525 ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

525 ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

Σελ. 205, Οκτώβριος 2015

     Μια ακόμη έκδοση, η 105^η (!!), του βιβλίου του Δ. Χαριτόπουλου, κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες.

     Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο του μυθιστόρημα, αλλά σίγουρα περιλαμβάνει και αυτοβιογραφικά στοιχεία. Αναφέρεται στην γενική επιστράτευση που κήρυξε στις 20 Ιουλίου 1974, η κυβέρνηση της Χούντας, έντρομη λόγω της ανικανότητάς της να αντιμετωπίσει την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η επιστράτευση εξελίχθηκε σε κανονικό φιάσκο, στο οποίο τίποτα δεν λειτούργησε όπως είχε σχεδιαστεί.

     Ένα από τα τάγματα που δημιουργήθηκαν τότε, ήταν και το 525. «Το 525 τάγμα πεζικού τώρα πια δεν υπάρχει. Ξεπήδησε μέσα από τα σχέδια επιστρατεύσεως στις 20 Ιουλίου 1974 και αφού εκτέλεσε με απόλυτη επιτυχία όλες τις αποστολές που του ανατέθηκαν, ξαφνικά τα ίχνη του χάθηκαν. Γι’ αυτή την αλλόκοτη εξαφάνιση υπάρχουν πολλές εκδοχές κι ο καθένας υποστηρίζει τη δική του. Όμως το 525 τ.π. δεν πρέπει να ξεχαστεί».

     Το τάγμα συγκεντρώθηκε σε ένα ορεινό χωριό της Καρδίτσας, όπως όριζαν τα σχέδια. Εκεί εξελίχτηκαν κωμικοτραγικές σκηνές. Ξεκίνησαν από την ημέρα συγκέντρωσης, όταν εμφανίστηκαν υπερδιπλάσιοι έφεδροι από όσους χρειαζόταν για τη συγκρότηση της μονάδας, με αποτέλεσμα ο διοικητής του τάγματος, να αναρωτιέται: «Τι διάολο… τάγμα μου δώσανε ή μεραρχία;». Τελικά επέλεξε να κρατήσει τους πιο… ψηλούς! και να στείλει τους υπόλοιπους σε άλλα στρατόπεδα. Στη διάρκεια της ύπαρξής του, κάθε μέρα, ξετυλίγονταν σκηνές στρατιωτικής τρέλας, απείρου κάλους. Οι οποίες τελείωσαν, όταν το τάγμα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, μετά από έντονη νεροποντή και μία οργιαστική λασπομαχία, στην οποία έλαβαν μέρος άπαντες, έφεδροι και μόνιμοι, ανεξαρτήτως βαθμού και θέσης, στις αρχές του Οκτώβρη του 1974. «Μερικοί λένε πως αποστρατεύτηκε κανονικά. Οι άντρες του ξαναπήραν τα δρόμο για τα σπίτια τους, τα όπλα και τα πυρομαχικά ξαναμπήκαν στις αποθήκες και τα αυτοκίνητα παραδόθηκαν πάλι στους ιδιοκτήτες τους. Άλλοι λένε ότι το 525 δεν αποστρατεύτηκε ποτέ. Οι άντρες του συνήθισαν σ’ αυτή τη ζωή και έμειναν στρατιώτες. Άλλοι πως τα παράτησαν μια νύχτα και εξαφανίστηκαν όλοι. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι το 525 απορροφήθηκε από τη μεραρχία ή πως υπάρχει ακόμα με άλλο όνομα. Κανείς δεν μπορεί να πει θετικά τι έγινε…».  

     Ξεκαρδιστικό βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο γιατί καταδεικνύει μετ’ επιφάσεως, πόσο καραγκιόζηδες ήταν οι στρατιωτικοί της «εθνοσωτηρίου», αλλά και για το αστείρευτο χιούμορ που επέδειξαν όσοι κλήθηκαν «υπό τα όπλα», τις δύσκολες εκείνες μέρες του 1974. Απολαυστικό!