ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΘΑ

MARTIN CORDIC
Μετάφραση ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις ΚΨΜ
Σελ. 300, 2023

      Το δεύτερο μυθιστόρημα του επιμελητή εκδόσεων Μ. Κόρντιτς, περιλαμβάνει το βιβλίο «Τα Χρόνια Με τη Μάρθα».

     Ο 15χρονος έφηβος Ζέλικο Ντραζένκο Κοβάσεβιτς, γιος μεταναστών από την Ερζεγοβίνη, ζει στο Λουντβιγκσχάφεν της Γερμανίας, σ’ ένα κτίριο που ανήκει σε κάποια χριστιανική οργάνωση. «Ο πατέρας μου ήταν εδώ ο διαχειριστής και η μητέρα μου η καθαρίστρια. Ως αντάλλαγμα, μας παρείχαν δωρεάν ένα δυάρι στη μπροστινή μεριά, στο οποίο μέναμε ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο μεγάλος μου αδελφός ο Κρούνο, η μικρή μου αδερφή η Λιούμπα και ο παπαγάλος μας ο Λόταρ».

     Στα τεσσαρακοστά γενέθλια της μητέρας του, στη διάρκεια της γιορτής που διοργανώθηκε, γνώρισε την καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, Μάρθα Γκρούμπερ. « Η κυρία Γκρούμπερ είχε αυθεντικό ξανθό μαλλί. Στην αρχή νόμισα ότι τα μαλλιά της ήταν λευκά. Έπειτα κατάλαβα όμως ότι τα μαλλιά της ήταν ένα μείγμα από ξανθά και λευκά μαλλιά, και συμπέρανα ότι δεν μπορούσαν να βαφτούν. Σαν να ήθελε να τονίσει την αυθεντικότητα των μαλλιών της η κυρία Γκρούμπερ είχε και φακίδες στο πρόσωπό της, πράγμα που μου άρεσε αμέσως πολύ».

     Ο νεαρός Ζέλικο, κάνει σκληρές προσπάθειες να ενταχθεί στη γερμανική κοινωνία. Ανάμεσα στα άλλα, σε καθημερινή βάση ψάχνει τους κάδους ανακύκλωσης χαρτιού, βρίσκει εφημερίδες και περιοδικά και τα «ξεκοκαλίζει» ψάχνοντας για λέξεις άγνωστες, τις οποίες αφού βρει την ερμηνεία τους σε ένα λεξικό, προσπαθεί να εντάξει στο λεξιλόγιό του. Εκείνη την ημέρα δεν το ήξερε και δεν μπορούσε να το φανταστεί, αλλά η γνωριμία του με τη Μάρθα Γκρούμπερ, επρόκειτο να αλλάξει τη ζωή του.

     Χρόνια μετά, έχοντας ακόμη έντονη την αίσθηση της διαφορετικότητάς του και την ανάμνηση των προβλημάτων που αντιμετώπισε ό ίδιος, αλλά πολύ περισσότερο οι γονείς του, αποφάσισε να αφηγηθεί την ιστορία του. «Την ιστορία μου θέλω να τη διηγηθώ επειδή πιστεύω ότι πρέπει να διηγούμαστε περισσότερες ιστορίες για μας σε τούτη δω τη χώρα. Η ζωή μου ίσως έχει πολλά κοινά με τη ζωή άλλων ανθρώπων που, σαν κι εμένα, είναι παιδιά γονιών οι οποίοι ήρθαν κάποτε εδώ πέρα, και δεν είχαν από πού αλλού να κρατηθούν πέρα από το σώμα τους και τα όνειρά τους».

     Ο Μ. Κόρντιτς, μέσα από την αφήγηση ενός παράδοξου έρωτα, καταφέρνει με υποδόριο, αλλά απόλυτα ακριβή τρόπο, να επισημάνει όλα όσα συνιστούν την Γερμανία και άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης σαν χώρες υποδοχής μεταναστών αλλά και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών.