ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ

     Ο Ισίδωρος Ζουργός, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε Παιδαγωγικά και υπηρετεί ως δάσκαλος στην εκπαίδευση. Έχει δύο παιδιά. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί με διάφορα έντυπα δημοσιεύοντας ποίηση, πεζογραφία και κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα της διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο, καθώς και με θέματα ιστορίας της εκπαίδευσης. Έργα του: «Φράουστ» (1995, Α.Α.Λιβάνης), «Αναπνέοντας Κιμωλία-Γραφές Εκπαιδευτικών» (1996, συλλογικό, εκδ. Σαββάλα), «Αποσπάσματα Από Το Βιβλίο Του Ωκεανού» (2000, Πατάκης), «Η Ψίχα Εκείνου Του Καλοκαιριού» (2002, Πατάκης), «Στη Σκιά Της Πεταλούδας» (2005, Πατάκης), «Η Αηδονόπιτα» (2008, Πατάκης), «Ζωολογία Του Πάνω Και Του Κάτω Κόσμου» (2009, συλλογικό, Πατάκης), «Ανεμώλια» (2011, Πατάκης), Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ, «Τάξη Και Αταξία» (2011, συλλογικό, Ακρίτας), «Σκηνές Από Το Βίο Του Ματίας Αλμοσίνο» (2014, Πατάκης), «Ιστορίες Ταχυδρομείου» (2014, συλλογικό, ΕΛΤΑ), «Λίγες Και Μία Νύχτες» (2017, Πατάκης).

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

Κάτι που αλιεύτηκε από την τοπική ιστορία της Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό βέβαια με μια δέσμη από εσώτερες επιθυμίες, κάποιες από αυτές προϋπήρχαν στη σφαίρα του ασυνείδητου. Η αποτύπωση ιδιαίτερων λεπτομερειών στη συμπεριφορά των ανθρώπων όπως και διαρκής μανία της επινόησης περιπετειών και ανατροπών είναι οι απαραίτητοι κραδασμοί που κινούν τον μυθιστορηματικό κόσμο να κινηθεί.

Πως έγινε η επιλογή της συγκεκριμένης ιστορικής εποχής;

     Η αφετηρία ήταν το ασυνήθιστο ιστορικό γεγονός της φυλάκισης του έκπτωτου σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ στην έπαυλη Αλλατίνι. Αυτή τάραξε για μήνες την κοινωνική ζωή της πόλης, πυροδότησε φήμες και ευφάνταστα άρθρα στις εφημερίδες. Δεν ήταν λοιπόν δύσκολο να γεννήσει και την αρχή ενός μυθιστορήματος.

Η λογοτεχνία  μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Προφανώς και είναι καθώς αποτελεί μια συνομιλία, μια συνάντηση ουσιαστικά με πολλούς ανθρώπους. Η γλώσσα ως φορέας, οι αφηγήσεις της, οι προβληματισμοί και τα ερωτήματά της αποτελούν μια άλλη μορφή του κοινωνείν.

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Δεν είναι εύκολο να σας το περιγράψω αφενός γιατί ένα μέρος αυτού του βιώματος ανήκει αυστηρά στη σφαίρα της ιδιωτικότητας και αφετέρου πώς μπορεί να περιγραφεί η χειραψία ενός ανθρώπου με ένα από τα πιο παλιά και τολμηρά του όνειρα;

Αναπολείτε ήρωες από προηγούμενα μυθιστορήματά σας; Έχετε κάποιον αγαπημένο;

     Ναι, αναπολώ και μάλιστα πολύ συχνά. Με κάποιους ξέρετε έχουμε ζήσει χρόνια ολόκληρα μαζί. ΄Ετσι εξηγείται και ο πειρασμός που τυραννά πολλούς συγγραφείς να τους ξαναδώσουν πνοή μέσα από τις σελίδες ενός καινούριου βιβλίου.

Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Πολλά από αυτά που αναδύονται μέσα από τις περιπέτειες των χαρακτήρων ενός μυθιστορήματος είναι βιωμένα από τον ίδιο τον συγγραφέα ενώ κάποια άλλα πρέπει να τα υποθέσεις, να τα φανταστείς. Θυμηθείτε για παράδειγμα ότι σε αρκετά από τα βιβλία μου υπάρχουν φόνοι και μια σειρά από συναισθήματα τα οποία έπονται αυτής της πράξης. Ο συγγραφέας πρέπει να μιλήσει για μια αβίωτη ενοχή, για ένα τρόμο που μόνο να τον φανταστεί μπορεί.

