ΝΙΚΟΣ ΤΑΚΟΛΑΣ

     Πριν λίγες μέρες, βρέθηκα σε πάνελ για την παρουσίαση ενός βιβλίου. Εκεί ένας φίλος μου πρότεινε αυτό που κι εγώ ο ίδιος είχα στο μυαλό μου. Δηλ. τη δημοσίευση συνεντεύξεων με συγγραφείς που θα είχα τη δυνατότητα να συναντήσω. Η πρόταση του φίλου λειτούργησε ως καταλύτης για να προχωρήσω στην υλοποίηση αυτού που σκεφτόμουνα. Έκανα μια σειρά ερωτήσεων, που θα είναι λίγο-πολύ ίδιες για όλους, με τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις όπου αυτό επιβάλλεται και  ξεκινώ σήμερα με τη συνέντευξη του Νίκου Τακόλα, για το βιβλίο του οποίου με τίτλο «Το Πέρασμα Του Αρμένιου», δημοσιεύτηκε παρουσίαση στο blog, στις 23 Νοεμβρίου 2015.

 

ΝΙΚΟΣ ΤΑΚΟΛΑΣ

     O Νίκος I. Τακόλας, γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε στα Γρεβενά. Κατάγεται από το χωριό Αβδέλλα της Πίνδου. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές σε τεχνικά πεδία και στη Διεθνή Ενεργειακή Οικονομία. Γράφει για πολλά χρόνια κείμενα επιστημονικά, τεχνικά, οικολογικά και λογοτεχνικά. Εργάστηκε στο εξωτερικό συνδυάζοντας δουλειά και ταξίδια. Zει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται επαγγελματικά με Θέματα Ενεργειακά και Τεχνικού Δικαίου. Στο παρελθόν ασχολήθηκε με κινηματογραφική κριτική και πολιτικό δοκίμιο. Βιβλία: «Το Κρυμμένο Αριστούργημα του Ζοζέφ Ινεμπράο» (Εκδ. ΕΝΕΚΕΝ, 2011), "Το Πέρασμα Του Αρμένιου" (εκδ. Πηγή 2014). Έχει βραβευτεί με το Πρώτο Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος, του διαγωνισμού «Ιστορίες της Πόλης μας» Λάρισα, 2014 και το Δεύτερο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Βραβείο, «Δ. Βικέλας », Βέροια 2014. 

•   Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

 Μιλώντας για ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΜΕΝΙΟΥ θα πω ότι η πηγή έμπνευσης – αιτία, ήταν η οργή για την πολύπλευρη Κρίση που μαστίζει τη χώρα μας. Λογοτεχνικά, στη χειρότερή του εκδοχή, ο περίγυρος της ανεργίας και της έλλειψης προοπτικής αντιστοιχεί στο μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς - Τα Δύσκολα Χρόνια και στου Τζον Στάιμπεκ, Τα Σταφύλια της Οργής.

•       Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

Το μήνυμα είναι η υπαρξιακή τακτοποίηση του ατόμου, δηλαδή η επανενίσχυση του ψυχισμού καθενός. Η εποχή ευτελίζει, ξεφτιλίζει, ενοχοποιεί και αδρανοποιεί το άτομο, μπρος στη δύναμη της εξουσίας και των μηχανισμών. Το άτομο πρέπει να αντιπαλέψει ακριβώς αυτό και να το προβάλει κοινωνικά.

•        Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

Η περιέργεια για την αποδοχή από τον αναγνώστη, κοντά στη χαρά για την ολοκλήρωση κάποιων προσπαθειών.

•        Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

Καλή ερώτηση! Αποδρούν στο συλλογικό σύμπαν του φαντασιακού, μαζί με τους ομοίους τους και αναζητούν αναγνώστες να τους αγαπήσουν.

•        Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

Όσο τα βιβλία μου «ογκώνονται» είναι δύσκολο να τα παρακολουθήσει κανείς στη φάση της συγγραφής, λόγω των συνεχών διορθώσεων – αλλαγών. Έτσι «εξαπατώ» φίλους με λογοτεχνική «όσφρηση» δίνοντάς τους κομμάτια, ως κείμενα ..τρίτων και παίρνω τη γνώμη τους. Το κακό είναι ότι τώρα το κατάλαβαν.

•        Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

Ναι και είναι φυσικό. Το σημαντικότερο είναι ότι βιβλίο στο βιβλίο «ολοκληρώνονται» γνώσεις, συναισθηματικές ολότητες, αλλάζεις εσωτερικά, με προσοχή όμως να μην απομακρυνθείς από τον απλό, απτό κόσμο. Τους άξονες αναφοράς σου, τελικά.

•        Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

Ναι, αρκετές φορές. Κι αυτό είναι η γνώμη του αναγνώστη και των κριτικών. Σε μία περίπτωση συμμετοχής σε διαγωνισμό διηγήματος, που ..βραβεύτηκα μάλιστα, ο κριτικός μου απέδειξε-υπέδειξε ότι είχα λάθος πρωταγωνιστή στη λογική μου, ενώ αυτός ήταν ο δεύτερος ήρωας.

•        Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

Πάρα πολύ, εξ ου και η τρέχουσα περιοδεία μου. Γράφεις για χρόνια ίσως, όπως 2,5 χρόνια το ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΜΕΝΙΟΥ και περιμένεις την απόκριση του αναγνώστη στα τυφλά, με κάθε είδους συναίσθημα, κυρίως το φόβο της απόρριψης.

•        Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

Ευτυχώς ..συνεχώς. Έτσι ο τόπος του παραπάνω βιβλίου που είναι η Λάρισα, μου υποδείχτηκε ότι μπορεί να είναι οποιοδήποτε μέρος, λόγω ..Παγκοσμιοποίησης αναιρώντας οποιοδήποτε τοπικισμό.

•        Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

Διάβαζα από μικρός ..ακατάπαυστα κι αυτό επηρέασε, υποθέτω, τη δόμησή μου. Για χρόνια μετά τις σπουδές μου, το διάβασμα μειώθηκε, λόγω επαγγελματικών ασχολιών (μηχανικός) και έγινε επιλεκτικό. Ο Κούντερα, Ο Κλωντ Ιζζό, ο Ουέλμπεκ, ο Ταμπούκι και ο αρχικός Κουέλιο ήταν σταθεροί στις προτιμήσεις μου. Και οι παλιότεροι σίγουρα άφησαν ίχνη, Βερν, Δουμάς κλπ με σημαντικότερο τον Βίκτωρα Ουγκώ. Από Έλληνες να αναφέρω τις …Ελληνίδες Καρυστιάνη, Σ. Τριανταφύλλου, Ζ. Ζατέλλη στα παλιότερά τους. Σήμερα παρακολουθώ σύγχρονους λογοτέχνες, όπως ο Πίνσον αλλά και χώρους πιο τεχνολογικούς, στη γέφυρα με τον κινηματογράφο και το φανταστικό, π.χ. Γουίλιαμ Γκίμπσον και ανάλογους.

•        Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

Η συγγραφή είναι μια δύσκολη υπόθεση, όταν το επάγγελμά σου είναι απαιτητικό. Αυτό ζω και έτσι καταφεύγω στη νύχτα, συχνά. Το γράψιμο ωστόσο, είναι για μένα πλούτος ζωής και επικοινωνία με τον κόσμο, άρα ακολουθούν πολλές νύχτες, ξορκίζοντας το πολύχρωμο πουλί της έμπνευσης να κελαηδάει.