ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΡΙΝΗΣ

      Ο Νίκος Σκορίνης γεννήθηκε στην Παλαιόβρυση Λακωνίας.
Εργάστηκε στον χώρο της μουσικής και του βιβλίου ως επιχειρηματίας επί τριάντα πέντε χρόνια.Υπήρξε εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Άσμα το Ελληνικόν (1995). 
Αρθρογραφεί τακτικά στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και συμμετέχει πολλά χρόνια στα κοινά για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.Το 2012 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Δυτικοανατολικά της Γης, από τις Εκδόσεις Καμπύλη.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

      Η  ζωή μας ! Αυτή τροφοδοτεί τη κάθε σκέψη μας. Αυτή καθορίζει τη κάθε πράξη μας , τη κάθε μας στιγμή μέχρι και τον αποχωρισμό της . Από τη γέννα μας μέχρι και τον θάνατό μας, εμπνεόμαστε από το μεγαλείο και το δράμα του εφήμερου. Το επικό και το λυρικό που την διαπερνούν,  είναι το μεταξωτό ύφασμα πάνω στο οποίο καταγράφουμε  τις ευτυχισμένες  και δραματικές σχέσεις που αποκομίζουμε,  δρώντας,  οι ίδιοι, μέσα στα πιο βαθειά σπλάχνα της. Η χαρά και η λύπη, η προσμονή, η επιμονή μου για έναν καλύτερο κόσμο  λοιπόν, είναι οι πηγές μου.

Τα τελευταία  εφτά χρόνια , η λύπη , η αγανάκτηση , η αβεβαιότητα  σε πρωτοφανές  πλεόνασμα, παράγωγο των καταθλιπτικών μνημονίων, αφρόνων πολιτικών επιλογών, διέρρηξε πλήρως τις όποιες ισορροπίες, ευτυχίας –δυστυχίας.    Εδώ, υπάρχει αιτία και αιτιατό  , και αυτό, με οδήγησε  στη συγγραφή του! Η μερική αποκάλυψη,  μέσω της λογοτεχνίας, για όσα μας συμβαίνουν.

     Ο προσεκτικός αναγνώστης, που θα διακρίνει πραγματικά          πρόσωπα πίσω από χαρακτήρες του βιβλίου σας θα έχει δίκιο;

      Δίκιο και άδικο ταυτόχρονα! Αναγνωρίζουμε πρόσωπα, τα οποία μισούμε ή αγαπάμε ,εύκολα! παραγνωρίζοντας , πως μέσα τους, υπάρχει λάθρα, και η δική μας σκιά! Το πραγματικό και το εικονικό, ταυτόχρονα, σε μία ενιαία αλήθεια, την οποία, ακόμα και αν  αποδέχεσαι,  ταυτόχρονα, αρνείσαι να την κοιτάξεις έντιμα. Αμυνόμενος,  αναγνωρίζεις μόνο τ’  άλλα πρόσωπα κατά πως σε βολεύει , και έτσι, βγάζεις έντεχνα και ανέντιμα από το κάδρο , τον ερωτευμένο εαυτό σου! Συνεπώς επαφίεται  η      «καταδίωξη» , στην αναγνώστρια και τον αναγνώστη , για πιο πρόσωπο  θα αναγνωρίσει…

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο

είναι αυτό;

     Πολλά και κανένα . Ομοιάζει, με  τον ταξιδιώτη μίας μεγάλης διαδρομής, ο οποίος, κάθεται πίσω από το παράθυρο ενός τρένου. Άλλοτε είναι προσεχτικός και άλλοτε αφηρημένος. Δεν  λαμβάνει όλες  τις εικόνες, και τα μηνύματα  που καταγράφουν αδιάκοπα τα μάτια  του . Άλλα λαμβάνονται, και άλλα μένουν πεντάρφανα. Έχουν αποστολέα , μα απουσιάζει συχνά ο αποδέκτης. Μερικά, φτάνουν συστημένα, παραλαμβάνονται με υπογραφή... Άλλα πάλι, μένουν ασυνόδευτα και χάνονται. Ο φόβος, για το περιεχόμενο τους, ίσως η ατέλειά τους , τα κατατάσσει σαν μη αναγνωσμένα. Προφανώς και επιχειρώ να στείλω κάποια σήματα.

Από τη γέννηση μας μέχρι τον θάνατό μας, υπάρχει μία ωραία διαδρομή για να διαβούμε! Κάποιοι λίγοι ,όμως, την μουτζουρώνουν, από την άμετρη πλεονεξία , και ταυτόχρονα βλακεία τους, μιας και είναι τόσο εφήμεροι.

Τι άλλο λοιπόν να σηματοδοτήσω;  Αντίσταση απέναντι στο κακό και την αδικία. Με την συμμετοχή και όχι την ανάθεση.    

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

          Δέος!Ο εαυτός μου γυμνός , στη κρίση των«δικαστών!»  

     Υπέροχα ! Ένα διαφορετικό παιδί, μόλις με είχε αναγνωρίσει ως γονιό του!

 Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Αποκτούν  σάρκα ,οστά ,ψυχή. Γίνονται τρισδιάστατοι, και παίρνουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή των αναγνωστών/τριών . Άλλοι πάνε πολύ μακριά , μένουν στις θύμισες , τους ακολουθούν· άλλοι, σκοντάφτουν σύντομα και εξαφανίζονται. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική ζωή.

