του συγγραφέα που τον κάνουν να μπορεί ή αν μην μπορεί να συγγράψει σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του.

·        Το «Οι Ελαιώνες Του Βερολίνου» έχει ξεκινήσει την πορεία του. Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
     Εδώ και λίγο καιρό έχω ξεκινήσει τη συγγραφή του δεύτερού μου βιβλίου που όμως είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τους «Ελαιώνες του Βερολίνου». Είναι ένα σύγχρονο, αστυνομικό, θα τολμούσα να πω, μυθιστόρημα αν και όχι με την παραδοσιακή έννοια του αστυνομικού μυθιστορήματος. Τιτλοφορείται «Οι Βασίλισσες» και η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση απαντήσεων για τον προδομένο έρωτα της κεντρικής μου ηρωίδας, η οποία μέσω αυτής της αναζήτησης έρχεται αντιμέτωπη με την αποκάλυψη μια διεθνούς συνομωσίας.


·        Σας ευχαριστώ πολύ!

7 Φεβ 2017

ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΛΗΡΗ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ
Έρευνα: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Επιμέλεια: ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 527, Οκτώβριος 2016

     Στη σειρά «Πολιτική & Ιστορία» των εκδόσεων Τόπος, κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες, η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη που σας παρουσιάζω σήμερα.
     Ο Γ. Σακελλαρόπουλος (1933-2009) αν και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, ποτέ στη ζωή του δεν ασχολήθηκε με παρεμφερές αντικείμενο. Εργάστηκε στο Σώμα Ορκωτών Λογιστών και σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Όμως ήταν άτομο πολιτικοποιημένο και μόλις οι ασχολίες του το επέτρεψαν, έκανε μεγάλη και πολυετή έρευνα σχετικά με τις «δίκες Μπελογιάννη», θέμα που πάντα τον ενδιέφερε και τον απασχολούσε, με σκοπό την έκδοση βιβλίου.
     Το πρώτο προσχέδιο του βιβλίου, ήταν έτοιμο το 1998. «Το κείμενο αυτό το έδειξε στον αείμνηστο φίλο του δικηγόρο Θ. Ζορμπά καθώς και σ’ εμένα. Και οι δύο κάναμε αρκετές παρατηρήσεις πάνω στις οποίες στη συνέχεια εργάστηκε».  Προβλήματα υγείας που προέκυψαν στο οικογενειακό περιβάλλον, δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει τη συγγραφή. Το 2015, μερικά χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, ο γιος του Σπύρος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου και συγγραφέας, επεξεργάστηκε το υλικό που είχε συγκεντρωθεί. «Το συμπέρασμά μου ήταν πως έπρεπε οπωσδήποτε να εκδοθεί γιατί αποτελούσε μια πολύτιμη πηγή γνώσης για την πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας». Έτσι προέκυψε η έκδοση του εν λόγω βιβλίου.
     Ο Νίκος Μπελογιάννης, που γεννήθηκε το 1915, εντάχθηκε από μικρός στο ΚΚΕ και ανέλαβε διάφορες υπεύθυνες θέσεις. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές για τη δράση του. Η κατοχή τον βρήκε στις φυλακές Ακροναυπλίας. Το 1943, κι ενώ νοσηλευόταν βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο Σωτηρία, δραπετεύει κι εντάσσεται στον ΕΛΑΣ. Μετά την ήττα του ΔΣΕ, καταφεύγει στην Πολωνία. Στην Ελλάδα επέστρεψε παράνομα το 1950, με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ. «Ουσιαστικά η αποστολή του Μπελογιάννη είχε τρεις στόχους: α) την ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων, β) το σχηματισμό ενός νόμιμου κόμματος της αριστεράς, γ) τη δημιουργία μιας μαζικής αριστερής εφημερίδας». Όμως συνελήφθη (μάλλον τυχαία), τον Δεκέμβρη του 1950, και την ίδια περίοδο άλλα 92 άτομα. Στο διάστημα 19/10-16/11/1951, διεξάγεται στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η πρώτη δίκη του «με την κατηγορία ότι προπαγάνδιζε υπέρ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κι επιδίωκε την εφαρμογή ιδεών που είχαν ως έκδηλο σκοπό τη με βίαια μέσα ανατροπή του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπαση μέρους της επικράτειας…». Στη διάρκεια της δίκης, γίνεται φανερό ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις και οι ποινές έχουν προαποφασιστεί. Καταδικάζονται σε θάνατο 12 άτομα και σε πολυετή φυλάκιση άλλα 9. Όμως επειδή το διεθνές περιβάλλον και ο αμερικανικός παράγοντας το επέτρεψε (δεν είχε ακόμη προκύψει ο Ψυχρός Πόλεμος), «Όλες οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια σύμφωνα με το νόμο για τα μέτρα επιείκειας που ακολούθησε».
     Τον Φεβρουάριο του 1952, ξεκινά η δεύτερη δίκη στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, με 29 κατηγορουμένους. Κατηγορούνται ότι «…ωργάνωσαν επί σκοπώ κατασκοπείας και εχρησιμοποίησαν μέσα ανταποκρίσεων και διαβιβάσεων, ήτοι λαβόντες εντολήν του γενικού γραμματέως του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, ίδρυσαν ενταύθα κέντρον κατασκοπείας και εμερίμνησαν δια την εγκατάστασιν των αποκαλυφθέντων, εν ταις εν Καλλιθέα και Γλυφάδα οικίαις ασυρμάτων, δι’ ων μετεβιβάζοντο… μυστικαί πληροφορίαι στρατιωτικής, πολιτικής, διπλωματικής και οικονομικής σημασίας». Οι στρατοδίκες καταδίκασαν τους Νίκο Μπελογιάννη, Έλλη Παππά, Νίκο Καλούμενο, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Τάκη Λαζαρίδη σε θάνατο. Μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης, υπήρξε παγκόσμια κινητοποίηση για μετατροπή της ποινής. Όμως παρά τις διεθνείς εκκλήσεις επωνύμων και μη και παρά την πρόθεση του καταζητούμενου Ν. Πλουμπίδη να παραδοθεί στις Αρχές, αρκεί να μην εκτελεστεί ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, η θανατική καταδίκη δεν άλλαξε, ούτε δόθηκε χάρη από τον βασιλιά Παύλο.
     Στις 30 Μαρτίου 1952, οι Μπελογιάννης, Καλούμενος, Μπάτσης και Αργυριάδης, μεταφέρθηκαν στο Γουδή και εκτελέστηκαν σε ασυνήθιστη μέρα (Κυριακή) και ώρα. Η Έλλη Παππά γλίτωσε την εκτέλεση γιατί είχε μόλις γεννήσει όπως και ο Λαζαρίδης, λόγω του νεαρού της ηλικίας του.
     Η διαφωτιστική αυτή μελέτη, εκτός από τα (σχεδόν) πλήρη πρακτικά των δύο δικών, περιλαμβάνει τα κεφάλαια: «Ο Νίκος Μπελογιάννης Και Η Εποχή Του», «Βιογραφικά Στοιχεία», «Η Αποστολή Μπελογιάννη», «Η Σύλληψη», «Η Πρώτη Δίκη», «Η Δεύτερη Δίκη (Ασύρματοι)», «Από Την Απόφαση Του Δικαστηρίου Στην Εκτέλεση», «Κατάλογος Σημάτων», «Γλωσσάριο Προσώπων» καθώς και τη σχετική βιβλιογραφία.