ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΟΛΛΑΡΟΥ

     Η Ιφιγένεια Κολλάρου γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην Πολιτική των Επικοινωνιών (M.A. in Communications Policy Studies), στο City University του Λονδίνου. Εργάζεται στο χώρο της τηλεόρασης τα τελευταία είκοσι επτά χρόνια. Έργα της: «Μ’ Ένα Κλικ Αλλάζουν Όλα» (2010, Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη), «Ο Τελευταίος Του Πάρτι» (2017, Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη).

 

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Μια σειρά θανάτων και η κρίση. Το πώς και πόσο πολύ άλλαξαν οι ζωές μας εξ αιτίας της. Οι αναμνήσεις μιας πιο ανέμελης ζωής. Η αντιδιαστολή του χθες και του σήμερα

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει καλό είναι να κάνουμε τη ζωή που θέλουμε. Αλλά να είμαστε σίγουροι - όσο γίνεται να είναι κάποιος σίγουρος για κάτι - ότι είναι πράγματι αυτό που θέλουμε εμείς κι όχι αυτό που μας «επιβάλλουν» ή περιμένουν από εμάς οι άλλοι.

Η λογοτεχνία και ποιο συγκεκριμένα το είδος που υπηρετείτε, μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Δεν ξέρω αν είναι κοινωνική πράξη, αλλά σίγουρα είναι μια απόπειρα καταγραφής της πραγματικότητας και των όσων ζούμε… και μια απόπειρα ανάλυσής της.  

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Απίστευτη χαρά και συγκίνηση. Γύρισα με τα πόδια από τη Σόλωνος, όπου είναι ο εκδοτικός οργανισμός Λιβάνη, στην Κυψέλη, με το βιβλίο στην τσάντα μου. Κάθε λίγο την άνοιγα και έριχνα μια ματιά. Περπατούσα με ένα τεράστιο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη. Έπαιρνα φίλους στο τηλέφωνο και τους έλεγα τα νέα γεμάτη ενθουσιασμό. Μετά βρέθηκα με την αδερφή μου και τον παιδικό μας φίλο, τον Γιώργο και το γιορτάσαμε.

Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Το περίεργο είναι ότι τους σκέφτομαι ακόμα. Δεν το περίμενα. Αλλά σκέφτομαι τι να κάνουν τώρα; Τα κατάφεραν ή γύρισαν πάλι στα ίδια; Πως τους φαίνεται η κατάσταση που ζούμε τώρα; Ελπίζω να συνεχίζουν τη ζωή τους και στη φαντασία κάποιων άλλων ανθρώπων.

Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Ναι, αρκετά από τα συναισθήματα που περιγράφω τα έχω νιώσει. Την απώλεια, το πένθος, τον φόβο του έρωτα, τα υπαρξιακά, την κρίση ηλικίας, το τέλος μιας σχέσης, την ανασφάλεια για το μέλλον… νομίζω οι περισσότεροι που βρίσκονται κοντά στην ηλικία μου (και όχι μόνο) τα έχουν βιώσει.

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Χωρίς να μου μοιάζουν, όλοι οι ήρωές μου έχουν κάτι από εμένα. Όπως και στοιχεία από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου. Όμως ο Ορέστης είναι λίγο πιο κοντά μου. 

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Η αδερφή μου και η μαμά μου. Και περιμένω με αγωνία να τελειώσουν την ανάγνωση και να ακούσω τις απόψεις τους. Ευτυχώς και οι δύο διαβάζουν γρήγορα.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Εκείνος που αγαπά και απολαμβάνει το διάβασμα. Αλλά παίρνω πολύ μεγάλη χαρά όταν κάποιος που δεν πολυδιαβάζει μου λέει ότι διάβασε το βιβλίο μου και του άρεσε.  

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι μέσα από τα γραπτά μου έχω ανακαλύψει τις εμμονές μου. Διαβάζω καμιά φορά παλιά μου κείμενα – ακόμα και ημερολόγια - και βλέπω ότι κάποια θέματα και φράσεις, επανεμφανίζονται σταθερά μέσα στο χρόνο.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Συνήθως αυτό το κάνει η ζωή και τα όσα συμβαίνουν σε εμάς και στους γύρω μας. Αν και για ν’ αλλάξουν τα βασικά πιστεύω του καθενός συνήθως χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ. Τώρα κατά τη διάρκεια του γραψίματος, άλλαξα γνώμη για κάποια πράγματα - κάποιες εξελίξεις στους ήρωες για παράδειγμα - αλλά δεν είναι ότι ανατράπηκαν οι βασικές μου πεποιθήσεις. 

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Θα ήταν ψέματα αν έλεγα όχι. Φυσικά και μου αρέσει ν’ ακούω τη γνώμη άλλων για τα βιβλία μου, να το συζητάμε και να το αναλύουμε. Αφού καμιά φορά τηλεφωνώ στους φίλους μου και τους ρωτάω πως τους φάνηκε. Κάποιες φορές «συνομιλώ» με τους (υποψήφιους) αναγνώστες μου και την ώρα που γράφω. Εξάλλου σ’ αυτούς απευθύνομαι τελικά.

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Επειδή το διάβασμα είναι υποκειμενική υπόθεση και ο καθένας «ερμηνεύει» τα όσα διαβάζει σύμφωνα με τις δικές του προσλαμβάνουσες, είναι λογικό να έχω ακούσει αναλύσεις που δεν τις είχα στο νου μου. Και είναι χαρά να βλέπεις το έργο σου μέσα από τα μάτια των άλλων.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Υποσυνείδητα μας επηρεάζουν όλα όσα διαβάζουμε. Διαβάζω (με μανία) από μικρή, πολλά και διάφορα. Έχω περάσει φάσεις εμμονής με συγκεκριμένους συγγραφείς – Μάρκες, Έσε, Κούντερα, Ζέη, Καραγάτση, Μπουκόφσκι, Βιάν, ΜακΊνερνι, Μουρακάμι, Λένο Χρηστίδη, Ρόμπινς (και τον Τομ και τον Χάρολντ), Ουέλς, Κιουρέισι και εννοείται ότι ξεχνάω αρκετούς ακόμα -  σίγουρα έχουν παίξει όλοι  το ρόλο τους.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Έχει κάποιες εύκολες στιγμές, εκείνες τις γεμάτες έμπνευση που το γράψιμο ρέει και οι σελίδες γεμίζουν, και έχει και ζόρια. Τη λευκή σελίδα, το κενό στο μυαλό, την αρχή που σκέφτεσαι τα τι και τα πως, τα αν και τα ίσως. Το γράψιμο για μένα είναι και εκτόνωση – ναι, ξέρω, είναι κλισέ. Είναι επίσης μια καλή ευκαιρία να διαπραγματευτώ θέματα με τον εαυτό μου. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω. Περνάω καλά γράφοντας.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Τώρα είμαι στο στάδιο που έχω βρει το επόμενο θέμα μου, διαβάζω και κρατάω τις σχετικές σημειώσεις, σκέφτομαι τους χαρακτήρες και γράφω κάποιες μικρές, πιθανές, ιστορίες τους.

Σας ευχαριστώ πολύ!