ΜΠΛΕ ΑΜΜΟΣ

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΣΤΑ
Εκδόσεις ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ
Σελ. 266, Δεκέμβριος 2024

      Το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Μπλε Άμμος» που σας παρουσιάζω σήμερα, είναι το τρίτο της Α. Κώστα, που επιστρέφει στα εκδοτικά δρώμενα, μετά από απουσία πολλών ετών (το τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Τα Χρόνια Των Ανέμων» κυκλοφόρησε το 2007).

     Η ιστορία του νέου της έργου ξεκινά (ή μάλλον καλύτερα θα ήταν να πω τελειώνει), με τη δολοφονία πέντε αντρών, το 2005 στην ταβέρνα Μπλε Άμμος. «Το αστροπελέκι τον βρήκε την ώρα που ξαλάφρωνε όρθιος. Η πόρτα της τουαλέτας άνοιξε απότομα, η σφαίρα τον πέτυχε στην πλάτη, ακριβώς στο ύψος του πνεύμονα […] εκείνο το βράδυ στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, στην οικογενειακή ταβέρνα Μπλε Άμμος, τέσσερις ακόμη άνθρωποι επρόκειτο να σωριαστούν απ’ τις σφαίρες του ίδιου περιστρόφου στα επόμενα δευτερόλεπτα-σφαίρες στοχευμένες, όχι όπου να ‘ναι!».

     Τους πέντε άντρες (οι οποίοι ονομάζονταν όλοι Γιάννης!!), τους ένωνε μια πολύχρονη φιλία, αν και κάποιες φορές οι ανάγκες και τα «γυρίσματα» της ζωής, απομάκρυναν τον έναν από τον άλλο. Όμως υπήρχε και κάτι πιο βαθύ, πιο δυνατό και σκοτεινό. Η συμμετοχή σε μια εγκληματική πράξη, για την οποία κανείς δεν τιμωρήθηκε, αλλά και στην οποία οι πέντε φίλοι δεν αναφέρθηκαν ποτέ ξανά. Βαθιά μέσα τους όμως, πάντα τους απασχολούσε, ποτέ δεν λησμόνησαν. «Είναι εκπληκτικό το πώς ένα μακρινό, τυχαίο και άσχετο γεγονός μπορεί να γίνει η αρχή μιας σειράς διαδοχικών ωθήσεων που παρασέρνουν μαζί τους πρόσωπα και καταστάσεις-να γίνει ένα ασταμάτητο ντόμινο δηλαδή, που τερματίζει όταν δεν έχει τίποτ’ άλλο πια να ρίξει. Και ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις αλλεπάλληλες πτώσεις, η ανθρώπινη ευθύνη τι γίνεται; Χάνεται; Παρασύρεται κι αυτή, εξαφανίζεται θαβόμενη αμετάκλητα; Όχι! Το τέρας της ανθρώπινης ευθύνης είναι πάντα εκεί, αείζωο και αειθαλές, κι ο καθένας το βλέπει καταπώς έχει προσαρμόσει τα μάτια του να κοιτούν και να εστιάζουν. Μπορεί να είναι αδιόρατο, μικρό, τεράστιο, μπορεί ακόμη κι αόρατο. Όμως δεν παύει να υπάρχει».

     Οι πέντε φίλοι, αν και είχαν διαφορετικές καταβολές, έχουν κάτι ακόμη κοινό: έζησαν σε ένα ζοφερό περιβάλλον, αφού ήταν μέλη δυσλειτουργικών, καταπιεστικών, κακοποιητικών για το σώμα και τη ψυχή οικογενειών, που τους διαμόρφωσαν και τους έκαναν αυτό που είναι.

     Με αφορμή αυτό το έγκλημα και τη νέμεση που ακολούθησε (δεν θέλω να αναφέρω τίποτα περισσότερο για να μην φανερώσω τα «πως», τα «ποιος» και τα «γιατί» των δολοφονιών, αφού η συγγραφέας, μας τα αποκαλύπτει στις τελευταίες σελίδες), η Α. Κώστα, γράφει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Περιγράφει με μοναδικό τρόπο την πορεία των ηρώων της (όλων των ηρώων κι όχι μόνο των πέντε) μέσα στις οικογένειές τους. Σκιαγραφεί με χειρουργική ακρίβεια την προσωπικότητα και τα ψυχολογικά τους προφίλ. Χτίζει με ιδιαίτερα αξιοσημείωτο τρόπο την ιστορία κλιμακώνοντας το σασπένς μέχρι την θεαματική ανατροπή του τέλους. Κι όλα αυτά με έναν ξεχωριστό τρόπο γραφής που «παγιδεύει» τον αναγνώστη (διάβασα τις 266 σελίδες μέσα σε ελάχιστες ώρες),και με μοναδική χρήση της ελληνικής γλώσσας που προσφέρει επιπλέον αναγνωστική απόλαυση! Διαβάστε το οπωσδήποτε!