ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ

     ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ

Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981. Zει και εργάζεται στην Αθήνα στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας. Έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων, είναι εν ενεργεία Διαιτητής Ποδοσφαίρου από το 1998 και Reiki Therapist του Usui System of Natural Healing
Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια. Στα δεκαεπτά του λαμβάνει μέρος στον Πρώτο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Λογοτεχνίας και κερδίζει το Γ΄ Βραβείο από την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών» για το διήγημα του "Ο Ζητιάνος". Έργα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα καθώς και σε διαδικτυακούς τόπους. Βιβλία του: «… Σιωπή… Η Δυνατότερη Κραυγή» (2000), «Να Μην Ξεχάσω Να Ξυπνήσω» (Ιωλκός, 2010), «Γυναίκα Η Κόλαση… Γυναίκα Ο Παράδεισος» (Περίπλους, 2012), «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ» (Ωκεανίδα, 2015), «Ένα Δράμι Δύναμης» (Ωκεανίδα, 2016)

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

      Για το "Ένα δράμι δύναμης" είχα περισσότερο μια εσώτερη ανάγκη να το γράψω, παρά μια έμπνευση. Ζω στην Αθήνα, σε μια πόλη που δεν μου αρέσει πια όσο μου άρεσε κάποτε, μια πόλη που έχει χίλια πρόσωπα και μυστικά, και στις σκοτεινές εποχές που διανύουμε έχει ενδυθεί με τα ασχημότερα χαρακτηριστικά της. Κομμάτι αυτής της πόλης σήμερα, είναι δυστυχώς και ο υπόκοσμος με την ανεξέλεγκτη δράση του που πλουτίζει δημιουργώντας κολάσεις για ορισμένους ανθρώπους. Καθώς ένα βιβλίο, αν μη τι άλλο, σκιαγραφεί μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή της Ιστορίας και αποτυπώνει την κοινωνία όπου και κινούνται οι ήρωές του, έτσι και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ασχολείται με τα γρανάζια του υποκόσμου της Αθήνας, τη λειτουργία των ανθρώπων μέσα στα κυκλώματα και με τα θύματά της, αποτελώντας μια κραυγή έναντι στο φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων, το γνωστό σε όλους trafficking. Το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας στη χώρα μας, και αρκετά από τα στοιχεία του βιβλίου είναι βασισμένα σε πραγματικές μαρτυρίες, μια συγκομιδή αποκαλύψεων και εξομολογητικών συζητήσεων που είχα με θύματα του trafficking αλλά και ανθρώπους του υποκόσμου στα δύο χρόνια έρευνας που κράτησε η καταγραφή.

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το βιβλίο αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Το "Ένα δράμι δύναμης" μιλάει για αυτό ακριβώς που αποτυπώνεται στον τίτλο του: Για την ελάχιστη δύναμη που μπορεί να σου λείπει ώστε να συμπληρώσεις την ισχύ σου, για τη δύναμη που κουβαλάει ένας σκοπός, για τις αντοχές σου που καμιά φορά μονάχα ένα δράμι τις διαχωρίζει από την τρέλα. Μπορεί να είναι μια ιστορία που έχει να κάνει με την σκληρή πραγματικότητα των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων, αλλά ποιος από εμάς δεν έχει νιώσει στη ζωή του, έστω και μία φορά θύμα, απειλούμενος ή εγκλωβισμένος, αναζητώντας μια λύτρωση; Φυσικά το μέτρο των δικών μας προβλημάτων δε συγκρίνεται επ ουδενί με την κόλαση ενός θύματος του trafficking. Ίσως ακριβώς γι' αυτό το λόγο, οι αναγνώστες έχουν συλλάβει εξαιρετικά το μήνυμα του βιβλίου και ταυτίστηκαν με τα οδοιπορικά των ηρώων, καθώς διαβάζοντας τις ιστορίες τους διαπίστωσαν πως δεν είναι μονάχα ένα βιβλίο που μιλάει για τη ζωή, την ελπίδα και την αγάπη, παράλληλα τα αναζητεί και διακαώς καθώς γνωρίζει πως μέσω αυτών θα ξεφύγει από την κάθε κόλαση. Σε κάθε κατάσταση της ζωής σου, όσο άσχημα κι αν είσαι, πάντα χαράζει μια ελπίδα· ο αγώνας για την επιβίωση είναι δυνατότερος της παραίτησης, και αυτό δε θα πρέπει ποτέ να το λησμονούμε.

