ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ/Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

AMBROSE PARRY
Μετάφραση ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΑΡΟΥΞΗΣ
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Σελ 554/574, 2020/2021

 

  Τα βιβλία της σημερινής παρουσίασης, αν και το δεύτερο είναι συνέχεια του πρώτου, μπορούν να διαβαστούν και ανεξάρτητα, αφού αυτό που κυρίως τα συνδέει είναι τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Απλώς αν κάποιος έχει διαβάσει το πρώτο, μπορεί πιο εύκολα να «αποκωδικοποιήσει» κάποιες πράξεις και συμπεριφορές των χαρακτήρων.

     Το A. Parry είναι ψευδώνυμο. Από πίσω βρίσκεται το ζευγάρι στην τέχνη και στη ζωή, του πολυγραφότατου Chris Brookmyre (έχει γράψει πάνω από είκοσι μυθιστορήματα) και της αναισθησιολόγου Marisa Haetzman, η οποία έχει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Ιατρικής και της οποίας η συμβολή στην συγγραφή των βιβλίων είναι παραπάνω από εμφανής.

   Εδιμβούργο 1847. Ο Γουίλ Ρέιβεν, που έχει μόλις αποφοιτήσει από την Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της σκοτσέζικης πρωτεύουσας, γίνεται-μάλλον απρόσμενα- δεκτός από τον διάσημο και ιδιαίτερα δημοφιλή καθηγητή Σίμσον, για να κάνει κοντά του, την ειδικότητά του. Ο Δρ. Σίμσον, «Παρότι έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μαιευτική και τις παθήσεις γυναικών και παιδιών, είχε τη φήμη ειδήμονα της διαγνωστικής και συχνά ζητούσαν τη γνώμη του ακόμη και γιατροί άλλων ειδικοτήτων». Γι’ αυτό ο Ρέιβεν, αισθανόταν τυχερός που θα μαθήτευε κοντά του.

     Το τριώροφο οίκημα της Queen Street 52, ήταν το ιατρείο, αλλά και η κατοικία του καθηγητή. Ζούσε εκεί με τη σύζυγο, τα παιδιά, την κουνιάδα του και το υπηρετικό προσωπικό. Εκεί θα φιλοξενούνταν για όσο χρονικό διάστημα θα έκανε την ειδικότητά του και ο νεαρός γιατρός. Ο οποίος, λόγω του ατίθασου και παρορμητικού χαρακτήρα του, είχε επαφές αλλά και ανοιχτούς λογαριασμούς με μέλη του υποκόσμου του Εδιμβούργου, που δραστηριοποιούνταν στην συνωστισμένη, δύσοσμη και αποπνικτική παλιά πόλη.

     Στα μέλη του υπηρετικού προσωπικού, συγκαταλέγεται και η Σάρα Φίσερ. Μια νεαρή υπηρέτρια, που αισθάνεται βαθύτατα αδικημένη, αφού η καταγωγή της (θεωρούνταν πλάσμα… κατώτερης τάξης) και το φύλλο της, δεν της επέτρεπαν να αποδείξει ότι τόσο αυτή, όσο και άλλες γυναίκες, είναι ισάξιες ή και καλύτερες από άντρες που εργάζονταν σε τομείς που θεωρούνταν απαγορευμένοι γι’ αυτές. «Δεν ήταν μόνο οι υπηρέτριες των υπογείων που δεν θα κατάφερναν ποτέ να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Ακόμα και όσες ανήκαν σε ανώτερες τάξεις δεν επιτρεπόταν να έχουν οποιαδήποτε άλλη φιλοδοξία πέρα από τον γάμο και τη μητρότητα…». Η Σάρα, επιδιώκει να τελειώνει γρήγορα με τις δουλειές και τα καθήκοντα που είναι επιφορτισμένη ώστε-με την ενθάρρυνση του Δρ. Σίμσον-να βοηθά στην εξέταση και τη θεραπευτική αγωγή των ασθενών που συνέρρεαν καθημερινά στο ιατρείο. Γιατί ο Σίμσον, εκτός από εξαιρετικός γιατρός, ήταν και πολύ συμπονετικός άνθρωπος. Δεχόταν πληρωμή μόνο από τους εύπορους, ενώ εξέταζε δωρεάν τους ανήμπορους φτωχούς. Κατάλαβε γρήγορα την δίψα για γνώση της Σάρα, την αντιληπτική της ικανότητα και την ευφυΐα της και την «έχρισε» βοηθό του, στο ιατρείο.

