ΒΡΕΣ ΜΕ. ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ

J. S. MONROE

Μετάφραση: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΙΣΗΣ

Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Σελ. 447, 2018

     Ο βρετανός συγγραφέας Τζον Στοκ, χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο J. S. Monroe, για να υπογράφει κάποια από τα βιβλία του, ενώ για κάποια άλλα, χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα. Αυτό δεν είναι σπάνιο στο χώρο της λογοτεχνίας. Πολλοί διάσημοι συγγραφείς χρησιμοποιούν-για διάφορους λόγους-ψευδώνυμο. Όπως ο Stephen King, που έχει γράψει βιβλία ως Richard Bachman, η J. Rowling ως Robert Galbraith, ενώ ο Dean Koontz, χρησιμοποίησε ούτε λίγο, ούτε πολύ δέκα ψευδώνυμα!!

     Το μυθιστόρημα «Βρες Με», με προβλημάτισε. Τι εννοώ; Στις πρώτες 150 σελίδες, η πλοκή κυλάει αργά, είναι φλύαρη και με συχνές επαναλήψεις. Η συνεχής αναφορά της Ρόζα Σάντχοου (του κεντρικού γυναικείου χαρακτήρα) στο πόσο καλή σχέση είχε με τον πατέρα της, πόσο εξαρτημένη ένιωθε από αυτόν και πόσο τη συντάραξε ο θάνατός του, καταντά κουραστική. Έφτασα πολύ κοντά στο σημείο να παρατήσω το βιβλίο και να μη συνεχίσω την ανάγνωση. Όμως από εκείνο το σημείο όλα αλλάζουν. Ο ρυθμός επιταχύνεται και η πλοκή και ο μύθος παίρνουν αναπάντεχη και ενδιαφέρουσα τροπή.

     Η ιστορία ξεκινά στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 2012. Η πρωτοετής φοιτήτρια Ρόζα Σάντχοου, γνωρίζει σε μια παμπ τον Τζάρλαθ Κοστέλο (Τζαρ για τους φίλους και τους γνωστούς), επίδοξο συγγραφέα και διδακτορικό φοιτητή, που εργάζεται ως σερβιτόρος για να τα βγάλει πέρα. Ξανασυναντιούνται μερικές μέρες αργότερα κάτω από εντελώς περίεργες συνθήκες και νιώθουν αμοιβαία έλξη. Η σχέση τους εξελίσσεται πολύ καλά. («Τους λίγους μήνες που ήμασταν μαζί, αγαπηθήκαμε με πάθος και πρωτόγνωρη ένταση»). Μέχρι που μια βραδιά, όταν η Ρόζα φιλοξενούνταν στο σπίτι της θείας της, σε μια παραθαλάσσια πόλη, πλησίασε την προβλήτα, ανέβηκε στο κρηπίδωμα κι από τότε αγνοείται η τύχη της. Όλοι υποθέτουν ότι αυτοκτόνησε πέφτοντας στην φουρτουνιασμένη-εκείνη τη νύχτα-θάλασσα, μη μπορώντας να αντέξει το θάνατο, πριν από λίγους μήνες, του πατέρα της, τον οποίο λάτρευε. Οι αρχές υποθέτουν ακόμα, ότι το σώμα της παρασύρθηκε από τα αγριεμένα νερά και ίσως να μη βρεθεί ποτέ.    

     Ο μόνος που δεν ενστερνίζεται αυτή τη «βολική» εκδοχή της αυτοκτονίας είναι ο Τζαρ. Πιστεύει ότι η Ρόζα είναι ζωντανή, δεν έπεσε ποτέ στα νερά της θάλασσας και κάπου-κάπου νομίζει ότι τη βλέπει στους δρόμους του Λονδίνου! «Η Ρόζα ήταν χαρούμενη όταν τη γνώρισα, παρά το χαμό του πατέρα της. Η αυτοκτονία δεν ήταν ίδιον του χαρακτήρα της, πεποίθηση που ενισχύθηκε από τις εμφανίσεις της, οι οποίες έχουν γίνει πιο αληθινές τους τελευταίους μήνες».

     Κι ενώ απευθύνεται σε ειδικό για να μπορέσει να διαχειριστεί την απώλεια, να συνεχίσει τη ζωή του και να πάψει να βλέπει παντού το φαντάσματα («Όλοι μου λένε πως βλέπω πράγματα που δεν υπάρχουν, ότι πρέπει να την ξεπεράσω…»), λαμβάνει ένα τηλεφώνημα. Είναι από το κινητό της Ρόζα…

     Όπως γράφω και στην αρχή, όταν ο αναγνώστης ξεπεράσει τον «σκόπελο» των πρώτων σελίδων, θα απολαύσει ένα καθαρόαιμο θρίλερ με μια συναρπαστική και αναπάντεχη συνέχεια, σασπένς, πολλές ανατροπές κι εκρηκτικό φινάλε.