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

      Ήμουν μόλις στα δεκαεπτά μου, έγραφα ήδη τρία χρόνια και γέμιζα τετράδια με σκέψεις, ποιήματα και μικρές ιστορίες. Κάπως έτσι ήταν και το πρώτο μου βιβλίο, είχε λίγο απ' όλα και σαν τυπώθηκαν τα πρώτα αντίτυπά του, είχα μια λαχτάρα που όμοιά της δεν έχω νιώσει. Εκείνες οι μέρες φαντάζουν βγαλμένες από μια άλλη ζωή για πολλούς λόγους. Δεν υπήρχε διαδίκτυο και likes, δεν υπήρχε αυτή η συνεχόμενη βαβούρα υπερπληροφόρησης και έπρεπε να παλέψεις για να δείξεις στον κόσμο πως υπάρχεις κι εσύ. Ευτυχώς κάποιοι ρομαντικοί είχαν τη διάθεση να ακούσουν τι έχεις να τους πεις, να διαβάσουν όσα σκαρφίστηκες και να σε στηρίξουν έμπρακτα. Ερασιτεχνικά και με πολλά γλυκά λάθη γεννήθηκαν τα δύο πρώτα μου βιβλία και έτσι ερασιτεχνικά, από χέρι σε χέρι κατάφεραν να μεγαλώσουν τον κύκλο των φίλων και να με φέρουν κοντά σε απίστευτους ανθρώπους και καταστάσεις. Ομολογώ πως ακόμη και σήμερα το ίδιο ισχύει, νιώθω μια λαχτάρα κάθε που τυπώνεται ένα βιβλίο μου και μια μικρή θλίψη όταν πρέπει να σηκώσω τα μανίκια μου για να πάω στο επόμενο. Χαρά, πλήρωση, δίψα να με διαβάσουν, αγωνία για πώς θα τους φανεί το έργο, συγκομιδή εντυπώσεων και ενστάσεων, λαχτάρα για τα επόμενα βήματα. Αυτό είναι το δικό μου μονοπάτι... Κατάλαβα από πολύ νωρίς στη ζωή μου πως κάθε βιβλίο, είτε που γράφω είτε που διαβάζω, είναι το μέσο για να αδράξω τη χαρά μου, να επιβιώσω από αίολες σκέψεις, να με τοποθετήσω κάπου μέσα σε αυτή τη κοινωνία και εντέλει να επικοινωνήσω με τον κόσμο γύρω μου.

Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Κάποιοι αναπόφευκτα πέφτουν στη λήθη, είναι κομμάτι κι αυτό της εξελίξιμης δημιουργικότητας, κάποιοι άλλοι όμως είναι εξαιρετικά πεισματάρηδες! Για παράδειγμα, ο Γιώργης Αηδονάκης από το βιβλίο "Τ' αηδονιού το δάκρυ" είναι ένας ισχυρός ήρωας που έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερα από ένα βιβλία στη ζωή του. Έχω την αίσθηση πως και ο Λάμπρος από το "Ένα δράμι δύναμης" τελικώς δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα. Παράλληλα γεννιούνται και άλλοι τύποι, γυναίκες και άντρες, εξαιρετικά ατρόμητοι και θρασείς, που αναζητούν μερίδιο σε μια επόμενη ιστορία· ειδικότερα όμως για τους συγκεκριμένους Γιώργη και Λάμπρο, θεωρώ πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιστρέψουν. Κάθε ήρωάς μου ζει και αναπνέει μέσα στο κεφάλι μου, οπότε μπορεί κάποτε εντελώς αυτόνομα και ανεμπόδιστα να θελήσει να αναλάβει τον έλεγχο της γραφής και να απαιτήσει ένα ακόμη μυθιστόρημά του. Σημασία ωστόσο δεν έχουν μονάχα οι ήρωες, αλλά και η ιστορία που θα θελήσουν να πρωταγωνιστήσουν.

