ΤΟ ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΙΚΕΡΤΗΣ
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ
Σελ. 269, Μάρτιος 2021

 
     Με έναν εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό τρόπο ξεκινά το τρίτο βιβλίο για νέους του Δ. Μελικέρτη, που έχει τίτλο «Το Ιπτάμενο Ξενοδοχείο» (για συντομία ΙΞ).    

    «Το Ιπτάμενο Ξενοδοχείο προσγειώθηκε στην κορυφή του λόφου. Αρκετές εκατοντάδες μέτρα προτού ακουμπήσει στο έδαφος, οι μηχανές του έσβησαν και ταυτόχρονα άνοιξαν τα 3.333 πολύχρωμα αλεξίπτωτα που βρίσκονταν προσδεμένα στην ταράτσα του. Ενόσω αργοκατέβαινε, τα πελώρια κατάρτια του, ξεφυτρώνοντας από τρύπες στους τοίχους ανάμεσα στα παράθυρα, στριφογύριζαν με ανοιγμένα πανιά πότε εδώ και πότε εκεί, οδηγώντας το με ακρίβεια στο γυμνό από δέντρα ύψωμα».

     Οι κάτοικοι του παρακείμενου χωριού σπεύδουν να θαυμάσουν από κοντά το θέαμα του ξενοδοχείου με την αναπάντεχη αρχιτεκτονική και διαρρύθμιση. Με τις σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά, τους ανελκυστήρες που ανοίγουν τις πόρτες σε άλλη κατεύθυνση ανάλογα με ποια μέρα της εβδομάδας είναι, το δωμάτιο με τη χρυσή λίμνη, τις πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν όποτε θέλουν αυτές, το δωμάτιο με τα βατραχάκια, κι όσα ακόμα θαυμαστά, κρύβει στα σπλάχνα του το μοναδικό αυτό κτίριο, στο οποίο όπως θα αντιληφθούν αργότερα «…βασιλεύει η ειρήνη. Η φαντασία, η μαγεία και η ομορφιά της ζωής». Όπου η διαφορετικότητα είναι απολύτως αποδεκτή (ακόμα κι ο Ασίζης με τον παράξενο τρόπο ομιλίας δεν προκαλεί ούτε κοροϊδίες, ούτε τον χλευασμό) κι ο καθένας έχει τη δική του ομορφιά!

     Ο Δ.Μελικέρτης, έχει φαντασία που καλπάζει. Οι εικόνες και οι καταστάσεις που δημιουργεί είναι ξεχωριστές. Όπως και μοναδικός είναι ο τρόπος που τις αφηγείται. Ακόμη είναι φανερό ότι έχει αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ (με την έννοια που δίνουν στη λέξη οι βρετανοί). Επίσης, θέλω να σας πω, ότι ξέρει πολύ καλά… ελληνικά, κάτι που δυστυχώς δεν πρέπει πια να θεωρείται δεδομένο. Πολλοί νέοι κυρίως συγγραφείς με έχουν εκπλήξει πολύ δυσάρεστα με την ανεπάρκειά τους (για να το θέσω ευγενικά) στην γλώσσα. Τέλος, να επισημάνω, ότι χωρίς ούτε καν ένα ψήγμα διδακτισμού, καταφέρνει μέσα από το κείμενό του, να προάγει αξίες, όπως η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η φιλία, η αποδοχή του «άλλου», και άλλες, κάτι που είναι ζητούμενο στις μέρες μας!

     Το βιβλίο συμπληρώνει η εξαιρετική εικονογράφηση του Σπύρου Γούση, κι ένα Επίμετρο με κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις του συγγραφέα για την όσο το δυνατό καλύτερη «αξιοποίηση» του κειμένου του, από γονείς κι εκπαιδευτικούς.