Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ ΠΟΤΕ

LOLA LAFON

Μετάφραση ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΜΕΡΜΗΓΚΑ

Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ

Σελ. 330, Μάρτιος 2019

     Μια μυθιστορηματική βιογραφία της γυμνάστριας που κατέπληξε το κοινό σε όλο τον κόσμο με τις εμφανίσεις της και τις επιδόσεις της στην ενόργανη γυμναστική σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια πρωταθλήματα, της Νάντια Κομανέτσι, είναι το βιβλίο που σας παρουσιάζω σήμερα.

     Βέβαια, όπως διευκρινίζει η ίδια η συγγραφέας, το μυθιστόρημα υπερισχύει της βιογραφίας. «Αν και σεβάστηκα τις ημερομηνίες, τους τόπους και τα γεγονότα, για όλα τα υπόλοιπα επέλεξα να συμπληρώσω τις σιωπές της ιστορίας κι εκείνες της ηρωίδας και να διατηρήσω τα ίχνη των πολλαπλών υποθέσεων και εκδοχών ενός χαμένου κόσμου».

     Το βιβλίο ξεκινά με την περιγραφή της μέρας του Ιουλίου του 1976, που άλλαξε για πάντα την ενόργανη γυμναστική. Ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μόντρεαλ, όπου η Νάντια Κομανέτσι, μια λιλιπούτεια κοπελίτσα 14 ετών, που μετά βίας ξεπερνούσε τα σαράντα κιλά, γνωρίστηκε με το κοινό σε όλο τον κόσμο. Μια μέρα που η Longines, η εταιρεία που είχε αναλάβει την ηλεκτρονική υποστήριξη των αγώνων, θέλει να ξεχάσει για πάντα μετά το φιάσκο που έπαθε. Οι προγραμματιστές της, δεν πρόβλεψαν να βάλουν δύο θέσεις για ψηφία στον πίνακα που έδειχνε τη βαθμολογία πριν από το κόμμα και η βαθμολογία της Νάντια αντί για «10,00», εμφανίστηκε ως «1,00». « “Η Ολυμπιακή Επιτροπή μας είχε διαβεβαιώσει στις προπαρασκευαστικές μας συναντήσεις ότι στην ενόργανη γυμναστική δεν υπάρχει περίπτωση για Δέκα” διαμαρτύρονται οι μηχανικοί της Longines». Όμως η μικρή γυμνάστρια από τη Ρουμανία, διέλυσε τις «βεβαιότητες» των ειδημόνων και κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Με μια σειρά εκπληκτικών εμφανίσεων, πήρε το απόλυτο Δέκα. «Αυτό που κατάφερε εκείνη τη μέρα, κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ να περιγράψει γιατί υπάρχουν τα όρια των γνωστών λέξεων, που δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που ποτέ δεν μπορέσαμε να φανταστούμε».

     Στη συνέχεια πιάνει την ιστορία από την αρχή. Περιγράφει την πορεία της Κομανέτσι, από την Πειραματική Σχολή Ενόργανης Γυμναστικής που ίδρυσε με πολλούς κόπους και βάσανα στο Ονέστι της Ρουμανίας, ο Μπέλα Κάτονα και η σύζυγός του Μάρτα, στην οποία η Νάντια ήταν από τις πρώτες αθλήτριες, μέχρι τη φυγή της στη Δύση, το Δεκέμβριο του 1989, λίγες μέρες πριν ξεσπάσει η ρουμανική επανάσταση που ανέτρεψε το καθεστώς Τσαουσέσκου.

     Η συγγραφέας αν και περιγράφει τους πιο σημαντικούς αγώνες της Νάντια και τα γεγονότα που αποτέλεσαν σταθμό στη ζωή της, αθλητική και προσωπική, εστιάζει κυρίως στον χαρακτήρα της. Το πείσμα της και την αίσθηση καθήκοντος που τη διέκρινε και την έκανε να εμφανίζεται πάντα πρώτη στις προπονήσεις, να μην παραπονιέται ποτέ, να προσπαθεί ξανά και ξανά, να επιχειρεί ασκήσεις και προγράμματα που δεν τόλμησε καμιά γυμνάστρια στο παρελθόν.

     Μια βιογραφία που διατηρώντας την αξιοπιστία της, δεν μετατρέπεται σε αγιογραφία. Εκτός από τα ανυπέρβλητα κατορθώματα της Νάντια, παρατίθενται και τα σφάλματα που διέπραξε στην πορεία της, που κάποια ήταν αρκετά σοβαρά, ώστε να «θολώσουν» την εικόνα της. Έξυπνο το εύρημα των «τηλεφωνικών συνομιλιών» της συγγραφέως με την βιογραφούμενη, που προσδίδει μεγαλύτερη αληθοφάνεια στο κείμενο.