ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΣ

     O Γιάννης Κ. Κωνσταντάτος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από την Κεφαλονιά-για την οποία δηλώνει πάντα περήφανος. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου (Master) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο του Durham. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, με πολύ σημαντική δράση τόσο στα κοινά, όσο και στην πολιτιστική ζωή του τόπου. Το 2014 εξελέγη Δήμαρχος του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης. Έργα του: «Η Τελευταία Ευκαιρία» (2008, εκδ. Γοβόστη), «Απέναντι Στο Πεπρωμένο» (2010, Ιβίσκος), «Ο Έλληνας Αντιβασιλέας Του Σιάμ» (2012, Ιβίσκος), «Ο Αγριάνθρωπος» (2017, εκδ. Καλέντη).

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Πηγή μου αποτέλεσε η δεκαετία του 80 που την βίωνα ως μαθητής μέσα από την μεγάλη αντιπαράθεση του Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τα απόνερα εκείνης της περιόδου πίστευα πως οικονομικά , κοινωνικά , πολιτιστικά και πολιτικά τα βιώνει σήμερα η Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων . Ήθελα λοιπόν να καταγράψω με μυθιστορηματικά ως σύγχρονος συγγραφέας εκείνο το κλίμα και τις λογικές που χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή και κοινωνία . 

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Να πω ότι τα μεγάλα πάθη , οι εντάσεις, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία , στο τέλος έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για το λαό μας που δυστυχώς την περίοδο εκείνη άλλαζε και το αξιακό του σύστημα, έγινε ένας “υπερκαταναλωτικός” λαός που θέλει πολλά χωρίς να παράγει ανάλογα. Έχουμε δε την ευκαιρία να θέσει τις υποδομές ώστε να γίνουμε μια σύγχρονη χώρα αντί γι΄αυτό που είμαστε σήμερα .

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Ένιωσα απίστευτη χαρά, όπως ακριβώς αντίκρισα τον πρώτο μου γιο. Όταν κράτησα το πρώτο βιβλίο στα χέρια μου ένιωσα σαν να κρατάω το βρέφος για πρώτη φορά. 

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Φυσικά γιατί κάνεις μια ενδοσκόπηση στην εσωτερική σου επιθυμία και μια αναζήτηση στα βαθύτερα συναισθήματα, ώστε να σφυρηλατήσεις τους ήρωες σου και να τους μπολιάσεις με κάτι από σένα, αν και δεν ταυτίζομαι απαραίτητα με τους ήρωες μου, το αντίθετο θα έλεγα.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Όχι ιδιαίτερα γιατί το βιβλίο το έχω μέσα μου και απλά το αποτυπώνω στο χαρτί. Συνεπώς δεν με επηρεάζει κάτι στην αποτύπωση αυτή .

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Δεν μου αρέσει απλά, με ενθουσιάζει. Στην τελευταία μου παρουσίαση στην Ηλιούπολη είχα περίπου 100 άτομα τα οποία έκαναν ερωτήσεις και έγινε ένας ζωντανός διάλογος που προσωπικά με γέμισε με πλούσια συναισθήματα. Το θέλω πολύ και το επιδιώκω .

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι συνέβη και αυτό κι εκεί κρύβεται η μαγεία ενός έργου. Είναι αυτό που αναδεικνύει και δεν μπορείς ούτε εσύ ο ίδιος ως συγγραφέας να τα δεις. Άλλωστε ένα μυθιστόρημα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και στα μάτια του κάθε αναγνώστη μεταλλάσσεται ανάλογα τον δικό του ψυχικό κόσμο .

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Αν και διάβαζα πολύ και έχω πολλά πρότυπα για διαφορετικούς λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω τώρα, ξεχωρίζω τους Καραγάτση και Φρέντυ Γερμανό. Ο πρώτος με συγκλόνισε όταν τον διάβασα με έργα όπως ο Γιούκερμαν , Κίτρινος Φάκελος κλπ . Η διείσδυση του στην Ελληνική κοινωνία και το μέγα θέμα του είναι ο Άνθρωπος και πως λειτουργεί στην  καθημερινότητά του με άγγιξε πολύ . Ο Γερμανός για το χιούμορ του και το πνεύμα του βγαίνει από το έργο του και επειδή αγαπάω τις βιογραφίες και την ιστορία . Φυσικά ο Καζαντζάκης αποτελεί πάντα στο ιερό προσκύνημα εκ μέρους μου στο μεγαλείο του .

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Το γράψιμο είναι ανάγκη. Δίχως αναπνοή δεν ζούμε και δίχως γράψιμο δεν μπορώ να εκτονώσω όλα όσα με “Βασανίζουν” εσωτερικά . Είναι ζωτικό για μένα γιατί αποτυπώνω στο χαρτί τα ενδόμυχα μου. Έτσι το βλέπω ως αναπνοή . Η διαδικασία είναι απλούστατη , το αποτέλεσμα με κάνει να αγωνιώ γιατί το διαβάζουν τρίτοι που δεν  ξέρω πως θα το κρίνουν. Το κάνω όμως πρώτα για μένα.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;

     Όχι άμεσα, έχω όμως πολλές σκέψεις και κάποιες βιογραφίες  Μεγάλων Ελλήνων όπως του Μαρίνου Χαρμπούρη  ή του Ιωάννη Φωκά , τις ιστορίες των οποίων δεν τις γνωρίζει ο πολύς κόσμος αλλά πιστέψτε με είναι συναρπαστικό .

Σας ευχαριστώ πολύ!