22 Νοε 2021

ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΡΕΜΙΚ


ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ
Εκδόσεις BELL
Σελ. 363, Ιούνιος 2021

      Ένα εντυπωσιακό ψυχολογικό-αστυνομικό θρίλερ, είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Σ. Σαουλίδου με τίτλο «Το Αμάρτημα Της Κυρίας Ρέμικ»

     Η Άγκα Ρέμικ, είναι μια σαραντάχρονη δασκάλα στο «Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα Της Λωρραίνης» στο Κέιπ Κοράλ της Φλόριντα. «Η κυρία Ρέμικ, η μοναχική γεροντοκόρη με τα πυροκόκκινα μαλλιά και τις αθλητικές γάμπες, με την παχιά γάτα και το δύσκολο οικογενειακό παρελθόν (που ευτυχώς είχε αποκρύψει καλά), ήταν η πιο οργανωτική και τρυφερή εκπαιδευτικός που είχε περάσει από το σχολείο». Μετά από μια πολύ επιτυχημένη εικοσάχρονη θητεία-ήταν αγαπητή τόσο στα παιδιά όσο και στους συναδέλφους της-και μετά την επικείμενη αποχώρηση της μέχρι τώρα διευθύντριας, ήρθε η μεγάλη μέρα. Η Ρέμικ θα είναι η νέα διευθύντρια και το σχολείο ανοίγει τις πύλες του για να υποδεχτεί τους μαθητές για τη νέα σχολική χρονιά με μια εντυπωσιακή γιορτή, στην οποία παραβρίσκονται οι περισσότεροι γονείς, εκπρόσωποι των Αρχών και ο Δήμαρχος της πόλης! «Πρώτη μέρα ως διευθύντρια, καλό θα ήταν να φτάσει εκεί μισή ώρα πριν απ’ όλους τους άλλους. Πόσα χρόνια ήλπιζε γι’ αυτή τη θέση. Πόσες θυσίες, πόση δουλειά. Βέβαια ήταν και τυχερή, γιατί τη συμπαθούσε πολύ η προηγούμενη διευθύντρια […] Έτσι λοιπόν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί κι εγκαταλείψει το σχολείο, πρότεινε την Άγκα ως αντικαταστάτρια και η πρόταση αυτή υπερψηφίστηκε».

     Ενώ όλα κυλούν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα και η γιορτή πηγαίνει προς το τέλος της, οι τρομαγμένες φωνές της καθαρίστριας ταράζουν την ατμόσφαιρα. Η καθαρίστρια ουρλιάζει με τη φρίκη να είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και δείχνει προς μία μικρή αποθήκη. Ένας αστυνομικός που παρίσταται, φτάνοντας στην αποθήκη, αντικρίζει ένα αποτρόπαιο θέαμα. «Η Μία Λεμπρούκ παρέμενε εκεί στο πάτωμα, ανάσκελα, να κείτεται σαν παλιά, παρατημένη κούκλα σε μια λίμνη αίματος που έμοιαζε με φρέσκια, κόκκινη μπογιά, σαν αυτή την ψεύτικη στις ταινίες της Ντίσνεϊ. Μαχαιρωμένη σε όλο το κορμάκι της και με τον λεπτό αυχένα της σπασμένο». Δίπλα στη μικρή μαθήτρια, βρίσκεται η Ρέμικ, με τα ρούχα και τα χέρια της βουτηγμένα στο αίμα. Είναι εμφανώς σε κατάσταση σοκ.

     Ο διευθυντής της αστυνομίας Τόμας Φορντ και η ντετέκτιβ Σάντρα Μιούλερ που αναλαμβάνουν τις έρευνες από τις πρώτες ενδείξεις-παρά την καταδικαστική μαρτυρία της καθαρίστριας-καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να είναι η νέα διευθύντρια αυτή που διέπραξε το έγκλημα, αλλά «βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή». Έτσι σύντομα αφήνεται ελεύθερη. Έχει όμως να αντιμετωπίσει την εχθρική συμπεριφορά πολλών συμπολιτών της, που δεν πείστηκαν ότι είναι αθώα.

     Το στρες όλης αυτής της κατάστασης, ξυπνά στο μυαλό της τους εφιάλτες που ήξερε τόσο καλά να κρύβει. Τα Χριστούγεννα του 1989, η δεκάχρονη τότε Άγκα, έγινε μάρτυρας ενός άγριου, θυελλώδους καβγά ανάμεσα στον πατριό της και τη μητέρα της. «Μέχρι που κάποια στιγμή πιάστηκαν στα χέρια. Μετά εκείνος την έσπρωξε κι εκείνη έπεσε κάτω. […] Η Μπέτι Μπι κατάφερε να σηκωθεί, κι αντί να τον αποφύγει εγκαταλείποντας το χώρο, προτίμησε να του χιμήξει και μετά ν’ αρχίσει να του πετάει αντικείμενα. Εκείνος την άρπαξε από το λαιμό και τη σήκωσε ψηλά». Ο καβγάς είχε τραγική κατάληξη. Ο πατριός της πυροβόλησε τη μητέρα της και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Μέσα στην αναταραχή, η μικρή της αδελφή άνοιξε την πόρτα κι έτρεξε έξω. Δεν την  βρήκαν ποτέ από τότε. Η Άγκα κρύφτηκε σε μια ντουλάπα. Εκεί την βρήκαν οι αστυνομικοί που έσπευσαν ειδοποιημένοι από τους γείτονες. Αυτό το γεγονός σημάδεψε ανεξίτηλα την Ρέμικ και τη γέμισε με αισθήματα ενοχής που τη βασανίζουν από τότε και δυσκολεύουν τις σχέσεις της (φιλικές, ερωτικές, κοινωνικές κλπ) με τους ανθρώπους.

     Ο έλεγχος στις κάμερες του σχολείου από την αστυνομία, θα στρέψει την έρευνα σε εντελώς άλλη κατεύθυνση και θα πυροδοτήσει αναπάντεχες εξελίξεις. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η υπόθεση έχει βάθος και έντονη σύνδεση με το παρελθόν…

     Το μυθιστόρημα «Το Αμάρτημα Της Κυρίας Ρέμικ», είναι συναρπαστικό. Είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένο και ευρηματικό, γραμμένο με εντυπωσιακό τρόπο, με μια γραφή  με «πινελιές» υποδόριου χιούμορ κι έχει εξαιρετικά δομημένους χαρακτήρες. Μια πολύ-πολύ ευχάριστη έκπληξη!

  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου