ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

KEN FOLLETT
Μετάφραση ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΝΤΖΟΛΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΟΥ
Εκδόσεις BELL
Σελ. 790, Νοέμβριος 2023

      Ένα ακόμη μυθιστόρημα της ιδιαίτερα πετυχημένης σειράς του Kingsbridge του Κ. Φόλετ, είναι το «Τα Όπλα Του Φωτός» που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό.

     Το 1792, οι πρώτες μηχανές απειλούν να στερήσουν από τους κλωστοϋφαντουργούς της (επινοημένης) πόλης του Kingsbridge, ακόμη και αυτό το πενιχρό ημερομίσθιο με το οποίο αμείβονται και το οποίο τους επιτρέπει να ζουν φτωχικά μεν, αλλά αξιοπρεπώς. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι «μηχανές» δεν είναι τίποτε άλλο παρά πρωτόγονα κατασκευάσματα, εν τούτοις κάνουν τη δουλειά ορισμένων «ειδικοτήτων» της βιομηχανίας της κλωστοϋφαντουργίας που ανθεί στην περιοχή, περιττή.

     Οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αντιδράσουν. Ο κίνδυνος της ανεργίας, φέρνει το φάσμα της φτώχειας, την πείνας, την ανέχειας και της δυστυχίας όλο και πιο κοντά. Προσπαθούν να συνασπιστούν σε κάποια πρώιμη μορφή συνδικάτων. «…η εταιρεία δεν ήταν παρά ένα πρώτο βήμα. Αποτελούσε μέρος ενός κινήματος που απλωνόταν σ’ όλη τη χώρα, καθώς ο εργατόκοσμος μορφωνόταν, διάβαζε βιβλία και πήγαινε σε ομιλίες. Και υπήρχε ένας σκοπός πίσω από το κίνημα αυτό. Οι εργαζόμενοι ήθελαν να έχουν λόγο στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας τους. Όταν γινόταν πόλεμος, εκείνοι καλούνταν να πολεμήσουν και όταν η τιμή του ψωμιού ανέβαινε στα ύψη εκείνοι λιμοκτονούσαν». Όμως έχουν να αντιμετωπίσουν τους πανίσχυρους βιομηχάνους, που υποστηρίζονται από τους γαιοκτήμονες-άρχοντες και την τυραννική κυβέρνηση του βασιλιά Γεώργιου Γ!. Η οποία έχοντας χάσει υπερπόντια εδάφη εξ αιτίας της Αμερικανικής επανάστασης και φοβούμενη τις ιδέες της Γαλλικής επανάστασης, είναι αποφασισμένη να καταπνίξει κάθε αντιπολιτευτική φωνή.

     Η ανάρρηση του Βοναπάρτη στην εξουσία και οι επεκτατικές του βλέψεις, οδηγούν σε πόλεμο και την κυβέρνηση στο να λάβει πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα…

     Στο μυθιστόρημα «Τα Όπλα Του Φωτός», η εγνωσμένης αξίας αφηγηματική δεινότητα του Κ. Φόλετ, αγγίζει νέα ύψη. Το βιβλίο απεικονίζει με εξαιρετική ακρίβεια την εποχή, τους ανθρώπους της και τις επερχόμενες αλλαγές σε κάθε επίπεδο. Πλούτος περιγραφών τόπων, τοπίων, γεγονότων και καταστάσεων. Εξίσου πλούσια και πολυσχιδής είναι η ανάπτυξη του πλήθους των διαφορετικών χαρακτήρων του έργου, της νοοτροπίας και των συναισθημάτων που τους κατακλύζουν. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στην μοναδικής ιστορικής πιστότητας, συναρπαστική, ολοζώντανη περιγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο τριήμερο 16-18 Ιουνίου 1815, στα σταροχώραφα γύρω από το μικρό χωριό Βατερλό, που τώρα ανήκει στην επικράτεια του Βελγίου. Αναφέρομαι στη «μάχη του Βατερλό», που σήμανε την καταστροφή του Βοναπάρτη και το τερματισμό των πολυετών πολεμικών συγκρούσεων που-όπως κάθε πόλεμος άλλωστε-κόστισαν ανθρώπινες ζωές και καταρράκωσαν τις οικονομίες των χωρών που συμμετείχαν.

     Ένα μυθιστόρημα-ποταμός που πολύ δύσκολα θα αφήσετε από τα χέρια σας!    

ΤΟ ΑΚΕΦΑΛΟ ΑΓΑΛΜΑ

ΣΤΑΘΗΣ ΝΑΤΣΑΡΙΔΗΣ
Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Σελ. 606, Νοέμβριος 2023

      Το βιβλίο που παρουσιάζω σήμερα, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Σ. Νατσαρίδη και κυκλοφόρησε στο τέλος του προηγούμενου χρόνου.

     Ο Αστυνόμος Α! Δημήτρης Παπάς και ο Αστυνόμος Β! Ιάσονας Παυλίδης, είναι από τα πιο σημαντικά στελέχη της Υποδιεύθυνσης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της Θεσσαλονίκης. «Ο Δημήτρης, πιο σοφός λόγω ηλικίας και ο Ιάσονας πιο παρορμητικός λόγω ηλικίας, κατάφεραν να εξιχνιάσουν έναν μεγάλο αριθμό εγκλημάτων και να οδηγήσουν στη φυλακή όλα τα είδη καθαρμάτων που τριγυρνούν ανάμεσα στους ανυποψίαστους πολίτες […] Το ομαδικό πνεύμα, ο αστείρευτος ενθουσιασμός για την εκτέλεση του καθήκοντος και η εν μέρει ίδια φιλοσοφία πάνω στα θέματα της δουλειάς, είχαν ως αποτέλεσμα η συνεργασία τους να αποδίδει στον μέγιστο βαθμό».

     Δεν ήταν όμως μόνο αυτές οι επαγγελματικές αρετές που τους οδήγησαν στο Προεδρικό Μέγαρο για να βραβευτούν εκείνο τον Μάρτιο. Ήταν και ο εντοπισμός και η σύλληψη ενός επικίνδυνου δραπέτη, ο οποίος στην προσπάθειά του να μείνει εκτός φυλακής δε δίστασε να δολοφονήσει πολίτες κι ένστολους.

     Στη διάρκεια της τελετής βράβευσης, γίνονται μάρτυρες μιας απόπειρας δολοφονίας ενός υπουργού και μάλιστα βοηθούν στην αποτροπή της!

     Η επιστροφή τους στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της Κυριακής 18 Μαρτίου, σηματοδοτεί την επιστροφή στην σκληρή και ζοφερή πραγματικότητα. Αμέσως μόλις επιστρέφουν, καλούνται να μεταβούν στη συμβολή των οδών Βενιζέλου κι Ερμού. Εκεί, στο μνημείο που τοποθετήθηκε για να θυμίζει τη δολοφονία από παρακρατικούς μηχανισμούς του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο του 1963, έχει εντοπισθεί το γυμνό πτώμα ενός άντρα. «Μέσα από τις σκιές ξεπρόβαλε το περίγραμμα μιας ανθρώπινης σιλουέτας. Ο κορμός του γυμνού σώματος ήταν σε ορθή στάση, με την πλάτη να ακουμπάει στη βάση του μνημείου, ενώ τα πόδια ήταν παράλληλα στο έδαφος, μια εικόνα που θύμιζε έναν περαστικό, ο οποίος είχε κουραστεί και αποφάσισε να καθίσει να ξαποστάσει. Το βλέμμα τους περιπλανήθηκε από τις πατούσες προς το υπόλοιπο σώμα, πέρασε από τα πόδια και τη μέση, κινήθηκε κατακόρυφα προς τα πάνω, ψηλά στο στήθος και σταμάτησε εκεί, αφού δεν είχε που αλλού να πάει. Η συνέχεια που περίμεναν δεν ήταν εκεί. Το πτώμα ήταν ακέφαλο. Όμως, το μακάβριο θέαμα δεν τελείωνε εκεί. Πλησιάζοντας πιο κοντά, διαπίστωσαν πως, εκτός από το κεφάλι, έλειπαν και τα χέρια, που ήταν κομμένα στο ύψος του αγκώνα».

