ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ
Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
Σελ. 390, Ιανουάριος 2021

      Μια ακόμη υπόθεση προσπαθεί να διαλευκάνει ο αστυνόμος Βαρσάμης με τη βοήθεια της ψυχολόγου Έλσας Γληνού και της υπόλοιπης ομάδας του, στο νέο μυθιστόρημα της Ε. Μεταξά που έχει τίτλο «Το Χέρι Του Θεού»

     Ο αστυνόμος Βαρσάμης, με… φρίκη αναλογίζεται ότι σύντομα θα πρέπει να συνταξιοδοτηθεί. Είναι κάτι που δεν θέλει ούτε να σκέφτεται. «Και μόνο στην ιδέα ότι θα εγκατέλειπε την ενεργό δράση και θα περνούσε τη μέρα του στο καφενείο παίζοντας τάβλι, ανατρίχιασε ολόκληρος».

     Εκείνη την ημέρα, ξύπνησε ακόμα πιο νωρίς απ’ όσο συνήθως και μη έχοντας κάτι άλλο να κάνει, πήγε στην υπηρεσία να τακτοποιήσει εκκρεμείς υποθέσεις. Λίγο αργότερα ο βοηθός του, υπαστυνόμος Γιαβρόγλου, τον ενημέρωσε ότι είχε έναν επισκέπτη που ονομάζεται Γρηγόρης Σταθόπουλος και θέλει να κάνει μια καταγγελία. «…απέναντί του είχε έναν νεαρό γύρω στα τριάντα, πανύψηλο και αδύνατο, σχεδόν αποστεωμένο. Το πρόσωπό του, μακρύ, λεπτό και καλοξυρισμένο, απέπνεε αυστηρότητα, μια στωικότητα σχεδόν απόκοσμη. Τα μάτια του, που είχαν ένα σπάνιο κεχριμπαρένιο χρώμα, κοιτούσαν τον αστυνόμο με ηρεμία και σοβαρότητα. Θα τα έλεγες όμορφα, αν δεν τα κύκλωναν, σαν πένθιμο στεφάνι, δύο μαύροι κύκλοι που φανέρωναν πολλές νύχτες αγρύπνιας. Φορούσε σκούρο γκρι πουκάμισο και ασορτί παντελόνι, που έπλεαν κυριολεκτικά πάνω στο ισχνό κορμί του». Αυτά που καταγγέλλει ο νεαρός άντρας, κάνουν τον αστυνόμο να πιστέψει ότι έχει απέναντί του ένα διαταραγμένο άτομο. «Είχα ένα όραμα. Είδα τον εαυτό μου να κείτεται στο πάτωμα του σπιτιού μου, ένα καμένο κουφάρι με έναν φλεγόμενο σταυρό από πάνω μου»! Όταν το ακούει αυτό, τον αποπέμπει όσο πιο ευγενικά μπορεί κι επιστρέφει στις εκκρεμότητες.

     Λίγο αργότερα, την ίδια μέρα, ο βοηθός του, τον ενημερώνει για μια δολοφονία. Ο νεκρός είναι ο Σταθόπουλος. Η δολοφονία έγινε ακριβώς με τον τρόπο που είχε περιγράψει. Κάποιος, αφού του χορήγησε ναρκωτική ουσία, τον περιέλουσε με βενζίνη και τον έκαψε. Ο Βαρσάμης αναστατώνεται κι αισθάνεται και κάποιες τύψεις για τον τρόπο που τον αντιμετώπισε. Η ταραχή και η αναστάτωσή του μεγαλώνουν, όταν τις επόμενες μέρες, δύο ακόμη θύματα προστίθενται στον κατάλογο του εμπρηστή-δολοφόνου. Πρόκειται για μια ιερόδουλη γνωστή με το όνομα Τζίνα κι έναν απόκληρο, περιθωριακό άντρα, τον Ντάνι, εθισμένο στο αλκοόλ και τις ουσίες, που φυτοζωούσε σε ένα εγκαταλελειμμένο οίκημα. Και οι δύο βρήκαν τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο. Μάλιστα στην περίπτωση του Ντάνι, ο ιατροδικαστής πιστεύει ότι ο άντρας είχε πλήρη επίγνωση του τι συνέβαινε. Η χρόνια χρήση ουσιών δεν επέτρεψε τη νάρκωση να δράσει ολοκληρωτικά αν και ήταν αρκετή για να μην του επιτρέψει να αντιδράσει!

     Ο Βαρσάμης και η Γλυνού προσπαθούν να βρουν αν κάτι συνδέει αυτούς τους τρεις ανθρώπους ή αν είναι τυχαία η επιλογή τους. Αυτό που τους προβληματίζει, εκτός από τον τελετουργικό τρόπο εκτέλεσης, είναι ότι δίπλα σε κάθε νέο θύμα βρίσκονται οι φωτογραφίες των προηγούμενων, καθώς και μία Αγία Γραφή, με υπογραμμισμένα κάποια χωρία! Επίσης, εντύπωση τους προκαλεί και το γεγονός ότι και στις τρεις περιπτώσεις, η επέμβαση της Πυροσβεστικής γινόταν σε καλά υπολογισμένο χρονικό διάστημα. Ενώ το σώμα του θύματος καιγόταν, τα στοιχεία που τοποθετούσε κοντά τους ο δολοφόνος (φωτογραφίες, Αγία Γραφή κλπ), δεν καταστρέφονταν.

      Όταν καλούν την μητέρα και την αδελφή του Σταθόπουλου για να κάνουν κάποιες ερωτήσεις για την προσωπική του ζωή, τους περιμένει μια έκπληξη: αντιμετωπίζουν μια σκληρή, δεσποτική, ψυχρή, θρησκόληπτη γυναίκα που απαξιώνει τον γιό της. Η αδελφή δεν είναι παρά ένα άβουλο πλάσμα που την υπακούει τυφλά. Η συμπεριφορά της μητέρας τους βάζει σε υποψίες…

     Το μυθιστόρημα «Το Χέρι Του Θεού» είναι μια εξαιρετική αστυνομική ιστορία που κρατά σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του αναγνώστη με διαρκή ερωτηματικά και ανατροπές. Μια ιστορία που δείχνει με εμφατικό τρόπο ότι η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός, η απληστία, το πάθος για εκδίκηση, οι αρρωστημένες οικογενειακές σχέσεις, οι πληγές του παρελθόντος που δεν γιατρεύτηκαν και οι δαίμονες που αυτές γέννησαν στις ψυχές, μπορούν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες συμπεριφορές και καταστάσεις. Η μόνη ένσταση που έχω αφορά τον τίτλο. Ίσως θα έπρεπε να είναι διαφορετικός. Η φράση χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον μετά τις δηλώσεις που έκανε ο Ντιέγκο Μαραντόνα για το γκολ που πέτυχε στον αγώνα των προημιτελικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου στις 22 Ιουνίου του 1986 εναντίον της Αγγλίας. Επίσης από το 2016, κυκλοφορεί με τον ίδιο τίτλο μυθιστόρημα του Philip Kerr.