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Γράφοντας υποκύπτω κι εγώ σε κάμποσα λάθη, γι' αυτό και όταν γράφω ένα έργο, το αφήνω να ξεκουραστεί για κάμποσο καιρό και όταν το ξαναπιάσω, η σωστότερη δουλειά που κάνω με αυτό είναι να διαγράψω τα περιττά του μέρη, παραγράφους ολόκληρες που έγραψα επάνω στον ενθουσιασμό μου. Σε κάποιο ποσοστό τα καταφέρνω, όμως κάθε έργο χρειάζεται και μια εντελώς ξένη ματιά, μια οπτική διαφορετική από τη δική σου. Για τα έργα μου εμπιστεύομαι έναν φίλο που από τα εφηβικά μας χρόνια με διάβαζε και είναι εξαιρετικά αυστηρός, δίνουμε πάντα ομηρικές μάχες επάνω σε μια σελίδα αλλά τις περισσότερες φορές έχει δίκιο. Το "Ένα δράμι δύναμης" ωστόσο, επέλεξα να το δώσω και σε μια φανατική αναγνώστρια του προηγούμενου βιβλίου μου, "Τ' αηδονιού το δάκρυ", για να διαπιστώσω εάν κάποιος που έχει αγαπήσει το ένα ύφος γραφής και τα δεδομένα της μιας ιστορίας, μπορεί να ταυτιστεί και με ένα εντελώς διαφορετικό κείμενο σε ύφος και διάθεση. 

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

    Συνεχίζω να ανακαλύπτω, όμως οφείλω να ομολογήσω πως η μεγαλύτερη των ανακαλύψεων ήταν πως δεν είμαι τόσο ικανοποιημένος και χαρούμενος με τη ζωή μου όταν δε γράφω. Ίσως να ακούγεται κάπως θλιβερό, δεν παύει όμως να είναι μια αλήθεια και όποιος με γνωρίζει λιγάκι περισσότερο μπορεί να το επιβεβαιώσει. Είμαι φύσει θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος, κουβαλάω κάμποση τρέλα και επειδή έχω δοκιμαστεί με την υγεία μου, επιλέγω σχεδόν πάντα το ρίσκο από τον συμβιβασμό· ως άνθρωπος της δράσης λοιπόν, όταν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στη ζωή μου, θα πρέπει να φτιάξω κόσμους μέσα στους οποίους θα δραπετεύσω για να μην τρελαθώ από την βαρετή καθημερινότητα, την γκριζαμάρα, τη μελαγχολία και το ζόρι που τραβάμε όλοι στις μέρες μας.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Το μεγαλύτερο ταμπού που διερρήχθη μέσα μου και που όλοι όσοι γράφουν κάποτε θα αντιμετωπίσουν, είναι πως εκείνο που φαντάζεσαι ή οραματίζεσαι πως θα κατακτήσεις ως συγγραφέας στην Ελλάδα, δεν έρχεται ποτέ. Προφανώς ονειροβατούσα κι εγώ, μάλλον επειδή είμαι ρομαντικός αλλά κι επειδή δε γνώριζα πως το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας είναι εξαιρετικά μικρό. Γρήγορα διαπίστωσα πως ένα best seller που θα πουλήσει δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα είναι απίθανο να συμβεί με τόσους τίτλους που κυκλοφορούν, ενώ συνήθως η φερόμενη ως επιτυχία είναι αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων. Επίσης, το να έχεις συνεχώς έμπνευση και να γράφεις ασταμάτητα είναι αδιανόητο και αν το καταφέρνει κάποιος μάλλον αποφέρει μέτριο αποτέλεσμα, ενώ τελικώς το να ζήσεις από τη συγγραφή είναι μια ουτοπία που συνήθως ποτέ δεν λαμβάνει χώρα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Είναι μια ευλογία από όλες τις απόψεις. Έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους μέσα από τις παρουσιάσεις που έχω κάνει ανά την Ελλάδα, πολλοί έχουν έρθει κοντά και έχουν μοιραστεί τις ιστορίες τους μαζί μου, κάτι που λατρεύω. Έχω γνωρίσει ανθρώπους με εξαιρετικές προσωπικότητες, γεμάτους χιούμορ, τρέλα, γεμάτοι ζωή, και πολύ χαίρομαι που από αναγνώστες έγιναν στη συνέχεια φίλοι μου και είναι πλέον ενεργά κομμάτια της ζωής μου. Δεν μου αρέσει η απόσταση συγγραφέα-αναγνώστη, δεν πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει· είμαι της θέσεως πως γράφεις για να έρχεσαι κοντά στους ανθρώπους και όχι να κρατιέσαι μακριά τους παίζοντας τον διδάσκαλο και τον ξεχωριστό.

