Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΤΙ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΟΛΛΑΡΟΥ

Εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗΣ

Σελ. 383, Μάρτιος 2017

     Το δεύτερο μυθιστόρημα της Ιφ. Κολλάρου, κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από τις εκδόσεις Λιβάνης.

     Ο Μάριος, παραγωγός και σκηνοθέτης τηλεοπτικών εκπομπών, με το που η οικονομική κρίση άρχισε να δείχνει τα δόντια της, βρίσκεται σε αδιέξοδο. «Για πρώτη φορά στη ζωή του πραγματικά δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι βρισκόταν στριμωγμένος στη γωνία. Αυτός. Ο άνθρωπος που είχε πάντα όλες τις λύσεις. Και που τώρα, ενώ έπρεπε να βρει επειγόντως μια λύση για να σώσει τον εαυτό του, δεν μπορούσε να βρει καμία».

     Η είδηση του θανάτου του, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον κύκλο των φίλων του. Η αδελφή του η Αλίκη, ο πιο κολλητός του φίλος ο Ορέστης, η Στέλλα, η Περσεφόνη και όλοι οι γνωστοί του, ήξεραν ότι αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, αλλά όχι σε βαθμό που να τον οδηγήσουν-όπως όλοι υποψιαζόταν, αλλά κανείς δεν μπορούσε να «αποδείξει»- στο να βάλει τέρμα στη ζωή του.   

     Ο θάνατος του Μάριου, που ήταν ο συνδετικός κρίκος, αλλά και η κινητήρια δύναμη της παρέας, τους κάνει να κάνουν μια αναδρομή και να αναλογιστούν το παρελθόν. Όλα όσα πέρασαν μαζί. «Ήταν τα καλύτερά τους χρόνια. Ήταν νέοι και ωραίοι, ανεξάρτητοι και ανεξάντλητοι, δούλευαν σαν τρελοί και διασκέδαζαν με ακόμα μεγαλύτερη λύσσα. Η ζωή ήταν μπροστά, ήταν παιχνίδι, εκείνοι ήταν οι μικροί εξερευνητές και όλα ήταν πιθανά. Οι μέρες γεμάτες, οι ρυθμοί της δουλειάς υπερεντατικοί και τα βράδια μια μεθυσμένη περιπλάνηση στην πόλη που παρέμενε ζωντανή όλη νύχτα».

     Παράλληλα αναλογίζονται και την τωρινή τους κατάσταση. Στην οποία βρέθηκαν ξαφνικά και από την οποία ψάχνουν τρόπο για να ξεφύγουν, αφού η οικονομική δυσπραγία, επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής τους. «Ποτέ δεν περίμενα ότι πλησιάζοντας τα πενήντα θα είμαι σ’ αυτή την κατάσταση. Τίποτα απ’ όσα ζήσαμε δεν μας είχε προϊδεάσει για κάτι τέτοιο. Είσαι νέος και ωραίος, με τη δουλειά σου και τα λεφτά σου και σίγουρα δεν περιμένεις ότι στη μέση ηλικία θα είσαι ξαφνικά χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς μαντίλι να κλάψεις, να ζεις ξανά με τον πατέρα σου, να σε χαρτζιλικώνει διακριτικά από το υστέρημα της σύνταξής του, που κι αυτή τι να πρωτοκαλύψει».

     Την εξέλιξη της ιστορίας αφηγούνται εναλλάξ  σε ολιγοσέλιδα κεφάλαια οι χαρακτήρες του βιβλίου. Το κάθε κεφάλαιο «επενδύεται μουσικά» με ένα κομμάτι της ποπ και ροκ μουσικής.

     Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τους ανθρώπους που γεννήθηκαν λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της χούντας. Έζησαν την εποχή της ευμάρειας και «εκμεταλλεύτηκαν» την οικονομική ανάπτυξη στήνοντας επιχειρήσεις και καριέρες, για να τα δουν όλα να γκρεμίζονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Και πρέπει να αρχίσουν από την αρχή, μέσα σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, όχι για να συνεχίσουν να ζουν με τον τρόπο που είχαν μάθει, αλλά να αγωνίζονται για την επιβίωση. Το μυθιστόρημα απεικονίζει με ρεαλιστικό τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα και την οικονομική-και όχι μόνο- κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί συμπατριώτες μας και γι’ αυτό το συνιστώ.

     Έχω όμως να κάνω και δύο παρατήσεις. Το βιβλίο θα κέρδιζε σε αληθοφάνεια, αν έλειπε ένας μέρος από την τεράστια ποσότητα ναρκωτικών που καταναλώνουν οι ήρωες και έπρεπε να έχει καλύτερη επιμέλεια. Πρόχειρα να αναφέρω: στη σελ. 131. Το μνημείο Mitad del Mundo, δεν χωρίζει τη Γη σε ανατολικό και δυτικό ημισφαίριο, αλλά σε βόρειο και νότιο (Ισημερινός). Ο νοητός χωρισμός ανατολής και δύσης γίνεται στο Γκρίνουιτς. Ή στη σελ. 356, το όργανο σχεδίασης δεν ονομάζεται ραπιτογράφος, αλλά ραπιδογράφος και ορισμένα άλλα μικρότερης σημασίας λάθη.

     Παρά αυτές τις παρατηρήσεις όμως, επειδή απεικονίζει όπως γράφω και πιο πάνω, με πολύ σωστό τρόπο μια πραγματικότητα, και συνιστώ να το διαβάσετε.