Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 444, Οκτώβριος 2012
Ένα υβρίδιο μυθιστορήματος, βιογραφίας και δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του Άρη Μαραγκόπουλου, με τον περίεργο τίτλο «Το Χαστουκόδεντρο», δέντρο το οποίο είναι χρήσιμο και άκρως ψυχοθεραπευτικό. Περισσότερα για το συγκεκριμένο «δέντρο» δεν γράφω, αλλά σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, όταν διαβάσετε το βιβλίο.
Με αφορμή τη ζωή του Αντώνη Αμπατιέλου, ναυτικού και βουλευτή της ΕΔΑ και του ΚΚΕ αργότερα και της Ουαλής δασκάλας Μπέτι Μπάρτλετ, ο συγγραφέας καταφέρνει να ξετυλίξει μέσα από τις γραμμές του έργου του, την τοιχογραφία μιας εποχής σκληρής και δύσκολης.
Στη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου, ο Αμπατιέλος, αφού καταφέρνει να επιτύχει την υπογραφή μιας πολύ ευνοϊκής για τους έλληνες ναυτικούς σύμβασης εργασίας, μεταβαίνει στο λιμάνι του Κάρντιφ στην Αγγλία, με εντολή του κόμματος, για να στήσει και να οργανώσει ένα ισχυρό συνδικάτο ναυτικών, που θα συνενώσει υπό την αιγίδα του τις κατακερματισμένες οργανώσεις. Στη διάρκεια ενός λίγο-πολύ προβοκατόρικου καβγά, θα γνωρίσει την Ουαλή δασκάλα Μπέτι Μπάρτλετ, μέλος του ΚΚ Βρετανίας. Η έλξη είναι αμοιβαία. Σύντομα παντρεύονται και με τη λήξη του πολέμου, επιστρέφουν στην Ελλάδα. Ενώ όλες οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις υποδομές και να μετατρέψουν τα ερείπια που άφησε ο πόλεμος ξανά σε σπίτια και κτίρια, στην Ελλάδα οι τότε ηγεσίες αποφάσισαν αλλιώς. Η κυβέρνηση και οι εντολοδότες της από τη μια και η ηγεσία του ΚΚΕ από την άλλη, αποφάσισαν να αιματοκυλίσουν τη χώρα. «Φαντάζομαι Πολ, πως πουθενά αλλού στον κόσμο δεν έχει συμβεί αυτό το πράγμα. Κι οι Γάλλοι κι οι Ιταλοί είχαν κομμουνιστές παρτιζάνους αλλά…Αντί αυτοί οι καημένοι να στρωθούν στη δουλειά για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους…Αναρωτιέμαι αυτός ο πόλεμος δεν τους δίδαξε τίποτε; […] Ακούγεται απίστευτο, Κλιφ, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα εκεί. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ποιοι και πως θα καταφέρουν να διασωθούν μέσα σ’ αυτή την ομαδική αυτοκαταστροφή. Και στο μεταξύ, η όμορφη χώρα τους, πνέει τα λοίσθια…»
Ο Αμπατιέλος συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο, με αστείες και σαθρές κατηγορίες. Όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι εκείνη την εποχή. Η καταδικαστική απόφαση ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο και η ποινή μετατρέπεται σε ισόβια.
Από το σημείο αυτό και μετά, την κατάσταση παίρνει στα χέρια της η Μπέτι. Κάνει έναν μοναδικής δύναμης αγώνα, για να καταφέρει να ελευθερώσει τον άντρα της, ενώ στη χώρα κυριαρχεί η μισαλλοδοξία και το μίσος. «Πάρα πολύ μίσος σ’ αυτή τη χώρα. Ώρες-ώρες, έχω την αίσθηση πως δεν είναι στα καλά τους οι άνθρωποι εδώ πέρα. Όλοι ανεξαιρέτως, ακόμα κι οι δικοί μας. Αυτός ο Ζαχαριάδης παράδειγμα. Κανείς δεν καταλαβαίνει με ακρίβεια που το πάει (κι ούτε ξέρουμε τι λέει η ΕΣΣΔ για όλα αυτά). Η λογική τους δεν υπακούει σε παραδεκτούς κανόνες. Δεν έχουν κανόνες». Για να τα καταφέρει να ελευθερώσει τον άντρα της, δεν θα διστάσει να προκαλέσει δημόσια έναν πρωθυπουργό και να χαστουκίσει τη βασίλισσα Φρειδερίκη, στη διάρκεια μιας επίσκεψής της στο Λονδίνο.
Τελικά ο Αμπατιέλος, θα ελευθερωθεί το 1964, αφού έμεινε στη φυλακή για 17 ολόκληρα χρόνια κι ενώ είχε γίνει ήδη πενήντα χρονών.
Το βιβλίο καταφέρνει να περιγράψει την ιστορία μιας «εμποδισμένης αγάπης», σε μια εποχή και σε μια χώρα, που τίποτα δεν ήταν εύκολο για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Παράλληλα όμως, δίνει με εξαιρετικό τρόπο, την τοιχογραφία μιας εποχής που σημάδεψε την Ελλάδα και για την οποία δεν έχουν ακόμη δοθεί καθαρές εξηγήσεις και η οποία ενώ είναι παράδειγμα προς αποφυγή, δεν αναφέρεται ούτε καν ακροθιγώς στα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.
Εκτός όμως από το μύθο, υπάρχει και η γραφή που συναρπάζει και κάνει το βιβλίο, παρά τον όγκο του (450 πυκνογραμμένες σελίδες), να ρέει εύκολα για τον αναγνώστη.
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω και στην «ειδική» εκτύπωση που είναι ένα ακόμα συν, στα υπόλοιπα, του πολύ αξιόλογου αυτού βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου