ΜΑΝΙΝΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

     Η Μ. Ζουμπουλάκη είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος, σεναριογράφος, μεταφράστρια και θεατρική συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα. Σπούδασε στην Αμερική Ιστορία της Τέχνης και Σωματική Αγωγή. Ξεκίνησε να γράφει από πολύ νεαρή ηλικία. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως παραγωγός εκπομπών. Οι μεταφράσεις της ξεπερνούν τους τριάντα τίτλους.

Έργα της: «Κενά Μνήμης» (1995, 2000, Ιστός), «Φεύγα» (1998, Ιστός), «Η Μυροβόλος Άνοιξις» (1998, Ιστός), «Η Ζωή (Δεν) Είναι Ταινία» (2001, Ιστός), «Η Σκόνη Της Ημέρας» (2003, Ιστός), «Αληθινή Star» (2004, Ωμέγα), «Το Μεγάλο Καλοκαίρι» (2007, Introbooks), «Πώς Να Γράψεις» (2007, Introbooks-2012, Παπαδόπουλος), «Ημερολόγιο 2010: Όμορφες Μέρες» (2009, Παπαδόπουλος), «Ευτυχία» (2012 Παπαδόπουλος), «Φερμουάρ» (2014, Παπαδόπουλος), «Αόρατα Κορίτσια» (2015, Παπαδόπουλος), «Τα Δίδυμα Παιδιά Που Ακούνε… Τα Πάντα» (2016, Παπαδόπουλος), «Κάτι Μου Κρύβεις» (2017, Παπαδόπουλος)

Συμμετοχές Σε Συλλογικά Έργα: «Έρωτας Σε Πρώτο Πρόσωπο» (1997, Κέδρος), «Ριζότο» (2000, Ε. Ο. Λιβάνης), «Best Of Athens» (2004, Athens Voice), «Χαριλάου Τρικούπη 22. 4 Ιστορίες Της Πόλης» (2005, Athens Voice), «Ιστορίες Καπνού» (2006, Μίνωας), «Η Αθήνα Τη Νύχτα» (2006, Introbooks), «Παλίμψηστο Καβάλας» (2009, Καστανιώτης), «The Vault» (2009, Απόπειρα).

Σενάρια Ταινιών, Σήριαλ, Θεατρικά: «Ελεύθερη Κατάδυση», «Ριζότο», «Φεύγα!», «Ξέχασέ Με», «Απαγωγή» «Ευρέ Εργά».

Η αστυνομική λογοτεχνία ,έχει μικρή παράδοση στην Ελλάδα. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο είδος;

     Μου αρέσει πολύ το είδος, διαβάζω αστυνομικά με τρέλα, ήθελα να δοκιμάσω να γράψω προς αυτήν την κατεύθυνση. Πέρα από τις προτιμήσεις μου όμως, ο επιμελητής του βιβλίου, Θανάσης Τσιρταβής, είπε σε μία παρουσίαση του ‘Κάτι μου κρύβεις’ ότι ζούμε σε μια αστυνομική εποχή, και έχει δίκιο. Η πλοκή της καθημερινότητάς μας πια είναι παραπάνω από αστυνομική, είναι θρίλερ…

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Η ειδησιογραφία. Τα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα σήμερα.

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;

      Νομίζω ότι δεν είχα συγκεκριμένο μήνυμα, πέρα από τα προφανές – να προσέχουμε τις εξτρήμ ακροδεξιές οργανώσεις, να έχουμε στο νου μας συνέχεια τι σημαίνει δημοκρατία. Εννοείται, σε βαθύτερο επίπεδο, προτείνω μέσω της ηρωίδας μου να μην το βάζουμε κάτω ποτέ και να παλεύουμε γι αυτά που πιστεύουμε, αλλά νομίζω αυτά τα περνάω σε όλα τα βιβλία μου, ντρέπομαι που το λέω! Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα μηνύματα, γι αυτό επιστρατεύεται η Ελληνική μυθολογία, αλλά αυτά τα βλέπουν καλύτερα οι αναλυτές (των βιβλίων) από τους συγγραφείς… ή τουλάχιστον από εμένα.

Η λογοτεχνία  μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Μα είναι, με την έννοια ότι καθρεφτίζει την κοινωνία, δημιουργεί κατά κάποιον τρόπο κοινότητες – ανθρώπων που σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο, που καταλαβαίνουν τα πιο υπόγεια μηνύματα, αυτά δηλαδή που δεν καταφέρνω να εκλογικεύσω και να καταγράψω ξεκάθαρα. Η λογοτεχνία δεν μπορεί να προτείνει λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα, αλλά τα επισημαίνει, τα εικονογραφεί, τα φέρνει στην επιφάνεια…

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Περιέργεια στην αρχή, έπειτα αναστάτωση και ικανοποίηση. Ο ενθουσιασμός ήρθε τελευταίος!

 Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Δυσκολεύομαι πολύ να τους παρατήσω στη μοίρα τους, γι αυτό αποφάσισα να συνεχίσω με την Δώρα και τους δικούς της ανθρώπους, τα παιδιά, τον πρώην σύζυγο, την κολλητή της και τον μεγάλο της έρωτα. Τους κρατάω όλους, και γράφω το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που εκτυλίσσεται στην Αθήνα, ακριβώς επειδή τους αγάπησα τόσο…

Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Βέβαια, αλλιώς θα έπρεπε να τα γράψω από εγκυκλοπαίδειες: έρωτα, πάθος, αγάπη μητρική και συζυγική, φιλική αγάπη, ανησυχία για τα παιδιά, στεναχώρια μετά από προδοσία, άγχος για την καθημερινότητα, ενοχή μετά από (δική μου) προδοσία, παραίτηση, ανάταση… τα πάντα όλα.

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Η Δώρα. Αν και δεν έχω κάτι παραπάνω από απλή διαίσθηση, δεν διαθέτω δηλαδή το χάρισμα της Δώρας, ευτυχώς!

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

Ο Θανάσης Τσιρταβής, που τα επιμελείται, και η φίλη μου δημοσιογράφος Έρση Μηλιαράκη, που τα διαβάζει και μου κάνει χρήσιμες παρατηρήσεις.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Κάποιος που διαβάζει βιβλία και τα αγαπάει, που του αρέσει να τα έχει δίπλα στο κρεβάτι του και να τα χαζεύει όταν είναι μόνος στο σπίτι.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Μόνον γράφοντας έχω ανακαλύψει τον εαυτό μου, αν δεν έγραφα, θα ήμουν ντιπ για ντιπ άγνωστη χώρα.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Οι πεποιθήσεις μου δεν είναι γραμμένες στην πέτρα, ανατρέπονται εύκολα. Αλλά δεν έχασα την πίστη μου σε κάτι συγκεκριμένο στην διάρκεια της συγγραφής.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Ναι, γιατί πάντοτε ανακαλύπτω κάτι, μαθαίνω κάτι που δεν ήξερα. Σπάνια τυχαίνει κάποιος πολύ αρνητικός αναγνώστης – ευτυχώς δεν με διαβάζουν οι πολύ αρνητικοί!

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Ναι, το παθαίνω συχνά αυτό! Με ρωτάνε αν εννοούσα το Α γράφοντας το Β, και έχω μια επιφοίτηση ξαφνικά, ‘μπα για φαντάσου, όντως εννοούσα το Α!

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Ο Βασίλης Βασιλικός. Με συνεπαίρνει πάντα ο τρόπος που εντάσσει την σχεδόν δημοσιογραφική έρευνα μέσα στο μυθιστόρημα, και η άνεση, η φυσικότητα με την οποία γράφει… αλλά και η Πηνελόπη Δέλτα με επηρέασε, και ο Κοσμάς Πολίτης. Κι άλλοι πολλοί, μια και διαβάζω από τα γεννοφάσκια μου.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Το γράψιμο μου είναι πιο εύκολο από οτιδήποτε άλλο – και τίποτε άλλο δεν το κάνω με την ίδια άνεση. Η διαδικασία της συγγραφής μου είναι απαραίτητη: αν σταματήσει ο κόσμος να διαβάζει τα βιβλία μου, νομίζω ότι θα συνεχίσω να γράφω στον αιώνα τον άπαντα, ακριβώς επειδή το απολαμβάνω τόσο… ναι, είναι δύσκολο να στήσεις ένα σωστό μυθιστόρημα, είναι δουλίτσα – αλλά επειδή μου αρέσει τόσο, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν την διαδικασία.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Κοντεύω να τελειώσω το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, σε κανένα μήνα ελπίζω να το έχω ολοκληρώσει. Το ξεκίνησα ένα-δυο μήνες αφού κυκλοφόρησε το ‘Κάτι μου κρύβεις’, ίσως επειδή είχα φρέσκους τους ήρωες και ήθελα να τους κρατήσω έτσι! Όσο για τα συρτάρια μου, ή μάλλον το κομπιούτερ μου… όλο νομίζω ότι δεν χωράει άλλο ένα χοντρό αρχείο, κι όλο καταφέρνω και το στριμώχνω με ένα καινούργιο θεατρικό, σενάριο, διήγημα που πάει να γίνει μυθιστόρημα. Καμία, μα καμία φάση της ζωής μου δεν την πέρασα χωρίς να γράφω κάτι….

Σας ευχαριστώ πολύ!