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Η γυναίκα μου πάντα, από το πρώτο βιβλίο, δακτυλογράφος και η πρώτη αναγνώστρια.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Αναπόφευκτα καθώς είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως σκαλίζοντας ψυχαναλυτικά την κρούστα της γραφής ανακαλύπτεις διάφορα κρυμμένα μυστικά και πολλά άλλα μοχθηρά κι ανείπωτα.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Συνέβη μερικές φορές, όχι σε κάποιο ιδεολογικό θέμα αλλά πιο πολύ σε αποτιμήσεις αισθητικής αξίας, με άλλα λόγια σε βεβαιότητες ομορφιάς και αξίας δογμάτων γραφής, οι οποίες και κατά τη διάρκεια της συγγραφικής εμπειρίας υποχώρησαν.

Σας ανησυχεί αν ο αναγνώστης «διαβάσει» το βιβλίο σας με τρόπο που δεν συμφωνεί με τις προθέσεις σας;

     Η σχέση του αναγνώστη με το βιβλίο είναι ιδιοπρόσωπη, σχεδόν ιερή και δεν χρειάζεται καμιά έξωθεν ανησυχία και παρέμβαση.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Ναι, και το κάνω πολύ συχνά. Είναι η εμπειρία μιας αμφίδρομης σχέσης που είναι ιδιαίτερα επωφελής και διασώζει τη γραφή ως γεγονός κοινωνικό, όπως αναφέραμε και στην αρχή της συνομιλίας μας

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι, μου έχει συμβεί, όπως και στους περισσότερους συγγραφείς, έτσι νομίζω. Αυτή πάντως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της αναγνωστικής διαδικασίας, να νοηματοδοτεί ο κάθε αναγνώστης το κείμενο με τον καθαρά δικό του τρόπο.

Όταν τελειώσει ένα βιβλίο, τι συναισθήματα επικρατούν;

     Το έχω αναφέρει αρκετές φορές στο παρελθόν και ευχαρίστως θα το επαναλάβω και εδώ. Η αίσθηση στη χρονική στιγμή για την οποία με ρωτάτε είναι μια επιλόχειος μελαγχολία.

Όλοι έχουμε εμμονές διαφόρων ειδών. Εσείς έχετε συγγραφικές εμμονές;

     Όλοι οι συγγραφείς έχουν, γιατί εγώ να αποτελώ εξαίρεση, μπορώ μάλιστα να σας εξομολογηθώ και μερικές: το ταξίδι, η ιστορία της Θεσσαλονίκης, ο αγώνας του έρωτα απέναντι στη φθορά, οι σπηλιές και τα υπόγεια περάσματα, οι θάλασσες και τα πανιά…

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Για μένα καθόλου εύκολη, σχεδόν τυραννική αλλά στο τέλος λυτρωτική. Με ρωτάτε τι είναι η γραφή για μένα και το μόνο που θα μπορούσα να σας απαντήσω πως είναι αυτό που υπάρχει αδιάλειπτα στη ζωή μου από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, αυτή η σταθερά ως σκοπός και όνειρο ως αγωνία και λαχτάρα.

Όσοι παρακολουθούν τη συγγραφική σας πορεία, ξέρουν ότι δεν εκδίδετε συχνά. Αυτό το λέω για να καταδείξω ότι για τα δικά σας δεδομένα είναι εξαιρετικά νωρίς. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και θα ρωτήσω: ετοιμάζετε  κάτι καινούριο;

     Κατά μέσο όρο εκδίδω κάθε τρία χρόνια, δεν ξέρω αν αυτό τελικά είναι συχνό ή όχι. Εκδίδω όταν είμαι έτοιμος, αυτή είναι η πραγματικότητα. Νοερά ετοιμάζω κάτι καινούριο αλλά είναι εξαιρετικά νωρίς για εξομολογήσεις. Το μόνο που μπορώ να σας πω κλείνοντας είναι ότι σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Σας ευχαριστώ!