Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΙΣΤΡΟ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΣ

Εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ

Σελ. 718, 2019

     Το ογκώδες και πυκνογραμμένο πρώτο μυθιστόρημα του Σ. Γαλανού, έχει για κεντρικό χαρακτήρα ένα… αυτοκίνητο. Πρόκειται για μια Oldsmobile Viking Special Deluxe που «γεννήθηκε» τον Οκτώβριο του 1929 κάπου στο Μίσιγκαν προικισμένη με «μυαλό και συναισθήματα» καθώς και μια απρόσμενη ιδιότητα. «Πέρασα  όλη μου τη ζωή με τους ανθρώπους […] Ένα καπρίτσιο της τύχης με προίκισε μ’ ένα δώρο που δεν επιδίωκα ν’ αποκτήσω, το χάρισμα να εισχωρώ στο μυαλό τους και να κατανοώ τις μύχιές τους σκέψεις, τα πιο απόκρυφα συναισθήματα, τα πιο ανομολόγητα όνειρα κι επιθυμίες, τους πιο βαθείς κι ανεξίτηλους φόβους τους». Και γράφω «προικισμένη» δηλ. γένος θηλυκό, γιατί όπως λέει και η ίδια είναι… γυναίκα! «Ναι, γυναίκα, καλά ακούσατε. Ξαφνιαστήκατε; Σας φαίνεται παράξενο που ένα αυτοκίνητο έχει φύλο; Κι όμως. Όλα τα αυτοκίνητα έχουμε φύλο. Κι όχι μόνο φύλο αλλά και χαρακτήρα, τον οποίο δύσκολα μπορούμε ν’ αλλάξουμε, που μας καταδυναστεύει για πάντα και που καθορίζει τη μοίρα μας σχεδόν απόλυτα. Διαθέτουμε δηλαδή μια έμφυτη προσωπικότητα εκ γενετής, ή, καλύτερα, εκ κατασκευής».

     Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν προορίζεται για τις μάζες. Λόγω της τιμής του, είναι δυσπρόσιτο για τα χαμηλότερα εισοδήματα. Αγοράστηκε από μια πάμπλουτη ηλικιωμένη κυρία και τον πρώτο καιρό της ζωής της, απολαμβάνει ειδικά προνόμια. Ο οδηγός και οι υπηρέτες της έπαυλης στην οποία κατοικεί η ιδιοκτήτριά της, την πλύνουν και την καθαρίζουν καθημερινά και γενικά την περιποιούνται με τον καλύτερο τρόπο. Όμως η καλή της τύχη δεν κράτησε πολύ. Όταν η ηλικιωμένη κυρία πέθανε, ο κληρονόμος της, πούλησε το αυτοκίνητο, αφού το θεώρησε παρωχημένο. Η Πατρίτσια, όπως θέλει να την αποκαλούν, μετά από ένα μακρύ ταξίδι, κατέληξε σε μια μάντρα στην Αθήνα. Εκεί την είδε και την αγόρασε για να τη χρησιμοποιήσει σαν ταξί, ο Γιώργης, ένας Μικρασιάτης πρόσφυγας, που από ένα γύρισμα της τύχης, βρέθηκε να διαχειρίζεται ένα αρκετά σημαντικό ποσό.  

     Την περιπέτεια της ζωής της αφηγείται η Πατρίτσια. Το πώς αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σε ξένους τόπους και να ζήσει ανάμεσα σε ανθρώπους, τους οποίους ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει. «Πέρασα όλη μου τη ζωή με τους ανθρώπους, μελετώντας τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις τους, παρατηρώντας τα φερσίματα τους, νόμιζα ότι τους ήξερα καλά, ότι μπορούσα να τους καταλάβω και να προβλέψω την επόμενη κίνησή τους… Κι όμως… κι όμως ποτέ δεν έπαψαν να με ξαφνιάζουν, να με καταπλήσσουν, ενεργώντας ενάντια σε κάθε λογική, αψηφώντας τις επιταγές της σωφροσύνης και τους νόμους των πιθανοτήτων, έρμαια των παθών τους και των διαθέσεων της στιγμής άραγε ή μήπως στο απρόβλεπτο και τυχαίο της ανθρώπινης συμπεριφοράς κρύβεται κάτι βαθύτερο, κρύβεται η ίδια τους η ελευθερία, αυτή που δεν υπόκειται σε νομοτέλειες κι αιτιότητες…».

     Αυτή η αφήγηση επιτρέπει τον συγγραφέα να διέλθει όλη τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, της οποίας απ’ όσο μπορώ να καταλάβω είναι πολύ καλός και βαθύς γνώστης, και τις επιπτώσεις της, στις ζωές των ανθρώπων. Επίσης, μέσα από τις κοφτερές και πολύ συχνά εύστοχες παρατηρήσεις της Πατρίτσια, έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει την κοσμοθεωρία του και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και ερμηνείες για την ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού και τις αντιδράσεις του σε συγκεκριμένα ερεθίσματα.

     Ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις βιβλίο, που ενώ «τρομάζει» με τον όγκο του, εν τούτοις, περιλαμβάνει ένα θελκτικό κείμενο, που ρέει εύκολα κατά την ανάγνωση!