ΤΕΥΚΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

         Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κύπρο. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie. Από το 1981 διδάσκει μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σχετικά με τη διδακτική των μαθηματικών, την εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαίδευση και τη χρήση της αφήγησης στη διδασκαλία των μαθηματικών. Το 2006 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο του Chevalier dans L’ Ordre des Palmes Academiques. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες, ενώ για το «Αχμές, Ο Γιος Του Φεγγαριού», του έχει απονεμηθεί το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει μεταφράσει 28 βιβλία λογοτεχνικά κι επιστημονικά. Έργα του: «Μαθηματικά Επίκαιρα» (2004, Πόλις), «Πυθαγόρεια Εγκλήματα» (2006, Πόλις), «Μαθηματικά Α! Γυμνασίου» (1) (2007, Ελληνικά Γράμματα), «Μαθηματικά Α! Γυμνασίου (2) (2007, Ελληνικά Γράμματα), Μαθηματικά Β! Γυμνασίου (1) (2007, Ελληνικά Γράμματα), «Μαθηματικά Β! Γυμνασίου» (2) (2007, Ελληνικά Γράμματα), «Μαθηματικά Γ! Γυμνασίου» (1) (2007, Ελληνικά Γράμματα), «Μαθηματικά Γ! Γυμνασίου» (2) (2007, Ελληνικά Γράμματα), «Τα Τέσσερα Χρώματα Του Καλοκαιριού» (2011, Πόλις), «Ο Μέτοικος Και Η Συμμετρία» (2012, Πόλις), «Άλγεβρα Β! Γενικού Λυκείου» (2013, Πατάκης), «Αχμές, Ο Γιος Του Φεγγαριού» (2013, Πόλις), «Μιλώντας Στην Άννα Για Τα Μαθηματικά» (2014, Πατάκης), «Εγκλήματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής» (2015, Πόλις), «Σφαιρικά Κάτοπτρα, Επίπεδοι Φόνοι» (2016, Πόλις), «Μιλώντας Στην Αθηνά Για Το Χάος Και Την Πολυπλοκότητα» (2017, Πατάκης), «Φονικό Στη Μεγάλη Εκκλησία» (2022, Ψυχογιός). Συμμετοχή σε συλλογικά έργα: «Ελληνικά Εγκλήματα 2» (2008, Καστανιώτης), «Ελληνικά Εγκλήματα 3» (2009, Καστανιώτης), «Αξιοποίηση Της Ιστορίας Των Μαθηματικών Στη Διδασκαλία Των Μαθηματικών» (2009, Ζήτη), «Είσοδος Κινδύνου» (2011, Μεταίχμιο), «Ελληνικά Εγκλήματα 4» (2011, Καστανιώτης), «Η Επιστροφή Του Αστυνόμου Μπέκα» (2012, Καστανιώτης), «Κλέφτες Και Αστυνόμοι» (2013, Ψυχογιός), «Ερωτικά Εγκλήματα» (2915, Πόλις), «Αστυνομική Λογοτεχνία» (2015, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας), «18 Κείμενα Για Τον Γιάννη Μαρή» (2016, Πατάκης), «Ελληνικά Εγκλήματα 5» (2019, Καστανιώτης) «Εικασία 3ν+1» (2022, Ψυχογιός)

 

         Ποια είναι η σχέση μαθηματικών και συγγραφής αστυνομικής λογοτεχνίας που εσείς «υπηρετείτε» (και τα δύο) με μεγάλη επιτυχία;

        Ο λιτός, ορθολογικός μαθηματικός συλλογισμός είναι κατά τη γνώμη μου απολύτως ενδεδειγμένος για την εξιχνίαση μιας υπόθεσης μυστηρίου. Η μαθηματική δομή της σκέψης συνεισφέρει ουσιαστικά στον εντοπισμό και την απαλοιφή των παρελκυστικών στοιχείων που αποτελούν την ουσία της αστυνομικής λογοτεχνίας. Άλλωστε, όπως μας εξηγεί ο ChevalierC. AugusteDupin, ο ήρωας του E. A. Poe,  κατά την εξιχνίαση, « …καθιστούμε το τυχαίο, αντικείμενο αυστηρών υπολογισμών. Υποβάλλουμε το αδιερεύνητο και το αφάνταστο στη μαθηματική επεξεργασία των τύπων που μάθαμε στο σχολείο».

     Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Εικασία 3ν+1»;

         Το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής «δικαιοσύνης» είναι η ατιμωρησία. Αραχνοειδή διαπλεκόμενα κυκλώματα νομικών, πολιτικών και «ευυπόληπτων» πολιτών καθιστούν την απονομή της δικαιοσύνης σχεδόν αδύνατη· και όταν – σπάνια – τυχαίνει να αποδοθεί από κάποιο δικαστήριο επεμβαίνουν οι σύνθετοι, εξαιρετικά αποτελεσματικοί μηχανισμοί αναστολών, αδειών, αποφυλακίσεων υπό όρους για να ακυρώσουν «νόμιμα» τις δικαστικές αποφάσεις. Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα που να απεικονίζει αυτό το μοντέλο.

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

          Πρόθεσή μου δεν ήταν να μεταφέρω κάποιο μήνυμα, άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Έγραψα για καθαρά προσωπικούς λόγους. Ήθελα να διοχετεύσω κάπου την οργή μου, να δημιουργήσω μια βαλβίδα εκτόνωσης για την αγανάκτηση που με πνίγει.

     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

         Οποιαδήποτε ανοικτή, δημόσια ενέργεια αλληλοεπιδρά με το κοινωνικό σύνολο και συνεπώς έχει κοινωνικό χαρακτήρα.

     Μπορεί η λογοτεχνία να δρομολογήσει αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο;

          Σε καμία περίπτωση. Η λογοτεχνία καταγράφει και σχολιάζει, με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, τα κοινωνικά δρώμενα και ενδεχομένως ευαισθητοποιεί κάποιους αναγνώστες. Άλλες όμως είναι οι δυνάμεις που θέτουν σε κίνηση τις λιγότερο ή περισσότερο βίαιες αλλαγές.

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

          Η προφορική αφήγηση πραγματικών ή μυθοπλαστικών ιστοριών ήταν μια πολύ παλιά μου συνήθεια, την οποία το περιβάλλον μου – οι παρέες μου – αντιμετώπιζαν πάντα με συμπάθεια. Σε αρκετά μεγάλη ηλικία και ως φυσιολογική συνέπεια της μεταφραστικής δουλειάς μου πήρα την απόφαση να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα.

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

          Νιώθεις μια ιδιαίτερη χαρά όταν παίρνεις στα χέρια σου το πρώτο σου βιβλίο. Είναι ένα μείγμα δυσπιστίας (εγώ το έκανα αυτό;), ικανοποίησης (παιδεύτηκα αλλά να ‘το), απορίας (τελικά αυτό ήτανε;). Και πρέπει να πω ότι αυτά τα συναισθήματα είναι τα ίδια σε κάθε καινούργιο βιβλίο είτε είναι το πρώτο είτε το ενδέκατο…

     Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

          Μετά το τελικό «τυπωθείτω» οι ήρωές μου αποκτούν την ελευθερία τους. Όταν διαβάζει γι’ αυτούς, ο κάθε αναγνώστης τους συμπληρώνει, τους αναπλάθει, τους μετασχηματίζει κατά την κρίση και την επιθυμία του. Κατά κάποιο τρόπο, η διαδικασία της ανάγνωσης αποτελεί μια εκ νέου συγγραφή. Κουβεντιάζοντας με τους αναγνώστες μου – κάτι που αποτελεί μια από τις πιο ευχάριστες συνέπιες της συγγραφής – ανακαλύπτω συχνά με έκπληξη ότι, στη σκέψη τους, οι ήρωές μου ακολουθούν μια ολότελα διαφορετική πορεία σε σχέση με αυτήν που νόμιζα ότι τους είχα καθορίσει. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δημιουργικό.

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

          Σίγουρα. Πολλά από τα συναισθήματα των ηρώων που περιγράφω είναι δικά μου. Άλλα πάλι είναι πειραματισμοί (εκ του ασφαλούς) πάνω σε πράγματα που θα με ενδιέφερε να γνωρίσω.

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

          Όλοι οι ήρωές μου , «καλοί» και «κακοί» έχουν κομμάτια του εαυτού μου. Κάποια τους τα έδωσα εγώ συνειδητά, κάποια παρεισέφρησαν στο χαρακτήρα τους χωρίς την «άδειά» μου.

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

          Η σύζυγός μου, τα παιδιά μου, μερικοί καλοί φίλοι. Η αείμνηστη Τιτίνα Δανέλλη είχε διαβάσει όλα μου τα μυθιστορήματα, πριν παραδοθούν στον εκδότη. Εξαίρεση αποτέλεσε το τελευταίο, για το οποίο είχαμε κουβεντιάσει λίγο πριν φύγει, αλλά δεν πρόλαβε να το δει στην τελική μορφή του. Το αφιέρωσα στη μνήμη της.

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

          Δεν νομίζω ότι σε αυτό το θέμα έχω δικαίωμα επιλογής. Άλλωστε δεν αισθάνομαι αυτή την ανάγκη. Αυτός (αυτή) επέλεξε να με διαβάσει, δεν μπορώ παρά να νιώσω ευγνωμοσύνη.

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

          Όταν γράφεις προβάλλεις στο χαρτί στοιχεία του εαυτού σου, τα οποία κάποιες φορές ήταν τόσο βαθιά κρυμμένα μέσα σου που  ούτε καν το υποψιαζόσουν.

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

          Όχι. Το γράψιμο με έχει αρκετές φορές βοηθήσει να συγκεκριμενοποιήσω κάποια πεποίθησή μου, όχι όμως και να την ανατρέψω.

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

          Είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις που μου προσφέρει η ιδιότητα του «συγγραφέα».

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

          Αρκετές φορές οι αναγνώστες εντοπίζουν στο κείμενο πράγματα που δεν είχα αντιληφθεί ότι υπήρχαν. Ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως είναι όταν «εντοπίζουν» πράγματα που ποτέ δεν πέρασαν από το μυαλό μου και που αποτελούν την καθαρά δική τους συνεισφορά στο μύθο, συχνά σε αντίθεση με αυτό που εγώ νομίζω ότι λέει!

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

          Η Γεωργία Ταρσούλη και η σειρά της «Ήμουν κι εγώ εκεί». Ο Mika Waltari. Η Jane Austen. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που ήρθαν στο μυαλό μου. Σίγουρα όμως υπάρχουν και πολλοί ακόμα. Έχω την εντύπωση ότι κάθε συγγραφέας που έτυχε να διαβάσω έχει συνεισφέρει το λιθαράκι του στη δική μου γραφή.

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

          Όπως ήδη ανέφερα, το γράψιμο είναι για μένα μια λυτρωτική διαδικασία. Παρόλο που είναι επίπονη, θα την χαρακτήριζα εύκολη, ακόμα και ευεργετική αφού με βοηθά να πορεύομαι στην υπόλοιπη ζωή μου.

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

          Έχω ήδη δυο ιστορίες στα σκαριά, μια στην οποία πρωταγωνιστεί ξανά η Υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου και μια που θα μας ταξιδέψει στην Αθήνα της εποχής του Όθωνα. Δεν ξέρω ποια θα ολοκληρωθεί πρώτη, αφού ανταγωνίζονται για να κερδίσουν το χρόνο μου, ελπίζω όμως ότι θα δουν και οι δύο το φως.