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Φυσικά,  ο ταπεινός εαυτός μου! Μετά, η συντρόφισσα μου  Ράνια . Έχει την δύναμη, να μου πει, και εκείνο, που καθόλου δεν θα αρέσει. Τρίτη, η επιμελήτρια του μυθιστορήματος . Στην περίπτωση μας , η Φιλιώ!

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Τις αδυναμίες μου ! Τα καλά μου, τα θωρώ και μόνος μου. Όταν όμως,  σκιαγραφώ την ενσάρκωση των κακών ηρώων, και βλέπω  μέσα τους, δικές μου σκιές ανατριχιάζω… διορθώνομαι ..   

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Τι θα πει πεποίθηση ; Σε αυτόν τον κόσμο τον Μικρό και τον Μέγα , όλα είναι έτσι , όλα είναι και διαφορετικά. Χωρίς ανατροπές, θα είμαστε ζωντανοί νεκροί. Κάθε φορά που κάθομαι να γράψω,  τίποτα δεν υπάρχει σταθερό στο μυαλό και την ψυχή μου.  Αν, δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα μου παίρνατε  αυτή την συνέντευξη. Το βιβλίο μου, θα σας ήταν αδιάφορο, και εγώ, ακόμα πιο πολύ!

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας; 

     Φυσικά! Σε αυτούς απευθύνομαι  , αυτοί αποτελούν το «Κλεινόν μου Άστυ». Δίχως αυτούς δεν θα υπήρχα ως συγγραφέας. Διαφορετικά, θα ήμουν ένας ψωριασμένος εγωιστής… Τους ακούω, και προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τις παρατηρήσεις , τα συναισθήματα που τους προκάλεσα. Φωτίζουν την επόμενη μου προσπάθεια. Μου δίνουν αγάπη , τους δίνω αδιαπραγμάτευτα την φιλία μου.  Προχωράμε μαζί!

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Πολύ συχνά. Νομίζω, μάλιστα, πως αυτό αποτελεί ένα βασικό κριτήριο, πως  το έργο μου, μάλλον κάτι αξίζει. Όταν δηλ. δίνει διαφορετικές οπτικές γωνίες . Γι αυτό τον λόγο, ακούω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κάθε φορά που παρουσιάζουν το βιβλίο μου, άγνωστοι σε μένα άνθρωποι , που μου κάνουν την τιμή,  την κρίση τους για τα μυθιστορήματα μου.  Όταν συμβαίνει, νοιώθω πολύ ωραία. Είναι σαν να έχω γράψει ένα άλλο μυθιστόρημα χωρίς να το γνωρίζω. 

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας

επηρέασε;

     Πρώτος ο Φ. Ντοστογιέφσκι  , όχι μόνο λόγω του μεγέθους του, αλλά γιατί τον «ρούφηξα», όντας, πολύ μικρός , στα χρόνια της αθωότητας μου, και χρειάστηκε να τον διαβάσω πολλές φορές, τότε, για να τον κατανοήσω. Αργότερα, πολλοί·  άλλοι  λιγότερο, άλλοι περισσότερο…Ό Σοπενχάουερ, ο Καμύ, ο Καζαντζάκης… η Ζατέλη. Όσο διαβάζεις, τόσο καθαρίζει το αίμα σου , από τ’ οξυγόνο που εκπέμπουν. Φυσικά οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι και στοχαστές, από τα σχολικά μου χρόνια, δρουν μέσα μου αδιάλειπτα  .

Καθώς λοιπόν κυλάει ο καιρός,  δεν ξεχωρίζεις ποιος ή ποία σε καθόρισε τελικά περισσότερο. Γίνεσαι έτσι ο εαυτός σου,  έχεις το δικό σου στίγμα .

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

      Ποτέ δεν έχω έτοιμο το σενάριο, τους ήρωες και ηρωίδες μου . Ξεκινώ σε κενό τοπίο και χρόνο. Παρ’ όλα αυτά,  δεν δυσκολεύομαι, όσο ίσως φαντάζεται κανείς. Είναι στιγμές, που νομίζω, πως κάποια κρυφή μούσα μου υπαγορεύει, και εγώ απλά γράφω. Δεν είναι λοιπόν περίεργο, πως σε πραγματικό χρόνο , μου αρκούν οκτώ μήνες, εκεί αργά, στα βράδια τα μεγάλα!

Με ρωτάτε, τώρα, τι είναι το γράψιμο για μένα;

Το εκχύλισμα  του μυαλού και της ψυχής μου, λίγο πριν διαρραγούν! Η  αναγκαία  εκτόνωση από την υπερφόρτιση  Είτε προέρχεται από πλεόνασμα  χαράς , είτε  από περίσσια πίκρα.

 Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Ήδη ξεκίνησα, και ελπίζω, στις αρχές  του 2018 να είναι στα βιβλιοπωλεία. Να είναι καλύτερο από τα προηγούμενα και ο κόσμος επίσης πιο ευτυχισμένος. Τον τίτλο, τον κρατάω προσωρινά ,για μένα.

Να είσαι πάντα καλά , και καλή αντάμωση ξανά!

Κύριε Μουρατίδη, να σε ευχαριστήσω  για την συνομιλία!

Σας ευχαριστώ κι εγώ.