7 Ιουλ 2016

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΟΦΟΣ

ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΖΑΓΟΡΙΑΝΑΚΟΥ ΜΑΚΡΥΔΗΜΑ
Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Σελ. 576, Νοέμβριος 2015

     Ένα πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα στο οποίο εκτός από την εμπνευσμένη ιστορία, ο αναγνώστης θα βρεθεί «αντιμέτωπος»- μέσω των χαρακτήρων- με διαχρονικά ερωτήματα για την ηθική, την εξουσία, τη δύναμη του χρήματος, το φανατισμό, τη θρησκοληψία, τη γνώση, τη θρησκεία και άλλα, είναι το «Ο Μεγάλος Σοφός».
     Ο Θεόδωρος Αγαπητός, είναι δόκιμος μοναχός της Μονής Στουδίου των Ακοίμητων μοναχών. Ανήκει μάλιστα στην ομάδα του ηλικιωμένου μοναχού Ισίδωρου, κορυφαίου αντιγραφέα παλαιών χειρογράφων, ο οποίος του μαθαίνει την τέχνη του, αλλά και του μεταδίδει τις γνώσεις του στην αρχαία ελληνική και τη λατινική γλώσσα.
     Λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης, επιφορτίζεται με το καθήκον να μεταφέρει σπάνια και μεγάλης αξίας χειρόγραφα από τη Μονή στο Άγιον Όρος, σε εκτέλεση της αυτοκρατορικής διαταγής, ώστε σωθούν από τη λεηλασία και την καταστροφή. Όμως τα παιχνίδια της μοίρας, ο ανθρώπινος εγωισμός και η απληστία, τον φέρνουν στην- αυτόνομη τότε- «πόλη του κρίνου», τη Φλωρεντία. «Μια πόλη μεγάλων αντιθέσεων. Οι απλοί άνθρωποι από τη μια μεριά και από την άλλη εκείνοι που θα άλλαζαν ολόκληρο τον κόσμο με το μυαλό και με τις ιδέες τους… Το εμπόριο ανθούσε, οι τράπεζες ήταν γεμάτες χρυσά φιορίνια κι ο λαός περνούσε καλά…».
     Ο Θεόδωρος, αφού πέρασε μια περίοδο έσχατης ένδειας και πάλεψε για την επιβίωση, κατάφερε χάρη στην ευρυμάθειά του, να γίνει μέλος του «κύκλου» των ανθρώπων της τέχνης, της επιστήμης και των γραμμάτων που περιέβαλε τον πλούσιο τραπεζίτη Κόζιμο Μέδικο, «πατριάρχη» της οικογένειας που ασκούσε –μέσω της σινιορίας- τη διοίκηση της πόλης. Μάλιστα κέρδισε τόσο πολύ την εμπιστοσύνη του Κόζιμο, που του ανέθεσε την μόρφωση και την εποπτεία του εγγονού του Λαυρέντιου (ο οποίος στη συνέχεια τον διαδέχθηκε). Πάντα όμως, πρώτο και κύριο μέλημά του, ήταν η συλλογή, διάσωση και αντιγραφή των χειρογράφων, που μετέφεραν την αρχαία γνώση, η οποία θα έβγαζε τους ανθρώπους από την άγνοια και τις δεισιδαιμονίες του μεσαίωνα που όδευε προς το τέλος του. Μόνο που σε μια από τις τελευταίες του αναλαμπές, το «θηρίο» της άγνοιας και του θρησκευτικού φανατισμού θα καταφέρει να επικρατήσει του ορθού λόγου και θα ρίξει την πόλη της Φλωρεντίας στην παρακμή.

     Όπως γράφω και στην αρχή, το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Ο μύθος είναι πολύ καλά δομημένος, με στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι χαρακτήρες είναι σκιαγραφημένοι μοναδικά, ενώ περιλαμβάνει και ιστορικά στοιχεία για έναν τόπο και για μια εποχή, στην οποία ξεκίνησαν να διαμορφώνονται οι ιδέες του ανθρωπισμού και του διαφωτισμού και μπήκαν οι βάσεις της επιστημονικής γνώσης και των μεγάλων εφευρέσεων κι ανακαλύψεων. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου