Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ

ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ

Εκδόσεις: ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Σελ. 463, Οκτώβριος 2017

     Όλοι εμείς που παρακολουθούμε τη συγγραφική πορεία της Σ. Βόικου, θαυμάζουμε σε κάθε καινούριο της βιβλίο, την ικανότητά της να αντλεί τις ιστορίες της από διαφορετική θεματολογία, να τοποθετεί την εξέλιξη της ιστορίας της σε διαφορετικούς τόπους και να μην επαναλαμβάνεται, σε αντίθεση με άλλους και άλλες ομοτέχνους της, που αφού βρουν μια «συνταγή», την χρησιμοποιούν με μικρές παραλλαγές σε κάθε βιβλίο τους.

     Αυτή τη φορά ο τόπος που διαδραματίζεται το νέο της μυθιστόρημα, είναι η Βενετία. Εκεί σε ένα μικρό «κρυμμένο» σοκάκι, βρίσκεται ένα βιβλιοπωλείο. «Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε δρόμος, παρά μια ελάχιστη γραμμή γης, η οποία εξαφανιζόταν με την πρώτη παλίρροια. Ήταν ένα πέρασμα άγνωστο στους τουρίστες… Όσοι περνούσαν από εκεί ήταν συνήθως οι λιγοστοί κάτοικοι της περιοχής ή άνθρωποι που είχαν περίεργες συναλλαγές κάτω από την παλιά γέφυρα ή ελάχιστοι τολμηροί τουρίστες που είχαν εγκαταλείψει ξεναγούς και βιβλία για να ανακαλύψουν μόνοι τους τη μαγεία της Γαληνοτάτης». Το βιβλιοπωλείο με το όνομα Libreria Mystico, ανήκει στον σινιόρε Φραντσέσκο, έναν ηλικιωμένο, γόνο παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας. «Ιδιοκτήτης του ήταν ο σινιόρε Φραντσέσκο, ο οποίος καταγόταν από γενιά που είχε εκλέξει δόγηδες της Σερενίσιμα, είχε αραγμένες εμπορικές αρμάδες στο βυζαντινό λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, είχε δικό της στασίδι στο παρεκκλήσι του Αγίου Μάρκου. Είχε. Γιατί απ’ όλη αυτή τη μακραίωνη οικογενειακή ιστορία είχαν μείνει πλέον ελάχιστα…». Όμως τις περισσότερες ώρες της ημέρας, επειδή ο ηλικιωμένος βιβλιοπώλης υπέφερε από πολλά σωματικά και ψυχικά τραύματα, εκεί βρισκόταν η οχτάχρονη εγγονή του, η Ιρένε. Μια χαριτωμένη κοπελίτσα που «δεν ήξερε να γράφει… δεν ήξερε να διαβάζει» και επέλεγε τα βιβλία σύμφωνα με το άρωμα το οποίο αναδύουν και που είχε άμεση σχέση-όπως έλεγε-με το περιεχόμενο. Σ’ αυτό το παράξενο βιβλιοπωλείο, ούτε οι πελάτες… ήξεραν τι αγόραζαν! Τα βιβλία ήταν τυλιγμένα σε χοντρό αδιαφανές χαρτί, δεμένο με σπάγκο και το μόνο που μπορούσε να δει ο υποψήφιος αγοραστής, ήταν το όνομα του βιβλιοπωλείου γραμμένο με το χέρι με κομψό, περίτεχνο τρόπο στο περιτύλιγμα «…όλα τα βιβλία είχαν την ίδια χρηματική αξία. Παλιά και καινούργια. Μεγάλα και μικρά. Με εικόνες και χωρίς εικόνες. Με χρώματα και χωρίς χρώματα. Δερματόδετα και χαρτόδετα. Κλασικά και σύγχρονα. Όλα είχαν την ίδια τιμή. Γιατί οι πελάτες δεν έβλεπαν το βιβλίο που αγόραζαν. Δεν επέλεγαν με το μυαλό. Επέλεγαν με την καρδιά». 

     Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε το Mystico, ήταν από τα πιο φημισμένα παλαιοβιβλιοπωλεία. Οι συλλέκτες απευθύνονταν στον σινιόρε Φραντσέσκο, ο οποίος ζούσε με την οικογένειά του πάνω από το κατάστημα, για να τους βρει τις πιο σπάνιες εκδόσεις. Μέχρι που η εμφάνιση στην ειδική αυτή αγορά μιας παραγγελίας για την σπανιότατη έκδοση του Malleus Maleficarum, θα πυροδοτήσει εξελίξεις και θα φέρει δραματικές αλλαγές στις ζωές όλων. «Το βιβλιοπωλείο είχε πολλούς κινδύνους κι ακόμα περισσότερους εχθρούς. Οι πελάτες μου δε διακρίνονταν πάντοτε για την τιμιότητά τους. Αυτό που τους ξεχώριζε ήταν το πάθος τους για τα βιβλία και η ικανότητά τους να πολεμήσουν με κάθε μέσο για να αποκτήσουν το αντίτυπο που ήθελαν. Όταν ακούστηκε πως κυκλοφορεί μια σπάνια έκδοση του Malleus Maleficarum, ανατρίχιασα. Χιλιάδες γυναίκες και όχι μόνο σκοτώθηκαν και  βασανίστηκαν εξαιτίας αυτού του βιβλίου. Περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τις μεθόδους για τον εντοπισμό, τις δοκιμασίες και την καταδίκη ή την εξόντωση όσων γυναικών κατηγορούνταν ως μάγισσες, δηλαδή όσων γυναικών ήταν πνεύματα ανεξάρτητα κι ελεύθερα».

     Όμορφη ιστορία, τρυφερή τις περισσότερες φορές, αλλά και σκληρή ακόμα και βίαιη όταν απαιτείται. Συναρπαστική πλοκή και μια περιγραφή της Βενετίας, που σε προκαλεί να την επισκεφτείς. Καλογραμμένο μυθιστόρημα, που αποτελεί πολύ καλή αναγνωστική επιλογή.