     Εκείνη την εποχή στο Εδιμβούργο, θα αρχίσουν να καταγράφονται κάποιοι ανεξήγητοι θάνατοι κυρίως γυναικών, με τους οποίους δεν πρόκειται κανείς να ασχοληθεί, αφού τα θύματα ήταν υπηρέτριες ή πόρνες. Όμως ο νεαρός γιατρός Ρέιβεν και η Σάρα, αφού ξεπεράσουν μια ένταση που υπήρχε εξ αρχής στην σχέση τους, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους, για να βρουν τι κρύβεται πίσω από αυτούς τους αποτρόπαιους θανάτους.

     Η ιστορία που περιλαμβάνεται στον δεύτερο τόμο- ο οποίος όπως γράφω και πιο πάνω μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα από τον πρώτο-εκτυλίσσεται δύο χρόνια αργότερα. Ο Δρ. Σίμσον, γίνεται στόχος αηθών επιθέσεων μέσω επιστολών στον Τύπο. Δύο συνάδελφοί του, τον κατηγορούν ότι ευθύνεται για τον θάνατο μιας γυναίκας, λόγω εσφαλμένης διάγνωσης και κακών χειρισμών στη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης. Παράλληλα, σημειώνονται και πάλι μια σειρά από ανεξήγητους θανάτους σε ασθενείς που φαίνεται να αναρρώνουν από κάποια ασθένεια. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις και σε μέλη των οικογενειών τους. Ο Ρέιβεν και η Φίσερ, βρίσκουν ότι αυτά τα γεγονότα με κάποιο τρόπο συνδέονται. Αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν το καλό όνομα του μέντορά τους, θα αναγκαστούν να κινηθούν και πάλι στους σκοτεινούς δρόμους της παλιάς πόλης του Εδιμβούργου, για να ανακαλύψουν την αλήθεια. Η οποία όταν έρχεται στο φως, φαντάζει ακόμα και γι’ αυτούς που γνωρίζουν όλες τις πτυχές της ιστορίας, αδιανόητη…

     Πολύ καλά μυθιστορήματα, που θα τα χαρακτήριζα… ιατρικό θρίλερ! Εκτός από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες μυστηρίου και τους ξεχωριστούς χαρακτήρες, σε ένα δεύτερο επίπεδο, θέτει ηθικά διλήμματα και ερωτήματα που αφορούν την ιατρική και όσους την υπηρετούν, αλλά και τον καθένα από εμάς, αφού αφορούν την ίδια την ανθρώπινη ζωή και την αξία της. Ακόμη φιλοτεχνεί, μια τοιχογραφία του Εδιμβούργου σε μια εποχή μεταίχμιο για την πόλη. Όταν η παλιά πόλη έχει εξαντλήσει τα όρια και τις αντοχές της και γι’ αυτό οι πιο εύποροι από τους κατοίκους, έχουν αρχίσει να μετακινούνται εκτός αυτής, σε μια εξαιρετικά ρυμοτομημένη περιοχή όπου χτίζουν τις κατοικίες τους. Είναι η εποχή, που χάρη στον αγώνα και τις προσπάθειες ανθρώπων που βρίσκονται στην πρωτοπορία της έρευνας, οι νέες ιατρικές ανακαλύψεις κερδίζουν την εμπιστοσύνη των ασθενών που αφήνουν πίσω τους τις παλιές δοξασίες και δεισιδαιμονίες και στρέφονται στην επιστήμη. Η εποχή που ο διαχωρισμός των τάξεων κρατάει ακόμη και η ανάμειξή τους θεωρείται κατακριτέα και μη αποδεκτή. Που οι κοινωνικές συμβάσεις και νόρμες καθορίζουν και ρυθμίζουν νοοτροπίες και συμπεριφορές. Που οι γυναίκες αρχίζουν να διεκδικούν τον ρόλο που τους αρμόζει στην κοινωνία και βλέπουν κάποιες ελπίδες να αναδύονται κυρίως όμως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πολυεπίπεδο, καλογραμμένο μυθιστόρημα, που παρά τον όγκο του, διαβάζεται ευχάριστα. Πριν κλείσω, να αναφέρω ότι κάποιοι από τους κεντρικούς χαρακτήρες, βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα.