ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

    Γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου το 1965 και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Δημοκρίτειο  Πανεπιστήμιο.                                                                  

    Έργα του: «Το Άστρολούλουδο Του Βοσπόρου» (2004, Ψυχογιός), «Οι Εφτά Ουρανοί Της Ευτυχίας» (2006, Ψυχογιός), «Μάγισσες Φέρτε Βότανα» (2006, Ε.Ο. Λιβάνης), «Με Λένε Μαίρη Κι Είμαι Καλά…» (2007, Ε.Ο. Λιβάνης), «Σαν Ταξιδιάρικα Πουλιά» (2008, Ψυχογιός), «Πιο Πέρα Κι Απ’ Τα Σύννεφα» (2008, Ε.Ο. Λιβάνης), «Οι Κόρες Της Λησμονιάς» (2009, Ψυχογιός), «Οι Μάνες Της Άδειας Αγκαλιάς» (2010, Ψυχογιός), «Το Τέλος Του Μικρού Μας Τσίρκου» (2011, Παπαθεοδώρου), «Τα Δάκρυα Των Αγγέλων» (2011, Ψυχογιός), «Οι Καιροί Της Μνήμης» (2011, Ψυχογιός), «Καβαφικοί Φόνοι» (2012, Ψυχογιός), «Ζωές Του Φθινοπώρου» (2014, Ψυχογιός), «Γυναίκες Της Μικρής Πατρίδας» (2018, Ψυχογιός).   Παιδικά-Νεανικά: «Ο Μικρούλης Αϊ Βασίλης Τα Έβλεπε Όλα Άσπρα…» (2005, Ψυχογιός), «Ο Μικρούλης Αϊ Βασίλης Έχασε Την Άλφα-Βήτα… (2005, Ψυχογιός), «Η Χαμένη Σφραγίδα Του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού» (2007, Ψυχογιός), «Ποιος Έκλεψε Τον Χρυσό Αιώνα Από Τον Περικλή» (2016, Ψυχογιός), «Άπαιχτοι Ντετέκτιβ 1: Υπόθεση: Εξαφανισμένα (Υπέροχα) Αγόρια» (2017, Μεταίχμιο), «Άπαιχτοι Ντετέκτιβ 2: Υπόθεση: Κλεμμένα Βραβεία (Και Κλεμμένα Φιλιά)» (2017, Ψυχογιός), «Άπαιχτοι Ντετέκτιβ 3: Υπόθεση: Παραλίες, Πλάκες Και (Παλαβές) Πριγκίπισσες (2018, Μεταίχμιο).     Συμμετοχές σε συλλογικά έργα: «Cyber Stories» (2003, Μεταίχμιο), «Έρως 13» (2011, Ψυχογιός), «Ιστορίες Ταχυδρομείου» (2014, Ελληνικά Ταχυδρομεία).    Επίσης έχει γράψει με το ψευδώνυμο Θάνος Δραγούμης: «Σφαγείο Σαλονίκης» (2011, Ψυχογιός), «Μαύρη Αυγή» (2013, Ψυχογιός), «Εντιμότατα Λαμόγια» (2017, Μεταίχμιο).

   Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Η άγνωστη, δυστυχώς, νεότερη Ιστορία της πατρίδας μας είναι η πηγή έμπνευσής μου για τα Ιστορικά Μυθιστορήματά μου. Μετά την περίοδο του Εμφυλίου με τις «Κόρες της Λησμονιάς», ακολούθησαν οι «Ζωές του Φθινοπώρου» που αναφερόταν στην εποχή της Δικτατορίας. Και τώρα οι «Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας», ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, τον παρακολουθεί βήμα προς βήμα και γεγονός προς γεγονός χωρίς όμως να χάνει διόλου, θέλω να ελπίζω, την αναγνωστική απόλαυση από την εξέλιξη της συνταρακτικής πλοκής.

  Είναι εμφανές ότι για τη συγγραφή του βιβλίου απαιτήθηκε έρευνα. Πόσο καιρό κράτησε;

     Η έρευνα η οποία προηγείται της συγγραφής ενός  Ιστορικού Μυθιστορήματος, τουλάχιστον όπως το εννοώ εγώ, είναι το δυσκολότερο κομμάτι όλης της προσπάθειας. Διότι ως έρευνα, δεν εννοώ μόνο αυτή τη γελοιότητα με το αφερέγγυο Google, ούτε μόνο τις μελέτες σε αραχνιασμένες βιβλιοθήκες. Εννοώ επιτόπια έρευνα, με παρατηρήσεις, με συζητήσεις, με μαρτυρίες, με γνώση του περιβάλλοντος χώρου και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας για να υπάρχει κατά το δυνατόν μια πιστότερη αποτίμηση και περιγραφή του χώρου και των γεγονότων. Έτσι η περπατησιά μου έφτασε απ' άκρη σ' άκρη στα άγια χώματά της μικρής βόρειας πατρίδας μας για να αξιωθώ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα του Μακεδονικού Αγώνα, τις «Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας»

   Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Όσον αφορά εμένα, δεν φιλοδοξώ να περάσω κάποιο μήνυμα, δεν είμαι ούτε ιεροκήρυκας ούτε πολιτικός, ευτυχώς. Φιλοδοξώ όμως να χαρίσω ένα απολαυστικό αναγνωστικό ταξίδι και συνάμα να εμβαπτίσω τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μου στην Ιστορία του λαού μας. Να νιώσουν, να ζήσουν, να καταλάβουν. Ξέρετε, εδώ που βρισκόμαστε όλοι μας, δεν προήλθαμε από παρθενογέννεση, ό,τι απολαμβάνουμε σήμερα, ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία, δεν μας δόθηκαν επειδή είμαστε περιούσιος λαός, στις θυσίες των προπατόρων μας τα οφείλουμε όλα. Για τούτο και η λήθη δεν είναι για εμένα λύση. Λύση είναι η γνώση και η κατανόηση. Ίσως και η συγχώρεση αν χρειάζεται.

   Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Πρωτίστως είναι μια πολιτιστική, αλλά και κοινωνική πράξη. Στη δική μου περίπτωση όμως, είναι και εν μέρει πολιτική αφού ποτέ δεν θολώνω τα νερά και δεν κάνω συμβιβασμούς μήπως χάσω πωλήσεις πέντε δέκα αντιτύπων από δυσαρεστημένους αναγνώστες ή εισπράξω αρνητικές κριτικές. Γράφω και λέω πάντα ευθαρσώς αυτά που θεωρώ αληθινά, αυτά που πιστεύω. Και οι αναγνώστες κρίνουν.

  Έχετε ήδη δει πολλά βιβλία σας να έχουν εκδοθεί. Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Τι άλλο; Απροσμέτρητη χαρά. Ήταν μια μορφή γέννας.

    Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Συνεχίζουν τις ζωές τους μέσα από τα μάτια των αναγνωστών και των αναγνωστριών που τους δίνουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και τις δικές τους πνοές.

   Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Ακριβώς όχι. Οι ήρωές μου συνήθως ζουν και βιώνουν οδυνηρά δύσκολες καταστάσεις, απίστευτα τραγικές. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τις νιώσω λοιπόν ούτε εγώ ούτε οι συμπατριώτες μας. Ελπίζω βέβαια να μη χρειαστεί και στο μέλλον.

   Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Για τους παραπάνω λόγους, όχι νομίζω. Τουλάχιστον ως αυθύπαρκτη και αυτοτελή προσωπικότητα. Μα πάντα εμφιλοχωρούν στους ήρωες επιμέρους στοιχεία της προσωπικότητας του συγγραφέα.

   Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Η γυναίκα μου ασφαλώς. Και αμέσως μετά η Διευθύντρια Εκδόσεων του Ψυχογιού και, πλέον, αδελφική μου φίλη, Αγγέλα Σωτηρίου.

   Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Ο σκεπτόμενος. Ακόμη και αν είναι αρνητικός απέναντι στο έργο μου. Δεν με πειράζει διόλου και το προτιμώ από το να έχω μη σκεπτόμενους αναγνώστες και αναγνώστριες που απλώς θα κολακεύουν.

   Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Πολλά αφού η ίδια η διαδικασία της συγγραφής αγαπητέ κ. Μουρατίδη, το γνωρίζετε πιστεύω γιατί είστε γνώστης, προϋποθέτει απόλυτη πνευματική συγκέντρωση, αλλά και ενδοσκόπηση πολλές φορές.

   Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Πολλές φορές. Στις έρευνες για τα Ιστορικά Μυθιστορήματά μου συνάντησα πολλάκις αλήθειες που ήταν κόντρα σε όσα μέχρι τότε πίστευα. Και φυσικά άλλαξα τις συγκεκριμένες πεποιθήσεις μου. Άλλωστε έτσι δεν πρέπει να πράττει κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος; Να αντιμετωπίζει κατάματα την αλήθεια όσο πικρή κι αν είναι, παρά να τη θάβει κάτω από το χαλί για να παραμείνει στις πλάνες του.

   Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Ε, ασφαλώς. Και να τους ακούω προσεκτικά, είναι μεγάλο μάθημα για εμένα κάθε τέτοια κουβέντα.

   Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Η απάντηση είναι και πάλι θετική. Πάντα δέχομαι τις απόψεις των αναγνωστών, είναι το άλλο μισό ενός βιβλίου μαζί με τον συγγραφέα. Πολλές φορές τους ζητώ να μου υποδείξουν και πιθανά αρνητικά κατά τη γνώμη τους, το γνωρίζετε κι εσείς νομίζω από τις κουβέντες μας. Δυσάρεστο μεν να ακούς αρνητικά, απολύτως βοηθητικό δε, αφού με βοηθούν να βελτιώνομαι όσο μπορώ.

   Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Ο Καραγάτσης. Η Δέλτα. Και από τους νεότερους ο Θέμελης.

   Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Είναι δύσκολη όταν μιλάμε για Ιστορικά Μυθιστορήματα, και μάλιστα πολυπρόσωπα όπως αυτά που προτιμώ να γράφω. Απαιτούν αφοσίωση, μέθοδο και συγκέντρωση. Στο διήγημα τα πράγματα είναι ευκολότερα αφού το υλικό που έχει να διαχειριστεί ένας διηγηματογράφος είναι σαφώς λιγότερο.

   Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, και από όσο ξέρουμε το δεύτερο μέρος θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Υλικό έτοιμο ναι, έχω. Μα όχι για κάτι άλλο εκτός του Μακεδονικού Αγώνα. Για τον οποίο, παρεμπιπτόντως να σας αναφέρω εδώ πρώτη φορά, ετοιμάζω κι ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα για παιδιά. Δυστυχώς, το κενό στη σχολική ύλη είναι τεράστιο για την συγκεκριμένη περίοδο. Και είναι ανεπίτρεπτο κατά τη γνώμη μου.

   Σας ευχαριστώ πολύ!