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι! Αυτό συμβαίνει σε κάθε έργο και αποτελεί μια ζωντανή, θεριεμένη φλέβα του. Είμαι της άποψης πως μισό βιβλίο είναι η ιστορία του και άλλο μισό οι αναγνώστες του· εκείνοι θα συζητήσουν για τα μέρη που τους άρεσαν, για εκείνα στα οποία έχουν ένσταση, για το τι περιμένουν στη συνέχεια, και στην ουσία, αυτό είναι που αξίζει στην όλη διαδικασία, οι αναγνώστες, καθώς εκείνοι θα διασπείρουν εάν διάβασαν ένα καλό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσεις κι εσύ. Επίσης εντύπωση μου κάνει η διάθεσή τους να μάθουν κι άλλα για ένα βιβλίο, συνήθως περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς και γιατί γράφτηκε, όπως και το γεγονός ότι αναζητούν κι εκείνα τα μέρη που δεν γράφονται μέσα στις σελίδες του, που υπονοούνται, τις "κομμένες σκηνές" ας πούμε, και καθώς εγώ γράφω και σβήνω πολλά επιλέγοντας αυστηρά στο τέλος τις σελίδες που θα κρατήσω, είμαι γεμάτος από τέτοιες σκηνές τις οποίες μοιράζομαι μαζί τους σε μια παρουσίαση.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Νομίζω πως ο Καββαδίας, ο Καζαντζάκης και ο Κινγκ έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτά που γράφω και σε όσα θέλω να γράψω στο μέλλον. Διαβάζω πολύ ωστόσο, και έτσι προσθέτονται συνεχώς νέοι αγαπημένοι τις προτιμήσεις μου, η Τζίλιαν Φλιν για παράδειγμα μου αρέσει πολύ, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο Κώστας Μουρσελάς, και πολλοί ακόμα. Επίσης όσο με έχουν επηρεάσει συγγραφείς, άλλο τόσο με έχουν επηρεάσει πολλά τραγούδια αλλά και πλήθος ταινιών.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Προσπαθώ να γράφω καθημερινά όμως δε θέλω απλώς να γεμίζω σελίδες για να λέω πως γράφω ντε και καλά. Ο αναγνώστης στις μέρες έχει στενή τσέπη, είναι απαιτητικός, συνειδητοποιημένος και εξαιρετικά κριτικός, οπότε οφείλεις κι εσύ να του δίνεις όχι απλά ένα βιβλίο σου ακόμα αλλά το καλύτερο δυνατό που μπορείς να του προσφέρεις τη συγκεκριμένη στιγμή· γι' αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να μην είσαι βιαστικός αλλά κατάτι αυστηρότερος σχετικά με το τι γράφεις κι εγώ σκίζω πολλές σελίδες στη διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου. Ναι, το γράψιμο όντως αποτελεί μια ανάσα, μια εν μέρει λύτρωση, μια βουτιά σε δροσερή θάλασσα όταν όλα γύρω σου διατηρούνται σε καύσωνα σκέψεων και προβληματισμών, ωστόσο δεν είναι και η ζωή ολόκληρη! Δεν υποστηρίζω πως πρέπει να γράφεις για να ζεις, αλλά να ζεις για να γράφεις πότε-πότε, και να ζεις πολύ, να ζεις καλά, να ζεις έντονα. Η ζωή μας είναι εκεί έξω, είναι εξαιρετικά σύντομη και σε περιμένει να την αρπάξεις από τα μαλλιά, να τη γευτείς πριν είναι αργά. Κάνε τρέλες, πήγαινε ταξίδια, ερωτεύσου, διάβασε, γλέντα, άκου μουσική, γνώρισε φίλους, απόλαυσε γεύσεις, κάνε πράξεις ευγνωμοσύνης, δώσε αγάπη, συγχώρεσε, κάνε έρωτα, ζήσε!

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;

     Θέλω κάποια στιγμή να δω τα εξαντλημένα μου βιβλία να επανακυκλοφορούν, είναι κάτι που αναζητούν και οι αναγνώστες, οπότε το συζητάμε αυτό τον καιρό με την Ωκεανίδα ώστε να το υλοποιήσουμε. Σχετικά με το επόμενο μυθιστόρημά μου, αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, έχει ως βάση τα χρόνια της Κατοχής στην Κρήτη και της μελανής σελίδας του Εμφυλίου, όμως ένα τέτοιο βιβλίο χρίζει πολλής μελέτης και απαιτεί χρόνο καθώς γίνεται από μέρους μου μια περισυλλογή μαρτυριών από ανθρώπους που θα πρέπει να αποτυπωθεί η αλήθεια τους.