ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ

Εκδόσεις ΠΗΓΗ

Σελ. 434, Απρίλιος 2017

     Το δεύτερο βιβλίο του Γ. Δάμτσιου με τίτλο «Το Τρίπτυχο Των Ευχών», είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ. Με το μυθιστόρημα αυτό, ο Γ. Δάμτσιος, επιβεβαιώνει το μεγάλο του ταλέντο, το οποίο, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, προσπαθεί να βελτιώνει και να εξελίσσει συνεχώς με σκληρή, καθημερινή δουλειά.

     Σε ένα μικρό ορεινό χωριό του Βερμίου, τη Δρύπη, ζει η 20χρονη Εύη Καστώνη με τον πατέρα της. Η μητέρα πέθανε λόγω επιπλοκών στη διάρκεια της γέννας της Εύης. Η ζωή στο χωριό είναι δύσκολη. Όχι τόσο γιατί το μικρό ορεινό χωριό δεν δίνει ιδιαίτερες διεξόδους σε μια νέα κοπέλα, αλλά κυρίως γιατί το όχι και τόσο όμορφο πρόσωπό της και η παχυσαρκία της, την έχουν μετατρέψει στον περίγελο του χωριού. «Το χειρότερο ημερήσιο μαρτύριο της Εύης Καστώνη ήταν η αγορά ψωμιού από τον μοναδικό φούρνο της Δρύπης αφού πίσω από αυτό το φαινομενικά απλό εγχείρημα κρύβονταν τρεις μπελάδες μαζεμένοι: το αρτοποιείο βρισκόταν στην πλατεία του χωριού, εκεί που τις πρωινές ώρες κυκλοφορούσαν ένα σωρό ακόμη συγχωριανοί της, έτοιμοι να φορέσουν τα κοροϊδευτικά τους προσωπεία και να την περιγελάσουν στην παραμικρή ευκαιρία. Ιδιοκτήτης του ήταν ο Ιορδάνης Γκένος, μαέστρος όλων αυτών των μαζικών χλευασμών προς το πρόσωπό της…». Μοναδική της φίλη η Άννα Γκένου, αδελφή του αρτοποιού και ακλόνητο στήριγμα της όλα αυτά τα χρόνια ο πατέρας της.

    Η μόνη διασκέδαση της Εύης, είναι οι περίπατοι που κάνει σε ένα κοντινό υψωματάκι, που της επιτρέπει να έχει πανοραμική άποψη του χωριού. Σε έναν από αυτούς τους περιπάτους, ανακαλύπτει ανάμεσα σε πέτρες και θάμνους, ένα παράξενο αντικείμενο. «Ο τελευταίος της συλλογισμός την οδήγησε στη λύση. “Τρίπτυχο γράφει! Πως δεν το υποψιάστηκα από μια αρχή;” Απ’ ότι θυμόταν, τα τρίπτυχα ήταν μικρά κατασκευάσματα που αποτελούνταν από τρεις ζωγραφιστές συνθέσεις που συνδέονταν μεταξύ τους με κάποιον τρόπο έτσι ώστε οι δύο πλαϊνές απεικονίσεις να μπορούν να κλείνουν προς αυτήν που βρισκόταν στο κέντρο και να την καλύπτουν. Στο δικό της Τρίπτυχο δε συνέβαινε αυτό ακριβώς αφού τα δύο πλαϊνά του σκέλη δεν ανοιγόκλειναν, αλλά χωρίζονταν απλώς με τοξοειδείς αυλακιές που είχε εντοπίσει εξαρχής και παρέμεναν σταθερά. Επί της ουσίας όμως η λογική παρέμενε η ίδια. Τρεις συνθέσεις, σε τρία διαφορετικά σκέλη του αντικειμένου. Με κοινό θεματολόγιο μάλλον».

     Η Εύη δεν το ξέρει και δεν μπορεί να το αντιληφθεί εκείνη τη στιγμή, αλλά η απόφαση να πάρει το αντικείμενο στο σπίτι της, θα της αλλάξει δραματικά τη ζωή και θα της δημιουργήσει έναν καινούριο εαυτό.

     Με την ευφάνταστη ιστορία, τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες τις πράξεις των οποίων, τις συμπεριφορές και τις σκέψεις αναλύει και ανατέμνει με εκπληκτική ακρίβεια και την εξαιρετική γραφή του, ο Γ. Δάμτσιος επιχειρεί μια καταβύθιση στις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής και μας προσφέρει ένα έργο που εκτός του ότι μας χαρίζει απλόχερα ώρες αναγνωστικής απόλαυσης, θέτει ηθικά διλήμματα και ερωτήματα που κάποια στιγμή της ζωής μας, απασχολούν και προβληματίζουν τον καθένα.