     Όπως είναι φυσικό, στο Αστυνομικό Μέγαρο σημαίνει συναγερμός. Οι άδειες ανακαλούνται. Κάθε αστυνομικός πρέπει να διατεθεί στην προσπάθεια εντοπισμού του δράστη της ειδεχθούς δολοφονίας.

     Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, σε μια προσπάθεια εξευμενισμού και εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, πείθει τον διεθνούς φήμης συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Πέτρο Γκινέ, να συμμετάσχει στις έρευνες σαν εξωτερικός συνεργάτης. Παράλληλα, αναθέτει την εποπτεία σε ειδικό εισαγγελέα, που θα ασχολείται μόνο με αυτή την υπόθεση.

     Όμως οι έρευνες δεν έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και οι αποτρόπαιοι, βίαιοι φόνοι συνεχίζονται, ενώ ανθρώπινα μέλη εντοπίζονται σε διάφορα σημεία…

     Ο Σ. Νατσαρίδης, μας παρουσιάζει ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, με κινηματογραφικές σκηνές δράσης. Αν και πρωτόλειο, δεν έχει τις αβλεψίες και αδυναμίες που συνήθως έχουν τα πρώτα έργα νέων συγγραφέων. Η ευφάνταστη ιστορία του, κρατά, παρά τον όγκο του (600 πυκνογραμμένες σελίδες μεγάλου μεγέθους), αμείωτο το ενδιαφέρον, καθώς εμπλέκονται πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διαφθαρμένοι αστυνομικοί, σε ένα γαϊτανάκι μυστικών από το παρελθόν και παρανομίας. Εντύπωση προκαλούν οι πολύ καλά δομημένοι χαρακτήρες του έργου και η χρήση της γλώσσας. Ένα πολύ αξιόλογο μυθιστόρημα!  

ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ

ALEXIS RAVELO
Μετάφραση ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ
Σελ. 256, Οκτώβριος 2023

      Το βιβλίο που παρουσιάζω σήμερα, είναι το δεύτερο (από οκτώ συνολικά), με κεντρικό χαρακτήρα τον Ελάδιο Μονρόι, την προσωπικότητα του οποίου πρωτογνωρίσαμε την χρονιά που πέρασε, μέσα από το μυθιστόρημα «Τρεις Κηδείες Για Τον Ελάδιο Μονρόι» (παρουσίαση 18 Νοεμβρίου 2023).

     Αυτή τη φορά ο συνταξιούχος ναυτικός που για να συμπληρώσει τη σύνταξή του, κάνει διάφορες δουλειές, άλλες νόμιμες κι άλλες λιγότερο νόμιμες, αναλαμβάνει να εντοπίσει στη Λας Πάλμας των Κανάριων νησιών, έναν άνδρα με το όνομα Έκτορ Φουέντες. «Ο Έκτορ Φουέντες Ορτάδο, σαράντα τριών ετών, ήταν από τη Μαδρίτη. Είχε τελειώσει το σχολείο στους ιησουίτες και το πανεπιστήμιο στο Καμπλουτένσε. Είχε εργαστεί ως τεχνικός εργαστηρίου σε μια κονσερβοποιία στο Λούγκο, όπου είχε γνωρίσει τη Μαρία Ουρένια Λιλ. Γάμος το 1989. Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στη Μαδρίτη και πιάνει δουλειά στο ισπανικό τμήμα της Feinberg and Feinberg».

