ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΑΚΡΟΓΙΩΡΓΟΥ

H Γεωργία Μακρογιώργου γεννήθηκε στη Νάουσα. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως εκπαιδευτικός. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και στη δημιουργική γραφή-συγγραφή από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Άρθρα και εισηγήσεις της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και σε πρακτικά συνεδρίων, ενώ ποιήματά της σε συλλογικές εκδόσεις. Το βιβλίο "Τύχη Στα Τείχη", (εκδ. Γαβριηλίδης, 2017) είναι το πρώτο που εκδίδει.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

      Οι ιστορίες που βίωσα άμεσα ή έμμεσα, όπως και αυτές που μου αφηγήθηκαν αγαπημένα πρόσωπα, σταθήκανε για μένα οι πιο σημαντικές πηγές έμπνευσης.  Όσα με συγκίνησαν και με συγκλόνισαν, εικόνες, γεύσεις, μουσικές, που είχαν φωλιάσει στη μνήμη για χρόνια, ανασύρθηκαν στην επιφάνεια, για να επηρεάσουν καθοριστικά τη μυθοπλασία.

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το βιβλίο και ποιο είναι αυτό;

     Στόχος μου είναι το βιβλίο να καθρεφτίσει στάσεις που υιοθετούμε στη ζωή μας και να γεννήσει  σχετικούς προβληματισμούς. Τα μηνύματα στα οποία εστιάζει  ο κάθε αναγνώστης είναι διαφορετικά ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα και τη συναισθηματική του κατάσταση. Δε στοχεύω σε έτοιμα συμπεράσματα. Θέλω να δημιουργώ  συνθήκες, ώστε να οδηγείται ο καθένας στη δική του ερμηνεία. Ωστόσο, ως κεντρική ιδέα θα ξεχώριζα την ανάγκη για αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις, ως βασικό εφόδιο για  να αντιπαρέλθουμε προβλήματα, να ανασυγκροτηθούμε, να προχωρήσουμε.

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Η στιγμή αυτή για κάθε άνθρωπο που καταγίνεται με τις λέξεις είναι μαγική. Όταν πήρα τυπωμένη την ‘Τύχη τα Τείχη’, παρά τον ενθουσιασμό μου,  ήρθα αντιμέτωπη με ανασφάλειες και φοβίες για την υποδοχή του από τους αναγνώστες. Ένιωθα σαν να έθετα τον ίδιο τον εαυτό μου και όχι μόνο το δημιούργημά μου σε βάθρο προς κρίση. Το άγχος της προσωπικής έκθεσης σιγά σιγά υποχώρησε μετά από την εκλογίκευση που έκανα. Τώρα, κάποιους μήνες μετά, άρχισα να ισορροπώ. Βοήθησαν και τα θετικά σχόλια και η ενθάρρυνση που έλαβα από γνωστούς αλλά και άγνωστούς μου αναγνώστες.

Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Οι ήρωες μου όταν τελειώνει η συγγραφή, έχουν διαγράψει μια πορεία. Έχουν περάσει γέφυρες, έχουν συνθέσει αντιθέσεις, έχουν διευθετήσει εκκρεμότητες, έχουν συμφιλιωθεί με το χρόνο, έχουν προχωρήσει, έχουν γκρεμίσει τα προσωπικά τους τείχη. Πάντα ελπίζω οι αναγνώστες να γίνονται κοινωνοί αυτής της εξέλιξης και οι ήρωες μου,  αυθύπαρκτοι πια , να αποκτούν τη δική τους ζωή στις σκέψεις των αναγνωστών. Ίσως οι ίδιοι ήρωες να επανέρθουν σε άλλες συνθήκες, σε κάποιο άλλο βιβλίο και να λειτουργήσουν διαφορετικά. Όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ, όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή κι οι άνθρωποι βγαίνουν και μπαίνουν και παίζουν ρόλους πολλούς.

