ΧΑΛΚΙΝΟ ΓΕΝΟΣ

ΜΑΡΙΑ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗ

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

Σελ. 625, Νοέμβριος 2013

     Θέλω να το πω από την αρχή. Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου: θεωρώ το «Χάλκινο Γένος» μεγάλο βιβλίο. Και δεν εννοώ φυσικά σε όγκο (αν και είναι και σε όγκο, αφού αποτελείται από 625 πυκνογραμμένες σελίδες). Εννοώ σε αξία.

     Είναι η ιστορία μιας οικογένειας που ξεκινά από την Αμιένη για να καταλήξει στην Κεφαλονιά. Ο γενάρχης της οικογένειας, είναι ένας φτωχός ιππότης, ο Φραγκίσκος, που ξεκίνησε από την Αμιένη, συμμετέχοντας σε αυτό που στην Ιστορία είναι γνωστό ως η 4^η Σταυροφορία. Όταν οι «σταυροφόροι» εισέβαλαν στην Πόλη, θα «αρπάξει» την Ελένη, κόρη μιας εύπορης οικογένειας, η οποία στην αναστάτωση της πάλης, θα σκοτώσει τον πατέρα της. Από τότε ο θρύλος, θέλει μια κατάρα να βαραίνει την οικογένεια. «Η κατάρα πως Κλάρισσα καμιά δε θα γεννήσει θηλυκό και πως, αν σπάσει η σειρά και κάποια κάνει κόρη, αυτή η κόρη θα σκοτώσει τον πατέρα της κι ύστερα η φαμίλια δεν πρόκειται να ξαναδεί Θεού πρόσωπο ώσπου να σβήσει, με τελευταία μια θυγατέρα άκληρη».

     Ο Φραγκίσκος, το 1217, αφού για λίγα χρόνια έθετε τις υπηρεσίες του σπαθιού του σε όποιον πλήρωνε καλύτερα, κατέληξε στην Κεφαλονιά, που τότε βρισκόταν υπό την κατοχή του Μάγιου Ορσίνι, στο στράτευμα του οποίου είχε υπηρετήσει παλιότερα ο Φραγκίσκος και με τη γενναιότητά του, είχε κερδίσει την εκτίμηση του Ορσίνι. Η υποδοχή ήταν άριστη. «Απ’ τον προστάτη του έλαβε τίτλο και χτήματα ο Φραγκίσκος, μα ήταν κι άξιος στη δούλεψη της γης. Έβαλε αμπέλια που δώσανε ούβα καλή και υπέροχο κρασί, τα εμπορεύτηκε, πλούτισε γρήγορα».

     Οι απόγονοι του Φραγκίσκου, υπήρξανε το ίδιο εργατικοί κι έξυπνοι και έγιναν έτσι οι Κλάρηδες, μια από τις πιο αρχοντικές οικογένειες του νησιού. Γιατί εκτός από τον πλούτο που αύξαιναν οι απόγονοι με την εργατικότητά τους, αλλά και εκμεταλλευόμενοι την εργασία των «σέμπρων», φρόντιζαν να κάνουν και γάμους με κόρες οικογενειών εξίσου πλούσιων και αρχοντικών, πλέκοντας σχέσεις εξουσίας στο νησί.

      Όμως τι θα γίνει με την παλιά κατάρα; Θα σβήσει κάτω από το βάρος των αιώνων ή θα φτάσει κάποια στιγμή που θα επιβεβαιωθεί;

     Πρόκειται για ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα-«έργο εποχής» (όπως το ονομάζει η συγγραφέας του). Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω. Από τον εξαιρετικά δομημένο μύθο του, τους εκπληκτικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, την ανάπλαση διαφορετικών εποχών, (το μυθιστόρημα διατρέχει οκτώ!! αιώνες), τις μοναδικές περιγραφές τοπίων, πόλεων, χωριών αλλά και κοινωνικών δομών (που μεταβάλλονται αργά, σηματοδοτώντας τη μετατόπιση των πάσης φύσεως εξουσιών και προνομίων), την εξαιρετική γραφή, τις έντεχνα εμβόλιμες λέξεις που δίνουν στο κείμενο την αίσθηση της τοπικής διαλέκτου; Όλα αυτά και άλλα πολλά σε πρώτο επίπεδο, θα ικανοποιήσουν τον απαιτητικό αναγνώστη, που θέλει να απολαύσει μια καλογραμμένη ιστορία. Γιατί για τον πιο «ανήσυχο», που εκτός από τα «εξωτερικά» στοιχεία τον ενδιαφέρει να βρίσκει το κάτι περισσότερο, υπάρχει κι ένα δεύτερο επίπεδο. Στο οποίο, έντεχνα τοποθετημένα μέσα στη ροή του μύθου, θίγονται μια σειρά από θέματα, που λες ότι αν και αφορούν μιαν άλλη εποχή, είναι και σημερινά. Τόσο που προκαλούν κατάπληξη.

     Θα κλείσω με μια παραίνεση. Διαβάστε οπωσδήποτε αυτό το βιβλίο.