     Την δουλειά του εντοπισμού, αναθέτει στο Μονρόι, ένας παλιός του γνώριμος, που έμαθε από πρώτο χέρι (κυριολεκτικά) τις ικανότητές του και που εκείνη την εποχή, εργαζόταν σε ένα γραφείο ερευνών της Μαδρίτης. «Δουλεύω σ’ αυτό το πρακτορείο. Όπως βλέπετε, είναι όλα νόμιμα. Έχουμε υποκαταστήματα σε όλη τη χώρα και ασχολούμαστε με κάθε είδους υποθέσεις: συνοδεία, επαγγελματική πίστη, βιομηχανική αντικατασκοπεία, πληροφορική, εντοπισμός, απάτες και ασφαλιστικές εταιρείες […] Συνήθως μας προσλαμβάνουν δικηγορικά γραφεία ή νομικοί σύμβουλοι μεγάλων επιχειρήσεων».

     Μία από αυτές είναι και η Feinberg and Feinberg που ανέθεσε στο γραφείο ερευνών να εντοπίσει το στέλεχός της Έκτορ Φουέντες, ο οποίος «πήρε το αεροπλάνο για την Γκράν Κανάρια και μετά άνοιξε η γη και τον κατάπιε». Σύμφωνα με την Feinberg, ο Φουέντες «γνωρίζει πάρα πολλά για την εταιρεία, για τα νέα σχέδια, εμπορικές στρατηγικές για τα επόμενα χρόνια» και πιστεύουν «ότι κάποιος ανταγωνιστής τον φλέρταρε από πέρυσι και τελικά ο φιλαράκος Φουέντες αποφάσισε να παρατήσει την εταιρεία και να πουλήσει τα μυστικούλια του. Κάτι που φυσικά είναι χοντρό αδίκημα, διότι όταν μπήκε στην εταιρεία υπέγραψε συμβόλαιο εχεμύθειας».

     Το γραφείο ερευνών θα μπορούσε να στείλει άνθρωπό του στη Λας Πάλμας, αλλά το κόστος θα ανέβαινε υπερβολικά, αν η αναζήτηση κρατούσε περισσότερο από δυο-τρεις μέρες. Γι’ αυτό προτίμησαν να απευθυνθούν σε κάποιο ντόπιο που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα της πόλης κι έχει τις ανάλογες ικανότητες. Ο Μονρόι φάνηκε η ιδανική επιλογή κι έτσι προέκυψε η πρόταση!

     Ο Μονρόι δέχτηκε να αναλάβει τον εντοπισμό. Τα 100 ευρώ την ημέρα αφορολόγητα, του φάνηκαν μια δελεαστική αμοιβή. Ποτέ όμως δεν μπορούσε να φανταστεί την τροπή που θα έπαιρνε μια φαινομενικά εύκολη και «αθώα» υπόθεση.

     Μια ακόμη εξαιρετική ιστορία, που αποκαλύπτει τις απάτες των φαρμακευτικών εταιρειών, οι οποίες στο όνομα του κέρδους, δεν διστάζουν να πουλήσουν μη ελεγμένα φάρμακα και εμβόλια σε χώρες τις αφρικανικής ηπείρου, μετατρέποντας τους κατοίκους σε πειραματόζωα και θέτοντας τη ζωή και την υγεία τους σε σοβαρότατο κίνδυνο. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.  

ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

JEREMY BLACK
Μετάφραση ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ
Σελ. 407, Οκτώβριος 2023

      Στη σειρά «Μικρή Ιστορία» των εκδόσεων Πατάκη, κυκλοφόρησε ένα ακόμη έργο του γνωστού Άγγλου ιστορικού J. Black. Έτσι μετά την «Μικρή Ιστορία Της Μεσογείου» (παρουσίαση 10 Νοεμβρίου 2023), έχουμε στα χέρια μας, την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τον Πόλεμο και την ιστορία του.