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Ο σύζυγός μου, ο Πέτρος, που έχει πολύχρονη εμπειρία στην επιμέλεια δημοσιογραφικών κειμένων  είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων μου και ο πιο αυστηρός κριτής τους. Επίσης,  κάποιοι οικείοι με αγάπη και γνώση για τη λογοτεχνία στέκονται κριτικά στα κείμενά μου.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Η διαδικασία της γραφής προϋποθέτει συστηματική ενασχόληση με τη σκέψη, με το εσωτερικό βίωμα, ενώ πηγάζει από μια διάθεση επικοινωνίας. Κάθε νέα σκέψη, κάθε νέο βίωμα που μετασχηματίζεται μέσω της γραφής με στόχο την επικοινωνία, φέρνει νέα στοιχεία στον ίδιο το δημιουργό. Μέσα από το γράψιμο, καλλιέργησα δεξιότητες που συχνά μένουν στο παρασκήνιο της καθημερινότητας. Όπως, την  παρατήρηση, την ενδοσκόπηση, την αλληλεπίδραση με τον κόσμο.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Η ανατροπή των πεποιθήσεων είναι μια πραγματικότητα στη ζωή και όχι μόνο στη συγγραφή. Τη ρήση του ποιητή Τίτου Πατρίκιου, ότι στη ζωή του κυριαρχεί η βαθμιαία απόρριψη των βεβαιοτήτων, τη θεωρώ πολύ σοφή. Στη σύγχρονη κοινωνία της κρίσης υπάρχει ένας συνεχής κλονισμός των καταστάσεων, μια αβεβαιότητα. Κάθε τι συμπαγές φαίνεται να εξατμίζεται και οι άνθρωποι αναπροσαρμόζουν τους ρόλους και τις σκέψεις τους. Στο βιβλίο μου αυτή η αβεβαιότητα και οι αναθεωρήσεις έχουν κυρίαρχο ρόλο. Εκφράζονται ως διαφορετικές οπτικές γωνίες αφήγησης, διλήμματα, διπλές εκδοχές. Μέσα από αυτά, βγαίνουν στην επιφάνεια ερωτήματα για τη ζωή αλλά και για τη λογοτεχνία, όπως: Ποιος καθορίζει τη ζωή μας, οι επιλογές, ή οι συγκυρίες; Ή τι προηγείται στη συγγραφή, οι ήρωες ή η πλοκή; Στην ‘Τύχη στα Τείχη’ δεν εκφράζω ισχυρές πεποιθήσεις, δε μου αρέσει ο διδακτισμός.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Πάρα πολύ. Το μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων με τους αναγνώστες μού δίνει χαρά. Είναι μοναδικό συναίσθημα να μαθαίνω ότι το βιβλίο ‘μιλάει’ με διαφορετική φωνή στον καθένα. Με τους φίλους αναγνώστες επιδιώκω μια συνομιλία. Αν ξέρω ότι έχουν προμηθευτεί το βιβλίο μου, περιμένω να μου πουν τις εντυπώσεις τους. Βέβαια, μου αρέσει να ακούω θετικά σχόλια, αλλά την ουσιαστική κριτική από ανθρώπους που αγαπάνε την καλή λογοτεχνία, τη χρειάζομαι, για να βελτιωθώ.

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι, βρέθηκαν άνθρωποι με εξειδικευμένες γνώσεις που έσκυψαν με αγάπη πάνω στο βιβλίο και φώτισαν πλευρές που δεν είχα φανταστεί. Για παράδειγμα, μια φίλη φιλόλογος μού ανέλυσε τον τρόπο που λειτουργούν τα δίπολα και οι αντιθέσεις των ηρώων στον κορμό της μυθοπλασίας, ενώ άνθρωποι που αγαπούν το θέατρο και τον κινηματογράφο, μου είπαν ότι το φαντάστηκαν σαν θεατρική παράσταση ή ταινία.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Θεωρώ ότι με επηρέασαν όλοι οι συγγραφείς που αγάπησα. Θα αναφέρω το Λουντέμη, τον Μαρκές, τον Κάφκα, τον Κούντερα, τον Έρμαν Έσσε, τη Ζυράννα Ζατέλη. Στον τρόπο γραφής έχω επηρεαστεί από τον Θανάση Βαλτινό, που ήταν καθηγητής μου στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Προσπαθώ ο λόγος μου να είναι μεστός, λιτός, κυρίως με ρήματα και ουσιαστικά, χωρίς πολλά επίθετα και επιρρήματα.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Το γράψιμο για μένα είναι ψυχοθεραπεία, ταξίδι, απόδραση αλλά και επίπονη διαδικασία. Είναι μια κατάσταση σκληρής δουλειάς και μονομανίας, που το μυαλό δεν ησυχάζει και σηκώνεσαι στη μέση της νύχτας,  γιατί σου ήρθε μια σκέψη. Που έχεις πάντα την αμφιβολία για το αν είσαι στο σωστό δρόμο. Που ζεις σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ωστόσο, όσο βασανιστική κι αν είναι αυτή η κατάσταση, από τη στιγμή που τη γνωρίζεις, δύσκολα την αποχωρίζεσαι.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;

     Έχω σκεφτεί τους χαρακτήρες. Τους έχω συναντήσει στο λεωφορείο, σε σταθμούς τρένων, έχουν καθίσει μαζί μου στην ουρά της τράπεζας.  Παρατηρώ και κρατώ σημειώσεις. Σε βιβλία, στο σημειωματάριο του κινητού, σε αρχεία στον υπολογιστή, σε χαρτάκια post-it.

Ευχαριστώ πολύ!