ΘΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΛΟΥΚΙΑ ΔΕΡΒΗ

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Σελ. 214, Οκτώβριος 2019

     Το δεύτερο μυθιστόρημα της Λ. Δέρβη που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες, έχει τίτλο «Θέα Ακρόπολη».

     Καλοκαίρι του 1992 στην Αθήνα. Ένα από τα εμβληματικά και πιο ακριβά ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος, το Athens Excelsior, είναι πλήρες. «…ήταν πλήρες βδομάδες πριν και δεν μπορούσε να δεχτεί πελάτες χωρίς κράτηση. Μαγεμένοι οι τουρίστες χάζευαν τα βράδια από το πεζοδρόμιο της πλατείας τα αναμμένα φώτα των δωματίων. Η νεοκλασική αρχιτεκτονική του δεκαόροφου κτιρίου με τα διακόσια πενήντα δωμάτια και την εντυπωσιακή είσοδο το έκανε να φαντάζει εξίσου εντυπωσιακό με τη Βουλή των Ελλήνων διαγωνίως απέναντι».

     Για την εξυπηρέτηση και την άνετη διαμονή των διάσημων και ευκατάστατων πελατών, έπρεπε όλοι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με ευσυνειδησία, επαγγελματισμό, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να είναι έτοιμοι να ικανοποιήσουν κάθε τους επιθυμία. «Το Athens Excelsior, ήταν ένα μικρό χωριό τριακοσίων πενήντα κατοίκων-υπαλλήλων, ένας μικρόκοσμος». Εκτός από αυτούς που φαίνονταν, (ρεσεψιονίστ, σερβιτόροι, καμαριέρες, θυρωροί), υπήρχε ένας ακόμα «αόρατος στρατός» εργαζόμενων. «Οι υπάλληλοι από τα πλυντήρια, το σιδερωτήριο, τις πρέσες […] οι υπάλληλοι του τμήματος συντήρησης με τις γκρι φόρμες, οι τηλεφωνήτριες, οι υπάλληλοι του λογιστηρίου, των πωλήσεων, των επισιτιστικών τμημάτων…». Επόμενο ήταν, μεταξύ τους, να αναπτύσσονται φιλίες, αντιπάθειες, έρωτες-αν και η διεύθυνση απαγόρευε τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στους υπαλλήλους-ανταγωνισμοί και γενικά όλη η γκάμα των ανθρώπινων σχέσεων.

     Αυτές τις σχέσεις περιγράφει η συγγραφέας και για να το πετύχει εστιάζει την προσοχή της σε κάποια από τα μέλη του προσωπικού, που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα για διάφορους και διαφορετικούς λόγους. Όπως ο Μάκης Ιγγλέσης, υπεύθυνος βάρδιας των ρεσεψιονίστ. Το καλύτερο παιδί του ξενοδοχείου. Στον οποίο, ένα δυστύχημα που συνέβη πριν χρόνια, άφησε μια ελαφρά χωλότητα στο ένα πόδι κι ένα βαθύ τραύμα στην ψυχή. Κάτι που η άστοργη μητέρα του εκμεταλλεύτηκε, για πολλά χρόνια και κατάφερε να τον χειραγωγεί. Όπως η Θέκλα, μια δυναμική καμαριέρα του έβδομου ορόφου που προορίζεται για την «ελίτ της ελίτ του ξενοδοχείου», με την οποία ο Μάκης είναι κρυφά ερωτευμένος. Όπως η Χαρούλα, μια διοικητική υπάλληλος που «καλοβλέπει» τον Μάκη.  Όπως ο Ηλίας, που θέλει την Έμιλι, την εκπαιδευόμενη στην ρεσεψιόν. Αυτές και άλλες  ιστορίες  των ανθρώπων του ξενοδοχείου περιγράφει η συγγραφέας στο καλογραμμένο της μυθιστόρημα και παράλληλα μέσα από την ενδιαφέρουσα και ρέουσα αφήγηση, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει συμπεριφορές, νοοτροπίες, τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των χαρακτήρων, αντιλήψεις και αντιδράσεις, αλλά και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ πελατών κι εργαζόμενων.