     «Οι άνθρωποι αρέσκονται στον πόλεμο. Αν δεν αρέσκονταν δεν θα τον επιχειρούσαν. Αποτελεί, αναμφιβόλως, μέρος της ανθρωπίνης φύσεως…» λέει ο Νικόλαος Αγαθοκλής στο μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου «Το Εργοστάσιο Των Μολυβιών». Είναι όμως έτσι; Η ιστορία του πολέμου σύμφωνα με τον συγγραφέα «δεν σχετιζόταν απλώς με την αιωνιότητα της θρησκείας, αλλά ήταν επίσης τόσο παλιά όσο και η ανθρωπότητα-μάλιστα είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ανθρώπινη εμπειρία».

     Η μελέτη δεν είναι μια στείρα παράθεση ημερομηνιών, μαχών και πολεμικών συγκρούσεων-αν και πολλές σημαντικές μάχες αναφέρονται, αφού χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα για να στηρίξουν όσα υποστηρίζει ο καθηγητής Black. Αντίθετα εξετάζει την εξέλιξη του πολέμου από τις πρώτες εχθροπραξίες ανάμεσα στις φυλές για τις οποίες υπάρχουν ευρήματα, τεκμήρια ή αναφορές, γράφοντας ότι «…οι άνθρωποι ασφαλώς επικεντρώθηκαν στην οργανωμένη μάχη ανάμεσα σε ανθρώπινες ομάδες […] και ενδέχεται αυτό να ίσχυε σε κάποιον βαθμό από τις απαρχές των ανθρώπινων κοινωνιών ή τουλάχιστον από τότε που ήρθαν σε επαφή μεταξύ τους φατρίες τροφοσυλλεκτών». Στη συνέχεια διατρέχοντας με εντυπωσιακό τρόπο την παγκόσμια ιστορία ανά τους αιώνες, φτάνει μέχρι τις μέρες μας (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το όλο τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται στον πόλεμο της Ουκρανίας) που η εξέλιξη της τεχνολογίας των οπλικών συστημάτων αύξησε κατακόρυφα τις ούτως ή άλλως καταστρεπτικές συνέπειες των πολεμικών συγκρούσεων. «Ανά τους αιώνες ο πόλεμος δεν έπαψε να μετασχηματίζει βίαια την κοινωνική, την πολιτική και τη θρησκευτική ζωή των ανθρώπων».

     Την πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη αυτή μελέτη για ένα πολύπλοκο φαινόμενο που «πρέπει να προσεγγίζεται υπό το πρίσμα ενός εμπειρικού συνεχούς, και όχι ως μία μεμονωμένη κατάσταση με τη δική της «αλήθεια» ή ουσία», συμπληρώνουν μια σύντομη επιλεγμένη βιβλιογραφία και ευρετήριο.   

ΤΟ ΕΙΔΩΛΙΟ

VICTORIA HISLOP
Μετάφραση ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΗ
Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Σελ. 573, Δεκέμβριος 2023

      Για μια ακόμη φορά, η γνωστή και ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό συγγραφέας Β. Χίσλοπ, αντλεί την έμπνευση για το καινούριο της εξαιρετικό μυθιστόρημα, από την Ελλάδα.

     Η Χέλενα, ο κεντρικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος, είναι κόρη του σκωτσέζου γιατρού Χάμις Μακ Κλάουντ και της ελληνίδας δασκάλας Μαίρης Παπαγιάννη. Οι δύο τους γνωρίστηκαν στο Λονδίνο στη διάρκεια των σπουδών τους, στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Λίγο μετά παντρεύτηκαν, εγκαταστάθηκαν στο Ντέλμπριτζ και απέκτησαν τη Χέλενα.

     Η Μαίρη, η οποία ουσιαστικά εξαναγκάστηκε να φύγει από το πατρικό της σπίτι στην Αθήνα, λόγω του αυταρχικού, δεσποτικού, βάναυσου και βίαιου χαρακτήρα του πατέρα της στρατηγού Παπαγιάννη, αρνείται να επιστρέψει όσο αυτός ζει. Όμως, το καλοκαίρι του 1968, στη διάρκεια των σχολικών διακοπών, δεν θα αρνηθεί να στείλει την κόρη της στην Αθήνα, για να γνωρίσει τον παππού της (τον οποίο η Χέλενα αντιπάθησε από την πρώτη στιγμή) και την γιαγιά της Ελένη με την οποία είχε καλύτερη σχέση, αλλά και να βελτιώσει τα ελληνικά της.

     Η Χέλενα, θα συνεχίσει να επισκέπτεται την Αθήνα κάθε καλοκαίρι. Το 1971 πεθαίνει ο Παπαγιάννης, και στη διαθήκη του, επιδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τον κακότροπο χαρακτήρα του, άφησε την ιδιοκτησία της κατοικίας του, ένα διαμέρισμα μεγάλης αξίας στο Κολωνάκι, σε έναν ανιψιό του, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να βεβαιωθεί ότι η κόρη του δεν θα έχει κανένα όφελος. Στη γυναίκα του άφησε την επικαρπία για όσο ήταν στη ζωή. Όμως η γιαγιά με την βοήθεια των δικηγόρων της, έδωσε μάχη για να ανατραπεί αυτή η διαθήκη και η περιουσία να περιέλθει στη Χέλενα. Η οποία συνεχίζει να επισκέπτεται όποτε μπορεί (ακόμα και μετά τον θάνατο της γιαγιάς της) την Ελλάδα. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις μάλιστα, συνοδευόμενη από τον αγαπημένο της, συμμετέχει εθελοντικά σε μία ανασκαφή στη Νήσο (σ.σ. επινοημένη ονομασία). Μια εμπειρία που θα επηρεάσει καταλυτικά τη σχέση της μαζί του. 

     Το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του διαμερίσματος στο Κολωνάκι, θα λήξει με ευχάριστο τρόπο για την Χέλενα, η οποία θα θελήσει να πουλήσει τόσο το διαμέρισμα όσο και την επίπλωση που ήταν αρκετά μεγάλης αξίας.  Όταν όμως θα θελήσει να καθαρίσει το σπίτι, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Στα διπλοκλειδωμένα συρτάρια ενός γραφείου θα ανακαλύψει σκοτεινά μυστικά του «υπερπατριώτη» παππού της!

     Η Β. Χίσλοπ, έχοντας εμπλακεί έντονα και δυναμικά με το θέμα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα (είναι μέλος της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα), μελέτησε τα θέματα γύρω από την κλοπή των αρχαιοτήτων και όσο περισσότερο διάβαζε τόσο ωρίμαζε στο μυαλό της η ιδέα να γράψει ένα μυθιστόρημα σχετικό με την αρχαιοκαπηλία. «Στο επίκεντρο του μυθιστορήματός μου «Το Ειδώλιο», βρίσκεται μια αρχαιότητα «θύμα» παράνομης διακίνησης, ένα κυκλαδικό αγαλμάτιο εξαιρετικής ομορφιάς και σπανιότητας, ηλικίας 5.000 ετών […] Το ερώτημα που πραγματεύομαι με το μυθιστόρημα μου είναι που ανήκει τελικά κάτι-ή κάποιος, καθώς το ζήτημα του «ανήκειν» δεν αφορά μόνο τα άψυχα αντικείμενα αλλά και τους ανθρώπους. Η Χέλενα ακολουθεί τη δική της προσωπική διαδρομή προκειμένου να ανακαλύψει αυτή την αλήθεια για τον εαυτό της».

     Όπως αναφέρω και στην αρχή της παρουσίασης, το μυθιστόρημα είναι εξαιρετικό. Εμπνευσμένη πλοκή, καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες κι ένα θέμα (η αρχαιοκαπηλία) «καυτό» και διαχρονικό, το οποίο χειρίζεται με ευαισθησία και μοναδική μαεστρία!